🔸 با تشکیل اسرائیل در سال ۱۳۲۷ شمسی، اعتراض‌های گسترده‌ای در ایران بر پا شد، تا آنجاکه حتی در سطوح رسمی نیز نمایندگان مجلس شورای ملی وقت، علیه اسرائیل موضع‌گیری کرده و خواهان اقداماتی علیه دولت تازه تأسیس اسرائیل شدند. 🔸 هنگام تشکیل اسرائیل، حدود ۴۵۰۰ نفر از اتباع ایران در فلسطین زندگی می‌کردند که ۲۵۰۰ نفر از آنان مسلمان بودند. جنگ اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۴۸ باعث آوارگی آنان شد. تلاش دولت ایران (در دولت محمد ساعد مراغه‌ای) برای کمک به اتباع خود باعث نخستین تماس دولت ایران با دولت‌ اسرائیل شد. 🔸 در سال ۱۳۲۸، محمد ساعد مراغه‌ای، نخست وزیر وقت برای حل مشکل ایرانیان مقیم فلسطین به شناسایی دوفاکتو(موقت و بدون سفیر) دولت اسرائیل اقدام کرد که البته با اعتراض شدید مجلس شورای ملی مواجه شد و بعدها هم حسین مکی او را به دریافت رشوه ای ۴۰۰ هزار دلاری از یهودیان متهم ساخت. 👇👇👇 @Antiliberalism

🔸 با روی کار آمدن محمد مصدق، دولت ایران در ۱۵ تیر ۱۳۳۰ شناسایی دوفاکتوی اسرائیل را لغو و روابط ایران و اسرائیل را قطع نمود؛ در همین‌ چارچوب، مصدق دستور داد کنسولگری ایران در بیت‌المقدس منحل شود. در این دوران با مواضع ضداسراییلی مصدق، کشورهای عربی مانند مصر به ایران متمایل شدند. 🔸 با سقوط دولت ضداسرائیلی مصدق، هرچند محمدرضا پهلوی هیچگاه اسرائیل را به رسمیت نشناخت اما گسترش روابط اقتصادی با اسرائیل را در دنبال کرد بطوریکه از سال ۱۳۴۰ تا ۱۳۵۰، تراز تجاری ایران و اسرائیل حدود ۳۰۰٪ رشد کرد که بخشی از آن ناشی از هراس شاه از عبدالناصر بود. 🔸 برغم همکاریهای اقتصادی ایران و اسرائیل در عرصه اقتصادی، محمدرضاشاه پهلوی برای حفظ وجهه خود در ایران و خاورمیانه هیچگاه خود را دوست اسرائیل نشان نمیداد و حتی تلاش میکرد در مناقشات اعراب و اسرائیل یا بیطرف باشد و یا از اعراب طرفداری نماید. 👇👇👇 @Antiliberalism

🔸 برخی اقدامات محمدرضا پهلوی در دهه ۵۰ هم خشم اسرائیل را برانگیخت. مثلا کمک ۳۰۰ میلیون دلاری ایران به سوریه در سال ۱۳۵۵، آن هم در اوج نبرد اعراب و اسرائیل و نیز قرارداد الجزایر در سال ۱۳۵۴ بین ایران و عراق که اسراییل آن را بعنوان مصالحه ایران با دشمن شماره یک خود ارزیابی نمود. 👇👇👇 @Antiliberalism