⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️🌸⚡️ 🌸 ⭕️ #خویشتن_داری_جوان 🔷ارزش هر انسانی قبل از هر چیز به گزینش ارزشها و میزان دلبستگی به آنها در زندگی اش مربوط می شود. معیار تعادل او بستگی دارد به این که حقیقتا او تا چه اندازه بر اعصاب خود، مسلط بوده و از #اعتماد_به_نفس برخوردار است. هنگامی #جوان می تواند خود را #صاحب_اراده_ای_قوی فرض کند که بتواند در مقابل خواسته ها و #امیال_نفسانی اش بایستد و با #صبر و بردباری و به کار گیری #عقل و اندیشه، مشکلات زندگی را یکی پس از دیگری از سر راه خود بردارد و بر هوا و هوس خود غلبه کند. 🔷اصولا باید توجه داشت که انسان جز از طریق #خویشتن_داری نمی تواند به انسانیت، دست یابد، زیرا #نفس و غریزه به طور طبیعی به طرف لذات و شهوات تمایل دارد و اگر انسان در برابر این کششهای غریزی مقاومت نکند، عملا قدم به قدم به ورطه حیوانیت و سقوط و تباهی نزدیکتر می شود. انسانیت از این جا آغاز می شود که انسان در برابر #کششهای_نفسانی مقاومت و پایداری کند و تسلیم امیال و شهوات زودگذر خود نگردد تا زمینه برای رشد و #پرورش_استعدادهای_روحی و ملکوتی در او فراهم شود. 🔷بدون چنین خویشتن داری راه به روی #انسانیت و #معنویت، بکلی مسدود است، لذا می توان گفت که لازمه هر کمالی در انسان، #خویشتن_داری در برابر #امیال و شهوات است. از طرفی تحمل هر ناگواری و محرومیتی همراه با یک گشایش باطنی و راحتی است، چنان که قرآن می فرماید: «فان مع العسیر یسرا؛ با هر سختی البته گشایشی و راحتی است.» او باید بداند که همواره در معرض بزهکاری و لغزش به سوی شهوات قرار دارد و تنها با #تقویت_ایمان و #رعایت_تقوا می تواند بر اهریمن درون (تمایلات شهوانی و وسوسه های شیطانی و دشمن برون (عوامل منحرف و دوستان ناباب) پیروز شود.   🔷اگر جوانی غفلتی مرتکب عمل انحرافی و معصیت گردید، باید بلافاصله در پیشگاه خدا #توبه کند و تصمیم جدی بر ترک گناه بگیرد تا رفتار ناشایست به شکل یک #خصلت زشت و ناروا در وجود او جایگزین نگردد و به صورت #عادت_ثانوی در نفسش رسوخ نکند. او باید بداند که #تواناییهای_لازم را برای اصلاح رفتار خویش دارد و در ضمن، #قدرت_پذیرش او از افراد مسن بیشتر بوده و از تعصبهای بیجا به دور است. #قرآن_کریم پس از بیان خطاهایی که ممکن است انسان، مرتکب آنها بشود، #توبه را به عنوان #راه_حل_اصلی اصلاح رفتارش پیشنهاد می کند. «إلا الذین تابوا من بعد ذلک وأصلحوا فان الله غفور رحیم» (نور، آیه ۵)   🔷پیامبر اکرم (ص) می فرمایند: توبه از گناه و خطا به این معناست که فرد، دیگر قصد نداشته باشد که به سوی آن گناه باز گردد. #جوان نباید خطای خود را هر چند هم اندک است کوچک بشمارد، تا این که در او #ملکه_گناه پیدا نشود. (ملکه حالت و صفتی پایدار در فرد است که به صورت عادت در می آید و تغییر آن بسیار مشکل بوده و در بعضی اوقات، محال است). اگر جوان، مطیع خواسته ها و شهوتهای خود گردید، خود را به هلاکت می اندازد. اصولا #نفس_انسان، میل به بدی دارد و جوان، تنها با #ایمان و #توجه_به_خدا می تواند آن را به طرف خوبیها بکشاند. «إن النفس لأمارة بالسوء إلا ما رحم ربی؛ به راستی که نفس، انسان را به سوی بدی امر می کند، مگر این که مورد رحمت خداوند قرار بگیرد.» (یوسف، آیه ۵۳). 🔷جوان با رعایت #خویشتن_داری (تقوا) باید خود را برای #زندگی_آینده آماده سازد و بداند که این دوران کوتاه به زودی سپری خواهد شد و او نیز به گروه بزرگسالان خواهد پیوست و در آینده ای نه چندان دور عهده دار #مسؤولیت_اجتماعی شده و تشکیل زندگی خانوادگی خواهد داد. باید بداند و هوشیار باشد که: کسانی در پذیرش و انجام مسؤولیت اجتماعی و خانوادگی موفق خواهند بود که #دوران_بلوغ و #جوانی را به پاکی و سلامتی گذرانیده و از آلودگیهای جنسی در امان بوده باشند |منبع: وبسایت راسخون به نقل از کتاب والدین و مربیان مسؤول، رضا فرهادیان @Ashegh_Ahle_Beit #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

✨🌷✨🌷✨🌷✨🌷✨ 🌷 ✅چگونه #ايمان در شخصيت مومنان، #خوشبيني ايجاد ميكند؟ 💠يكي از مهمترين #آثار_ايمان از نظر #نشاط_آفرينى و بهجت زايي، #خوشبينى به جهان و خلقت و هستى است. #ايمان_مذهبى از آن جهت كه #تلقى_انسان را نسبت به جهانْ #شكل_خاص میدهد، به اين نحو كه آفرينش را هدفدار و هدف را خير و تكامل و سعادت معرفى میكند، طبعاً #ديد_انسان را نسبت به نظام كلى هستى و قوانين حاكم بر آن #خوشبينانه میسازد. 🔷حالت #فرد_با_ايمان در نظام هستي، مانند حالت فردى است كه در كشورى زندگى میكند كه قوانين و تشكيلات و نظامات آن كشور را صحيح و عادلانه می‏داند، به حسن‏ نيت گردانندگان اصلى كشور نيز ايمان دارد و قهراً زمينه ترقى و تعالى را براى خودش و همه افراد ديگر فراهم مى ‏بيند و معتقد است كه تنها چيزى كه ممكن است موجب عقب‏ ماندگى او بشود، تنبلى و بى ‏تجربگى خود او و انسان هايى مانند اوست كه مانند او مكلّف و مسئول ‏اند. 🔷از نظر چنين شخصى، مسئول عقب ‏ماندگى او خودش است نه تشكيلات و نظامات كشور، و هر نقصى وجود دارد از آنجاست كه او و امثال او وظيفه و مسئوليت خويش را انجام نداده ‏اند. اين انديشه طبعاً او را به غيرت مى ‏آورد و با #خوشبينى و #اميدوارى به حركت و جنبش وادار مى ‏كند. 🔷اما يك #فرد_بى_‏ايمان در نظام هستى، مانند فردى است كه در كشورى زندگى مى ‏كند كه قوانين و تشكيلات و تأسيسات كشور را فاسد و ظالمانه مى ‏داند و از قبول آنها هم چاره ‏اى ندارد. درون چنين فردى همواره پر از عقده و كينه است. او هرگز به فكر #اصلاح_خودش نمى‏ افتد، بلكه فكر مى ‏كند در جايى كه زمين و آسمان بر ناهموارى است و سراسر هستى ظلم و جور و نادرستى است، درستىِ ذره ‏اى مانند من چه اثرى دارد؟! 🔷چنين كسى هرگز از جهان لذت نمى‏ برد. جهان براى او همواره مانند يك زندان هولناك است. اين است كه قرآن كريم مى‏ فرمايد: «وَ مَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُ مَعِيشَةً ضَنْكاً»[۱]؛ هر كس از توجه و ياد من رو برگرداند، زندگى‏ تنگ و پر از فشار خواهد داشت. پي نوشت: [۱] سوره طه، آيه ۱۲۴ انسان و ايمان، مجموعه آثار، ج ۲، ص ۴۶ منبع: وبسایت انوار طاها @Ashegh_Ahle_Beit #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد

⭕️معنی ايمان 🔶مردی به محضر #امام_علی (ع) آمد و درخواست کرد تا #ايمان را برايش تشريح و بيان کند. 💠 #امام‌علی(ع) فرمودند: «فردا نزد من بيا تا در حضور جمعيت، تو را به آن آگاه کنم که اگر تو گفتارم را فراموش کردی، ديگری برای تو حفظ و نگهداری کند. «فانَّ الکلامَ کالشّاردَة ينفقُها هذا و يخطئُها هذا؛ زيرا سخن، همچون شتر فراري است که بعضي آن را پيدا مي کنند و بعضي آن را نمي يابند».[۱] فردای آن روز امام(ع) در ميان جمعيت آمد و درباره ايمان چنين فرمودند: 🔷 #ايمان بر چهار پايه قرار دارد: صبر، يقين، عدالت و جهاد؛ 🔷 #صبر، چهار شعبه دارد: اشتياق، ترس، زهد و انتظار؛ 🔷 #يقين نيز دارای چهار شعبه است: بينش در هوشياری، رسيدن به دقایق حکمت، پند گرفتن از حکمتها، توجّه به روش پيشينيان. 🔷 #عدالت، نيز چهار شعبه دارد: دقت در فهم، غور در علم و دانش، قضاوت صحيح و حلم استوار و ثابت. 🔷 #جهاد، نيز چهار شعبه دارد: امر به معروف، نهی از منکر، صدق و راستی در جبهه جنگ و کينه و دشمنی با فاسقان...[۲] 🔴به اين ترتيب، #امام‌علی(ع) با کمال عنايت و توجه به سؤال افراد، و روشنگری و آگاهی‌بخشی، همت ميکردند، و بطور جدی، به مسائل جامعه، و رشد و ترقی اخلاقی و عقيدتی انسانها، اهميت ميدادند. [۱] نهج‌البلاغه، حکمت ۲۶۶ [۲] نهج‌البلاغه، حکمت ۳۱ ـ امام هريک از شعبه ها را توضيح داد و سپس فرمود: کفر نيز بر چهار پايه قرار دارد و هر پايه آن دارای چهار شعبه است، همه شعبه‌ها را توضيح داد که در نهج‌البلاغه حکمت ۳۱ آمده است. منبع: وبسایت‌اندیشه‌قم #امام_علی @tabyinchannel #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد