#سلام_ای_سالکان_عشق_... #شهید_شهادت #دفاع_مقدس 🌴🥀🌴🥀🌴🥀🌴🥀 سلام ای سالکان عشق ومستی سلام ای ساکنان مُلک هستی شهیدان به خاک و خون تپیده در آغـوش خـداوند آرمیـده خوشا بر حالتان که زود رفتید زلال و پاک همچون رود رفتید نبودید تا ببینید ناکسان را نبودید بشنوید زخم زبان را نبودید تا ببینید قوم بی درد دل ما را پر از زخم زبان کرد همانکه سینه اش از کینه پُر بود بگفتا جبهه ها بخور بخور بود مگردرجبهه جز ترکش چه خوردید؟ مگر جز پاره پاره تن چه بردید؟ مگرنه اینکه جبهه مرد می رفت هرآنکس داشت دردل دردمی رفت بگو با قوم یاقی قوم سرکش مگرچه خورده اید جز تیرو ترکش؟ هرآنکس ظرف دل ازعشق پُرکرد به جبهه رفته و بخور بخور کرد بیا بگذار راحت تر بگویم حدیث عشق واضح تر بگویم کجا بودید خوردن را ببینید؟ به راه عشق مُردن را ببینید کجا بودید از خشکی و دریا بساط خوردن آنجا شد مهیا یکی که قسمتش خمپاره می شد چنان می خورد پاره پاره می شد یکی هنـگام حـملۀ هـوایی فقط می خورد گاز شیمیایی یکی خمپاره میخورد دود می شد یکی می سوخت و مفـقود می شد یکی چون «حاج قاسم» مثل سقا که هـم بی دست شد اِربـاً اربـا یکی تاسر جداشدمست می شد یکی با ترکشی بی دست می شد پدرها داغ دیدند غصه خوردند و مادرها بسی دِق کرده مُـردند هر آنچه خون دلها بود خوردند دل پُـر غصـه را در گـور بـردند گروهی کز شهیدان کینه دارند مـنافق های بی اصل و تـبارند هرآنکس باشهیدان تا درافتاد اَساس دودمـان او بـر افتاد شهیدان مثل ماه و آفتابند شهیدان تا ابد بر ما بتابند به هر بُوم و بَرَی نام شهیداست نشاط وشور و احساس وامید است شهیدان موجب عِزّ و نشاطـند شهیدان شاهدند و در حیاتند شهید یعنی به خاک وخون مُلَـبّس شهید یعنی که پاک یعنی مقدس شهید یعنی نشان از حَیِ سُبحان شهید یعنی کـه آیـاتی ز قـرآن شهید یعنی همیشه با «ولی»باش جهان سوی دگر شد با«علی»باش شهید یعنی چراغ راه مـردم نگردد هیچ کس در پَرتُوَش گُم بدرگاه شهیدان کـن توسل که باغ آرزوهایت دهد گُل رگ غیرت به زیر پوست داریم شهیدان را همیشه دوست داریم شهیدان را بخوان«مداح» هر دم چو قرآن می برند از سینه ات غم 🌴🥀🌴🥀🌴🥀🌴🥀 #علی_اکبراسفندیار_مداح

#مـرغ_خیالم_می_کند_نغمه... #شهید_شهادت #دفاع_مقدس 🌴🥀🌴🥀🌴🥀🌴🥀 مرغ خیالم می کند نغمه سرایی یاران کجایید ای شهیدان خدایی ازکوچه های شهر و آبادی گذر کرد سوی دیار عاشقان عزم سفر کرد آنجاکه خاکش عطرو بوی کربلا داشت آن سرزمینی که فقط رنگ خدا داشت آنجا که روزی بود قرار بی قراران در سینه دارد پاره های جان یاران آنجا که میدان نبرد و امتحان بود کرب و بلایی در نگاه عاشقان بود آنجا که هرکس بود دنبال شهادت پرواز می کردند با بال شهادت کرخه دگر خالی ازآن احساس ها شد اروند هم دلتنگ آن غواص ها شد انگار نخل سر بـریده داشت فـریاد کوآن بسیجی که به رویم تکیه میداد یادش بخیر آن جاده های پُر تَرَدُّد لحظه به لحظه سینه اش خمپاره میخورد یادش بخیر آن روضه ها وسوز نوحه شـور دعای صبحگاهان «دوکـوهـه» یادش بخیر آن قهرمانان «دوعیجی» شیران ارتش، پاسداران و بسیجی آن نازنین گلهای سرخ باغ احساس مردان پاک کرخه نور و دشت عباس جانم به قربان عطش نوشان فکه لب تشنگان آن کـربـلاییـان فـکه یادش بخیرشور و نوای هفت تپه مردان پاک و با صفای هفت تپه یاران همه رفتند با بال شهادت درسینه ی ما مانده آمال شهادت آن شیرمردانی که خوش آوازه گشتند از خاکریز نَفْس شان آسان گذشتند مامانده ایم وبُغض چندین ساله دردل کشتیِ آرزوی مـا مـانـدست در گِل آنـان نظر کـرده ی زهـرای بتـولند در آزمون عشق و جانبازی قبـولند تقدیر ما این بود تا که جا بمانیم با حسرت ودلتنگی از آنان بخوانیم در روزگاری که حقیقت می شودگم تشخیص یار وغیرآسان نیست مردم دشمن به نام دین سر دین را بِبُـرّد آنگه دو بــال مــرغ آییـن را بِبُـرّد دشـمن ز تـدبیر ولایـت اَخـم دارد از انقـلابیـون بـه جانش زخم دارد مردم حجاب وبی حجابی یک بهانه است اصل نظام ودین وباورها نشانه است فـریاد و صـد فـریاد از یـاران غـافل از بی بصیرت ها و دینداران غـافـل هان ای مسلمان گوش کن حرف امام است تضعیف جمهوری اسلامی حرام است اصلی ترین وظیفه ات دشمن شناسی است هجمه به نیروهای مؤمن ناسپاسی است آنـکه پـی امنیت مـا پـای کار است این رهبر فرزانه ی بـا اقتـدار اسـت این فتنه های شومِ آخرالزمان است هرکس بماندبا ولایت در اَمان است بافتنه سازان آنکه باجان می ستیزد جزوسپاه حضرت صاحب زمان است اسـلام خمیـنی و اسـلام پیـمبـر در یک مسیری پاک هستند و مطهر حُـب ولایت، شـوق پـرواز شهادت باشد دو بال عشق شیعه تا قیامت دشمن از این دو بال شیعه بیم دارد گـر چـه ز اسـتدلال شیـعه بیم دارد دشمن ز فرهنگ شهادت می هراسد از خیمه ی سبز ولایت می هراسد هـریک زما بایدکه چون عمار باشیم بـا جان ودل«سیدعلی»را یار باشیم «سیدعلی»مارا نه تنها جانِ جان است والله که او نایب صاحب زمان است حق شهیدان کـن خدایـا سر فرازم تــا در ره پــاک ولایت جـان ببازم ای کاش روزی ترکشی روزیِ من بود جسمم همانند شهیدان بی کفن بود ای کاش درجبهه تن من دود می شد مانند گمنامان جنگ مفقود می شد آنانکه رفتند با شهادت رستگارند روزی خوران سفره ی پـروردگـارند ای کاش گردد گرم بـازار سعادت تاکه شود روزیِ«مداح»هم شهادت 🌴🥀🌴🥀🌴🥀🌴🥀 #علی_اکبر_اسفندیار_مداح

. #زمینه ورود کاروان شهدا به شهر... #زمینه_شهدایی باز رسیده یک کاروان شهر ما شده گلفشان کاروان خوبان رسید روی دوش این مردمان بوی خوش گرفته زمین ناله ها شده آتشین مژده ی ورود شهید دِه به مادران حزین سرباز رهبر اومده از جبهه پرپر اومده مثل ارباب خود حسین شاید هم بی سر اومده ارباب بی سرم حسین(۴) سربلند و فاتح رسید سوی میهنَش رو سپید اومدن به استقبالش هم وطن های این شهید گل به تابوتش می ریزَند سوی مرقَدَش می بَرَند کی دِگَر چو کرببلا سنگ به پیکرَش میزَنَند ای وای از شامِ دشمنان از استقبالِ كاروان با سنگ از بام ها میزدند بر ناموسِ امامِمان ارباب بی سرم حسین(۴) دل زِ داغتون سرشاره زين عزا فَلَك می باره ای شهیدانِ راهِ حق راهتون ادامه داره تو یَمن تویِ سوریه تویِ قُدس و نیجریه تو عراق و بحرین دیدیم اَفکارِ شما جاریه با اِذنِ صاحبِ علم خوردیم ما با شما قَسَم تا مثلِ شما جون بِدیم در راهِ دفاع از حرم ارباب بی سرم حسین(۴) #شهدا

(هفته‌‌ی دفاع مقدس گرامی باد) #آن_روزها خوشا روزهایی که آسان گذشت به صدق و صفای فراوان گذشت چه خوش بود آن روزگاران دور که در سینه‌ها عشق بود و سُرور چه خوش بود آن روزهای قشنگ که حرفی نبود از نفاق و ز جنگ اگر بعدها ناگهان جنگ شد و ایران ما ، ناهماهنگ شد همه فتنه‌ها بود از غربِ دون خصوصاً ز اِمریکه بدشگون سگی را علَم کرد و بیداد کرد علیه وطن بانگ و فریاد کرد بناگاه شد حمله‌ور بر وطن چو اعراب جاهل ز عهد کهن تعرّض نمودند بر خاک ما ز غفلت به مردان چالاک ما چه خون‌ها که کردند در شیشه‌ها شغالان درمانده در بیشه‌ها چه شیرافکنانی که در آن زمان تقابل نمودند با روبهان زمین وطن را شط ِ خون گرفت چه جان‌ها که صدّام ملعون گرفت در آخِر پس از هشت سال غمین برفتند از خاکِ ایران زمین وطن شد گلستان ز خون شهید ز بس لاله در خاک ایران دمید ::: چو بگذشت زآن روزها بیست سال چه گویم به جز آه و رنج و ملال؟ پس از آن‌همه خون که جاری شده درخت وطن ، آبیاری شده چرا میوه‌‌ی تلخ بار آورد؟ چرا آبروی وطن را بَرد؟ درخت وطن را چرا سایه نیست چرا بهر این مَردم آسایه نیست؟ چرا مظهر وحدت و ائتلاف ـ فقط بر سر خود کشاند لحاف؟ درین خاک گویا خطایی شده به خون شهیدان جفایی شده مدیر وطن! لحظه‌ای گوش کن فروش وطن را ، فراموش کن مشو بی‌جهت پیروِ اجنبی که پیداست ازچه به تاب و تبی چو خواهی وطن را بپاشی ز هم خیانت نمایی به مُلک عجم ـ به «برجام» بستی دلِ کج خیال که حاصل ندارد به‌ غیر از ملال ز بس که ز بیداد تو خسته‌ام دل از مثنوی بر غزل بسته‌ام ::: مكن داد و بیداد و توفندگی برون كن ز سر جهل و یکدندگی مزن تیشه بر ریشه‌ی این وطن که فردا نیفتی به شرمندگی بپرهیز از تهمت و افتراق نما اجتناب از پراکندگی مباش اهل زهدِ ریا و دروغ حذر کن ز داغ سر افکندگی ز افتادگان دست گیری اگر شوی مایه‌ی فخر و بالندگی چو خواهی موفق شوی در امور به درگاه خالق ، نما بندگی که جز راه حق هرکه پوییده است ز کف داده آسایش و زندگی ::: الا هموطن! چشم خود باز کن پیام دل خسته احراز کن چرا رنگ بازد حجاب و عفاف؟ چرا رفته از دستِ ملّت کلاف؟ چرا روسری زنان ، باز شد؟ مگر حیلتی دیگر آغاز شد؟ چرا شور اسلامی از یاد رفت؟ چرا ریش‌ها نیز بر باد رفت؟ چرا خودفروشی فراوان شده؟ چرا خوی دَد خوی انسان شده؟ چرا رَخت بسته وفا از وطن؟ چرا نیست دیگر کسی مؤتمن؟ چرا دور گشتیم از رسم خویش؟ چرا سینه‌ی مادران گشته ریش؟ چرا ما گدای اروپا شدیم؟ ز مُدهای بیگانه جویا شدیم؟ چرا پیرو کافران گشته‌ایم؟ چرا مات و حیران و سرگشته‌ایم؟ چرا ما دچار دوبینی شدیم؟ خریدار اجناس چینی شدیم؟ چرا خویشتن را به غفلت زدیم؟ چرا گام در راهِ ذلت زدیم؟ چرا چشم بر فتنه‌ها دوختیم؟ ببین ناگهان تا کجا سوختیم؟ ز دامان آلوده چیزی مجو ز شرم و حیا هیچ چیزی مگو چو ناموس خود را فروشی به مُد ضرر کرده‌ای بی‌خرد ! خود بخود که گوید کلاس‌است این زندگی؟ بوَد داغِ مُهر سر افکندگی تعصب به ناموس، مردانگی‌ست ندارد کس آن را اگر، مَرد نیست مَرو راهِ غرب ای تو گم‌کرده راه که در پیش پای جهان کنده چاه چهی كه تو را سوی دوزخ ره است كه بی‌شک سزاوار هر گمره است چرا اعتیاد این بلای جهان ـ فتاده به دامان نسل جوان؟ چه خوش بود آن روزگاران دور که در هر سری فکر بود و شعور نه سیگار و قلیان و تریاک بود نه مشروب و معتاد کنیاک بود اگر بود بین جوانان نبود چنین معضلاتِ فراوان نبود چه گویم از آن روزهای قشنگ که امروزه گشته مُبدّل به ننگ الا ای جوان! در خود اندیشه کن فرار از رفیقان بی ریشه کن چو عمر گرانمایه از دست رفت دگرباره آن را نیاری به دست مَرنج از سخن‌‌های امروزِ من که آگهْ نِئی از غم و سوز من که اشعار من، غصه‌‌ی دل بوَد یکی قطره از بحر مشکل بوَد اگر (ساقی) این قصه آغاز کرد ز عهد گذشته ، سخن ساز کرد تو را خواست پندی دهد رایگان که از مکر شیطان شوی در امان مشو غافل از خویش و هشیار باش ز رخوت برون آی و بیدار باش که شیطان تو را آبرو می‌بَرد تو را خامش از های‌وهو می‌بَرد به خاک مذلت زند آدمی... به هر خانه کوبد سیه پرچمی شعف رخت بندد ز هر خانه‌ای نمانَد جوانی ، به کاشانه‌ای نباشد جوانی سترگ و غیور ـ که دافع شود بر وطن با غرور شود مالکُ المُلکِ‌مان اجنبی بسوزد وطن را ، ز لامذهبی شود خون پاکِ شهید وطن بدین‌گونه پامال مکر و فتن دوباره بگویم به صوت جلی که آیینه‌ی دل ، کنم منجلی : خوشا روزهایی که آسان گذشت به صدق و صفای فراوان گذشت چو آن روزها را به یاد آورم فزون می‌شود رنج و درد سرم ولی یاد آن روزها هم به خیر که با مرغ دل می‌نمودیم سیر چه خوشحال بودیم و آسوده ما فسوسا که طی گشت، آن روزها سيد محمدرضا شمس (ساقی) 1393

🎥 تلاوت حیرت انگیز قاری نوجوان ایرانی در محفل قرآنی ۸۵ هزار نفری لاهور پاکستان .

متن نماهنگ «آقای خودم» | حسن عطایی از روی نی نگاه کن سینه زنت رو ببین مثل همیشه ارباب باز پای حرفام بشین آقای خودم من نگرونم آقا جون واسه عقبای خودم وقتی که من خبر ندارم از فردای خودم باید که کور دگران باشم بینای خودم میترسم من از گناهای خودم میترسم از اینکه بی حیا شدم میترسم میترسم حالا که سمت من چرخیده نیزه منو رها نکن خورشید نیزه رو نی باشی یا تنور هیچ وقت غروب نداری هر وقت نیازم باشه تو وقت برام میذاری تو وقت برام میذاری من با تو خوشم عشقی به غیر عشق تو باشه تو دل میکشم چشم بر ندار یه لحظه هم از من منت میکشم یه کاری کن مثل حبیب من هم نزدیک تو شم میترسم که نور روضه هم نده تغییرم یه ذره هم بوی تو رو نگیرم میترسم میترسم حالا که سمت من چرخیده نیزه منو رها نکن خورشید نیزه ◾️◾️◾️◾️◾️◾️◾️