با سلام و عرض ادب خدمت دوست عزیزم ذاکر الحسین علیه السلام و نوکر با اخلاص اهلبیت(ع) و خادم حرم مطهر حضرت امام رضا علیه السلام جناب آقای کربلایی محمد افتخاری.. از مشهد مقدّس به کانال ذاکرین آل الله خوش آمدید. التماس دعا..سالار

#روضه و توسل ویژۀ شهادت امام صادق علیه السلام ای مهر تو بهترین علایق جـانها به زیارت تو شایق ما را نبود بجز خیالت یاری خوش و همدمی موافق بیماری خلق را دوا نیست جز مهر تو ای طبیب حاذق يا وَلِيَّ اللّهِ إنّ بَيْنى وَ بَيْنَ اللّهِ عز و جل ذُنُوبا لا يَأْتى عَلَيْها إلّا رِضاكُمْ تو راضی بشی خدا راضی میشه .. میدونم دستم خالیه آقا .. میدونم قرار بوده زینتت باشم ولی شدم وصلۀ ناجور لباست .. خیلی آلوده ام ولی حسین رو دوست دارم .. به دادم برس .. ما را ز ما بگیر و خودت را به ما بده .. بـر تخت کمال و تاج عصمت آخر که بود بجز تو لایق تفسیر کلام ایزدی بود گفتار تو ای امام صادق افسوس شدی شهید آقا از حیلۀ نا کس منافق شب بود و چشم مدینه دوباره دید آتش زبانه از درِ یک خانه می کشید گلخانه سوخته، گل مژمرده هم اسیر شبنم نه! خون زِ دیدۀ هر غنچه می چکید نازدانه ها تو خانه .. یه وقت دیدن آتش زبانه کشید بدن هاشون میلرزه .. در پیشِ چند جوجۀ لرزان کبوتری بالِ شکسته از پی صیاد می پرید تو روضۀ امام صادق دل سرگردونه بین مدینه و کربلا .. پایی نداشت تا پی مرکب روان شود آخر چه انتظار از این پیرِ مو سفید هم دست سالخوردۀ این قوم بسته شد هم دختر سه ساله رویِ خارها دویده شد روضه خوان میگه پیرمرده هفتاده و خرده ای ساله پای برهنه دنبال ناقه کشیده میشد شما داد میزنید .. آقامون سن و سالی داشت ولی مرد بود، اما چهل منزل یه دخترِ سه سالۀ کتک خوردۀ یتیم .. اجازه بدید روضه م رو اینطور ادامه بدم .. تا چشمش به سرِ بابا افتاد گفت بابا : بالای ناقه موی مرا باد میکشید پائین ناقه چکمه سرم داد میکشید بالای ناقه زلف گره خورده داشتم پائین ناقه چادر آزرده داشتم بالای ناقه غصۀ روبنده داشتم پائین ناقه عمۀ شرمنده داشتم رفقا کم کم داره بوی محرم میاد .. دلا داره هوایی میشه .. کم کم دلشوره ها داره شروع میشه .. یعنی امسال میتونیم دیگه بریم اربعین کربلا .. بالای ناقه کار به تحقیر میکشید پائین ناقه پهلوی من تیر میکشید بالای ناقه حرمله با سنگ زد مرا پائین ناقه دختر او چنگ زد مرا بالای ناقه سنگ سرم را شکست و رفت پائین ناقه زجر پرم را شکست و رفت بالای ناقه خارجی ام تا صدا زدن پایین ناقه پیرزنان عمه را زدن بالای ناقه اشک علمدار دیده ام پایین ناقه کوچه و بازار دیده ام امام صادق تک و تنها رفت تو مجلسِ اون ملعون دو سه مرتبه اومد جسارت کنه منصور لعنت الله علیه .. نگاه کرد دید پیغمبر با شمشیرِ برهنه جلوش ایستاده .. اگه یه تارِ مو از سرِ صادقم کم شه کاخت رو، رو سرت ویران میکنم .. آخرالامر اومد پایین از تختش عذرخواهی کرد گفت آقا معذرت میخوام اشتباه شد .. با سلام و صلوات آقا رو بردن .. آقا داره میره یه مرتبه برگشت گفت منصور اگه کارم داشتی بگو خودم میام .. اینجوری نریز تو خانه ام .. اون وقت زن و بچه و ناموسِ ابی عبدالله تو مجلس یزید .. حسین ... همین امام صادق فرمود هیچ چشمی اجازۀ گریه بر جد غریبم رو پیدا نمیکنه مگر اینکه روح جدم حسینم میاد مقابلش مینشینه، تو چشماش نگاه میکنه می فرماید حالا تو برا من گریه کن منم برا تو گریه می کنم .. آی حسین .. روتا بود که گریبان ز هجر پاره کنم دلم هوای تو کرده بگو چه چاره کنم چه بگویم زِ داغِ بی پدری چه بگویم زِ دردِ در به دری ای بابا گاهی به بپرس احوالم من بی تو مرغِ شکسته بالم دائم در فکر تو و گودالم، ای بابا .. چه بگویم نگفته هم پیداست غم این دل مگر یکی و دو تاست بهمم ریخته گیسویی بهمم ریخته مدت هاست یا برگرد، یا آن دل را برگردان یا بنشین، یا این آتش را بنشان آه ای جان گشتم از غمت حیران، ای دلبر .. آخرین لحظه ای که میرفتی سایه ات پا کشید از سر من با همه غیر من وداع کردی تو نگفتی کجاست دختر من!! گفته بودم به خود اگر آمد می نشینم به روی دامانش او بگیرد به بر مرا من هم کنم از بوسه، بوسه بارانش *همه گذشتگان، پدر مادرامون فیض ببرن ..* طلوع آفتاب را گه سحر ندیده کس برلب شمس نیمه شب لب قمر ندیده کس به روی دامن پدر سه ساله دیده هرکسی به دامن سه ساله ای سر پدر ندیده کس

#روضه و اشعاری زیبا در توسل به امام زمان روحی له الفدا و حضرت اباعبدالله علیه السلام روایت ست که خالی ز هرچه اشکال است ثقه ست چون سندش منتهی الآمال است که بود حضرت صادق به خانه دورانی رسید محضر او شیعۀ خراسانی گلایه کرد به حضرت؛ که ای امام ششم! برایِ معرکه آماده‌اند این مردم نظر کنید مساجد پُر از مسلمان اند کنون که شکر خدا شیعیان فراوان اند به خلق حجت خود را دگر تمام کنید زمان آن نرسیده ست تا قیام کنید؟ سخن رسید بدین جا، کلام کامل شد غلام خانۀ حضرت به خانه داخل شد امام گفت بیا و اطاعت از من کن تنورِ خانۀ ما را بیا و روشن کن غلام خانه که هارون مکی است اسمش بدون اینکه ببینند ترس در جسمش بدون حرف اضافه در آن تنور نشست امام صادق درب تنور را هم بست پس از گذشت زمانی، میان خوف و رجا امام گفت فلانی! تنور را بگشا همین که باز شد آن از شراره ها گلگون غلام سالم و سالم پرید از آن بیرون! امام گفت فلانی! عجیب ترسیدی! نظاره کن که چنین است شیعه! فهمیدی؟ تویی که دعوی یاری شیعه ها داری بگو که شیعه اینگونه چندتا داری؟ رها ز همهمۀ شیعیان صوری باش اگر که شیعه شدی، شیعۀ تنوری باش رها کن آنکه به غیر از امام میجوید ببین امام زمانت به تو چه می گوید تنور گفتم و دیدم قلم صبور نبود تنور حادثه تنها همین تنور نبود دوباره در تب و تابی عجیب افتادم تنور گفتم و آمد حکایتی یادم تنور حضرت صادق اگر گلستان شد تنور خولی ملعون ز شعله سوزان شد ـــــــــــــــــ سری که بود سرآمد به کل مافیها سری که خفت به دامانِ حضرت زهرا ندانم از چه به کنج تنور اُفتاده به دست لشگری از ظلم و زور اُفتاده چرا تمامی موهاش سوخته اند؟ به چند کیسۀ زر سرش فروخته اند؟ برای دیدن این سر رسید مادرِ او دوباره شانه زند گیسویِ مطهر او به ناله گفت بُنَّی تو مادری داری .. حسین جان .. مگه این لبایِ کبودُ ندیدن اینا که همه ناله هامو شنیدن چرا نامنظم گلوتُ بریدن .. ـــــــــــــــــ برای دیدن جانان چقدر تشنه شدی بگو که زخمی تیر و کدام دشنه شدی شدم ز داغِ تو مادر اسیر و سرگشته به من بگو که چرا صورتِ تو برگشته تنور خانه گمانم هنوز روشن بود وگرنه موی تو باید بلندتر می بود غریبی از رُخت پیداست مادر سرت اینجا تنت آنجاست مادر به آنکس که سرت از تن جدا کرد نگفتی مادرم زهراست مادر چه کس مادر شکسته اَبرویت را؟! بنازم چشم ناز بی سویت را دوباره با همین دست شکسته زنم شانه عزیزم گیسویت را .. من امشب زندگی از سر بگیرم ز موهای تو خاکستر بگیرم نشد آن روز آیی در بر من ولی امشب تو را در بر بگیرم *یادتِ مادر .. نتونستم بغلت کنم ..* چشم بگشا ای حسین از ره دور آمده ام مو کنان از پی آن پیکرِ نور آمده ام آب دادن و یا تشنه بریدن سرت؟! وای بر من که من از آب طهور آمده ام .

آیت الله مجتهدی (ره)؛ اجابتِ دعا در لقمۀحلال است .. #لقمه_حلال بخور یواش هم بگویی الهی العفو خدا قبول میکنه!!☺️ #دو_خط_منبر .

روضه و توسل ویژۀ شهادتِ امام جعفر صادق علیه السلام اَلسَّلامُ عَلَيْكُمْ يا اَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ.  يا اَبا عَبْدِ اللّهِ يا جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ اَيُّهَا الصّادِقُ يَا بْنَ رَسُولِ اللّهِ يا حُجَّةَ اللّهِ عَلى خَلْقِهِ يا سَيِّدَنا وَمَوْلينا اِنّا تَوَجَّهْنا وَاسْتَشْفَعْنا وَتَوَسَّلْنا بِكَ اِلَى اللّهِ وَقَدَّمْناكَ بَيْنَ يَدَىْ حاجاتِنا، يا وَجيهاً عِنْدَ اللّهِ اِشْفَعْ لَنا عِنْدَ اللّهِ. من به راهت قدم‌گذاشته ام روی دوشم قلم‌گذاشته ام در کنار قلم بیا و ببین چوبه دار هم‌ گذاشته ام پای خود جایِ پایِ امثال دعبل و محتشم‌ گذاشته ام سر خودرابه روی دیوارِ خانه ای محترم گذاشته ام ششمین سجده حاکی از این است سربه پای تو هم‌ گذاشته ام در خیالم سرمزارِ تو‌ من چهارده تاعلم‌ گذاشته ام هرچه دارم برای احداثِ یک رواق حرم‌ گذاشته ام هرچقدر اشکم‌ هم بریزم باز درعزای تو‌ کم‌ گذاشته ام روی فرش عزای تو امشب به امیدی قدم‌ گذاشته ام بی ارادت نمیشود که نگفت از عطایت نمیشود که نگفت *غلام‌حضرتِ، کارش اینه افسار مرکب حضرت رو‌داشته، حضرت باید میرفت برمیگشت، یه عده ای شیعیان از خراسان اومدن‌ مدینه خدمت امام صادق، ثروتمندبودن،وضع مالی خوبی داشتن، یکی از اونا اومد پیشِ غلامی که افسار مرکب حضرت رو‌داشت، گفت: غلام! بیا باهم یه معامله کنیم، چه معامله ای؟ گفت: من تو‌خراسان منزل دارم، باغ دارم، ثروت دارم همه رو به تو‌ میدم، تو هم اجازه بده از این به بعد من افسار مرکب امام صادق رو داشته باشم... غلام اومد خدمت امام صادق، عرض ادب کرد، گفت: آقاجان! اگر من که غلام‌ شمام خیری بخواد به من برسه، شما مانع میشید؟ امام فرمود: هرگز، اگه خیری بخواد بهت برسه هرگز مانع نمیشم. گفت: آقاجان! چنین پیشنهادی به من شده، یکی بیاد جا من وایسته غلامی شمارو کنه، افسار مرکبتون رو به دست بگیره، از اون طرف منم به ثروت و مال و منالی برسم. حضرت فرمود: مانعی نداره اختیارش باخودتِ. همچین که راه افتاد بره، امام صادق فرمود: یه لحظه بیا یه نکته بهت بگم. گفت: آقاجان! بفرما؛ فرمود: سالها خدمت کردی به ما؛ حق داری به گردن ما، میترسم‌ بهت نگم‌جفا کرده باشم در حقت، وَ نکته اینه: فردای قیامت جَدِّ ما پیغمبر میاد، امیرالمؤمنین‌میاد، فرزندان امیرالمؤمنین میان، همه نورانی، هرکی به ما خدمت کرده باشه نزدیکترِ به اهل بیت. غلام یه لحظه درنگ کرد، من چی به دست بیارم و چی از دست بدم، چقدر این نکته مهمِ، یه لحظه به خودش نهیب زد، اومد پیش مَردِ خراسانی، گفت: من پشیمون شدم، من از مولام جدا نمیشم.... مرد خراسانی گفت: من میدونستم بری پیش امام صادق مطرح‌کنی حضرت راه جلو‌پات میذاره و از این معامله پشیمون میشی....* بی ارادات نمیشود که نگفت از عطایت نمیشود‌ که نگفت دلمان را خودت دوباره بساز از زمستانمان بهاره بساز برگ ریزانِ فصلِ پاییزم از وجود‌ من استعاره بساز تکه های دلِ مرا بردار سَرِهم کرده چارپاره بساز نوحۀ پنجمِ صفر با من تو برایش دوگوشواره بساز یا شب هفتم از منِ بیتاب حلقه برگوشِ شیرخواره بساز درد دارم که آمدم امشب چارۀ درد، راهِ چاره بساز *آقاجان‌!خیلی بد میشد ما امشب برات روضه نمیگرفتیم به بهانه این بیماری ....آقاجان! همین کم هم قبول کن ازما، بیشتر از این از ما برنیومد، ان شاالله، برایِ ساختِ حَرَمت جبران‌کنیم آقاجان .. درد دارم که آمدم امشب چارۀ درد، راهِ چاره بساز با کسی که پیاده در راه است ای به دوشِ مَلَک‌ سواره بساز سازِ ما کوک‌ میشود با اشک‌ چشمِ ما را پُر از ستاره بساز *خب مقدمه بسه بریم سَرِ روضه...* بی حیا بود دشمنت اما بی عبا کوچه بُردنت اما *منصور لعنت الله علیه یه قصری داشت، هر وقت داخل این قصر میرفت، میگفتن: «یَوم‌ُالذِّبح» امروز روزِ ذبحِ، مخالفین خودش رو‌ میکشت. منصور داخل قصر، رَبیع رو‌خواست، شب شده بود، گفت: میری دَرِخونۀ امام صادق، از دیوار وارد میشی، در هرحالی که حضرت هست، همون‌ جوری حضرت رو میاری، ربیع میگه: من از منزل اومدم‌بیرون، گفتم‌:منصور میخواد حضرت رو بِکُشه، میگه به خودم‌لرزیدم، پسری داشتم‌ بنام محمد ابن ربیع، میگه: پسرم خیلی قصی القلب بود، گفتم بیا، اَمرِ امیر نباید زمین بیوفته، میری در خونۀ امام صادق، از دیوار وارد میشی هرجوری وهر حالی که حضرت هست همون جور میکِشونی میاری، محمد بن ربیع رفت با نردبان وارد منزل حضرت شد، میگه دیدم حضرت یه لباسی به تنشه و یه پارچه ای به کمرش بسته، داره عبادت میکنه، میگه حیا کردم نماز حضرت رو‌خراب کنم، نماز تمام شد گفتم: پاشو بریم. گفت اجازه بده یه دعایی بعد نماز بخونم‌،گفت فرصت نداری پاشو بریم.

گفت: اجازه بده یه عبایی رویِ دوشم بندازم، گفت پاشو بریم. حضرت رو بی عبا، بی عمامه، باهمون لباس، با پای برهنه. حضرت شیخ الائمه است، از همۀ أئمه ما سنش بیشتر بوده امام صادق. ملعون سوارِ، امام صادق پیاده،پابرهنه ، دستای حضرت رو بست، حضرت رو‌کشید به سمت اون‌ملعون... تا منصور حضرت رو‌ دید شروع کرد جسارت کردن، بی ادبی کردن ،تهمت زدن توهین کردن، شمشیرش رو درآورد، غلاف کرد، بارِ دوم‌ بیشتر شمشیرش رو کشید بیرون اما دوباره غلاف کرد، بار سوم بیشتر بازم غلاف کرد،بعد با احترام حضرت رو روانه کرد. گفتن‌:منصور اون‌خشم‌ و عصبانیت و اون‌ داغیِ تو یکدفعه سرد شد؟علت چی بود سه بار شمشیر کشیدی غلاف کردی؟ گفت: هر سه باری که شمشیر کشیدم دیدم‌ پیغمبر داره نگام میکنه، فرمود: اگه یه تار مو‌ از پسرِ ما کم‌ بشه، این‌کاخ رو بر سرت ویران میکنیم . *نوشتن بنا نبود اول شمر سر آقارو بِبُره، خولی میگه: رفتم‌ تو‌ گودال دیدم برگشت، چرا برگشتی؟ گفت: دیدم‌چشماش مثل پیغمبر داره نگام میکنه.... بی حیا بود دشمنت اما بی عبا کوچه بردنت اما پیش چشمت در آسمان میرفت آتش از بام‌ِ گُلشنت اما پنجه ای مثل ریسمان افتاد نیمه شب دورِ گردنت اما عده ای بی ادب میانۀ راه بد و بیراه گفتنت اما درشلوغیِ رفت و آمدها گرچه آزرده شد تنت اما زخم دل را کسی نمک نزده همسرت راکسی کتک‌نزده مادرت را ولی که درخانه عده ای میزدند مردانه پیشِ چشمِ پرستویی مجروح أتش افتاده بود بر لانه از سَرِ تازیانه پیدا بود رَدِ شلاق بر رویِ شانه طاقت ضربۀ غلاف نداشت پر و بال ظریفِ پروانه روز روشن زدن فاطمه را فاطمیه نبود افسانه قنفذ اینجا دلِ تو را خون‌کرد کوفه هم نیز اِبن مرجانه سَرِ بر رویِ نیزه هم‌ میگفت جایِ زینب نبود ویرانه *وقتی این یه تیکه رو‌گفتن دیدن میرزای شیرازی اینقدر گریه کرد . بزرگی میگفت، دیدن چیزی رو زد به سرش، گفت: روضه خون دیگه نخون بسه. گفت: آقا من چیزی نخوندم‌. گفت: دیگه چی میخواستی بگی ..زینب رو بردن مجلس ابن زیاد....* داد از این درد و رنج وغم‌، ای داد دَخَلَتْ زَیْنَبُ عَلی اِبْنِ زیاد *رفقا صفوان جمال، چند سفر همراه آقا امام صادق حج بود، چند سفر با آقا کربلا رفت، میگه تو یه سفر بین مکه و مدینه به حضرت گفتم‌: آقاجان! شما خیلی شکسته شدید، خیلی محاسنتون سفید شده، حضرت فرمود: اگر تو هم‌ می شنیدی صدایی که من میشنوم، تو هم پیر میشدی، گفت: آقاجان‌ مگه چه می شنوید شما ؟فرمود: من صدایِ نوحۀ ملائکِ برای جَدِّ غریبم علی، و برا مظلومیت جَدَّم حسین‌ رو میشنوم، چنان از دل ناله میزنند برا اجداد من . به امیرالمؤمنین گفتن‌ شما تقریباً هم سن و سال پیغمبر هستید، در این سن امیرالمؤمنین شصت و سه ساله بود، گفتن: آقاجان پیغمبر در سن و سال شما بود ازدنیا رفت، فقط هفده تار سفید در محاسنش بود، اما همه سر و صورت شما سفید شده،حضرت شروع کرد گریه کردن....* من ایستاده بودم دیدم‌ که همسرم را قاتل گهی به کوچه گاهی به خانه میزد *من میگم‌: یا امام صادق شما فقط صدای نوحه اجنه و ملائکه رو‌شنیدی و شکستی، اما بمیرم برا اون دختر سه ساله ای که سر بریدۀ باباش رو براش بردن .. رفقا تصویر دختر شهید الله کرم رو‌ اخیراً همتون دیدین، یه صحنه اش خیلی با دل بازی میکرد، کدوم‌صحنه اش..اون لحظه ای که اومد رو‌تابوت باباش خوابید، خیلی با دل بازی میکرد، بعد از مدتها بدنِ باباش رو‌ آوردن رو تابوت باباش آروم‌ گرفت وخوابید ... یه جایی هم تویِ خرابه سربریده رو آوردن رقیه خوابید دیگه بیدارنشد* بهت رو‌ زدم بیا ویرونه رو آب وجارو زدم شونه‌کردم‌، گُلِ سر به گیسو زدم بابا عذابم میده جای انگشتای زجر عذابم میده نیمه شب صدای زجر عذابم میده عذاب میکشم خودمو رو‌خاکا با عذاب میکشم بابا عموم باشه از همه حساب میکشم *هرجا که هستی بگو‌: یا حسین ...* .

_ #روضه و توسل ویژۀ شهادتِ امام جعفر صادق علیه السلام به نام آنکه پُر کرده جهان از قالَ صادق ها به نام آنکه می رویاند از جانها شقایق ها به نام آنکه از دلهایِ سنگی ساخت عاشق ها که می گردند از نورش مخالف ها، موافق ها به نامِ حضرتِ صادق دلت را روضه مهمان کُن چراغِ اشک روشن کُن، بقیعش را چراغان کُن ندیده حِکمت از درسش، حکیمی اینچنین چون او ادیبی یا طبیبی یا علیمی اینچنین چون او ندیده دل صِراط َالمُستقیمی اینچنین چون او حلیمی یا رحیمی یا کریمی اینچنین چون او سفارش های او شرحِ کلامی از کمالِ اوست سفارش های او راهِ رسول الله و آلِ اوست سفارش می کند بارِ فقیران را زمین مگذار سفارش می کند در راهِ محرومان قدم بگذار سفارش می کند دلِ را به تدبیرِ خدا بسپار سفارش می کند هرگز نمازت را سبک مشمار سفارش کرد ما را تا ادا سازیم دِینَش را به ما بخشید بعد از خود،حسینم وا،حسینش را زیارت نامه های ما زیارت نامه های اوست عزاداریِ ما میراثی از رسمِ عزای اوست تمام گریه های ما کمی از های هایِ اوست شلوغیِ حرم ها از حدیثِ کربلایِ اوست خودش فرمود صدها حج فقط اَجرِ سلامِ ماست ثواب یک سلامِ ما شبِ قدرِ امامِ ماست *داشت با امام صادق تو کوچه راه میرفت، دید برادرش مست با حالِ بد داره میاد، خجالت کشید، یواش یواش قدم هاش رو کم کرد، چند قدم از آقا عقب افتاد، امام نگاش رو برگردوند فرمود: فلانی میخوای برادرت مثلِ تو بشه؟ گفت: از خُدامِ، اما هر کاری میکنیم سر براه نمیشه...رسید کنارِ امام صادق، سلام کرد به برادرش، برادر با اینکه حالش، حالِ خوبی نبود خودش رو رویِ پایِ امام صادق انداخت..." ما هم امشب بگیم: یابن الحسن! تو که یک گوشه ی چشمت غمِ عالم ببرد، حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد...* به روضه می کِشد آقا همیشه مِنبرِ خود را به پایِ ناله سوزانده تمامِ حَنجرِ خود را میانِ گریه می بیند همانجا مادر خود را ببین خرجِ عزا کرده دعایِ آخرِ خود را چنان نالید در عُمرش صدایش مثلِ زهرا سوخت خدایا خانه یِ او در هجوم بی حیاها سوخت *گفت: فلانی! چند روزِ به ما سر نزدی؟ گفت: یابن رسول الله! چند روزِ خدا نعمتش رو بر من تمام کرده، دختردار شدم، آقا! فرمود: الحمدالله، نامش رو چی گذاشتی؟ عرضه داشت: آقاجان! با اجازه ی شما اسمش رو فاطمه گذاشتم، دیدن امام صادق هی رو پا میزنه، هی میگه: فاطمه...فرمود: یادت نره حالا که اسمش رو فاطمه گذاشتی نکنه با صدایِ بلند صداش بزنی، نکنه یه وقت بهش سیلی بزنی...* "گردیده بود قنفذ هم دست با مغیره او با غلافِ شمشیر، آن تازیانه میزد" *امام صادق فرمود: علتِ شهادتِ مادرِ ما ضربه های غلافِ قنفذ بود...* چرا در بِین این مردم کسی در فکرِ حالش نیست به فکرِ مو سپیدی اش به فکرِ سن و سالش نیست به یاد کودکانِ بی کَسَش فکر عیالش نیست چرا این شعله های در به فکر دست و بالش نیست کسی او را نمی گوید عصای خویش را بردار بیا از بِینِ شعله بچه های خویش را بردار زمین اُفتاد رحمی کن ببین زانوش زخمی شد محاسن وای،خاکی شد ولی اَبروش زخمی شد زمین اُفتاد و یاد عمه جانش روش زخمی شد مکش اینگونه در کوچه، مکش پهلوش زخمی شد زمین اُفتاد و با نیزه کسی اما نَزَد او را زمین اُفتاد و شُکرش که کسی با پا نَزَد او را #شاعر: حسن لطفی *دید امام صادق رویِ پاش میزنه، گریه میکنه، فرمود: به اندازه عقیقِ انگشتر جایِ سالم رو بدنِ جَدِّ ما نذاشتن...امام صادق فرمود: خدا شفارو در تربتِ جَدِّ ما قرار داد، آخِ جَدِّ ما میانِ این خاک حل شد...* تو همین ظهر خداحافظی از من کردی وقتِ مغرب نشده رَملِ بیابان شده ای تو کَس و کار منی، شمر جلو دار شده با سرت راهنمایِ من و طفلان شده ای *آقا فرمود: اگه خدا بنده ای رو خیلی دوست داشته باشه محبت امام حسین رو تویِ دلش میندازه،...* من،غلامِ نوکراتم عاشقِ کربلاتم تا آخرش باهاتم تو،همونی که می خوامی دلیلِ گریه هامی تا آخرش باهامی عشق،یعنی به تو رسیدن یعنی نفس کشیدن تو خاک سرزمینت عشق،یعنی تمومِ سالُ همیشه بی قرارم برای اربعینت آقای من!زندگیمُ دستت دادم تو این مسیر افتادم ای عشقِ مادر زادم…حسین .

. #چهار_پاره_مرثیه #شهادت_امام_صادق علیه السلام دل دوباره به غم فرو رفته یادِ غم های حضرت صادق می نویسم من از غمِ آقا می نویسم چنان دلِ عاشق با غم و رنج و آه می گویم از همه سر شکستگی هایش از رئیس و مؤسس مکتب از غم پَر شکستگی هایش نه ضریحی به روی قبرش هست نه حرم در مدینه اش دارد او که شاگرد پروری می کرد غصه و غم به سينه اش دارد باید از حال بی قراری گفت باید از ناله های او بنوشت باید از زهر و سوزش جگرش باید از غصه مو به مو بنوشت شاید از بی کَسیش باید گفت مثل حیدر میان کوچه ی تار آن زمانی که بی عبا و رِدا پشت مرکب دویده او بسیار وای من شایدم زِ بزم شراب یا که از طعنه های دشمن ها یا که زآن حرفا که می گفتند در اِزای سلامِ آن آقا... وای من شاید از شراره کین که به جانش فِتاده دشمن او که دلش را به تاب اَفکنده پُر زِ خاک و شراره شد تن او یا که از بچه هاش باید گفت که غمین و چه دل شکسته شدند زانوی غم بغل گرفته همه، گوشه‌ی خانه زار و خسته شدند گر چه آتش به خانه اش اُفتاد گر چه شد موسفید شهرِ غریب کِی ولی دخترش اسارت رفت؟ کِی شده قتل او فجیع و عجیب می نویسم که او کفن شده است می نویسم که پیکرش شد خاک کِی شده جسم او به طرزِ قفا؟ کِی شده پیکرش به خنجر چاک؟ نوحه خوانِ حسین بود اما.. بدنش چون حسین پاره نبود گفت نوحوا علی الحسینِ شهید زخمِ او کمتر از ستاره نبود نوحه خوانِ حسین بود اما.. رأس او روی نیزه ها نشده دستِ آخر غروب خواهر او از اسیرانِ کربلا نشده #مجتبی_دسترنج_ملتمس

. #شهادت_امام_جعفر_صادق_علیه_السلام بردند برای همه دنیا خبرش را غمنامه‌ای از سرخی چشمان ترش را حتی رمقی نیست به دستان ضعیفش آتش زده زهری همه‌ی بال و پرش را هم سن زیادش سبب خستگی‌اش شد هم شعله زده زهر تمام جگرش را اطفال و عیالش همگی دل نگرانند سوزانده ز آهش همه‌ی دوروبرش را آن‌شب که پی مرکب دشمن به زمین خورد آن شب که شکستند گمانم کمرش را بی حرمتی و بی ادبی شد به مقامش بدجور شکستند دل شعله‌ورش را آن‌قدر تنش آب شده گوشه‌ی بستر دیدند همه حالِ بدِ محتضرش را عمریست برای دل خود روضه گرفته پُرکرده غم کوچه فضای سحرش را سخت است برایش که فراموش نماید آن مادر و آن ناله‌ی درپشت درش را ✍ #محمدحسن_بیات_لو

#امام_صادق_ع_شهادت امشب از دردِ‌ عشق سرشاریم آتشی داغ، در نهان داریم هم‌نوا با امامِ منتظران اشک بر دیده و عزاداریم مرقدش تکه‌ای زِ افلاک است مدفنِ چار پیکرِ پاک است در حقیقت بقیع، ویران نیست سینه‌ی ماست این‌چنین چاک است باغ همراهِ برگ و بارش سوخت برگ‌ریزان شد و بهارش سوخت خانه نه،... بلکه "مهبطِ وحی" است آن‌چه آن‌روز در کنارش سوخت دلِ بی‌تابِ شیعه را خون کرد بر پلیدیِ خویش افزون کرد لعن و نفرین به قاتلش منصور تیغ را از غلاف بیرون کرد هرچه شمشیر را نشان می‌داد منصرف می‌شد و امان می‌داد... ...عاقبت زهر کارِ خود را کرد ششمین نور، داشت جان می‌داد جام را سرکشید و رفت از حال سینه‌اش از مَلال مالامال آخرین لحظه یادِ جدش بود: السلام ای قتیلِ در گودال! خوب شد باز تشنه‌کام نشد هدفِ سنگِ پشتِ بام نشد رشته‌های رگِ بریده‌ی او... سخنم باز هم تمام نشد #عادل_حسین_قربان

‍ سینه زنی شهادت حضرت امام صادق علیه السلام سبک : سینه ده مسمار یاروه آغلارام زهرا آغلارام زهرا ای صادق آل علی جان سنه قربان ای فاطمه دردانه سی قیل بیزه احسان یا مولا...یا مولا ای درگهی بابُ الرَّجا حجّتِ یکتا ای وارث علمِ نبی دلبر طاها پشت و پناه ِ شیعه سن زادهء زهرا ای یادگار مرتضی آیت سبحان ای علم و دانش قلّه سین فتح ائدن مولا لقمانیلر حیران قالار عِلمیوَه آقا ای جود و بخشش صاحبی منصبی والا ایله عنایت بیزلره منبع احسان سن جعفریلر مذهبین ایلدون بنیاد رنج و محندن شیعه نی ایلدون آزاد قول شفاعتلن بیزی ایلدون دلشاد امداده گل محشر گونی مظهر یزدان درگاهیوی یاندیردیلار فرقه اشرار قولاریوه ووردی رسن ایلدی آزار احوالیوه آغلار سنون کشته ی مسمار ای وای اوغول وای سسلنر دیده سی گریان اولدون اسیر ِ اهل کین هشتمین معصوم شهر پیمبرده اولان بیکس و مظلوم منصور بی شرم و حیا ایلدی مسموم سالدی ایاقدان زهر کین ایلدون افغان داده چاغیردون گل ننه قلبیم اوتلاندی ائتدی اثر شریانیمه اود دوتوب یاندی امدادیمه تئز گل ننه گوز یاشیم قاندی آغلور منیم احوالیمه عالم امکان یاتدون بقیعده قلبی قان سرور خوبان خاک بقیع نی ایلدون روضه رضوان دعوت ایله سن بیزلری قبریوه مهمان آغلار ثمودی سسلنر قبریوه قربان .

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق کوچه‌ای بود و دری بود و امامی روی خاک می‌دوید آشفته‌رو ماه تمامی روی خاک بی عمامه، بی عصا، بی‌تاب قرآن می‌دوید چند نوبت بین کوچه ریخت جامی روی خاک رشته‌ی پوسیده‌ای را روی مرکب دیده‌ام عُروَةُ الوُثقی و حبل لَاانفِصامی روی خاک... می‌چکاند ابیات بر پای دری، آن نیمه‌شب روضه‌هایی شور را با تلخ‌کامی روی خاک از نجف آیینه آوردند در آغوشِ سنگ ریخت در تعجیل‌شان وادِی السَّلامی روی خاک از مدینه تا مدینه اسم‌هایی اعظم‌ست اسم‌هایی روی نی، چندین اسامی روی خاک قبله‌ی حاجاتِ ما را بی‌نمازان می‌برند می‌رود در دست بت ‌«بیت الحرامی» روی خاک 🔸شاعر: #مجید_لشکری ___

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق آسمان در سجده افتاد است پیش پای تو عرش آرام است زیر سایه ی طوبای تو بادها را مسخ کرده عطر جان افزای تو ماه،فانوسی برای شب نشینی های تو تو تجلّی اصولی،تو بنای منطقی تو امام راستینی،تو امام صادقی خط ابروی تو سرمشق شب هر فاضل است خواندن املای گیسوی سیاهت مشکل است کسب علم از غیر باغ دانشت بی حاصل است طفل ابجدخوانِ دَرسَت هم فقیه کامل است نور علم ات را به ژرفای جهان تابانده اند بعد از آن مردم تو را شیخ الائمه خوانده اند حال عاشق نیمه شب با چشم بارانی خوش است پس سحر لطفی کنی من را بگریانی،خوش است یک نظر تنها،به سمتم،سربگردانی خوش است در تنور عشق من را هم بسوزانی،خوش است خواب شیرینی به چشم خیسِ فرهادم بده مثل "هارون" راه و رسم عاشقی یادم بده می چکد عطر خدا از اَلسّلام آخرت شش قدم می خواست تا معراج، چشمان ترت جبرئیل افتاد وقتی باز شد بال و پرت بندگی ات شیعه را انداخت یاد مادرت اشک را مانند مادر می کنی آب وضو آنقدر،مولای من،زهراخِصالی که نگو فصل کوچ عاشقی دل را پرستو می کنم شالِ ممسوسِ به اشک روضه را بو می کنم دست چشمم را کنار قبر تو رو می کنم بارگاه خاکی ات را آب و جارو می کنم کاش در خاک بقیع تو حرم می ساختیم چارتا گنبد در آنجا دسته کم می ساختیم بارها گفتی که اشک روضه ها مشکل‌گشاست دردمندان گریه بر هر در بی درمان دواست ختم منبر هایت آغاز گریز کربلاست قاتلِ جان تو آقا روضه ی طشت طلاست اشک های گریه کن ها را شمارش کرده ای گریه بر جدِّ غریبت را سفارش کرده ای آه از آن شب که کوچه باز بوی غم گرفت آسمان قلبش شکست و بارشی نم نم گرفت روضه خوان"دیوار"شد "در" پا به پایش دم گرفت دخترت از ترس دامان تو را محکم گرفت نیمه شب بال و پر پروانه را آتش زدند پیش چشم دختر تو خانه را آتش زدند پیش پای ات اشک های همسرت افتاده است جای جای این گذر بال و پرت افتاده است تکه ای از شعله بر روی سرت افتاده است رد میخ آیا به روی پیکرت افتاده است؟ ریسمانِ بی مروّت‌ها اسیرت کرده است ناسزای بی حیا در کوچه پیرت کرده است بین این کوچه تو را در نیمه ی شب می کِشند بی عمامه بی عبا در پشت مرکب می کشند تا گذر از جمعیت می شد لبالب می کشند ذهنِ ما را سمت شام و داغ زینب می کشند سوخت در بین گذر بال و پر پروانه ها عمه جانت سنگ خورد از پشت بام خانه ها گیسوان کودکی با پنجه شانه می خورد پیش چشمانش رقیه تازیانه می خورد طفلکی از زجر سیلی بی بهانه می خورد دست سنگینی به رویِ کودکانه می خورد دور تو شکر خدا انبوه شامی ها نبود معجر ناموس تو دست حرامی ها نبود 🔸شاعر: #بردیا_محمدی __

#روضه_امام_صادق_علیه_السلام #مناجات_امام_زمان_علیه_السلام 🔸با غصه های آل عبا گریه میکنی یابن الحسن... ایام شهادت جد غریبتون امام صادق... حتما الان رفتی مدینه... کنار قبرستان بقیع... اونجا برای جد غریبت عزاداری میکنی... قربون اشکهای چشمت برم آقا... 🔸با غصه های آل عبا گریه میکنی 🔸در اوج روضه های عزا گریه میکنی 🔸ای صاحب عزا، تو به این روضه های ما 🔸می آیی و بدون صدا گریه می کنی من ميگم شاید امشب آقا بیاد مجلسمون... یک گوشه ای بشینه... برای غربت امام صادق اشک بریزه... مواظب باش عزیز من... امشب برای امام صادق خوب ناله بزنی... خوب آبرو داری کنی... امشب یک جوری برا غربت امام صادق ناله بزن... اگه آقا بیاد.... از ما راضی بشه... یا بن الحسن... آقا... من مطمئنم... 🔸می آیی و بدون صدا گریه می کنی 🔸حالا دوباره چشم تو را خون گرفته است در عزای جد غریبتون امام صادق... 🔸حالا دوباره چشم تو را خون گرفته است 🔸با غصه های آل عبا گریه می کنی حالا از سوز دلت صداش بزن... یاصاحب الزمان... 🔸به تنگ آمد دلم از کینه منصور یا جدا زبانحال غریب مدینه... آقامون امام صادق... با جد بزرگوارش... 🔸به تنگ آمد دلم از کینه منصور یا جدا 🔸فلک بین باچه کس کرده مرا محشور یا جدا قربون مظلومیت برم یا امام صادق... 🔸نکرده شرم از روی تو درآن شام ظلمانی یا جدا نبودی ببینی... با من چه کردند... 🔸نکرده شرم از روی تو درآن شام ظلمانی 🔸نموده بی حیائی بر سرم مامور یا جدا دیگه دلتون اینجا نباشه... بریم خانه امام صادق... به یاد اون شبی که... ابن ربیع نانجیب... بدون اجازه... وارد خانه امام صادق شد... خدا لعنتش کنه... نانجیب حتی اجازه نداد... امام صادق عمامه به سر کنه... ای وای... ای وای ... بگم یا نه... 🔸پیاده، سربرهنه، از پی اسبش دوانیدم 🔸به عذر اینکه من مامورم ومعذور یا جدا من از شما سوال میکنم... اگه یک پیرمرد ببینی... چطوری باهاش برخورد میکنی... حتی اگه نشناسیش بازم احترامش میکنی... اما ابن ربیع نانجیب... با آقای ما... امام صادق... چه کرد... یا صاحب الزمان... خودش بر روی مرکب و... امام صادق رو... با سر برهنه و پای پیاده... هی توی کوچه های مدینه میدواند... خود نانجیبش میگه... یکوقت برگشتم... دیدم... انقدر حضرت خسته شده... عرق به پیشانیش نشسته... داره نفس نفس میزنه... 🔸به عذر اینکه من مامورم ومعذور یا جدا قربان مظلومیت برم آقاجان امام صادق... خیلی غریب بودید آقا... شما رو مظلومانه... توی کوچه ها میکشیدند... اما میخوام بگم آقاجان... دیگه کسی به همسرتون جسارت نکرد... همسرتون رو جلو چشماتون نزدند... ديگه بچه های شما این صحنه ها رو ندیدند... من یک آقایی میشناسم... تو همین شهر مدینه... ریسمان گردنش انداختند... کشون کشون میبردندش... تصور کن... یک طرف دستهای امیرالمومنین رو بستند... یکطرف بچه ها... یکطرف هم زهرای مرضیه... آی غیرتی ها... صدا زد نمیزارم آقام رو ببرید... دومی ملعون، اشاره کرد... گفت قنفذ... چرا آروم نشستی... بزنید زهرا رو... 😭 زبانم لال بشه... یا امام صادق منو ببخشید... یه نفر با تازیانه میزد... یه نفر با غلاف شمشیر... یه نفر با لگد میزد... انقدر زدند... واويلا... انقدر زدند... که مادر نقش زمین شد... 🔸قنفذ و ثانی مغیره هر سه زهرا را زدند 🔸بارها آن عصمت باریتعالی کشته شد یا الله... اگه تو مدینه زهرای مرضیه رو نمیزدند... کربلا کسی جرات نمیکرد... زینب کبری رو بزنه... یک وقت دیدند دختر ابی عبدالله... کنار بدن بی سر بابا... بی تاب شده... هی صدا میزنه... بابا... أُنظُر إلی عَمَّتِیَ المَضروُبَة بابا بلند شو ببین... دارن عمه جانم زینب رو میزنند... 🔸با همان دستی كه زهرا را زدند 🔸در كنار ِ پیكرت ما را زدند ناله بزن یا حسین... (و سَیعلَمُ الّذینَ ظَلَموا أَی مَنقَلَبٍ ینقَلِبونَ. سوره: شعراء آیه: 227) .

درگیری مسلحانه در خاش و شهادت یک مأمور پلیس 🔹فرمانده انتظامی شهرستان خاش: ساعتی پیش در پی درگیری مسلحانه ماموران پلیس شهرستان خاش با اشرار مسلح، سروان یاسر عبدلی جانشین پلیس اطلاعات خاش به درجه رفیع شهادت نائل آمد. اشرار همچنان تحت تعقیب پلیس هستند. 💐شهدا را یاد کنید با ذکر صلوات

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق پیرمردم نکشیدم ندهید آزارم بگذارید به همراه عصا بردارم به زمین میخورم و طاقت ره رفتن نیست در همین اول ره،کاش که جان بسپارم مویم آشفته شد از بس که کشیدید مرا کاش می شد که عمامه به سرم بگذارم پا برهنه،وسط کوچه به دست بسته به خدا هر قدمم فکر سر بازارم عمه ام را سر هر کوچه تماشا کردند مثل یک ابر بهار، از غم او می بارم جگرم سوخت همان لحظه که خانه می سوخت خانه ام سوخت ولی یاد درو دیوارم خانه پر دود شد و شکر ،که در میخ نداشت دائماً یاد تن فاطمه و مسمارم صورت همسرم از شعله ی در گُر نگرفت صورت مادر ما سوخت و من بیمارم زن و اطفال من از ترس به خود لرزیدند نزند هیچ کسی لطمه به روی یارم 🔸شاعر: #محمود_اسدی ___

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق قلبم از کینه ی دشمن چقَدَر ریخت به هم تا که زد بر جگرم زهر شرر ریخت به هم یاد بزمی که بپا کرد در آن شب منصور از سر شب جگرم تا به سحر ریخت به هم جگرم سوخته از زهر نباشد،که عدو ناسزا داد به زهرا که جگر ریخت به هم اثری نیست به جا جز سرم،از زهر ولی صورت مادرم از شعله ی در ریخت به هم خانه ام سوخت ولی سینه ای از میخ نسوخت آن که شد بهر علی سینه سپر ریخت به هم با لگد زد به در سوخته تا در افتاد میوه از شاخه جدا گشت و ثمر ریخت به هم دست بسته وسط کوچه کشاندند مرا دیده ام از غم زینب شده تر،ریخت به هم داغهای من و عمه چه تفاوتها داشت وای من عمه ام از تیر نظر ریخت به هم می دویدم عقب مرکب و میسوخت دلم بهر آن طفل که از پای به سر ریخت به هم 🔸شاعر: #محمود_اسدی ___

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق دوّمین بار است در شهر نبی ، در سوخته خانه ی اَمنی به دست یک ستمگر سوخته کمتر از خون گریه کردن حقّ این مرثیّه نیست آستــان صـادق آل پیـمبـر سوخــته ارثِ زهراییِ این آقاست که کاشانه اش بین شهر مادری چون بیت مادر سوخته او نمی سوزد میان شعله ها و مانده ام با جسارت ، عدّه ای گفتند کوثر سوخته آتشی که از در و دیوار بالا رفته است بی گمان بر غربت اولاد حیدر سوخته هم بلاهایی که مادر دیده پیرش کرده است هم دلش بهرِ بنی الزّهرا مکرّر سوخته شک ندارم هر زمانی آب دیده ، ساعتی گوشه ای رفته به یاد حلق اصغر سوخته بسکه می پیچد به خود از سوزش زهر جفا پیکرِ شیخ الائمه ، پای تا سر سوخته چشمهای اهلبیتش کاسه ی اشک ست وخون بیشتر از هرکسی موسی بن جعفر سوخته سالیانی پیش تر از قومشان در کربلا خیمه و پیراهن و دامان و معجر سوخته 🔸شاعر: #محمد_قاسمی ___

#امام_صادق #مرثیه_امام_صادق آقا تورا چون حیدر کرار بردند در پیش چشم بچه های زار بردند تو آنهمه شاگرد داری پس کجایند! آقا چه شد آنشب تورا بی یار بردند؟ این اولین باری نبود اینطور رفتید آقا شمارا اینچنین بسیار بردند وقتی شما فرزند ابراهیم هستی قطعاً شمارا ازمیان نار بردند آنشب میان کوچه ها باگریه گفتی که عمه جان را هم سربازار بردند یاد رقیه کردی آنجاکه شمارا پای برهنه از میان خار بردند این ظاهر درهم خودش می گوید آقا حتما شمارا از سر اجبار بردند سخت است اما آخرش تابوتتان را آقاهزاران شیعه در انظار بردند 🔸شاعر: #مهدی_نظری