آیت الله حائری شیرازی 📚 حضرت #حسین‌بن‌علی (ع) در شب #عاشورا به یک صورت سخن گفت و در روز عاشورا به گونه دیگر. شب عاشورا، سخن از «نمی‌خواهم، احتیاج ندارم، بروید، بیعتم را برداشتم» می‌گوید، ولی روز عاشورا می‌فرماید: «هَلْ مِنْ ناصِرٍ یَنْصُرُني» (آیا یاوری هست که مرا یاری کند؟) شب آن‌طور گفت تا مبادا خبیثی در بین طیّب‌ها باشد و روز آن‌گونه درخواست یاری کرد تا مبادا طیّبی در بین خبیث‌ها مانده باشد. شب، غربال می‌کند تا فقط صالحان بمانند و روز غربال می‌کند تا فقط اشقیا در مقابل او ایستاده باشند. شب برای پس زدن نااهل‌ها بود و روز برای جذب خودی‌هایی که از بدِ روزگار و بدِ خودشان به خودشان، در لشکر عمر سعد ایستاده بودند؛ اندرونی‌هایی که به ظاهر بیرونی بودند. #آیینه‌تمام‌نما صفحه ۲۴