فاطمیه واحد کند حیدر می میره میبینه خونه روی پیرهنت زهرا پهلو به پهلو که میشی خراب میشه روسرم دنیا اشک چشام بی امونه دوریه ازتو عذابه زینب چندروزیه که حال دلش خرابه آه.کبوده دست وبازوی تو خون میباره ازپهلوی تو نیلی شده چرا روی تو          یافاطمه مرو بازهرا حرفی نزن ازجدایی خالی میشه جات توی خونه یار و طرفدارحیدر این خونه بی تو یه زندونه وقتی چشاتو میبندی بند دلم میشه پاره این دنیای بی ارزش بی تو صفا نداره آه.قول دادی پیش من بمونی پس چرا یار قدکمونی عجل وفاتی رو میخونی          یافاطمه مرو یازهرا بغضی گلوگیرم شده این سینه ی من پره آهه بعداز تو ای فاطمه جان سنگ صبورعلی چاهه شرمنده ام جلو چشمام گشتی خمیده و مضطر مابین در و دیوار شدی فدای حیدر آه.نرو امید آخر من نرو تموم باور من ببین چی اومده سرمن           یافاطمه مرو یازهرا ابوذر رییس میرزایی(بهار)

شهادت حضرت زهرا(س) نوحه درسقیفه باهم نشستند رشته ی پیمان را گسستند هر دو دست حبل المتین ازکینه بستند همسرش را پهلو شکستند اهل عالم درپشت درمحشر به پاشد در ره دین زهرای مرضیه فدا شد ای وای بسته شد دست علی ای وای شد فدا هست علی ای وای ازغریبی حیدر روی خاک غم نشست وقتی پهلوی زهرا شکست ای وای ازغریبی           زهرا فاطمه یا فاطمه پشت در با صوت حزینی ناله زد یا فضه خزینی غنچه ام را باضربه ای از شاخه چیده با قساوت مرد لعینی بین آتش یاسی درآن گلخانه می سوخت بین آتش بال و پر پروانه می سوخت ای وای خانه شد خاکستری روی فاطمه نیلوفری وای از این مصیبت گشته آسمان غرق عزا زهرا ناله زد بابا بیا وای از این مصیبت          زهرا فاطمه یا فاطمه گه به کوچه گاهی به خانه دشمن او را زد تازیانه وای ازاین غم ازضربه ی غلاف قنفذ روی بازو دارد نشانه قلب حیدر بادرد و ماتم همنشین شد بین کوچه زهرای اونقش زمین شد حیدر کعبه و او در طواف حجش شد شکسته با غلاف زهرا شد فدایی گشته نوحه گر ارض و سما گشته آیه از سوره جدا محسن شد فدایی          زهرا فاطمه یا فاطمه ابوذر رییس میرزایی(بهار)

شهادت حضرت زهرا (س) سبک ملا باسم کربلایی (تزورونی) سنگین پرستوی شکسته پر مرو زهرا صفای خانه ی حیدر مرو زهرا یتیمانم ببین با گریه میگویند مرو مادر مرو مادر مرو زهرا مرو صبر و قرار من همه دار و ندار من بگو زهرا چرا رویت شده نیلی گرفتی رو نگفتی خورده ای سیلی                  مرو زهرا             مرو زهرا مرو زهرا بهار زندگانیم خزان گشتی به هجده سالگی تو قدکمان گشتی میان کوچه بین خیل نامحرم به زیر تازیانه ناتوان گشتی گل یاس کبود من همه بود و نبود من دوباره شانه کن موی سر زینب ببین ازغم رسیده جان او برلب                   مرو زهرا             مرو زهرا مرو زهرا شبیه گل شدی بی جان و پژمردی به پیش هر دوچشم من زمین خوردی تمام باورحیدر خداحافظ صفای خانه را بارفتنت بردی علمدارم خداحافظ کس وکارم خداحافظ قرار و وعده ی ما کربلا گودال همانجایی که زینب می رود از حال                 حسین جانم2          حسین جانم حسین جانم ابوذر رییس میرزایی (بهار)

فاطمیه نوحه می رسد ناله از سما آمده موسم بکا فاطمیه رسیده است بشتابید به سوی عزا عزای ام ابیهاست شروع غمهای مولاست دلم عزادار و بیقرار زهراست زهراست زهراست ناله ی قدسیان آید از آسمان بانوی مهربان فاطمه              فاطمه فاطمه مرو یار جوان من مرو ای قدکمان من ای همه باور علی تویی آرامش جان من پرستوی پرشکسته امید حیدر گسسته شدم دراین غربت از زمانه خسته خسته خسته ای نگاهت طبیب من غریبم غریب ذکرم امن یجیب فاطمه             فاطمه فاطمه فاطمه یاس پرپرم گل باغ پیمبرم درغریبی من کجا میروی سوره ی کوثرم می میرم از زخم پهلوت می میرم از درد بازوت بگو چرا فاطمه شکسته ابروت ابروت ابروت ای سپاه علی تکیه گاه علی ای پناه علی فاطمه               فاطمه فاطمه ابوذر رییس میرزایی(بهار)

شهادت حضرت زهرا(س) سنگین فاطمه بی تو خانه خرابم کن تماشا دوچشم پرآبم میروی از برم ای جوانم میدهی باغم خود عذابم آه.ای پناهم رفتی آه.تکیه گاهم رفتی آه.ای سپاهم رفتی              آه.فاطمه یازهرا میکنی ترکم ای دلبر من همسرم یار و همسنگر من با روی نیلی و زخم پهلو میروی ای گل پرپر من آه.ارغوانی رفتی آه.قدکمانی رفتی آه.درجوانی رفتی              آه.فاطمه یازهرا فاطمه حیدر تو غریب است این دل خسته ام بی شکیب است لحظه ای کن نظاره به حالم بر لبم ذکر ام یجیب است آه.یار بیمار من آه.ای طرفدار من آه.گریه شد کار من               آه.فاطمه یازهرا ابوذر رییس میرزایی(بهار)

شهادت حضرت زهرا(س) نوحه روشنای منزل من دوری تو قاتل من من به جز تو زهرا کس ندارم از کفم رفته صبر و قرارم بی تو می میرم دار و ندارم         فاطمه جانم یا فاطمه جان یارهجده ساله ی من ارغوانی لاله ی من پشت آن در با صوت حزینی ناله کردی یا فضه خزینی ازفراق محسن دلغمینی       فاطمه جانم یا فاطمه جان پیش چشمم ظالمانه برتو می زد تازیانه رشته ی امیدم را گسستند هر دو دستم را ازکینه بستند پهلو و بازویت را شکستند       فاطمه جانم یا فاطمه جان ابوذر رییس میرزایی(بهار)