eitaa logo
کانال ܫߊ‌ܢܚ݅ܧߊ‌ࡍ߭ ܥ݆ܣߊ‌ܝ‌ܥ‌‌ܘ ܩܫࡎࡐ‌ܩܢ ܫܠࡅ࡙ܣܩܢ ߊ‌ܠܢܚܠߊ‌ܩܢ
3.5هزار دنبال‌کننده
14.5هزار عکس
7.3هزار ویدیو
378 فایل
🌺براے بهره‌منـבے از پیامبر ص و سایر ائمه(علیهم السلام) نیز بایـב از واسطه‌ے ؋ـیض الهے بهره‌منـב گشت و از בریچه‌ے وجوב حجت زماט از انوار سایر معصومین(علیهم السلام) بهرـہ منـב شـב.تمام سعاבت و شقاوت انساט בرگرو معر؋ـت امام زماט عج اللـہ است‌ 🌼 @cyber_2017
مشاهده در ایتا
دانلود
🌹 ❓آیا اگر از گناه اجتناب کنیم و باشیم، به دیدار ما می‌آید؟ 🔰قطعاً گناه‌کردن، مهم‌ترین علّت محرومیت از امام زمان است. 💎امام مهدی علیه‌السلام نیز در توقیع (نامه) شریفشان به شیخ مفید می‌فرماید: «ما را از ایشان چیزی محبوس نکرده است، مگر گناهان و خطاهایی که از ایشان به ما می‌رسد و ما آن را ناخوش می‌داریم و از ایشان نمی‌پسندیم.»[۱] ❓آیت‌الله بهجت گفتند: «اگر می‌خواهید بدانید که چرا به آن حضرت دسترسی ندارید؟ جواب شما این است که چرا به انجام واجبات و ترک محرمات ملتزم نیستید؟ او به همین از ما راضی است... ترک واجبات و ارتکاب محرمات، حجاب و نقاب دیدار ما از آن حضرت است.»[2] ✅بنابراین، اگر ما از گناه اجتناب کنیم و منتظر واقعی باشیم، به مقامی می‌رسیم که غیبت و حضور برایمان فرقی ندارد. 💠امام سجاد علیه‌السلام به ابوخالد کابلی می‌فرماید: «ای ابوخالد! به‌درستی که مردمان زمان غیبت حضرت مهدی؛ آنان که معتقد به امامت هستند و در انتظار ظهور او به‌سر می‌برند، با فضیلت‌ترین مردمان همه زمان‌ها هستند؛ به دلیل اینکه خداوند متعال، عقل و فهمی به آنان عنایت کرده که غیبت در نزد آنان به منزله ظهور و مشاهده گشته است.»[3] 🔖در حدیث دیگری🔆 امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: «هر کس دوست دارد که از یاران حضرت قائم گردد، باید که منتظر باشد و در عین حال به پرهیزکاری و اخلاق نیکو مشغول گردد.»[4] 💢بنابراین، اگر کسی ترک گناه کند و منتظر امامش باشد، از یاران واقعی حضرت به شمار می‌آید. آن‌گاه اگر بزرگ‌ترین توفیق الهی او را دریابد، غیبت و ظهور حضرت برایش تفاوت نخواهد داشت. 💥البته این طور نیست که اگر کسی گناه نکند و اهل تقوا باشد حتماً امام زمان به دیدار او بیاید، بلکه دیدار با حضرت مهدی علیه‌السلام بر مبنای مصالحی است که خود حضرت تشخیص می‌دهند. 📚 پی‌نوشت‌ها [1]. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۳، ص۱۷۶. [2]. شش‌صد نکته از محضر آیت‌الله العظمی بهجت، ص۳۶۲. [3]. بحارالانوار، علامه مجلسی، ج۵۲، ص۱۲۲. [4]. الغیبة، نعمانی، ص 200. 🌹