مضی الزمان... و قلبی یقول إنک آتی! زمان گذشت... اما قلبم می‌گوید تو می‌آیی! #اللهم_عجل_لولیک_الفرج #السلام_علیک_یا_مولانا_یا_صاحب‌الزمان

هرگز ز دل امیدِ گل آوردنم نرفت این شاخ خشک زنده به بوی بهار توست... #هوشنگ_ابتهاج

تو شدی منبعِ هر شعر و کلام و نفسم این چه تکرار قشنگیست که تکراری نیست... #مرضیه_مضاف

بود از نسل علی(ع)...حیف ولی دور و برش قنبر و مالک و سلمانِ وفادار نداشت... #مرضیه_عاطفی #شهادت_امام‌جعفرصادق‌علیه‌السلام🏴

کاش‌ ایران‌ می‌آمدی‌ آقا نزدِما، اهل‌‌بیت‌ مُحترمند پیرِ مظلومِ‌ بی‌حرم، اینجا پسرانِ‌ تو صاحبِ‌ حرمند... #شهادت_امام‌جعفرصادق‌علیه‌السلام🏴

روضه خواندی و شدی بانی روضه خوانی هیئتی بودن خود را به شما مدیونم... #شهادت_امام‌جعفرصادق‌علیه‌السلام🏴

آستان قدسِ صادق می‌شود روزی بقیع بر ضریحت می‌رسد چندی دگر دستان ما #شهادت_امام‌جعفرصادق‌علیه‌السلام🏴

عادتش بود که در آخرِ هر مجلسِ درس رویِ زانو بزند "وای حسینا" بکند... #صلی_الله_علیک_یا_اباعبدالله

لابد زمان‌های قدیم این‌طور بوده، که دلشان به چشمشان وصل بوده. که فقط هرچه را می‌دیدند دوست می‌داشتند و مهرشان از کسانی که دیگر نمی‌دیدند قطع می‌‌شد. حتما این‌طور بوده که برایش ضرب‌المثل ساخته‌اند. و الا این روزها از دل "نرود" هر آن که از دیده برفت... حتی اگر عکسش را توی گوشی‌ات نداشته باشی، حتی اگر درِ تکنولوژی را به روی خودت ببندی تا مبادا چشمت به خانه‌های مجازی‌اش بیفتد، باز هم، باز هم، باز هم از دل نمی‌رود که نمی‌رود. این دل معلوم نیست به کجا وصل است، معلوم نیست کدام کشور پیشرفته سِروِرهایش را ساپورت می‌کند که گیرنده‌اش این‌قدر قوی‌ست. که باز هم با یادی، خاطره‌ای، شباهتی می‌لرزد و آلارم می‌دهد. کاش دل هم چینی بود، تقلبی بود تا شاید مَثَل قدیمی‌مان رنگ حقیقت به خود می‌گرفت. تا شاید از دل هم می‌رفت آن که مدت‌هاست از دیده رفته... #آنا_جمشیدی

همه‌چیز در آخرین آدمی خلاصه می‌شود که در تنگنای شب به یاد می‌آورید؛ قلب شما آن‌جاست!