〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام پي نوشت ها ۱) كمال الدّين: ۳۸۴. ۲) اسم او «احمد بن اسحاق بن عبداللَّه بن سعد بن مالك احوص اشعرى قمى» و كنيه اش «ابو على» است. از شخصيت هاىِ معتبر و معتمد و موثّقِ شيعه قم و رابطِ ميانِ مردم قم و حضرات و حضرتِ ولى عصرعليه السلام بوده و از امام جواد و امام هادى عليهما السلام حديث نقل نموده و از خاصّانِ امام عسكرى عليه السلام بوده و توسّطِ «حسين بن روح» - نايبِ خاصِّ امام عصرعليه السلام جهت رفتن به حج، از حضرت اجازه گرفت و حضرت در اجازه اى كه به وى داد از مرگش نيز خبر داد و در بازگشت از حج، در منزل حلوان بدرود حيات گفت. بحارالانوار ۵۰: ۲۸۶. ۳) كمال الدّين ۲: ۴۴۵؛ الغيبة للطّوسى: ۲۵۴؛ الزام النّاصب ۱ : ۳۸۰. ۴) ملاّ محمد باقر بن ملا محمد تقى مجلسى» معروف به علّامه مجلسى، از بزرگ ترين و معروف ترين علماى شيعه در عهد صفويه است كه در سال ۱۰۳۷ در اصفهان متولد شده و به سال ۱۱۱۱ در همان شهر وفات يافت. وى در اواخر عهد شاه سليمان صفوى و قسمت عمده از عهد شاه سلطان حسين، رتبه شيخ الاسلامى و امامت جمعه و صاحب اختيار امور دينى كل كشور بود و نيز حائز رياست علمى و سياسى گرديد. تعداد تأليفات او متجاوز از شصت كتاب است كه معروف تر و مهم تر از همه -به زبان عربى- بحارالانوار است كه در حقيقت، دائرة المعارف شيعه مى باشد. بيشترين تأليفات او به زبان ساده است، مانندِ حق اليقين، حلية المتقين، حيوة القلوب، عين الحيوة و جلاء العيون. معارف و معاريف ۹: ۱۲۵. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام پي نوشت ها ۵) كمال الدّين: ۴۸۳؛ وسائل الشّيعة ۱۶: ۲۴۲؛ بحارالأنوار ۵۱: ۳۳. ۶) در عرف علماىِ رجال، كنيه سه تن از فقهاى بزرگ شيعه است: «على بن حسين» و دو پسرش «ابو عبداللَّه حسين و ابو جعفر محمد صدوق». بابويه، نام جدِّ اعلاىِ ايشان، كلمه اى است فارسى، منسوب به «بابو» يعنى بابا، پدر، پير و مرشد. محمّد، فرزندِ «على بن حسين بابويه»، همان شيخ صدوق، معروف به «ابن بابويه» است. «على بن حسين بابويه» با دخترِ عموى خود (دختر محمد بن موسى بن بابويه) ازدواج كرد، امّا از او فرزندى نيافت. نامه اى به «حسين بن روح» نوشت و به وسيله او از امام زمان عليه السلام تقاضا كرد كه دعا بفرمايد تا خدا فرزندانى فقيه به او عنايت كند. از ناحيه امام عليه السلام پاسخ آمد كه از همسر فعلى خود فرزندى نخواهى داشت، ولى به زودى كنيزى ديلمى را مالك مى شوى و دو پسر فقيه از او نصيب تو خواهد شد. ابن بابويه، سه پسر پيدا كرد (محمد، حسين و حسن). محمد و حسين، هر دو فقيه شدند و حسن، به عبادت و زهد مشغول شد. [الغيبة طوسى: ۱۸۸. ] «ابن بابويه» از علماىِ بزرگ شيعه در قرنِ چهارم هجرى و صاحب تأليفات بسيار و ارزشمندى است. مرحوم محدث قمى مى نويسد: حدود سيصد تأليف دارد كه اين تأليفات عمدتاً در ابواب فقه و اصول و تفسير و سيره پيامبرصلى الله عليه وآله و ائمه عليهم السلام و احتجاج و اخبار فضائل اهل بيت و اخبار غيبت و علائم ظهور امام غايب عليه السلام و آداب زيارت مشاهد مشرفه و پاسخ به سؤالات علماى ساير بلاد است. از جمله آن كتاب ها: من لا يحضره الفقيه، توحيد صدوق، رساله اعتقادات، خصال، كمال الدين، عيون اخبار الرّضا و... است. صدوق به اجماعِ علماى شيعه در وسعت دانش و قوّتِ حافظه و نظم فكرى و كثرت تأليفات و جمع احاديث و صحّتِ اتقان فتاوى در ميان ساير علماىِ شيعه ممتاز است. مرحوم صدوق در سال ۳۸۱ هجرى، وفات و در شهر رى در گورستانى كه هم اكنون معروف به «ابن بابويه» است مدفون است. و مقبره پدرش (على بن حسين بابويه) در قم است. [پيشواى دوازدهم، هيأت تحريريه مؤسسه در راه حق، پاورقى ص ۷۰. ] ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام پي نوشت ها ۹) ابوالحسن على بن ابراهيم ابن أبان رازى كلينى معروف به علّان دايى مرحوم كلينى [صاحب اصول كافى بود و از روات حديث است كه در راه مكّه كشته شد. برخى گفته اند حضرت صاحب الزّمان - عجّل اللَّه تعالى فرجه الشّريف - در پيامى به او توصيه فرمودند: صبر كن امسال به حج نرو. امّا او به خيال اين كه اين توصيه در حدّ سفارش به احتياط است پيش خود گفت: من احتياط مى كنم. به همين دليل به توصيه عمل نكرد و كشته شد. و امّا در موردِ خود مرحوم كلينى صاحب الكافى نيز خوب است بدانيد كه ايشان: «ابو جعفر محمد بن اسحاق كلينى رازى» معروف به ثقة الاسلام، شيخ مشايخ شيعه و رئيس محدثين علماى اماميه و اوثق و اعدل ايشان و مروّج مذهب شيعه در عصر غيبت امام عصرعليه السلام است. عامه و خاصه در فتاوى به وى مراجعه كرده اند و بدين جهت به ثقة الاسلام شهرت يافت. وى يكى از صاحبان كتب اربعه و صاحب كافى است كه در عقايد حقه اسلاميه و استنباط دينى، مرجع اكابر و مورد استفاده فقها و محدثين بزرگ است و به تصديق شيخ مفيد، اجلّ كتب اسلامى و اعظم مصنفات شيعه و مشتمل بر شانزده هزار و يكصد و نود و نه حديث است. كلينى از علماى زمان غيبت صغرى است و وفات او ۶۹ سال پس از وفات امام عسكرى عليه السلام در ماه شعبان ۳۲۹ هجرى اتفاق افتاد و قبرش در بغداد است. [معارف و معاريف ۸: ۵۷۶. ] ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام پي نوشت ها ۱۰) خادمِ امام حسن عسكرى عليه السلام بود. وى يكى از كسانى است كه از تولّد حضرت مهدى عليه السلام اطلاع يافته و از آن خبر داده است. اين كنيز تربيت يافته بيت رفيع حضرت عسكرى عليه السلام مى باشد. بحارالانوار ۵۱: ۵؛ كمال الدين ۲: ۱۰۴-۱۱۴. ۱۱) از كنيزان امام حسن عسكرى عليه السلام بود. وى شاهد تولّدِ حضرت مهدى - عجّل اللَّه تعالى فرجه الشّريف - بوده است. معارف و معاريف ۹: ۳. ۱۲) الغيبة للطّوسى: ۲۴۶؛ الخرائج ۱: ۴۵۸؛ الدّعوات: ۲۰۷؛ محجة البيضاء ۴: ۳۴۶؛ اثبات الهداةج ۷: ۳۴۴. ۱۳) صندل أحمر - قرمز - دارويى گياهى است كه از گياهِ صندل تهيه مى شد صندل در فارسى به همين نام است و در نوشتن با سين نوشته مى شود «سندل». ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ۱۴) نوّاب اربعه همان سفيران چهار گانه امام زمان عليه السلام در غيبت صغرى بودند. در تمام مدت غيبت صغرى، اين چهار نفر ميان امام زمان عليه السلام و مردم واسطه بودند و آنان نامه‌ها و عرايض شيعيان را به امام غايب مى رساندند و به دستور حضرت، به آنان پاسخ مى دادند. اين پاسخ‌ها به صورت توقيع از ناحيه مقدسه صادر مى گرديد. مرحوم مجلسى همه اين توقيعات را در «بحارالانوار» آورده است. آن چهار نفر عبارتند از: ۱- ابو عمر و عثمان بن سعيد عمرى ۲- ابو جعفر محمد بن عثمان عمرى ۳- ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى ۴- ابوالحسن على بن محمد سمرى به نواب اربعه، نواب خاص هم اطلاق مى شود. وظايف و فعاليت هاى اساسى نواب اربعه را مى توان چنين برشمرد: ۱- مخفى داشتن نام و جايگاه امام ۲- اخذ و توزيع اموال متعلق به امام ۳- پاسخ گويى به سؤالات فقهى و مشكلات عقيدتى مردم ۴- مبارزه با مدعيان دروغين نيابت. ابو جعفر محمد بن عثمان عمرى كه در روايت بالا نامش آمده است: دوّمين نائب از «نوّاب اربعه» امام زمان عليه السلام و فرزند نائب اول - عثمان بن سعيد - است. در زمانِ حيات پدرش از طرف امام حسن عسكرى عليه السلام به نيابت امام غائب معرفى شده بود و «عثمان بن سعيد» به هنگام مرگ خود، امر نيابت را به دستور امام زمان عليه السلام به فرزند خود «محمد» سپرد. شيعيان به عدالت، وثاقت و امانت دارى او اتّفاقِ نظر داشتند... ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام توقيعاتِ حضرت در امور مهمّ دينى، در طول زندگانى او با همان خطّى كه در زمان پدرش عثمان بن سعيد صادر مى شد، به دست او صادر مى گشت و به شيعيان مى رسيد. شيعيان جز او كسى را به نيابت نمى شناختند و علائم و كراماتى هم از او نقل شده است. او بيشترين مدّتِ نيابت را در ميان «نواب اربعه» به خود اختصاص داد و حدود چهل سال به عنوان نايب و رابط بين امام و شيعيان بود. لِذا توفيق يافت مشكلات و مسائلِ فقهى، كلامى، اجتماعى و.... بيشترى را از محضر مبارك امام زمان عليه السلام استفسار نمايد و در اختيار عموم مردم قرار دهد. كنيه او «ابوجعفر» است و چندين لقب براى او ذكر شده است: «عَمرى»، «اسدى»، و «كوفى». امام حسن عسكرى عليه السلام فرمودند: «عمرى - عثمان بن سعيد - و پسرش - محمّد بن عثمان - هر دو موثّق و موردِ اطمينان هستند، هر چه آن‌ها به تو برسانند از طرف ما مى رسانند... » پس از وفاتِ نايب اوّل، نخستين كسى كه مورد خطاب ولى عصرعليه السلام قرار مى گيرد، محمد بن عثمان، پسر اوست. امام زمان عليه السلام مرگ پدر را بر او تسليت مى گويد و در آن نامه اشارتى به شخصيت محمد بن عثمان و تصريح به نيابت او شده است. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام در زمان نايب دوّم (حدود ۲۶۵ - ۳۰۵) كسانى پيدا شدند كه از فرصت غيبت امام زمان عليه السلام سوء استفاده كرده و خود را به عنوان نايب امام عليه السلام معرفى كنند تا بدين وسيله شهرت و منصبى اجتماعى كسب نموده و اموال سرازير شده از سوى شيعيان به سوى امام را بدون مجوّز شرعى تصرّف نمايند. لذا يكى از وظايف محمد بن عثمان، تكذيب مدّعيان دروغين و رسوا كردن آنان و اثبات نيابت خود و فراهم آوردن اطمينان و اعتماد شيعيان به سوى خويش بود. يكى از دليل هاى مشهود و راه هاى عملى بر صحّت نيابت و وساطت خويش از طرف امام غائب، خبر دادن از امور غيبى و پنهانى با عنايت امام زمان عليه السلام به وسيله توقيعات و طرق ديگر بود. «محمد بن عثمان» به جهت طولانى بودن دوره نيابت اش، فرصت بيان بعضى از حقايق راجع به امام زمان عليه السلام از تولّد تا غيبت را داشته است. لذا در زمينه هاى مختلف درباره امام زمان عليه السلام و درباره موضوعات ديگر، از ايشان روايت نقل شده است. احاديثى كه از ايشان نقل شده نشان مى دهد كه وى مكرّراً امام زمان عليه السلام را حتى از دوران كودكى آن حضرت ديده و در دوران امامتش با او ملاقات هايى داشته است. راوى مى گويد: محمد بن عثمان، قبرى را براى خود حفر كرد و آن را با چند قطعه تخته آماده ساخت. وقتى علّت آن را پرسيدم، گفت: براى مردن اسبابى هست! بعد از آن نيز از وى پرسيدم، گفت: مأمور شده‌ام كه خود را جمع و جور كنم. سپس دو ماه بعد وفات يافت. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ابو جعفر محمد بن عثمان در سال ۳۰۵ ه. ق در آخر ماه جمادى الاولى وفات كرده است. قبر او در كنار قبر مادرش، بر سر راه كوفه و در محلى كه خانه اش آن جا بود واقع است. اين محل در سمت غربى بغداد مى باشد. تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم - عجّل اللَّه تعالى فرجهُ الشّريف -: ۱۸۳. الغيبة للطوسى: ۳۶۲. كمال الدين ۲: ۵۱۰. ۱۵) الغيبة للطّوسى: ۳۶۴؛ بحارالأنوار ۵۱: ۳۵۱. ۱۶) محمّد بن نعمان عكبرى» معروف به شيخ مفيد، از بزرگان فقهاى شيعه در سده هاى چهارم و پنجم هجرى است. [رجال للنّجاشى: ۴۰۲. ] در سال ۳۳۶ ه. ق ديده به جهان گشود. در بغداد به كسب دانش پرداخت و پس از مدّتى از محضر بزرگانى چون شيخ صدوق محمد بن جنيد اسكافى ابوعلى صولى، ابوغالب رازى ابن قولويه قمى و... بهره گرفت. [اعيان الشيعة ۹: ۵۲۲. ] با استعداد فوق العاده كه داشت، خيلى زود به مقام هاىِ عالى علمى نائل شد. در كرخ بغداد كرسى درس پايه گذارى كرد و شاگردانى چون سيد مرتضى علم الهدى سيد رضى، نجاشى، شيخ طوسى، ابن حمزه و... را پرورش داد، [تنقيح المقال ۳: ۱۸. ] كه بعدها هر كدام از ناموران بزرگ جهان اسلام شدند. شيخ مفيد در سال ۴۱۳ ه. ق در بغداد ديده از جهان فرو بست و شاگردِ برجسته اش سيّد مرتضى بر او نماز گزارد و در منزِلَش دفن گرديد. از وى آثار ارزشمندى صادر شد و حضرت ولى عصر - عجّل اللَّه تعالى فرجه الشّريف - نامه هاىِ متعدّدى برايَش نوشت. به ويژه در سال هاىِ آخرِ زندگى اش، هر سال نامه اى از حضرت دريافت مى كرد. [امام مهدى - عجّل اللَّه تعالى فرجهُ الشّريف - از ولادت تا ظهور: ۲۵۱. ] ۱۷) انوار نعمانيّة ۲: ۶۵. ۱۸) الكافى ۱: ۳۳۱؛ بحارالأنوار ۵۲: ۶۶. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ابو جعفر محمد ۱۹) احمد بن هلال عبرتايى كرخى بغدادى» از مدّعيان دروغين نيابت در دوران نايب دوم بوده است. وى پس از وفات نايب اول، منكر وكالت محمد بن عثمان شد و خط انحرافى را پيش گرفت. بيشتر كتب رجالى او را ملقّب به «عبرتائى» مى دانند. [ رجال للطوسى: ۴۱۰. ] و شيخ طوسى او را «كرخى» نام گذارى كرده [الغيبة للطّوسى: ۳۹۹. ] و «بغدادى» نيز درباره او گفته شده است. [ رجال للطّوسى: ۴۱۰. ] وى در سال ۱۸۰ ه. ق در «عبرتا» كه روستايى بزرگ و از نواحى نهروان بغداد است متولد شد و در سال ۲۶۷ ه. ق از دنيا رفت. [رجال للنّجاشى ۱: ۲۱۸. ] او قبل از انحرافَش از شخصيت والايى برخوردار بوده و عالمى برجسته و عارفى متّقى محسوب مى شده است. او از عصر امام رضاعليه السلام بوده تا هفت سال گذشته از غيبت صغرى، و عبارات بعضى از علماى رجال دلالت بر مقام والاى او دارد. نجاشى در رجال خويش مى گويد: او «صالح الرّواية» است و دو كتاب براى وى ذكر كرده است، كتاب «يومٌ وليلة» و «نوادر». [رجال للنجاشى ۱: ۲۱۸. ] احمد بن هلال پنجاه و چهار بار به حج رفته است و بيست نوبت از آن را با پاى پياده حج نموده است. [اختيار معرفة الرجال ۲: ۸۱۶. ] در توقيعى [الغيبة للطّوسى: ۳۹۹. ] از ناحيه مقدسه كه به دست حسين بن روح - نايب سوّم - صادر شد، حضرت وى را لعنت كرده و به شيعيان امر كرده بود كه از وى دورى جويند. آيت اللَّه خويى رحمه الله در معجم رجال الحديث ۲: ۳۴۸. مى نويسند: «شكّى نيست كه احمد بن هلال از نظرِ عقيده فاسد است و قابل اعتماد نيست، بلكه از زندگى او استفاده مى شود كه به چيزى پاى بند نبوده است؛ لِذا گاهى غلوّ مى كرده و گاهى اعمال ناصبى بودن از او ظاهر مى شده است... » ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ابو جعفر محمد ۲۰) سوّمين نائب خاص از نوّاب اربعه «ابوالقاسم حسين بن روح نوبختى» است. وى در ميان شيعيان بغداد، از اشتهارِ خاصّى برخوردار بود و يكى از افراد مورد اطمينان و اعتماد «محمد بن عثمان عمرى» به شمار مى رفت. بعد از «ابوسهل اسماعيل بن على» مشهورترين افراد خاندان نوبختى، ابوالقاسم حسين بن روح بن ابى بحر است و عمده اشتهار او به واسطه مقام دينى بزرگى است كه در ميان شيعه اماميه دارد و از نوّاب اربعه حضرت قائم عليه السلام محسوب مى شود. [خاندان نوبختى: ۲۱۲. ] تاريخ تولّدِ وى در كتب تاريخ و رجال مشخّص نشده است و همين مقدار روشن است كه در زمان حيات «محمد بن عثمان» يكى از كارگزاران وى بوده است و در بين سال هاىِ ۳۰۵- ۳۲۶ ه. ق به عنوان نايب امام زمان عليه السلام واسطه ميان امام و شيعيان بوده است. برخى گفته اند «حسين بن روح» قمى بوده است. روايت كشّى او را ملقّب به قمى ذكر مى كند. [اختيار معرفة الرّجال ۲: ۸۳۱. ] در تاريخ الاسلام ذهبى، اشاره به قمى بودن او شده است. [تاريخ الاسلام ذهبى: ۱۹۰؛ تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم وى به زبان «آبله» از نواحى قم تكلم مى كرده است. [كمال الدين ۲: ۵۰۳. ] با وجود اين، بين «نوبختى» بودن و «قمى» بودن نايب سوّم، به يكى از دو صورت مى شود، ارتباط برقرار كرد و آن‌ها را جمع كرد: ۱- وى در اصل، قمى بوده و از طرفِ مادر، نوبختى ناميده شده است. [الغيبة للطوسى: ۳۷۱؛ خاندان نوبختى: ۴۱۴. ] ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ابو جعفر محمد ۲- وى از شاخه «بنو نوبخت» قم بوده و در زمان نخستين سفير، به بغداد مهاجرت كرده است. [تاريخ سياسى غيبت امام دوازدهم- عجّل اللَّه تعالى فرجهُ الشّريف «محمد بن عثمان» از دو يا سه سال قبل از وفاتِ خود، با ارجاع بعضى از شيعيان به «حسين بن روح» كه اموالى از سهم امام و غير آن پيش او مى بردند، زمينه را براى نيابت وى از طرف امام زمان عليه السلام هموار مى نمود. نخستين توقيعى كه راجع به «حسين بن روح» از ناحيه مقدّسه صدور يافت، در سال ۳۰۵ ه. ق بود. در آن توقيع آمده است: «او كاملاً مورد وثوق و اطمينان ماست و در نزدِ ما مقام و جايگاهى دارد كه او را مسرور مى گرداند. » با اين كه «محمد بن عثمان» غير از «حسين بن روح» نُه وكيلِ ديگر در بغداد داشت و همگى زير نظر وى فعاليت مى كردند، اما «حسين بن روح» به نيابت امام زمان عليه السلام انتخاب شد. علّت آن علاوه بر متكلّم و فقيه بودن، بردبارى، هوشيارى و اخلاص او در آن موقعيت خاصّ سياسى بود. «حسين بن روح» با همكارى ده وكيل در بغداد و با وكلاى ساير بلاد اسلامى، كار خويش را در سمت نيابت امام زمان عليه السلام شروع كرد و توانست با روش معقولانه و منطقى، در ميان دوست و دشمن، از مقبوليت بالايى برخوردار باشد. بنابر شهادت مورّخين قرون اوليه و محدثين متقدّم، او «اعقل الناس» زمان خود بوده است و از داناترين افراد به شمار مى رفت. «حسين بن روح» بيست و يك سال نيابت حضرت را به عهده داشت و در ماه شعبان سال ۳۲۶ ه. ق وفات يافت. [خاندان نوبختى: ۲۲۱. ] قبر او در «نوبختيّه» در جانبِ غربى بغداد است. [زندگانى نوّاب خاصِّ امام زمان عليه السلام على غفارزاده: ۲۷۸. ] ۲۱) وسائل الشّيعة ۳: ۴۲۸؛ بحارالأنوار ۵۱: ۳۰۶؛ فرج المهموم: ۱۳۰. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅

〰 🌺✶﷽✶🌺 〰 #گوهرهای-ناب- در- کلام -امام -زمان فصل سوم: وقايع در كلام امام ابو جعفر محمد ۲۷) يكى از وكلاىِ محمّد بن عثمان - نائب دوّم - در بغداد بود. مرحوم صدوق گزارشى را از ديدار سرّى محمد بن عثمان با ابن متيل نقل مى كند. طبق اين گزارش محمد بن عثمان با ابن متيل در يكى از خرابه هاى عبّاسيّه بغداد ديدار كرد. [الغيبة للطوسى: ۲۰۱، به نقل از آخرين اميد: ۹۱. ] در آن جا نامه اى كه امام دوازدهم به او نوشته بود، خواند و سپس آن را از بين برد. [همان. ] اين مطلب بيانگر اين است كه روابط نائب دوم با وكلاى خود بسيار دقيق بود تا هيچ ردّپايى را به مقامات دولتى نشان ندهد و جان خود و امام و وكلاى خود را از خطر محفوظ بدارد. چون «جعفر بن احمد بن متيل» از دوستان نزديك «محمد بن عثمان» بود، برخى گمان مى كردند كه «محمد بن عثمان» امر وكالت و سفارت حضرت را پس از خود به او خواهد سپرد. چون هنگام وفات «محمد بن عثمان» فرا رسيد، ابن متيل در بالاى سر او و حسين بن روح در پايين پايش نشسته بودند. «محمد بن عثمان» در آن حال به ابن متيل رو كرد و گفت: من مأمور شدم كه حسين بن روح را وصىّ گردانم و امور را به او واگذارم. وقتى ابن متيل اين سخنان را شنيد از جاى خود بلند شد و دست «حسين بن روح» را گرفت و او را در بالاى سر «محمد بن عثمان» نشانيد و خود در پايين پاى او نشست. [خورشيد مغرب: ۴۶. ] ۲۸) الخرائج ۲: ۷۰۰؛ انوار المضيئة: ۲۴۶؛ بحارالأنوار ۵۱: ۲۹۶. ادامه دارد ... ◽️کانال ما در ایتا ⊰ • ⃟♥️྅  @Alyasin278 ⊰ • ⃟♥️྅