#شعر_شهادت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام سر شب تا به سحر گوشه زندان چه کنم دل آشفته چو گیسوی پریشان چه کنم گاه پروانه صفت سوختم از هجر رضا گاه چون شمع مرا سینه سوزان چه کنم آرزویم به جهان دیدن روی پسر است سوختم،سوختم از آتش هجران چه کنم؟ کنج زندان،بلا گشته ز هجران رضا تیره روز من از شام غریبان چه کنم نه رفیقی به جز از دانه زنجیر مرا نه انیسی به جز از ناله و افغان چه کنم به خدا دوری معصومه و هجران رضا می کشد عاقبتم گوشه زندان چه کنم از وطن کرده مرا دور،جفای هارون من دل خسته سر گشته و حیران چه کنم گلی از خار ندید،این همه آزار که من دیدم از طعنه این مردم نادان چه کنم سرنگو کاش شود خانه هارون پلید که چنین کرد مرا بی سرو سامان چه کنم؟ خوشدل تهرانی

#شعر_شهادت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام امروز قلب عالم امکان پر آذر است لرزان ز تاب ماتم و غم عرش اکبر است زهرا بباغ خلد بود نوحه گر بلی گویا عزای حضرت موسی ابن جعفر است تنها نه قلب عالم امکان بود ملول پیوسته عالم از غم داغش در آذر است شاهی که ممکنات طفیل وجود اوست ماهی که گوشه ای ز رخش مهر انور است قائم مقام ختم رسل هادی سبل رکن هدا شه دو سرا نور داور است از کنیه و عداوت هارون بر آنجناب چشم رضا خدیو خراسان ز خون تر است مسموم گشت و گوشه زندان سپرد جان زین غصه داغ بر دل ما تا به محشر است او گرچه حان سپرد به زندان غریب وار خود نیز خون جگر ز غم جد اطهر است مسموم گشت موسی جعفر ز زهر کین اما حسین کشته شمشیر و خنجر است موسی شهید گشت ولی بی کفن نماند (سیفی) حسین بی کفن و غسل و بی سر است سیفی- شیراز

#شعر_شهادت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام دیگــر دلـــم بـــه سیـــر چمـن وا نمی‌شـــود دیگـــر نشـــاط، هــم نفــس مــا نمی‌شـــود حتــی اگــــر مسیـــح، طبیــب دلــــم شـــود دارد جـــــراحتـی کـــــه مــــداوا نمی‌شــــود مــوسی اگـــر کنــد گــذری ســوی کـاظمین دیگــــر روان بــــه وادی سیـنـــا نمـی‌شــــود از زخــم‌هـــای سلسلــه چـــــون یـــــاد آورم زنجیــر شعلـــه از جگــــرم وا نمـــی‌شــــــود یــک تــن نگفت سلسلـه در آن سیــاه چــال درمــــان زخـــم گــــردن مــــــولا نمــی‌شــود حبس و شکنجه، قعـر سیــه چال و سلسله ایـن احتــــرام یــــوسف زهــــــرا نمـــی‌شـود گـــویـی کــه آن ستمگـــر حـــق نـاشناس را جـز بـــا شکنجـه عقـــــده دل وا نمــی‌شـود معصـومـه تسلیت کـــه نصیـب تــو بعـد از این دیـگــــر زیــــــارت رخ بـــــابـــا نمــــی‌شـــــود مولای من کسی است که در حبس سال‌ها غــــافـل دمـــی ز حــــی تعـــالـی نمی‌شود "میثـم"هـــر آنچـــه بـــر ســـر عبــد خـدا رود عبـد خـــداسـت، بنــــدۀ دنیـــــا نمـــی‌شـود غلامرضا سازگار

#شعر_شهادت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام ﺩﺭ ﺩﻝ ﺗﺎﺭﯾﮏ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﻊ ﺭﻭﺷﻨﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﻟﺤﻈﻪ، ﻗﻄﺮﻩ ﻗﻄﺮﻩ، ﺁﺏ ﮔﺮﺩﯾﺪﻩ ﺗﻨﻢ ﺑﺲ ﮐﻪ ﻻ‌ﻏﺮ ﮔﺸﺘﻪ ﺍﻡ ﭼﻮﻥ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺧﺎﮎ ﺧﺼﻢ ﭘﻨﺪﺍﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﯾﻦ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﻢ ﭘﯿﺮﺍﻫﻨﻢ ﺩﺭ ﺳﯿﻪ ﭼﺎﻝ ﺑﻼ‌ ﺑﺎ ﺩﻭﺳﺖ ﺧﻠﻮﺕ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺍﯾﻦ ﻧﻤﺎﺯ، ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺧﻮﺵ، ﺍﯾﻦ ﺍﺷک ﺩﺍﻣﻦ ﺩﺍﻣﻨﻢ ﻫﺮ ﮐﻪ ﺯﻧﺪﺍﻧﯽ ﺷﻮﺩ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻼ‌ﻗﺎﺗﺶ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﯾﻦ ﮐﻪ ﻣﻤﻨﻮﻉ ﺍﻟﻤﻼ‌ﻗﺎﺕ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﺍﻥ، ﻣﻨﻢ ﻗﺎﺗﻞ ﺩﻝ ﺳﻨﮓ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﺩ ﺑﻪ ﺍﺷک ﺩﯾﺪﻩ ﺍﻡ ﺣﻠﻘﻪ ﯼ ﺯﻧﺠﯿﺮ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺪ ﺑﻪ ﺯﺧﻢ ﮔﺮﺩﻧﻢ ﺑﺲ ﮐﻪ ﺟﺴﻤﻢ ﺁﺏ ﮔﺸﺘﻪ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﻊ ﺳﻮﺧﺘﻪ ﻣﺤﻮ ﮔﺸﺘﻪ ﺟﺎﯼ ﻧﻘﺶ ﺗﺎﺯﯾﺎﻧﻪ ﺑﺮ ﺗﻨﻢ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺍﺭﻡ، ﻭﻗﺖ ﺍﻓﻄﺎﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﮔﻮﯾﯽ ﻗﺎﺗﻠﻢ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎ ﺧﺮﻣﺎﯼ ﺯﻫﺮ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻗﺼﺪ ﮐُﺸﺘﻨﻢ ﮔﺎﻩ ﮔﺎﻩ ﺍﺯ ﺳﺎﻕ ﭘﺎﯼ ﻣﻦ ﺧﻮﻥ ﻣﯽ ﭼﮑﺪ ﺑﺲ ﮐﻪ ﭘﺎ ﺳﺎﯾﯿﺪﻩ ﮔﺸﺘﻪ ﺑﯿﻦ ﮐﻨﺪ ﻭ ﺁﻫﻨﻢ ﺩﻭﺳﺘﺎﻥ! ﺍﺯ ﮔﺮﯾﻪ ﯼ ﻣﻦ ﺣﺒﺲ ﻫﻢ ﺁﻣﺪ ﺑﻪ ﺗﻨﮓ ﺑﺎ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻧﮑﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻡ ﺑﻪ ﺭﻭﯼ ﺩﺷﻤﻨﻢ ﯾﺎﺩ ﺍﺯ ﺟﺴﻢ ﻣﻦ ﻭ ﺍﺯ ﺗﺨﺘﻪ ﺩﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻫﺮ ﮐﻪ ﮔﺮﺩﺩ ﺯﺍﺋﺮ ﻭ ﺁﯾﺪ ﮐﻨﺎﺭ ﻣﺪﻓﻨﻢ ﯾﺎﺑﻦ ﺯﻫﺮﺍ «ﻣﯿﺜﻢ» ﺍﺳﺘﻢ ﺑﺎ ﺗﻮﻻ‌ّﯼ ﺷﻤﺎ ﮔﺮ ﺑﻪ ﺩﻭﺯﺥ ﻫﻢ ﺭﻭﻡ ﺍﺯ ﻫُﺮﻡ ﺁﺗﺶ ﺍﯾﻤﻨﻢ غلامرضا سازگار

#شعر_شهادت_امام_موسی_کاظم_علیه_السلام کنج زندان چه بلائی به سرت آوردند؟ چه بلائی به سر چشم ترت اوردند ؟ شدی آزاد دگر از قفس تاریکت ولی افسوس که بی بال وپرت اوردند دخترانت همگی چشم به راهت بودند آخر از گوشه ی زندان خبرت اوردند عجبی نیست که چیزی زتنت باقی نیست حمله بر زانو و ساق و کمرت اوردند تاکه برتخته ی در جسم تو را میبردند آن در سوخته را در نظرت اوردند محمد حسن بیاتلو