بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم 💠« #روزبرگ_شیعه »💠 موضوع امروز: « آیات المهدی ٢ »         روز پنجشنبه، ١۴٠٠/٠١/٢۶ ✍️ مناسبت روز: در دومین روز ماه مبارک رمضان قرار داریم و انشاالله امروز نیز به یکی دیگر از «آیات المهدی» که مفسرین، با بهره‌گیری از روایات تفسیری و تبیینی اهل‌بیت (ع)، آنها را ناظر به موضوع مهدویت می‌دانند، اشاره می‌نمائیم؛ 💠 یکی دیگر از آیات مهدوی در قرآن کریم، آیه سوم سوره مبارکه بقره است، که در وصف «متقین» چنین می‌فرماید: «الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ وَ يُقيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُون‏»: «(متقین کسانی هستند) که به غیب ایمان دارند و نماز بپا داشته و از هر چه روزی‌شان کرده‌ایم، انفاق می‌کنند» خداوند متعال در اینجا، مهمترین و اولین شاخصه متقین را ایمان به غیب، بیان نموده است! «غیب» در لغت به معنای «نادیدنی و پنهان» است، یعنی چیزی که وجود دارد ولی با چشم آدمی دیده نمی‌شود! ایمان به غیب، اساسی‌ترین اصل در جهان‌بینی اسلامی است، چراکه اصلی‌ترین بنیان‌های اعتقادی تمامی ادیان الهی و مخصوصاً مسلمانان، بر اساس ایمان به غیب، طراحی گردیده! اصولی همچون «توحید» و ایمان به خدای نادیدنی، و یا «معاد» و ایمان به سرای ناپیدای آخرت، و بالاخره «نبوت و امامت» در دوران غیبت حجت الهی؛ چنانچه بسیاری از انبیاء گذشته، مدتی از دوران نبوت خود را در غیبت، و مخفی از چشم مردم سپری نموده‌اند، همچون حضرت عیسی، موسی، نوح، یوسف، صالح، شعیب، الیاس (ع) و...؛ و همچنین پس از بعثت پیامبر اکرم (ص)، دوران ظهور ایشان و اهل‌بیت عصمت و طهارت (ع) نیز تنها حدود ٢۵٠ سال بوده، ولی دوران غیبت امام زمان (عج) و غیب بودن حجت الهی، تا کنون بیش از هزار و صد سال بوده است! لذا طبق آیه «الَّذينَ يُؤْمِنُونَ بِالْغَيْبِ...» مهمترین شاخص افراد متقی و مؤمن، ایمان به غیب است، که طبق روایات متعدد این ایمان، در زمان ما، به معنای باور داشتن به وجود امام و حجت الهی غایب از نظر است‌، چنانچه از امام صادق(ع) دربارهٔ آیات «الم، ذلِک الْکتابُ لا رَیبَ فِیهِ هُدی لِلْمُتَّقِینَ، الَّذِینَ یؤْمِنُونَ بِالْغَیبِ» سؤال کردند، و ایشان فرمودند: «متقین و پرهیزگاران، پیروان حضرت علی (ع) هستند و (مراد از) «غیب»، حجت غائب است و شاهد آن قول خداوند است که می‌فرماید: «بگو: غیب تنها برای خدا است! شما در انتظار باشید، من هم با شما در انتظارم!»: «...فَقُلْ إِنَّمَا الْغَيْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُوا إِنِّي مَعَكُم مِّنَ الْمُنتَظِرِينَ» (یونس/٢٠). در روایت دیگری نیز از حضرت صادق (ع) آمده است: «ایمان به غیب، یعنی اقرار به برانگیخته شدن و نشر و قيام قائم(ع) و رجعت است!» (بحار الانوار، ج٢۴، ص٣۵٢) ✍️ البته مسلماً ایمان به امام غایب، بسیار سخت‌تر از ایمان به امام ظاهر است و نیاز به عقلانیت و درک بالایی دارد لذا در روایات متعدد، برای ایمان آورندگان به امام غایب، بشارت جایگاه و پاداش فروان داده شده است! چنانچه امیرالمؤمنین (ع) فرمودند: «براى قائم ما غيبتى است كه مدّتش طولانى است...؛ بدانيد هر كه در آن دوران در دينش استوار باشد و قلبش به واسطه طول غيبت امامش سخت (منحرف) نشود، او در روز قيامت‏ با من و در مرتبه‌ی من است!» (کمال الدین، ج١، ص٣٠٣) حضرت سجاد (ع) نیز فرمودند: «مردم زمان غيبت امام، كه معتقد به امامت و منتظر ظهور او هستند، از مردم هر زمان دیگر برترند؛ زيرا خداى تعالى، عقل و فهم و معرفتى به آنها عطاء فرموده است كه «غيبت» نزد آنان به منزله مشاهده (امام) است!» (کمال الدین، ج١،ص٣٢٠) و حضرت در حدیث دیگری فرمودند: «هركه در زمان غيبت قائم ما، بر موالات و دوستى ما ثابت بماند، خداوند پاداش هزار شهيد، مانند شهيدان بدر و اُحد، به او عطاء می‌كند!» (بحارالأنوار، ج۵٢، ص١٢۵) با عنایت به نکات فوق‌الذکر، در پایان سخن امروز، می‌توان به موارد تربیتی زیر اشاره نمود: 1️⃣ هدایت و ایمان مشروط به اعتقاد داشتن نسبت به امام غایب از نظر است! 2️⃣ «غیبت»، تهدیدی بزرگ برای دین‌گریزی یا فرصتی برای دین‌باوری است و انسان را به بی‌نهایت متصل کرده و از اسارت و حصار مادیت، نجات می‌بخشد؛ 3️⃣ ایمان به معنای بینشی است که به گرایش و عمل منجر شود؛ پس ایمان واقعی به امام غائب، باید انسان را به سوی معرفت، محبت و اطاعت از امام هدایت نماید؛ 4️⃣ ایمان به غیب و به امام غایب (ع)، منبع قدرت و امید است، چراکه انسان می‌داند امام غایب، شاهد و ناظر است و بالاخره ظهور خواهد کرد؛ 5️⃣ اگر بخواهیم در دنیا، دچار ظواهر فریبنده و تجملات و محسوسات نشویم، باید تلاش کنیم که راهکارهای ایمان به غیب را در خودمان و دیگران تقویت نماییم. ✅ با«مسابقه بزرگ مجازی والعصر» با ۵٩ جایزه نفیس، همراه شوید👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG

✅ #روزبرگ_شیعه بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ السَّلاَمُ عَلَى مَهْدِيِّ الْأُمَمِ وَ جَامِعِ الْكَلِم موضوع امروز: «صادق آل محمد (ع)» 1️⃣         روز یکشنبه، ١۴٠٠/٠٣/١۶ ✍️ مناسبت روز: در سالروز شهادت ششمین اختر تابناک امامت و ولایت، امام صادق (ع) قرار داریم، لذا ضمن عرض تسلیت و تعزیت به همه مسلمانان جهان، روزبرگ امروز را با عنوان «نهضت علمی صادق آل محمد (ع)»، آغاز می‌نماییم؛ 👈 بدیهى است هر نهضت و انقلابی نیازمند به مجموعه‌ای از امکانات است و نهضت علمی نیز از این موضوع، مستثنی نیست، که متأسفانه در دوران قبل از امام صادق (ع)، این امکانات، برای ائمه اطهار (ع) مهیا نبوده است، ولی در عین حال هر کدام از اهل‌بیت (ع) در فرصت‏ هاى مناسبى که پیش می‌آمد، در ترویج علوم و معارف اسلامى در ابعاد مختلف، کوشیده‌اند! اما امام صادق(ع) در دوره ‏اى مى زیستند که شرایط اجتماعى و فرهنگى آن دوره، در زمان هیچ‏ یک از امامان معصوم، وجود نداشته است! زیرا آن دوره از نظر سیاسى، دوران تزلزل حکومت بنی‌امیه و فزونى قدرت بنى عباس بود و این دو گروه دنیاپرست، در مدت چندین سال در کشمکش و مبارزه شدید با هم بودند و فرصت ایجاد فشار و اختناق نسبت به امام (ع) و شیعیان را نداشتند! لذا این دوران را می‌توان، دوران آرامش و آزادى نسبى شیعیان دانست که حضرت صادق (ع) از این فرصت مغتنم، براى ایجاد نهضت علمی، کمال استفاده را نمودند! ✍️ نهضت علمی امام صادق(ع): این نهضت که از اواخر دوران امام باقر (ع)، آغاز گردیده بود، شور و شوق علمى بى‏سابقه‏اى در جامعه به وجود آورد و کُرسی‌های علوم مختلفى چون قرائت، تفسیر، حدیث، کلام، طب، فلسفه، نجوم، ریاضیات، شیمی و... شکل گرفت! حضرت صادق (ع) در این دوران، بزرگ‏ترین دانشگاه اسلامى را در مدینه بازگشایی نمودند و مسجد پیامبر(ص) را محل تدریس خویش قرار دادند و باب علوم مختلف را گشودند و بالغ بر چهار هزار شاگرد تربیت کردند؛ شاگردانی همچون: «مفضل بن عمرو، مؤمن‏ الطاق، هشام ابن حکم و هشام ابن سالم در علم کلام»؛ و «زراره، محمد ابن مسلم، جمیل ابن دراج، حمران بن اعین، ابوبصیر و عبدالله بن سنان در فقه و اصول و تفسیر»؛ و «جابر ابن حیان را در ریاضیات و شیمى و علوم غریبه»؛ که هر کدام از این شاگردان، در سال‌های بعد، کرسی‌های درسی بزرگی راه‌اندازی نمودند تا حدی که، جرج زیدان تاریخ نگار مسیحی درباره یکی از شاگردان حضرت، مى‏ گوید: «جابر ابن حیان، حُجَّت است از شرق در برابر غرب تا ابد!» (معجم الرجال الحدیث، ج ۴، ص ١٠٠) ✍️ گستردگى دانش اهل‌بیت (ع): با مطالعه سیره و تاریخ ائمه اطهار (ع) و توجه به آثار علمى که از آنان به جای مانده است، به دست می‌آوریم که آن بزرگواران در تمام علوم و رشته‏ هاى مورد نیاز بشرى، تَبحُّر داشته‌اند! چنانچه امیرالمؤمنین (ع) در توصیف دانش آل محمد (ص) می‌فرمایند: «هُمْ مَوْضِعُ سِرِّهِ وَ لَجَأُ اَمْرِهِ وَ عَیبَه عِلْمِهِ وَ مَوْیلُ حُکْمِهِ وَ کُهُوفُ کُتُبِهِ وَ جِبَالُ دِینِهِ»: «آنان جایگاه سِرّ خداوندى و پناهگاه فرمان الهى و مخزن علم خدا و مَرجَع حُکم او و نگهبان کتاب‏ هاى آسمانى و کوه ‏هاى همیشه استوارِ دین خداوندند». (نهج‏ البلاغه، خطبه دوم) امام صادق(ع) نیز، عترت رسول خدا(ص) را مرکز حکمت و رحمت الهى دانسته و مى ‏فرمایند: «نَحْنُ شَجَرَه النُبُوَّه وَ بَیتُ الرَّحْمَه وَ مَفَاتِیحُ الْحِکْمَه وَ مَعْدِنُ الْعِلْمِ»: «ما خاندان پیامبر(ص) درخت نبوت و خانه رحمت و کلیدهاى حکمت و سرچشمه دانش هستیم». (الکافی، ج۱، ص۲۲۱) در پایان روزبرگ امروز، باید اذعان کرد که هرچند بى ‏شک تمامی ائمه(ع) در عرصه‌های مختلف علم و دانش، سرآمد و برخواردار از علوم بی‏پایان بوده‌اند، اما امام صادق(ع) که امکانات و فرصت بیشتری برای تعلیم و ترویج این علوم یافتند، علاوه بر علوم فقه و حدیث و تفسیر، دانش‏ هایی بسیاری را برای بشریت، بنیان‌گذاری و یا بسط و گسترش دادند، دانش‌هایی همچون‌: علم کلام، فلسفه، تربیت، اخلاق، عرفان، پزشکی، شیمى، روان‏شناسى، حیوان‏ شناسى، لغت، ادبیات، سیاست، حکومت و...؛ بنابراين می‌توان آن حضرت را «مغز متفکر جهان اسلام» نامید! ✍️ آنچه گذشت بخش کوچکی از خدمات صادق آل محمد (ع) به بشریت بود، که انشاالله به شرط حیات در روز آینده این مبحث را ادامه می‌دهیم... ✅ با ما همراه شوید...👇👇👇 https://eitaa.com/ROOZBARG