هدایت شده از نکات و تمثیلات آیت الله حائری شیرازی
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹
🔸زیارت آسمان🔸
زندگی #آپارتمان_نشینی اجازه نداده انسانها سالی یک بار هم به #آسمان نگاه کنند. یکی از محرومیتهایی که ایجاد کرده، محروم شدن از نعمت بزرگ دیدار ستارگان است. اگر انسان ماهی یک شب برود در روستا تا بتواند آسمان را ببیند و زیارت کند، مثل زیارت یک امامزاده برایش سازنده است. ندیدن آسمان، خیلی مضر است.
کسانی که یک جایی دارند که از شهر بیرون بروند و یک شب آسمان را ببینند، این کار را بکنند. دیدن آسمان خیلی مهم است. میارزد که انسان #برنامه_ریزی_بکند و از شهر بیرون برود، تا یک شب آسمان را نگاه کند. بگوید امشب میخواهم زیر آسمان بخوابم.
یک نگاه به آسمان برای انسان کافی است که بداند این چیزهایی که برای خودش برداشته، باعث خجالت است. آسمان را گذاشته اند برای صفر کردن #تعلقات. انسان یک نگاهی به آسمان بکند، #پاسخ_سوالاتش را می گیرد! برای نجات انسان از تعلقات، یک نگاه معنادار به آسمان بس است.
حافظ خیلی به آسمان خیره می شود. در ابیاتش می بینید که ستاره ها را به اسم می شناسد، به صفت می شناسد و خیلی خوب به صور فلکی آشنا است. پیداست که خیلی در این معنا مطالعه می کند. انسان وقتی آسمان را ندید، دنیایش میشود همین زندگی کوچک و مختصر. نگاه به آسمان یعنی نگاه دقیقتر به هستی و وسعت هستی. نگاه به آسمان یعنی نگاه به #ابدیت و زمان طولانی. یعنی نگاه به مکان وسیع. این خیلی به انسان کمک می کند برای بلندنظری. وقتی اینطور آن عالم را دید، یک شوقی پیدا می کند که از این جای کوچک و تنگ، خودش را بیرون بکشد. اگر میخواهی خدا برایت بزرگ شود، به آسمان نگاه کن.
@haerishirazi
🔖 چرا نمیآیی؟
✍🏻انسان باید خودش را مخاطب تک تک آیات قرآن قرار دهد. چرا که روی سخن خدا در قرآن با تک تک انسانهاست.
🔰 خدا در قران فرمود؛
«فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ»(١١،بلد)
«وَمَا أَدْرَاكَ مَا الْعَقَبَةُ»(١٢،بلد)
🔖 چرا نمیدوی؟ چرا نمیآیی؟ چرا از #دنیا نمیکَنی؟ مشکلت چیست؟ چرا این گردنهها را رد نمیکنی؟
تو نمیدانی این عقبه چیست؟
✍🏻 اگر در نگاه تو این طرف، گردنهها صعبالعبور، سخت، قدافراشته و سربهفلک کشیدهاست، پشت آنها نور و باغ و بستان است،
اگر راه را آغاز کنی، در میانه راه متوجه میشوی این تو نیستی که رونده هستی، بلکه کس دیگری تو را میبرد، پس سرعت بگیر و از عقبه عبور کن تا جزء #اصحاب_یمین شوی.
✍🏻 این گردنهها، از جنس خودمان و همان وابستگیها و #تعلقات انسان است،
که با «فَكُّ رَقَبَةٍ»(١٣،بلد) یعنی رها کردن یک گرفتار
«أَوْ إِطْعَامٌ فِي يَوْمٍ ذِي مَسْغَبَةٍ» (١۴،بلد)
«يَتِيمًا ذَا مَقْرَبَةٍ»(١۵،بلد)
یا با اطعام کردن در روزی که خودت گرسنه هستی، و توجه کردن به یتیمی که به تو نزدیک است، از این گردنهها عبور کن!
⬅️ و این از قواعد عجیب دم و دستگاه خداست که از خود بیرون آمدن و دیدن گرفتاریهای بقیه و حل کردن آن وقتی خودت نیازمندی، به معنای حرکت روی قله و برفراز گردنه است.
📌 برگرفته از جلسات «از حیوانیت تا حیات»
✅@Aminikhaah