شرح حدیث شریف حضرت زهرا سلام الله علیها که فرمودند : «خَيْرُ لِلْنِّساءِ اَنْ لا يَرَيْنَ الرِّجالَ وَ لا يَراهُنَّ الرِّجالُ؛ چه نیکو است برای زنان که مردان [نامحرم ]را نبینند و مردان [نامحرم] هم آنان را نبینند.» آیا عمل به این حدیث در زمانه ما قابل اجراست ؟ حتی در زمان خود حضرت این دستور عملیاتی بوده است ؟ جواب این سوالات از #استاد_نیلچی_زاده #حجاب_فاطمی #مادرانه نابرده رنج گنج به ما داده فاطمه س

#استدلال جالب #علامه_امینی در مورد #ولایت امیر المومنین(ع) در حضور علمای اهل سنت و سوالی که #بی_جواب ماند.👌👌👌 زمانی علمای #اهل_تسنن مرحوم علامه امینی (صاحب کتاب الغدیر) را برای صرف شام دعوت می کنند. اما علامه امینی امتناع می ورزد و قبول نمی کند . آنها اصرار می کنند که علامه امینی را به مجلس خود ببرند. به علت اصرار زیاد علامه امینی دعوت را می پذیرد و شرط می گذارد که فقط صرف شام باشد وهیچ گونه بحثی صورت نگیرد آنها نیز می پذیرند. پس از صرف شام یکی از علمای اهل سنت که در آن جمع زیادی از علما نشسته بود (حدود 70 الی 80 نفر) می خواست بحث را شروع کند که علامه امینی گفت : قرار ما این بود که بحثی صورت نگیرد اما باز آنها گفتند : پس برای متبرک شدن جلسه از همین جا هر نفر یک #حدیث نقل کند تا مجلس نورانی گردد. ضمناً تمام حضار درجلسه حافظ حدیث بودند و حافظ حدیث به کسی گفته می شود که صد هزار حدیث حفظ باشد. آنان شروع کردند یکی یکی حدیث نقل کردند تا اینکه نوبت به علامه امینی رسید. علامه به آنها گفت شرطم بر گفتن حدیث این است که ابتدا همگی بر معتبر بودن یا نبودن سند حدیث اقرار کنید؛ همه قبول کردند . سپس علامه امینی فرمود: 👇 قال رسول الله (صلوات الله علیه ) : من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته جاهلیه : هر کس بمیرد و امام زمان خود را نشناسد به مرگ جاهلیت مرده است . سپس از تک تک حضار در جلسه در رابطه با معتبر بودن حدیث اقرار گرفت و #همه_حدیث_را تایید_کردند . سپس گفت حال که همه حدیث را تایید کردید یک سوال از شما دارم ، بعد از کل جمع پرسید : 👇👇 آیا فاطمه الزهرا ( سلام الله علیها ) امام زمان خود را می شناخت یا نمی شناخت ... ؟ اگر می شناخت ، امام زمان فاطمه ( سلام الله علیها ) چه کسی بود ؟ تمام حضار مجلس به مدت ربع ساعت ، بیست دقیقه #ساکت_شدند و سرشان را به زیر انداختند و چون جوابی برای گفتن نداشتند یکی یکی جلسه را ترک کردند و با خود می گفتند. 🔹اگر بگوییم نمیشناخت ، پس باید بگوییم که فاطمه ( سلام الله علیها ) کافر از دنیا رفته است و حاشا که سیده نساء العالمین کافر از دنیا رفته باشد. 🔹اگر بگوییم می شناخت چگونه بگوییم امام زمانش ابوبکر بوده ؟ در حالی که بخاری ( از سرشناس ترین علمای اهل سنت ) گفته : ماتت و هی ساخطه علیهما - فاطمه ( سلام الله علیها ) در حالی از دنیا رفت که به سختی از ابوبکر غضبناک بود. و چون مجبور می شدند بر حقانیت و امامت علی بن ابیطالب (علیه السلام ) اقرار بورزند سکوت کرده و جلسه را با خجالت ترک کردند. #شبکه_ادیان #اسلام #تحلیل

﷽ سلام علیکم و اما امروز چهلمین روز و آخرین روز از🌷چله دهم🌷 اعمال مستحبی مان را به #نیابت از چشمه کوثر مادر حضرت مادر ❣️ حضرت خدیجه کبری سلام الله علیها❣️ #هدیه می کنیم محضر نورانی ☀️ حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها☀️ و از حضرتش #تقاضا می نماییم تا با نگاه مادرانه خود ما را دعا کنند .

سلام و صلوات خداوند بر مظلوم ترین بانوی اسلام #غریب #مظلوم #گمنام

مظلومیت تاریخی حضرت خدیجه سلام الله علیها حضرت خدیجه سلام الله علیها به همان اندازه که در فضایل بی همتاست، گمنام است؛ گمنام نه از آن رو که یادی از او نمی شود، بلکه از آن جهت که آن گونه که شایسته است از او یاد نمی شود. این بزرگ بانو را آن گونه که باید، نشناخته و نشناسانده ایم. تکاپوی مورخان و محدثان ، برای انکار و تحریف فضایل حضرت خدیجه (س) تنها با پافشاری آنان برای انکار ایمان ابوطالب (ع) قابل قیاس است . از روایات استفاده می شود که حضرت خدیجه (س) در روزگار امامان شیعه (ع) و پیش از تدوین روایات و تاریخ اسلام ،  در میان عموم مردم از منزلت بسیار بالایی برخوردا بوده و جایگان ایشان به مرور زمان و به دلیلی تلاش مورخان و محدثان وابسته به زمانداران ، تضعیف شده و کم رنگ جلوه داده شده است . باید پرسید چرا هفت سال زندگی عایشه در کنار سایر همسران پیامبر (ص) او را به یکی از هفت فقیه و راوی بزرگ مبدل کرده ، اما از خدیجه (ع) که بیست و پنج سال تنها همسر پیامبر (ص) و پیش از بعثت از فرزانگان دین حنیف و سال ها تنها هم نشین پیامبر (ص) بوده ، جز یک روایت مرسل نقل نشده است ؟! به گفته دکتر دنیس اسپیلبرگ ، بالابردن جایگاه عایشه اهمیت زیادی در تایید خلفا داشته است . 👈در واقع گمنامی حضرت خدیجه (س) بهای شکوه و مانایی تاج و تخت کسانی است که جایگاه خود را در گرو خاموشی یاد او و ارائه تصویری مبهم از زندگی و شخصیت او دیده اند !

وگزیده ای ازآنچه باید درباره حضرت ام المومنین خدیجه کبری سلام الله علیها بدانیم👇

۱- به خاطر شدت پاکی و عفت در دوران جاهلیت ، به ایشان طاهره و سیده قریش میگفتند . آن حضرت (س) پیش از ظهور اسلام از زنان بر جسته قریش محسوب می‌شد و به او «طاهره»، «مبارکه»، «سیده زنان قریش»، «بانوی دوراندیش و خردمند» و «بانوی عاقل» می‌گفتند که نشان دهنده جایگاه بالای او در میان مردم است. او بانویی وزین و با وقار، عفیف و پاکدامن، پرهیزکار و مورد احترام، و انسانی روشن بین و دور اندیش، علاقمند به معنویات، با سخاوت، معتقد به حق و حقیقت، و متمایل به اخبار آسمانی بود.  آن حضرت (س) علاوه بر کثرت اموال و املاک، از نظر عقل و زیرکی نیز برتری فوق العاده ای داشت و او را «ملکه بطحاء» می گفتند. حضرت خدیجه (س) در دوران جوانی با تشکیل کاروانهای تجاری و با مدیریت و درایتی قوی، و به دور از رسم تاجران آن زمان که از طریق رباخواری ثروت اندوزی می‌کردند، به تجارت و کسب درآمد روی آورد. چندین شتر در دست کارگزاران او بود که در اطراف کشور‌هایی مثل شام، مصر و حبشه، رفت و آمد و داد و ستد می‌کردند.  خدیجه کبری (س) از ثروتمندترین افراد مکه بود، ولی هرگز از یاری فقیران روی برنگرداند و خانهاش همواره کعبه آمال مردم بینوا و پناهگاه نیازمندان بود. 

۲- خواستگاران بسیار از بزرگان قریش داشت که با هیچ کدام ازدواج نکرد و برای ازدواج ، خود ، رسول خدا را انتخاب کرد . تحریف دیگری که در زمینه زندگی خدیجه کبری وجود دارد، مسأله ازدواجهای پیشین ایشان است. که با واقعیت زندگی ام المؤمنین خدیجه فاصله بسیاری دارد و از لحاظ تاریخی نیز فاقد وجاهت و اعتبار کافی می باشد احمد بلاذری و ابو القاسم کوفی در کتابهای خود و سید مرتضی در کتاب شافی و شیخ ابو جعفر طوسی در کتاب تلخیص روایت کرده اند که هنگامی که رسول خدا(صلوات الله علیه و آله) با خدیجه ازدواج کرد آن بانوی محترمه باکره بود، و تایید این گفتار مطلب دیگری است که در کتابهای الانوار و البدع روایت شده که رقیه و زینب دختران «هاله» خواهر خدیجه بوده اند نه خود خدیجه. فرزندان منسوب به او، خواهرزادگان ایشان بوده که حضرت خدیجه(س) آنان را به فرزندخواندگی بر پایه رسوم آن زمان گرفته بود و به همین سبب ملقب به «ام الایتام؛ مادریتیمان» بود. فرزندخواندگی امری طبیعی در جاهلیت بود و شخص، فرزندان خویشان یا کسان دیگر را به عنوان فرزند خوانده می‌گرفت و کودک به نام همان شخص خوانده و معرفی می‌شد. مثلا می‌گفتند زینب دختر خدیجه. این رسم تا سال‌ها پس از اسلام وجود داشت و در مدینه و اواخر رسالت این رسم برداشته شد؛ زیرا قانون الهی مبنی بر نسبت دادن فرزند خوانده ‌ها به والدین اصلی نازل شد (احزاب، آیه 4) با بیان حکم الهی، امکان ازدواج با زن فرزندخوانده پس از طلاق زن از سوی فرزند خوانده نیز مجاز دانسته شد و پیامبر(ص) خود به این قانون عمل کرد تا هر گونه شبهه‌ای را بزداید و اجازه بازگشت به رسوم جاهلی را در عمل سلب نماید. (احزاب، آیه 37) پس انتساب دخترانی به حضرت خدیجه(س) بر اساس همین قانون و رسوم بوده که در اذهان مانده و به تاریخ کشیده و نوشته شده؛ این در حالی بود که حضرت خدیجه (س) پیش از ازدواج با پیامبر(ص) نه ازدواج داشته و نه فرزندی.

۳- ازدواج ایشان در حالی بود که پیامبر در سن بیست و پنج سالگی و حضرت خدیجه در سن ۲۵ یا ۲۸ سالگی بودند. اکثر محققین و مورخین سن ایشان را در زمان ازدواج بیست و هشت سال می دانند.  قول مقبول، آن است که حضرت خدیجه به هنگام ازدواج با پیامبر بیست و پنج ساله و حداکثر بیست و هشت ساله بوده است و قول چهل سال، قولی شاذ است که به دروغ و به دست وقایع نگاران اموی وارد زندگی حضرت شده است تا پرده ای بر روی فضایل و مناقب والای حضرت انداخته و ایشان را زنی سالخورده معرفی کنند تا به زعم خویش مبادا رقیبی برای بعضی از همسران پیامبر پیدا شود.