از تلاش برای حل مسائلی که مثل آوار بر روح و قلبش فرو ریخته بود بیزار بود. پیش خود، بی‌آنکه آگاه باشد که چه می‌گوید آهسته تکرار می‌کرد: "مگر این‌ها همه تقصیر من‌ است؟!" ‌

«تیشه داند که چه‌ها بر سر فرهاد آمد.» - غالب دهلوی

«ما را به خاطر است، ترا گر به یاد نیست» - وحشی بافقی

دل به امّیدِ صدایی که مگر در تو رسد ناله‌ها کرد در این کوه که فرهاد نکرد - حافظ

«ز درون بود خروشم ولی از لب خموشم» - رهی معیری

«جانم بسوختی و به دل دوست دارمت» - حافظ

«ز خاطرها فراموشم، سبکبار این‌چنین باید» - بیدل دهلوی