🎤#روضه_امام_صادق_ع 🎧 #دفتری ✨دلم هوای بقیع دارد و غم صادق ✨عزا گرفته دل من ز ماتم صادق ✨ دوباره بیرق مشکی به دست به دل گیرم ✨ زنم به سینه که آمد محرم صادق ✨سلام من بقیع و به تربت صادق ✨سلام من به مدینه به غربت صادق ✨زغربتش چه بگویم که سینه خا خون است برای صادق زهرا مدینه محزون است ⬅️ نمیدونم مدینه رفته یا نه، اما من میگم اگه مدینه بری ایشالله روز برسی مدینه، (شاید بپرسی چرا) آخه وقتی زائر وارد مدینه میشه، نگاه می‌کنه گنبد آقا رسول الله رو میبینه، گلدسته هارو میبینه، می‌فهمهاینجا مزار رسول خداست، چراغ های روشن رو میبینه، خادما رو می بینه، امابر میگرده دنبال چیزی میگرده، (دنبال چی میگردی) میگه بهم بهم گفتن قبرستان بقیع نزدیک قبر پیغمبره، بگین ببینم مزار امام حسن کجاست، مزار امام باقر و امام سجاد و امام صادق کجاست، میگه بگین ببینم گنبد و گلدسته امام صادق کدومه؟؟ بگم ای زائر مدینه، برای امام صادق دنبال حرم نگرد، آقای من و تو غریبه( مظلومه)3 یه مدینه یه بقیعه یه امامی که حرم نداره (ایشالله مدینه برات بخونم) سینه زنها کسی نیست تا روی قبرش یه دونه شمع بذاره غریب آقا3آقام امام صادق امروز برا غربت آقا گریه کن، آقای من و تو سنگ قبرم نداره، آقای غریبم، آقای مظلومم، ان شالله دست جمع تو مدینه برا غربت امام صادق ناله بزنی، دوست داری یک شب تا صبح مدینه باشی، سر تو به شبکه‌های بقیع بذاریُّ ناله بزنی، قربون مظلومیت برم آقا مدینه ای که متعلق به پیغمبر و فرزندان آقارسول اللهِ اما چه کردند با فرزندان پیغمبر، چقدر آقارو آزار و اذیت کردن، منصور لعنة الله علیه دستور دادخونهٔامام صادق رو به آتش کشیدن، دیدن آقا یه گوشه ای نشسته داره گریه میکنه، آقا حق داری گریه کنی آخه خونتو آتش زدن، یه لحظه صدا زد، دیدم این زن و بچه ها دارن می دوند، یادم افتاد کربلا.... اون لحظه ای که خیمه های جد غریبم حسینُ آتش زدن، این زن و بچه ها تو بیابونای کربلا میدویدن، هی زمین میخورد بلند میشد هی میگفت بابا بابا بابا هی میگفت کتکم نزن( خودم میام)2 آخ موهامو نکش (خودم میام)2 عمه مو نزن(خودم میام)2 امروز روز شهادت فرزند حضرت زهرا امام صادقِ، آی مردم... آقا رو به شهادت رسوندن، امروز جمع شاگردای امام صادق اومدن، بدن امام صادقُ غسل دادن، کفن قیمتی پوشاندن، سیل جمعیت اومدن برا تشییع جنازه، اما من یه تشییع جنازه دیگری هم سراغ کربلا.... یه بدنی هم کربلا تشییع شد ... اما تشییع جنازه اش ویژه بود.. ده نفر نعل تازه زدن، رو بدن عزیز دل زهرا تازوندن، (برادر داری یا نه) آخ کاری کردن که دیگه خواهر برادرو نشناخت، خیره خیره نگاه کرد... آیا تو برادر زینبی... آخ دیدم غمت ای دلبر (ای کاش نمی دیدم)2 داداش من آمده بودم تا رخسار تو را ببوسم دیدم که نداری سر (ای کاش نمیدیدم)2 نشست کنار بدن حسینش، دستهارو کرد زیر یه بدن پاره پاره، یه بدن بی سر، (چی گفت) گفت داداش دلم میخواد صورتتو ببوسم اما سر در بدن نداری حسین میخوام دستتو بوسم انگشتُ انگشتر نداری، یه وقت دیدن این خواهر دلسوخته خم شد، لبها رو گذاشت به رگهای بریده هی میگه برادر غریبم حسین.... برادر مظلومم حسین.... حسین... ⬅️ هدیه به خانم فاطمه معصومه س(صلوات)➡️

❣﷽❣ #روضه_امام_صادق_ع زهر طرف به کمان تیر کین نشانه گرفت دل مرا که زغم بود خون نشانه گرفت هنوز خانهٔ زهرا نرفته بود از یاد که آتش آمد واز بیت من زبانه گرفت چو جد خویش علی سالها به خانه نشاند زدیده ام همه شب اشک دانه دانه گرفت سپاه کفر به خانه ام هجوم آورد مرا به زمزمه وناله شبانه گرفت زباغ فاطمه صیاد،مرغ سوخته را دل شب آمد وتنها در آشیانه گرفت سر برهنه وپای پیاده برد مرا پی اذیت من بارها بهانه گرفت هنوز خستگی راه بود در بدنم که خصم تیغ به قتلم در آن میانه گرفت هزار شکر که زهر جفا نجاتم داد مرا به موج غم از مردم زمانه گرفت گرفت آل علی اجر خویش را آما زتیغ وزهر جفا وزتازیانه گرفت وقتی منصور به خلافت رسید دستور داد آقا رو از مدینه به عراق بیارند ربیع حاجب گوید//یه روزی آقا رو طلب کرد به مجلسش ،شمشیری به من داد گفت وقتی حضرت صادق اومد تونگاهت به من باشه هر وقت دیدی دست به روی دست زدم با شمشیر اونو به قتل برسون میگه من جرأت این را نداشتم از فرمان سرپیچی کنم دیدم آقا اومد منم منتظر دستور بودم اما دیدم آقا رو تحویل گرفت /گفت ای فرزند رسول الله آوردمت قرضت را بدم،حاجتت را برآورده کنم عذر خواهی کرد به ربیع گفت سه روز دیگه بفرستش بره مدینه یه روز وقتی تنها شدیم پرسیدم ای امیر خشم اول واحسان آخر این چه سری هست گفت میخواستم بکشمش اما دیدم پیغمبر روبرویم ایستاده از ترس این کار وکردم قربون اون خون دلهایت ارباب من ابراهیم ابن جبله میگه یه روز امام رفت برای زیارت وطواف حرم منو فرستاد گفت برو عبای جعفر را در گردنش بنداز وبیار رفتم به حرم نزد امام گوشه آستین پیراهن وگرفتم آقا بیا بریم فرمود همان شکلی ونهوی دستور داری منو ببر آقا دستم بریده باد بیحرمتی کنم قبل ورود به کاخ منصور دو رکعت نماز خوند وارد شد به منصو ر ودعایی زیر لب زمزمه کرد منصور لعین گفت: ترا میکشم تو علیه ما دسیسه میکنی گفت منصور من دیگه پیر شدم منو به حال خودم بزار چندی دیگر به خدایم ملحق میشم منصور مرخصش کرد کسی فرستاد بپرسه آیا مرگ من رسیده یا مرگ جعفر وقتی فهمید بخودش میگفت خوشحال شد چی بگم از کدام اذیت وآزار منصور بگم یه روز دستور داد خانه آقا رو آتش بزنند آتش به همه جای خانه کشید حضرت میان آتش میرفت میگفت من از نسل ابراهیمم که خدا آتش وبرایش سرد کرده وگلستان نمود اما بمیرم براش منصور زهر پنهانی برای کار گذاران خود فرستاد امام را مسموم کنند حضرت مسموم شد هی مادر وصدا میزد از جور منصور لعین موسای من گشته یتیم یارب بفریادم برس یارب بفریادم برس از زهر منصور دغا آتش گرفت قلب مرا یارب بفریادم برس۲ آتش زدند کاشانه ام از کینه سوخته خانه ام یارب بفریادم برس۲ ظلم وستمها دیده ام از دست اعدا دیده ام یارب بفریاد برس۲ فرزند وزار و مضطرم یکدم بیا اندر برم برزانویت گیر این سرم یارب بفریادم برس همه را دستو داد دور بسترش جمع کنند فرمود اهل بیت من لََن ْ یَنالو شَفاعَتُنا منِ السْتِخَفَّ بَالْصلواة شفاعت ما اهلبیت به اونهایی که نماز رو سبک بشمارند نمیرسه بزار آخرین قسمت روضه رو با زبان مادری منور کنم چند بند از ستمها رو بگم امام صادق امان از کینه واز ظلم واز جور امان از اون شرارت های منصور ضلم وستم به آل الله هاکرده به حضرت صادق جفا هاکرده منصور نابکار و بی مروت خله هاکرده آقا ره اهانت گاهی تهدید به قتل آقا کرده گاهی دستور جلد مولا کرده شوی سرد آقاره با زیر لباس آزار هاکرده اون نامرد ونسناس ونه خنه ره تش بزّوهه دشمن بشتوسّه از عدو وه حرف وسخن میون راهروی تش زوئه قدم یاد کربلا برمه کرده نم نم خلیل الله من هَسْمه یادگار گلستون هاکرده تش ره کردگار آقا ره عاقبت مسموم هاکرده مولای دل ره چنده خون دکرده وقت مرگ اهلبیت ره بزّو صدا بفرما جمع بووین شما عزیزا شفاعت اما اون کس بدوره سبک بیره نمازه با خشوع ره اگر چه مسموم از جفا بهیعه وقت مردن آقا تنها نهیعه ونه سر از قفا جدا نهیعه خاخر اسیر اشقیا نهیعه مره یاد بموعه روز عاشورا وقتی که زینب بورده در قتله گاه هردم صدا زوئه جان برار ره پیدا نکرده شه دله قرار ره میون کشته ها هاکرده هدار شاید بوینه شه مهربون برار تنِ بی سر خاخر بزّو صدا بته زینب قهرمون کربلا نظر هاکن میونِ قتله گاه ره این تن بی سر تنه براره خاخر مجه خله جفا بهیعه تشنه لب سر زتن جدا بهیعه کربلا عمه جان زینب اومد کنار بدن دید بدن سر نداره لباس به تن نداره فرمود أ انتَ اَخی واَبْنُ اُمّی آیا توبرادر زینبی آیا تو پسر مادر زینبی گاهی رو رو میکرد مدینه وپیمبر را مخاطب میکرد ومیفرمود یا جدا یا رسول الله این حسین توست بی سر افتاده خوشم که جوهر عشق تو در سرشت من است محبت تو همان خط سرنوشت من است گنهکارم از آستان قدس حسین کجا روم کربلا بهشت من است (تهیه وتنظیم قاسم جناتیان قادیکلایی)

❣﷽❣ 🕋 #روضه_امام_صادق_ع 🕋 #آقای_میرزامحمدی 🎇*دلهامونو روانه کنیم بریم ببینیم مدینه چه خبره ..." ساعت های آخر عمر امام صادق هست" دوباره یکی از گلهای زهرا رو پرپر می کنن،اما الان اگه مدینه باشی،کنار بقیع خبری نیست...." هیچ کسی تو مدینه لباس عزا به تن نکرده ..." آخه این بچه های فاطمه غربت و از مادر به ارث بردن* 📿غروب سرخ نگاهش، به رنگ ماتم بود 📿غریب شهر خودش نه،غریب عالم بود چقدر روضه ی کرببلا به پا میداشت *شعرا و روضه خوان ها رو که دعوت می کرد،انقده برا ابی عبدالله گریه میکرد،این بکاء بر سیدالشهدا رو ما از مدرسه ی امام صادق به عنوان جلسات و هیئات به ارث داریم* 📿چقدر روضه ی کرببلا به پا میداشت 📿به روی سر در خانه همیشه پرچم بود 📿اگر چه زخم جگر تازه میشد اما باز 🩺برای داغ دلش روضه مثل مرهم بود ⏪*فرمود گریه ی بر جد غریب ما ابی عبدالله،یه فرح و نشاطی تو دل گریه کن به ارث میزاره،که تا قیامت این شادمانی از دلش بیرون نمیره* 📿همیشه در وسط کوچه ی بنی هاشم 📿پر از تلاطم اشک و مصیبت و غم بود 📿شبی که در تب آتش بهشت او می سوخت *خونشو مثل مادرش فاطمه آتش زدن،آتش به درون خانه سرایت کرد،از این حجره به آن حجره،چقدر اهل و عیال حضرت ترسیدن،اومد مثل مادر وسط آتش ایستاد* 📿چقدر شبی که در تب آتش بهشت او می سوخت 📿شکسته قامت و آشفته حال و در هم بود *وسط آتش ایستاد فرمود:ان ابن ابراهیم خلیل الله* (این یه مصیبت ...) 📿شتاب مرکب و پای برهنه ی آقا 📿میان کوچه زمین خوردنش مسلم بود *اگه یه وقت جوان رشیدالقامتی باشه،دنبال مرکب بدواننش،پابه پای مرکب حرکت میکنه،اما خدا نکنه اینی که پشت مرکب دارن میدوننش یه پیرمرد باشه،مثل امام صادق یا یه بچه ی سه چهار ساله باشه،مثل بچه های ابی عبدالله ...* 📿شتاب مرکب و پای برهنه ی آقا 📿میان کوچه زمین خوردنش مسلم بود 📿کبود زخم طناب و اسارت و غربت 📿چقدر در نظرش کربلا مجسم بود *عجب مصیبت هایی،دونه دونشو یا یاد مدینه می کرد یا یاد کربلا می افتاد* 📿خلاصه لحظه ی آخر زمان تدفینش 📿بساط غسل و بساط کفن فراهم بود 📿در آن زمان به خدا هر دلی پریشان 📿شهید بی کفن وادی محرم بود حسین ..... 📿به زخم پیکر گل بوریا نمی پیچید 📿اگر که پیرهن پاره پاره ای هم بود .... ✳️*چندین هزار نفر امروز برا دفنش تو مدینه اومدن" با چه عزت و احترامی دفنش کردن، (درستشم همینه) فرزند پیغمبر احترام داره؛بچه ی فاطمه محترمه؛اینجا چهارهزار نفر برا تشییع جنازه ی عزیز زهرا اومدن،کربلا هم سی هزار نفر اومده بودن،آخ بمیرم ...." عوض گل باران این بدن،چه کردن؟!! فقط یه جمله و زیارتو شروع کنم،کاری کردن که حتی خواهرش بدن برادر رو نشناخت،گفت داداش:* 🔘ته گودال فقط پیکر تو مانده و من 🔘همه رفتن،فقط مادر تو مانده و من .... حسین.