#ولادت_حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها آن که در شـأن نزول خود به کوثـر رفته است فاطمه نامش شده از بس به مـادر رفته است از مقام نجمه چیزی کم نخواهد شد که هیچ افتخارش نیز شد مادر به دختر رفته است عجز خود را در بیان کردن ، نموده آشکار هرکسی در وصف این بانو به منبر رفته است سر درآوردم به ناگـاه از دل سُلـطانِ طـــوس هر زمان ذهنم فرو در فکر خواهر رفته است با `فداها” گفـتنِ موسیِ بن جعفر ، شک نکن شأن او بسیار از مــریـم ، فراتر رفته است او تحمّـل کـرده ما را ســالهای سـال ، چون وقت کظم غیض به موسی بن جعفر رفته است زائر او رتبه اش با زائر سُلطـان یکی ست چونکه این خواهر تماماً به برادر رفته است با سروری بی نظیر آمد برون از آن حرم هر دلی که وقت پابوسی مُکــدّر رفته است مرقدش ، خاصیّتش این است، زائر دفعتــاً پـایْ بـوس یازده فــرزند حیـــدر رفته است نه فـقـط او را زیارت کــرده زائــر ، باطــناً —در مدینه خانه ی زَهرای اطهر رفته است پیش از محشر ، به جنّات خُدا داخل شده هرکسی یک بار حتّی سمت این در رفته است در طریق وصـل چون ما راه رفتن خوب نیست خوشبحال آنکه در این راه با سر رفته است دم به دم در قــبر مهمانـــند او را اهل بیت هر کسی بر آستانْ بوسی مکرّر رفته است کفش را از پا در آر اینجا که این محدوده را هر سحر پیش از اذان جبریل با پَر رُفته است #محمّد_ قاسمی

#ولادت_حضرت_معصومه_سلام_الله_علیها شب شب خوشحالی بی وصف کوثردارهاست روز روز محشر است و روز محشردارهاست شب در میخانه خیل عاشقان صف بسته اند صبح فردا نوبت مستی ساغردارهاست عارفان تو سر از تن می دهند آخر به باد ننگ امشب خورده بر پیشانی سردارهاست هر که دستش بیش سهم شادباشش بیشتر روز میلاد تو بانو! روز مجمردارهاست نقره جایی که طلا باشد ندارد قیمتی خانه ی موسی بن جعفر خانه زردارهاست گرچه خوشبخت است هر کس که پسر دارد ولی غالباً لطف خدا مشمول دختردارهاست مثل مادر، مادری خرج برادر می کند بخت پس در هر دو صورت یار خواهردارهاست

دنیا شده پر از نور یه جورایی شبیه یک رویا یه خواهر و برادر قدم گذاشتن به سر دنیا برادری که پناه بی کسونه خواهری که خیلی خیلی مهربونه نور خدا تو چهره شون معلومه امام رضا و حضرت معصومه خوش اومدی یا حضرت معصومه امام مهربونم اسم تو رو لبامه خوشحالم می خوام بیام به مشهد خودت بیا بده پر و بالم مشهد تون مرکز کشورمونه دست شما رو سر رهبرمونه کشوری که خورشید هشتم داره هرچی داره از مشهد و قم داره امام رضا، امام رضا، یا مولا #مهدی_شریفی

#سرود وتوسل ویژۀ دهۀ کرامت و ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها ای جاری ترین ذکر روی لبام ای بانوی عشق! بی بی سلام ای اوج معانی زهرای ثانی تو قبله گاه ایرانی ای اوج تمنّا معنی دریا ای صحن تو صحن زهرا شاهانه می رسم، به محضرت مستانه، اسم تو طراوت بارانه تو ملیکه و رضا سلطانه «بی بی جان حضرت معصومه» من امشب ازت روزیم و میخوام ای بانوی عشق! بی بی سلام عشقت بی کرونه اسمت کرونه تو قلبم عشقت می مونه من با هر بهونه میشم دیونه هر کس که از تو میخونه دریایی... توی این شبا میشم رویایی تو تولدت میشم زهرایی میخونه رضا برات لالایی «بی بی جان حضرت معصومه» از مشهد میاد این نغمه مدام جان خوش اومدی! خواهر سلام بین مشهد و قم، قلبم شده گم چون یاکریمه سلطانم چون این خانواده رزقم رو داده عبدِ قدیمه سلطانم از مشهد.... این صدا، به گوش عالم اومد وقتی که فرشته نقاره زد ماه آسمونی قم سر زد .

رضا نشست و به معصومه اش نگاه انداخت چُنان که چَشمه ی ذوقِ مرا به راه انداخت خدا چه خوب ادا کرده حقِّ مطلب را به نام فاطمه آورده است زینب را و ماهِ اول ذی القعده تا که پیدا شد دخیل های ضریحِ برادری وا شد ببین که حضرت نجمه چه کوکبی آورد برای شاهِ خراسان چه زینبی آورد مقامش آینه ای از مَدارج پدر است عجیب نیست که بابَ الحوائج پدر است برای تشنه لبان باده را به خُم آورد مزار مادر خود را به شهر قم آورد عجیب نیست که قم طعنه بر مدینه زده که سنگِ مادر سادات را به سینه زده چه باشکوه به دستان خود عَلم دارد از این به بعد بگو فاطمه حرم دارد منِ فراری از این و آن بریده، کجا؟! پناه چادر سر تا فلک کشیده، کجا؟! مرا ببخش که شعرم برات زیبا نیست به مدحِ فاطمه ها بهتر از علی ها نیست تویی تو فاطمه! مدحِ تو نیز قرآن است برادرت به حقیقت علیِ ایران است

#مدح_خوانی و توسل ویژۀ دهۀ کرامت و ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها "السَّلامُ عَلَيْكُمْ يَا أَهْلَ بَيْتِ النُّبُوَّةِ، وَمَوْضِعَ الرِّسالَةِ، وَمُخْتَلَفَ الْمَلائِكَةِ، وَمَهْبِطَ الْوَحْيِ، وَمَعْدِنَ الرَّحْمَةِ، وَخُزَّانَ الْعِلْمِ، وَمُنْتَهَى الْحِلْمِ، وَأُصُولَ الْكَرَمِ، وَقادَةَ الْأُمَمِ، وَعَناصِرَ الْأَبْرارِ، وَدَعائِمَ الْأَخْيارِ، وَساسَةَ الْعِبادِ، وَأَرْكانَ الْبِلادِ، وَأَبْوابَ الْإِيمانِ، وَأُمَناءَ الرَّحْمٰنِ، وَرَحْمَةُ اللّٰهِ وَبَرَكاتُهُ" رحمت بی وقفه ای ایجاد شد آمد و عرش خدا آباد شد خانۀ موسی بن جعفر شاد شد غصه و غم از دلم آزاد شد اشکِ شادی روی مژگان آمده خواهر شاه خراسان آمده می چکید آیات توحید از رخش بوی یاس ناب پیچید از رخش شاه هشتم بوسه می چید از رخش می دمید انوار خورشید از رخش بس که در عصمت مقامش داده حق حضرت معصومه نامش داده حق ذکرِ بر روی لبانش یا رب است بانوی معصومۀ این مکتب است وصف او مانند وصف زینب است نزد حق از بس که والا مرتبه است حجت حق، جان فدایش می شود عرش حق مست دعایش می شود در حریم او دعا می آورند عقده بر عقده گشا می آورند حاجت کرب و بلا می آورند ناتوان، بهر شفا می آورند معجزاتش سهل و رایج هست او دختر باب الحوائج هست او از گناه و معصیت طاهر شدم تا میان صحن او حاضر شدم روی خاک افتادم و شاکر شدم چهارده معصوم را زائر شدم چون مرادم بانوی قم می شود قبر زهرا هم تجسم می شود بی نوا آمد مقام از او گرفت پادشاهی را غلام از او گرفت اعتبار و احترام از او گرفت آبرویی مستدام از او گرفت زائرانش را بهشتی می کند عاری از هر نوع، زشتی می کند ما فقیر رحمت معصومه ایم ریزه خوار و رعیت معصومه ایم زیر بار منت معصومه ایم خاک پای حضرت معصومه ایم روز و شب بر او توسل می کنیم بر خدای او توکل می کنیم آمد و قم میزبان عشق شد بر سرش گل ها نشان عشق شد آمد و مرثیه خوان عشق شد روضه خوان قدکمان عشق شد آسمانش خالی از کوکب نبود غافل از مرثیه ی زینب نبود سنگ نه .. روی سرش گل ریختند شعله نه .. بر معجرش گل ریختند ضربه نه .. روی پرش گل ریختند هر کجا دور و برش گل ریختند خوب شد در قم دلش غمگین نشد خوب شد بر ساحتش توهین نشد شاعر :محمد جوادشیرازی *از همه‌ جا جمع شدن .. رو سر دختر امام‌ گل میریختن .. اما ای روزگار زینب .. یه نفر جلو راه افتاد گفت :* طبق فرمان امیر شهر شام جمله آزادید بهر انتقام ریختند از هر طرف زنهای شام آتش و خاکستر از بالای بام یک نفر بر نیزه دار انعام داد بعد به زین العابدین دشنام داد .. صلی الله علیک یا عمة المظلومه "صلی الله علیک یا ابا عبدالله ... یا رحمة الله الواسعة و یا باب نجاة الاُمّة رحم الله من نادی يا حسین..."

خدا رحمت کند دکتر شفا را که در قم بود؛ درِ مطبش نوشته بود: "دوا اینجاست، اما شفا آنجا" یعنی دوا را ما می‌دهیم، امّا شفا پیش حضرت معصومه(س) است

#سرود و توسل ویژۀ دهۀ کرامت و ولادت حضرت معصومه سلام الله علیها شده دل مجنون، خدا داده یه فرشته، به نجمه خاتون برا این دختر، سر سجادۀ شکره، موسی ابن جعفر جانم جانم .. فصل زمستون دلا بهار شد باغ خزونِ همه لاله زار شد بخت خوشی نصیب روزگار شد رسیده یس قرآن باشه برای ما روح و ریحان باشه عزیز شاه خراسان باشه قراره بانوی ایران باشه مولاتی یا حضرت معصومه .. دل من پر زد، عاشقونه باز دوباره، تا قم و مشهد به تو مدیونم، میدونم نمیشه بی تو، زنده بمونم جانم جانم .. تموم دردا رو دوا تویی تو کریمۀ آل عبا تویی تو همشیرۀ امام رضا تویی تو دوباره رحمت داره میباره توی کویر دل آواره چشای عاشقی که بیداره دخیلش و بسته به گهواره مولاتی یا حضرت معصومه .. میزنم جارو، با چشام صحن و سراتُ، حضرت بانو دل آواره، مگه غیر از حرم تو، جایی رو داره؟! جانم جانم .. تو حرمت دلم میشه هوایی وقتی که خواهر امام رضایی یعنی توام بانی کربلایی شبیه خونۀ روی آبم کریمۀ اهل بیت دریابم خدا می دونه خیلی بیتابم برای کربلای اربابم مولاتی یا حضرت معصومه .. شاعران : محمد جواد صادقی یوسف زندیه