#امام_حسین_ولادت بگشوده اند باز درهای مغفرت روح الامین زند آوای مغفرت نوری دگر گرفت دنیای مغفرت فطرس گرفته است ویزای مغفرت از درگه حسین دریای مغفرت پوشیده از خدا دیبای مغفرت این صوت دلنشین خیزد ز عالمین صلوا علی النبی صلوا علی الحسین شهر مدینه غرق در صد چمن گل است در کوچه ها گل است در انجمن گل است در هر سخن در است در هر دهن در است حب علی گل است،مهر حسن گل است ام الائمه را در پیرهن گل است فرموده مصطفی زهرای من گل است زین گل دمیده است یک گل که سرمدی است در برگ و ساقه اش عطر محمدی است امشب امام عشق مهمان فاطمه است سرشار نور او دامان فاطمه است زین لاله سرخ رو بوستان فاطمه است محو نگاه او چشمان فاطمه است سکر کلام او در جان فاطمه است او جان حیدر و جانان فاطمه است گلبوسه میزند زهرا به روی او اما چرا نبی بوسد گلوی او زهرا که نفس او نفس پیمبر است از طفل دیگرش تمدید کوثر اسد طفلی که چهره اش مرآت داور آور است طفلی که بر لبش الله اکبر است عشق مجسم است حس مصور است طفلی که در رحم دمساز مادر است با مادرش سخن می گوید آن وحید گاه از انا الغریب گاه از انا الشهید آیات عشق را معنا کند حسین اسلام ناب را احیا کند حسین وقتی غیام خون برپا کند حسین در عالم وجود غوغا کند حسین قانون بردگی الغا کند حسین وز خون سرخ خویش امضا کند حسین آن روز شد سرش بر نیزه گر بلند قرآن از او شده است پاینده سر بلند سنگین تر از فلگ سنگ کرامتش بر فرق کهکشان دست عنایتش جبریل غوطه ور در بحر رحمتش در چنگ قدسیان دامان رحمتش از عرش هم گذشت کوی شهادتش روزی که وا شود چتر شفاعتش آید ز هر کران فریاد یا حسین گویند انبیا مائیم با حسین نام کبیر او باب الحوائج است رای منیر او باب الحوائج است عباس امیر او باب الحوائج است مسلم سفیر او باب الحوائج است سردار پیر او باب الحوائج است طفل صغیر او باب الحوائج است باب الحوائج یک منصبش بود آنکس که چشم خلق بر زینبش بود دارد جهان قرار با ذکر یا حسین جان‌پرورد بهار با ذکر یا حسین گل میدمد ز خار با ذکر یا حسین ای دل نفس برار با ذکر یا حسین خ جان میکنم نثار با ذکر یا حسین شادم به روزگار با ذکر یا حسین قدوسیان که وی از جام او زدند نقش بهشت را با نام او زدند جان های خسته را در دو جهان کفیل کم کرده راه را داناترین دلیل با حرز نام توست پرواز جبرئیل قربانیت ذبیح،شیدائیت خلیل با سید الکریم هستم تورا دخیل یا ایها العزیز رحمی بر ذلیل جان مرا بگیر از خود جدا مکن دستم گرفته ای دیگر رها مکن ای قدر انبیا از آبروی تو عمرم تمام گشت در گفتگوی تو با وصف موی تو با یاد روی تو جانم به لب رسید در آرزوی تو کی میرسد لبم بر خاک کوی تو ای در نماز عشق از خون‌وضوی تو هم چون مویدت یک نوکرم بخوان یا در کشم به خون یا در برم بخوان #سیدرضاموید 🍃💐🍃💐🍃💐🍃