گفتند: چه کنیم مادر جان؟ گفت: اول صبر کنید،سرمه به چشمشون کشید،هی قد و بالای بچه ها رو نگاه کرد. دورتون بگردم، شما سربازای حسین هستید💔🖖🏻

کاش مرد بودم شمشیر میگرفتم میومدم وسط میدان،برید اذن و از دایی بگیرید.

همچین که اومدن مقابل خیمه ابی عبدالله، خبر دادن دوتا عزیزای زینب اومدن. فرمود زود وارد بشن...

چیه عزیزای دایی؟حسین دست رو صورتشون کشید، این دو تا برادر رو بغل گرفت ،گفتند: دایی ما تنهایی نیومدیم...

ابی عبدالله فرمود: نه شما یادگارای خواهرم هستید، قبول نکردن،زودی اومدن تو چادر مادرشون زدن زیر گریه؟چی شده عزیزای من؟

گفت: مادر رفتیم اما دایی قبول نکرد. یه وقت دیدن زینب با عجله دوید .... همچین که اومد مقابل حسین، گفت: داداش! نکنه زینب رو قابل نمیدونی؟هم بچه هام فدات، خودم هم قربونت حسین....عاقبت ابی عبدالله فرمود: شاید باباشون جناب عبدالله راضی نباشه؟

رخصت‌بده‌دوطفل‌خودم‌رافداکنم این‌فیض‌روسپیدشدن‌روزمن‌مگیر

هم‌دخترشهیدم‌وهم‌خواهرشهید این‌مادرشهیدشدن‌رازمن‌مگیر

بایدعزیزرابه‌فدای‌عزیزکرد درخیمه‌غیراین‌دوعزیزی‌نداشتم💔

غیرازدوطفل‌خودکه‌به‌قربان‌توکنم درخیمه‌ام‌براےتوچیزےنداشتم:)

بی بی زینب فرمود:من تربیت شده ی  فاطمه ام شوهرداری خوب بلدم.... ،وقتی داشتم می اومدم خود عبدالله گفت: زینب! این دوتا بچه ها باهات میان، هرجا تو تنگنا قرار گرفتی، کار به جنگ کشید، یادت باشه من نیستم، دوتا بچه هارو اول بفرست.

اینارو فدای بچه های حسین کن:)💔