🔵#اهميت‌و‌چرايی‌دعا‌برای‌ظهور ۱۴
💠 دعای فرج؛ واجب کفایی یا واجب عینی؟!
🔹در کتاب مکيال المکارم که به سفارش امام زمان نوشته شده، آمده است:
براساس آيات قرآن و نيز احاديث، دعا از جمله بزرگترين عبادتهاست. از طرفی شکی نيست که يکی از بزرگترين و ارزشمند ترين دعاهای انسان، دعا برای کسي است که خداوند حق او را و دعا کردن برای او را بر تمام انسانها واجب فرموده است و نعمتهای الهی به برکت آن حضرت بر تمام آفريدگانش سرازير می شود.
🔹همچنين شکی نيست که معنای مشغول شدن به خدا، مشغول شدن به عبادت الهی است، پس دعا کردن برای امام عصر بطور هميشگي، موجب توفيق الهی در بندگی و عبادت او خواهد شد و خدا او را از دوستان خود قرار خواهد داد.
🔹ميرزا محمد باقر اصفهانی ميگويد بين خواب و بيداری ديدم امام حسن مجتبی علیه السلام فرمودند:
"بر منبرها به مردم بگوييد که توبه کنند و برای فرج و تعجيل ظهور امام زمان دعا کنند، اين دعا مانند نماز ميّت واجب کفايی نيست که اگر چند نفر از مردم آن را انجام دادند، تکليف از ديگران برداشته شود؛ بلکه همانند نمازهای روزانه، بر هر يک از مکلفان واجب (عينی) است که انجام دهند..."
📚برگرفته از کتاب صحيفه مهديه
✧💫✾✰✾🌙✾✰✾💫✧
#اللﮩـم_عجـل_لولیـڪ_الفـرجــــ🤲🏻
🔵#اهميت‌و‌چرايی‌دعا‌برای‌ظهور ۱۵
💠 مهمترین تاکیدهای مهدوی آیت الله بهجت(ره)؛
🔹1- مداحی که حال خوبی هم دارد، به خدمت صاحب الامر رسيده و آن حضرت به او فرموده اند: «بعد از صلوات بر محمد و آل محمد گفته شود: "و عجل فرجهم"»*1
🔹2- کسانی که در خواب يا بيداری تشرّف حاصل نموده اند (محضر امام مهدی)، از ايشان شنيده اند: «برای تعجيل فرج من زياد دعا کنيد»*2
🔹3- خود او (امام مهدی) در مسجد سهله و جمکران، در خواب يا بيداری در گوش افرادی از دوستانش بدون اينکه او را ببينند، فرموده است: «فرج من نزديک است، دعا کنيد» يا به نقلی فرموده اند: «فرجم نزديک شده، دعا کنيد بَدا (تاخير) حاصل نشود»*3
🔹4-آقایی که زیاد به مسجد جمکران می رود می گفت : حضرت غائب (عجّل‌الله فرجه) را در مسجد جمکران دیدم ، به من فرمودند :
«به دل سوختگان ما بگو برای ما دعا کنند.» و یک مرتبه از نظرم غائب شد ، نه این که راه برود و کم کم از نظرم غائب شود.*4
📌از اين دست تاکيدات توسط حضرت مهدى ارواحنافداه، زياد به دوست داران و شيعيان حضرت رسيده است. حال اين ما و اين درخواست امام زمانمان...
📚1- کتاب در محضر بهجت ج3 ص60؛
2- ج1 ص118؛
3- ج1 ص108
4- ج2 ص118