﷽ ⛔️ شبهه آیا می توان وجود #امام_زمان (عج) را فقط با عقل اثبات کرد؟ ❇️ پاسخ @Antishobheh ✅ بسیاری از امور را نمی توان با دلایل عقلی محض اثبات نمود. این نقص و ضعفی در خصوص آن عقیده به حساب نمی آید، زیرا حوزه استدلالات و براهین عقلی حوزه محدود ومشخصی است. مثلا آیا می توان به طور عقلی ثابت کرد که مردم ایران عاطفی و دین دار هستند یا برای اثبات این امر نیاز به مقدمات تجربی و آماری است؟ البته در هر استنتاج و نتیجه گیری جمع بندی و سامان دادن به یک فکر و نظر به وسیله عقل انجام می پذیرد اما به معنی عقلانی محض بودن هر عقیده ای نیست. ☑️اساس #تفکر_مهدویت و حتی امامت به عنوان یکی از مستقلات عقلی که بتوان بر فقدان آن دلیل و استحاله عقلی اقامه کرد، محسوب نمی شود؛ در حقیقت اگر نبود ساختار مشخص و معین تاریخی و اجتماعی که بر دین اسلام و مراحل رشد و تکامل و تداوم آن عارض شد، شاید اصلا ضرورتی تحت عنوان مهدویت و وجود امام غایب آن هم با عمر طولانی به وجود نمی آمد؛ اما شرایط به گونه ای رقم خورد که این مساله به عنوان حقیقتی دینی در شاکله تفکرات اسلامی مطرح شد. استاد جعفر سبحانی در این باره می گوید: «مبانی کلامی مهدویت گاهی مبانی نقلی و گاهی مبانی عقلی است... امّا مبانی کلامی عقلانی؛ می دانید که عقل نمی تواند هیچ وقت فرد مشخصی را برساند. نمی توانیم روی فرد برهان عقلی اقامه کنیم. یکی از مبانی برهان عقلی این است که نبوت و امامت یک فیض معنوی است... مسلمانان هم می گویند که این فیض تا وجود پیامبر اکرم(ص) باقی است. #اهل_سنت می گویند که این فیض معنوی که در لباس نبوت و امامت بود، با فوت پیامبر(ص) قطع شد. پس ارتباط بشر با عالَم بالا قطع شد. مگر خَلَف بدتر از سَلَف است؟ آیا خلف از نظر کمالات، از سلف کمتر است؟ چرا خدا چنین فیضی را به آن ها داده، اما این فیض را به ما نداده است؟ مگر ما از آن ها کم تر هستیم؟ 📌 شیعه امامیه این مشکل را حل کرده است. ارتباط به صورت نبوت نیست، که رسالت، تکالیف و دین جدیدی باشد، بلکه فیض الهی به واسطه انسان کاملی برقرار است و از طریق انسان کامل به بشر می رسد، و امروزه آن واسطه حضرت حجّت (عج) است». این برهان را علامه طباطبایی برای پروفسور کربُن بیان داشته است.(۱) 🔰در خصوص مسئله وجود امام زمان(ع) چون مربوط به شخص خاصی است، از دلایل عقلی محض که مربوط به کلیات است، نمی توان بهره گرفت، اما در آن از دلایل ترکیبی عقلی و نقلی می توان سود جست. همچنین می توان برای اصل امامت به دلایلی عقلی تمسک کرد، آن گاه آن را در زمان حاضر بر امام زمان منطبق دانست. ❇️یکی از این دلایل، لزوم وجود انسان کامل و ولی معصوم (ع) و حجت الهی در هر عصر و زمان است. بنابر دلایل امامت که معتقد به خاتمیت و لزوم وجود امام (ع) بعد از پیامبر هستیم، وجود امام در زمان حاضر نیز باید پذیرفته شود. هم چنین طبق آیه ای که خداوند با آفرینش انسان او را خلیفه و جانشین خود روی زمین دانسته ، باید این جانشین (که انسان کامل و معصوم است) در هر عصر و زمانی وجود داشته باشد. کسی که واسطه #فیض الهی روی زمین است. بر اساس همین ضرورت وجود انسان معصوم و حجت الهی بر زمین می توان بر اثبات زنده بودن امام زمان (ع) هم برهان اقامه کرد. اگر لزوم وجود امام زنده ثابت شد و از طرف دیگر ثابت گشت که امام قبلی از دنیا نرفته ،بلکه به دلایل گوناگون نقلی، حیات اعجاز گونه وی به ما رسیده، می توان به این باور رسید که امام دوازدهم ما شیعیان همچنان زنده است ؛‼️ در واقع ادله تاریخی و روائی بیانگر ولادت و حیات حضرت مهدی(ع) است. از طرف دیگر دلیلی بر رحلت ایشان در دست نیست. به دلایل گوناگون نقلی ثابت شده که ایشان عمری متفاوت از عمر عادی انسان ها خواهند داشت ، پس اثبات می شود که در این زمان حضرت(عج) تنها واسطه فیض الهی است و زنده هم می باشد.(۲) ☑️البته اصل حیات طولانی حضرت که از موارد اعجاز و عنایات ویژه خداوند است ، همانند هر معجزه و امر خارق العاده ای قابل اثبات و استدلال عقلی نیست . تنها کمک عقل در این زمینه آن است که بدانیم عقل برانکار آن دلیلی اقامه نمی کند. اصل این امر از نظر عقل محال و ناممکن نیست. با اثبات این حقیقت می توان گفت از نظر عقل عمر طولانی حضرت ناممکن ومحال نیست. در نتیجه اگر دلیل دیگری بر اثبات این عمر طولانی اقامه شود، می تواند به کمک این دلیل عقلی مورد پذیرش و قبول قرار گیرد. پی نوشت ها : ۱. فصلنامة انتظار، ج۱، ص ۶۶ - ۷۰. ۲. برخی از پژوهشگران بیش از صد نفر از دانشمندان اهل سنت را نام برده اند که در تألیفات شان ولادت امام مهدی(عج) را متذکر شده اند. ✅با آنتی شبهه آگاهانه بپذیریم👇 @Antishobheh

﷽ ♦️سوال چرا خداوند من را آفريده ؟ ❇️پاسخ: @Antishobheh 🔻هنگامی که از هدف آفرینش صحبت می شود، باید این مطلب را در دو ساحت جداگانه مورد بررسی قرار داد، چرا که گاهی منظور از این سوال، هدف خداوند از آفرینش است؛ و گاهی نیز سوال این است که انسان در این آفرینش به کجا قرار است برود، و هدف انسان از این خلقت چیست؟ ❓ 🔰هدف خداوند از آفرینش انسان آفرينش نوعي احسان و #فيض از جانب خدا وند، نسبت به موجودات «ممكن» است. يعني آنچه كه امكان خلق شدن دارد، خداوند به خلقت آن بخل نورزيده و از به وجود آوردن آن دريغ نمي‌كند. به عبارت دیگر هر موجودي كه بالقوه، امكان خلقت دارد در پهنة هستي قابليت و شايستگي برخورداري از فضيلت وجود را داشته و با لسان حال درخواست وجود و طلب كمال مي‌كند و آفرينش جهان يك نوع پاسخگويي به اين امكان و استعدادهاي طبيعي و ذاتي اشيا بوده و در حقيقت به كمال رساندن آنها است. 🔰آنچه گفته شد هدف خداوند در اصل آفرینش است، اما هدف وی در آفرینش یک موجود خاص مانند انسان، این است که خداوند به دلیل فیاض بودنش، می‌خواست علاوه بر کمالى که ملائکه دارند، یک کمال برترى نیز بیافریند و آن کمال اختیارى انسان است؛👈 یعنى موجودى را بیافریند که همه این کمال‌ها را با اختیار و انتخاب خود به دست بیاورد. از این‌رو؛ انسان را آفرید، انسانى که از ابتدا داراى همه کمالاتِ لایق خود نیست، اما به گونه‌اى است که می‌تواند به آن کمال‌ها برسد. روشن است کمالى که انسان با اختیار و انتخاب آزاد خود تحصیل می‌کند، از کمال اعطایى ملائکه برتر است. ☑️هدف انسان در این آفرینش کجاست؟ هدف انسان را در آفرینش الهی می توان در دو ساحت مورد بررسی قرار داد، 🔺نخست : هدف متوسط 🔺دوم :هدف غایی و عالی فرض کنید کسی بخواهد از تهران به سمت شیراز برود، در این مسیر هدف غایی و عالی او رسیدن به شیراز است ولی در میان راه شهر های دیگری نظیر قم، کاشان، اصفهان و ... به عنوان اهداف متوسطی نیز وجود دارد که شخص برای رسیدن به هدف عالی باید از آنها نیز بگذرد. 👈👈با توجّه به این مثال قرآن کریم هدف غایی انسان را رسیدن به مقام قرب و لقاء الهی دانسته (وَ أَن َّ إِلَی َ رَبِّکَ الْمُنتَهَی - [ترجمه: ] پايان راه همه، پروردگار توست) (نجم ،42) و هدف متوسط را در این مسیر بهره مندی از نعمت عبادت الهی معرفی نموده است و می فرماید: وَ مَا خَلَقْت ُ الْجِن َّ وَ الاْنس َ إِلآ لِیعْبُدُون [ترجمه:] جن و انس را نيافريده‏ام مگر آنكه مرا عبادت كنند. (ذاریات ،56) چرا که شاهراه رسیدن به مقام قرب و لقاء الهی، پیمودن طریق عبودیت و بندگی و در نتیجه آن رسیدن به معرفت و شناخت حضرت حق است. موفق باشید ✅با آنتی شبهه آگاهانه بپذیریم👇 @Antishobheh