#شهادت_امام_هادی_علیه_السلام   رحمت محض در نگاه او بر زبانش فقط بیان خدا راه گم کرده ایم و می جوییم از رد پای او نشان خدا دست هایش کریم تر از پیش روزی کیسه ی فقیرم شد من اسیرش شدم نمی دانم یا که او بود که اسیرم شد آخرین نقطه ی کمال است و صاحب جامع زیارات است اینکه افتاده روی خاک اینجا اصل قبله ست ، باب حاجات است این که در پلک روی هم زدنی می رود تا به عالم بالا که بیارد دلیل بر حرفش طایر جنتی به زیر عبا اینکه تنهاست گوشه ی زندان آیه ی نور و مرد توحید است دل او در مدینه جا مانده بیست سالی اگر چه تبعید است روی پاهاش جای زنجیر و اشک با دیده هاش مانوس است و تپش های قلب او مثل سوسوی شعله های فانوس است پا برهنه امام ما را بر خار صحرا دوان دوان بردند دل زهرا شکسته شد در عرش خبرش را تا به آسمان بردند بال و پرهای او پر از زخم و باز ذکر خدا به لب دارد روزها روزه است این آقا و مناجات نیمه شب دارد پدر افتاده و پسر اینجا سینه چاک آمده به بالینش سر بابا به دامنش بنهد بوسد این کام زهر آگینش کربلا بر زمین پسر افتاد پدر آمد کنار نعش پسر ! خون لخته کشید از لب آن لاله ی قطعه قطعه و پرپر سر او را گذاشت بر دامن دلش آرام تر نشد بابا سر اکبر به سینه چسباند و گفت بعد از تو اُف بر این دنیا   #رضا_ رسول زاده  

#شهادت_امیرالمومنین_علی_علیه_السلام دوباره سفره ی اشک است و فیض ماه خودم دوباره نیمه شبی و بساط آه خودم رسیدم اول کاری که معترف بشوم نشان به کس ندهم نامه ی سیاه خودم کسی به جز تو خبردار نیست از حالم میان محکمه آرم که را گواه خودم ؟ قشون اشک فرستاده ام به درگاهت ذلیل عفو توام با همه سپاه خودم به من تو راه نشان دادی و نفهمیدم فقط دویدم و رفتم به کوره راه خودم چه ظلم ها که نکردم به خود در این دنیا چه چوب ها که نخوردم من از نگاه خودم حیا نکردم و دنبال معصیت رفتم شدم من عبد فراری و دل بخواه خودم چه صبر داری و خسته نمی شوی از من خودم که خسته ام از این همه گناه خودم تمام ترس من این است مرگ من برسد که پی نبرده ام آن دم به اشتباه خودم به دست های خودم ساختم قفس ها را ببین که حبس شدم در میان چاه خودم " بجز حسین مرا ملجا و پناهی نیست " بگو به من که : بیا بنده در پناه خودم میان قبر بگویم حسین و گریه کنم دلم خوش است به این اشک گاه گاه خودم #رضا_ رسول _زاده

#وفات_حضرت_خدیجه_کبری_سلام_الله_علیها می سوزم و چو شمع سحر آب می شوم از غصه ی فراق تو بی تاب می شوم دارم به پای پیکر تو گریه می کنم بر لحظه های آخر تو گریه می کنم اکنون که زخم رفتن تو بر جگر نشست این کوه درد بر سر دوش پدر نشست با دخترت تو این دم آخر سخن بگو مادر بیا و حرف دلت را به من بگو بابای من ز هجر تو دلگیر می شود قلب جوان او ز غمت پیر می شود مادر بیا به خاط زهرا بمان مرو حتی گرفته است دل آسمان مرو مادر بمان ز بیت نبوت صفا مبر آرامش و قرار دل مصطفی مبر مادر بمان و از دل این خانه پا مکش بر صورت شکسته ی خود این عبا مکش داری تو عزم رفتن از این خانه می کنی سقف دل مرا ز چه ویرانه می کنی من التماس می کنم ای مادر عزیز امشب بیا و خاک عزا بر سرم مریز این زندگی بدون تو دشوار می شود تو می روی و دسته گلت خار می شود تو می روی و فاطمه ات می شود یتیم گردد دچار رنج و مصیبات بس عظیم تو می روی و فاطمه آزار می کشد آزار ها از آن در و دیوار می کشد تو می روی و شعله کشد دست بر رخم روزی به تازیانه دهد خلق پاسخم تو می روی و داغ به سینه نشستنی است روزی رسد که پهلوی زهرا شکستنی است #رضا_ رسول_ زاده