1⃣ 🖋هدی محمدی به بهانه‌ی مستند برزخی‌ها در باب بحران حکمرانی فرهنگی در کشور ۱- یک استاد برنامه سازی داشتيم که سالها قبل دستیار مرحوم نادر ابراهیمی بود. میگفت ابراهیمی عادت داشت آستین هایش را بالا بزند، یکروز نادر در حیاط حوزه هنری با آقای زم مشغول گفتگو بود. یکی از جوان‌های فیلمساز جلو آمد تا به زم چیزی بگوید. نادر سلام کرد، جوان جوابش را نداد و رفت! (با آستین کوتاه مشکل داشت!) نادر رو به زم گفت: «ما نمیدونیم چیکار کنیم که این رفیق شما جواب ما رو بده!» زم گفت: این آقا یا از اینور بوم میافته یا اونورش! مخملباف را میگفت. ۲- ما آن نسلی هستیم که مارمولک را با نسخه ضبط شده از روی پرده دیدیم. (چون با زور و آتش سوزی و وااسلاما سر دادن بر روی منبر) توقیف شده بود، خوب یادم هست که یک جاهایی دوربین کج بود و وسط های فیلم یک نفر از روی صندلی بلند شد و دوباره نشست، راستی تعطیلات نوروز امسال مارمولک از تلویزیون پخش شد. «آدم برفی» را که حتی من یادم نمی‌آید اما آن هم چند وقت قبل از تلوبیون پخش شد! ۳- برزخی‌ها روایت اولین فیلم سینمایی توقیف شده پس از انقلاب است! شروع اعمال نظر سلیقه‌ای، آغاز فعالیت رسمی مفهومی به نام گروه فشار و تندروها در عرصه فرهنگی! آغاز بی‌اعتبار کردن تصمیمات نهادهای رسمی به واسطه اظهار نظر و سلیقه‌های غیررسمی، هر چند از دقیقه پانزدهم فیلم نگران بودم که کارگردان این دغدغه شریف و این مسئله مهم را پای دعوای سیاسی بگذارد و انگشت اتهام را به سمت یک جناح سیاسی ببرد، اما در نهایت مسئله به جناح بازی‌های تاریخ مصرف گذشته محدود نشد! ۴- به نظر می‌رسد ما با نوعی «دیر آموزی» در حوزه سیاست‌های فرهنگی مواجه هستیم. از سال ۱۳۶۰ سیاست گزاران فرهنگی با موضوعی دچار مسئله هستند و حالا در سال ۱۴۰۲ این مسئله هنوز به قوت خود باقیست! بدون آنکه پاسخی پیدا شده باشد، یا حتی به سمت حل و فصل شدن مسئله پیش رفته باشد. (شاید در برخی مسائل و مصادیق حتی از ۱۳۶۰ هم عقبتر باشيم). #نظرات #مستند #برزخی‌ها #فیلم‌ها_به_دیدن_شما_می‌آیند @Ardakan_kariz

🖋محمد شاکر اردکانی ❇️ فیلم سینمایی "برزخی ها" آزمونی سخت برای مدیران فرهنگی پس از انقلاب اسلامی شهرستان بودم. به دیدن مستندی با عنوان "برزخی" دعوت شدم. برای گذران وقت به دیدن مستند رفتم اما با مستندی رو به رو شدم که توقع نداشتم. مستند در خصوص فیلم سینمایی "برزخی ها" ساخته ایرج قادری در سال 1358 بود. نویسنده این فیلم سینمایی فردی به نام سعید مطلبی بود. 🔹خلاصه داستان فیلم: در روز ۲۲ بهمن ۱۳۵۷ گروهی مجرم عادی از زندان می‌گریزند. آن‌ها که قصد دارند از کشور خارج شوند، در دهکده‌ای مرزی با مردی به نام سید یعقوب آشنا می‌شوند که می‌کوشد با اعمال و گفتارش زندانیان را از فرار بازدارد. آن‌ها ابتدا موعظه‌های سید یعقوب را به ریشخند می‌گیرند، اما به مرور پس از تجاوز ارتش بیگانه به خاک میهن، تحت تأثیر فداکاری سید یعقوب و اهالی دهکده قرار می‌گیرند و از روستا دفاع می‌کنند و جان خود را از دست می‌دهند. این فیلم در طول یک ماه اکران، با استقبال گسترده مردمی مواجه می شود به گونه ای که در تهران یک میلیون و 600 هزار نفر آن را تماشا می کنند که خود یک رکورد جدید در تاریخ سینمای کشور تا آن زمان به حساب می آمده است. ایرج قادری عامل توقیف این فیلم سینمایی را افرادی همچون محسن مخملباف قلمداد می کند که معتقد بودند که انقلاب شده و چون این فیلم از هنرپیشگان دوران طاغوت استفاده کرده باید اکران آن متوقف گردد. آن زمان محسن مخملباف فعال فرهنگی در حوزه هنری بوده است. 🔶درباره اهداف و انگیزه ساخت فیلم سینمایی برزخی‌ها سعید مطلبی نویسنده برزخی‌ها در مستندی که عارف افشار ساخته است می‌گوید "با توجه به اینکه در اوایل انقلاب احساس می‌کردم عده‌ای در حال خط‌کشی بین مردم‌اند، تصمیم به نوشتن فیلمنامه‌ای بر این اساس گرفتم." ◽️واکنش اطراف ماجرا به حضور هنرمندانی همچون فردین در سینمای پس از انقلاب مستند برزخی‌ها آیت‌الله خامنه‌ای را به عنوان رئیس جمهور وقت موافق فیلم سینمایی برزخی‌ها معرفی و نظر ایشان را مبنی بر اینکه "صرف بازی کردن فردین یا دیگری در این فیلم دلیل بر توقیف آن نمی‌شود" را مطرح می‌کند. طبق آنچه در این مستند مطرح می‌شود، عبدالمجید معادیخواه وزیر وقت فرهنگ و ارشاد اسلامی و مهدی کلهر معاون سینمایی وقت نیز جزو مدافعان ساخت و اکران این فیلم سینمایی بوده‌اند. البته در این مستند آقایان میرحسین موسوی نخست وزیر وقت و سید محمد خاتمی مدیر مسول روزنامه کیهان را هم در کنار دیگر مخالفان این فیلم سینمایی قرار می دهد. مستند برزخی ها با بازنمایی عملکرد موافقان و مخالفان حضور چهره هایی همچون فردین در سینمای پس انقلاب، تبعات تصمیمات مدیران فرهنگی وقت را به نمایش می گذارد. اما آن چیزی که مشخص است فردین پس از انقلاب هم محبوب ماند و نهایتاً در در ماه محرم سال 1421 قمری مصادف با 18 فروردین‌ماه 1379 درگذشت. او همیشه دوست داشت در محرم فوت کند. جالب است برخی از مدیران فرهنگی و سینمایی دهه شصت، که با نگاه های افراطی خود زندگی هنری و شخصی آدم های مذکور را به ورطه نابودی کشانده بودند در دولت یازدهم و دوازدهم هم باز در سمت های دولتی قرار گرفتند. تصمیمات آنها ایندفعه 180 درجه متفاوت از دهه شصت بود و آنها زمینه را برای مجوزگیری بسیاری از فیلم های مسئله دار را هموار کرده بودند. می گویند پس هر افراطی، تفریط است اینجا به چشم دیدیم اما به چه قیمتی؟! هزینه تصمیمات دهه شصت آنها برای نظام جمهوری اسلامی و خانمان سوزی تعدادی از آدم ها اصلاً قابل جبران نیست. #نظرات #مستند #برزخی‌ها #فیلم‌ها_به_دیدن_شما_می‌آیند @Ardakan_kariz