✅ اعتقاد به #موجود #نامحسوس 🌱یکی از شبهات ساده درزمینۀٔ خداشناسی این است که چگونه می‌توان به وجود موجودی معتقد شد که قابل درک حسی نیست؟ ☘این شبهه، در ذهن افراد ساده‌اندیش به‌صورت «استبعاد» پدید می‌آید، ولی اندیشمندانی نیز پیدا شده‌اند که اساس تفکر خود را بر «اصالت حس» قرار داده‌اند و موجود نامحسوس را انکار کرده‌اند یا دست‌کم، آن را قابل شناخت یقینی ندانسته‌اند. 🌱پاسخ این شبهه آن است که ادراکات حسی، در اثر ارتباط اندام‌های بدن با اجسام و جسمانیات حاصل می‌شود و هرکدام از حواس ما نوعی از پدیده‌های مادی و متناسب با خودش را در شرایط معيّنی درک می‌کند و همان‌گونه که نمی‌توان توقع داشت چشم صداها را درک کند یا گوش رنگ‌ها را ببیند، نباید انتظار داشت مجموع حواس ما همه موجودات را درک کند؛ زیرا 🔸اولاً، در میان موجودات مادی هم چیزهایی وجود دارد که قابل درک حسی نیست؛ چنانکه حواس ما از درک انوار ماورای بنفش و مادون قرمز و امواج الکترومنیتیک و... عاجز است؛ 🔸ثانیاً، ما بسیاری از حقایق را از غیر راه حواس ظاهری درک می‌کنیم و اعتقاد یقینی به وجود آنها پیدا می‌کنیم؛ بااینکه قابل درک حسی نیستند. مثلاً از حالت ترس و محبت، یا اراده و تصمیم خودمان آگاه هستیم و اعتقاد یقینی به وجود آنها داریم؛ درصورتی‌که این پدیده‌های روانی همانند خود روح، قابل درک حسی نیستند و اساساً خود «ادراک» امری غیرمادی و نامحسوس است. 🔶پس درک نشدن چیزی به‌وسیله اندام‌های حسی، نه‌تنها دلیلی بر عدم وجود آن نیست، بلکه حتی نباید موجب استبعاد هم بشود. #اندیشه_دینی #علامه_مصباح_یزدی 🆔@Andyshedini