تنی از استخوان و پوست دارم، دل درو ظاهر چو فانوسی که باشد آتش پنهان درو پیدا #روزنگار، ۲۸ تیر، بزرگداشت #محتشم_کاشانی و روز شعر و ادبیات آیینی @AnjomanAdabiSarv

باسلام و قبولی عزاداری ها بزودی جلسات تابستانه ی انجمن ادبی سرو برگزار می شود.

*ورود به کربلا* نزول امام حسین (ع) روز پنجشنبه دوم محرم بوده است. در مقتل ابی اسحاق آمده که: امام (ع) با یارانش سیر می کردند تا به بلده ای رسیدند که در آنجا جماعتی زندگی می کردند، امام نام بلده را سوال نمودند. پاسخ دادند: «شط فرات» است. آن حضرت فرمود: آیا اسم دیگری غیر این اسم دارد؟ جواب دادند: «کربلا» پس گریست و فرمود: این زمین، بخدا سوگند کرب و بلاست! سپس فرمودند: مشتی از خاک را به من بدهید، سپس آن را گرفته بو کرد و از گریبانش مقداری خاک بیرون آورد و فرمود: این خاکی است که جبرئیل از جانب پروردگار برای جدم رسول خدا آورده و گفته که این خاک از موضع تربت حسین است، پس آن خاک را نهاد و فرمود: هر دو خاک دارای یک عطر هستند. *قصه کربلا، بضمیمه قصه انتقام به قلم حجت الاسلام و المسلمین علی نظری منفرد، فصل پنجم، در کربلا، صفحه ۲۱۱*

*با هم بشنویم شعر "عاقبت این عشق هلاکم کند..." از زنده یاد محمدرضا آقاسی با صدای ایشان دشت پر از ناله و فریاد بود سلسله بر گردن سجاد بود فصل عزا آمد و دل غم گرفت خیمه ی دل بوی محرم گرفت زهره ی منظومه ی زهرا حسین کشته ی افتاده به صحرا حسین

طفل نوخاسته برخاسته از جان و جهان آسمان زین همه غیرت به غرور آمده بود #سید_رضا_مؤید #محرم

تو زیبایی و زیبایی در اینجا کم گناهی نیست هزاران سنگ خواهد خورد در مرداب ماه اینجا #فاضل_نظری #محرم #انجمن_ادبی_سرو

معرفی ژولیده نیشابوری، شاعر اهل بیت: محمدحسن فرحبخشیان معروف به ژولیدهٔ نیشابوری (زادهٔ ۱۳ اسفند۱۳۲۰نیشابور – درگذشتهٔ ۱۹ مهر ۱۳۸۶ورامین) شاعر اهل نیشابور بود. فرحبخشیان از کودکی به امامان شیعه علاقه‌مند بود. او منشأ این علاقه را به حضورش در مراسم مذهبی در دوران کودکی مربوط می‌دانست. به گفتهٔ خودش از ۱۲ سالگی و پس از آن‌که شبی در خواب، شخصی او را به شعر گفتن تشویق کرد، سرودن شعر را آغاز کرده بود. او در وقایع خرداد سال ۴۲ به سرودن شعرهای انقلابی روی‌آورد که به خاطر آن ۳ سال و ۸ ماه را در زندان گذراند. ژولیدهٔ نیشابوری، پس از رهایی از زندان قصر مدتی در ورامین ساکن شد، و سپس به وطن مراجعت نمود و در مرحلهٔ دوم از سال ۱۳۶۸ در ورامین سکونت گزید و تا آخر عمر آنجا باقی ماند. سرانجام، ژولیدهٔ نیشابوری، در عصرگاه روز پنجشنبه، نوزدهم مهر ۱۳۸۶ شمسی، در بیمارستان سوم شعبان تهران بر اثر سکتهٔ قلبی درگذشت و پیکرش در  گلزار شهدای حسین رضای ورامین در کنار فرزندش دفن شد. شعر معروف دلت را خانه ما کن سروده «ژولیده نیشابوری» است که شعر‌های معروف دیگری نیز دارد. الهی بهر قربانی به درگاهت سر آوردم، نه تنها سر برایت بلکه از سر بهتر آوردم ... و یا شعری که ویژه حضرت «مهدی (ع)» است: مدعی گوید که با یک گل نمی گردد بهار من گلی دارم که در عالم گلستان می‌کند. ... دلت را خانه ما كن ، مصفا كردنش با من به ما درد دل افشا كن ، مداوا كردنش با من اگر گم كرده اي اي دل ، كليد استجابت را بيا يك لحظه با ما باش ،‌ پيدا كردنش با من .... روحش شاد @AnjomanAdabiSarv

گفتم ای پیر! این چشمه زندگانی کجاست؟ گفت در ظلمات. اگر آن می‌طلبی خضروار، پای‌افزار در پای کن و راه توکل پیش گیر تا به ظلمات رسی. گفتم راه از کدام جانب است؟ گفت از هر طرف که روی. اگر راه روی، راه بری. گفتم نشان ظلمات چیست؟ گفت: سیاهی، و تو خود در ظلماتی اما تو نمی‌دانی. آن کس که این راه رود چون خود را در تاریکی بیند بداند که پیش از آن هم در تاریکی بوده است و هرگز روشنایی به چشم ندیده. پس اولین قدم رهروان این است و از اینجا ممکن بود که ترقی کند. #روزنگار، ۸مرداد، بزرگداشت #شیخ_شهاب_الدین_سهروردی