پرهیز از غم و شادی برای دنیا #نهج‌البلاغه ▫️فَلْيَکُنْ سُرُورُکَ بِمَا نِلْتَ مِنْ آخِرَتِکَ، وَلْيَکُنْ أَسَفُکَ عَلَى مَا فَاتَکَ مِنْهَا.... 🟠خوشحالى تو از چيزى باشد كه در آخرت براى تو مفيد است، و اندوه تو براى از دست دادن چيزى از آخرت باشد. آنچه از دنيا به دست مى آورى تو را خوشنود نسازد، آنچه در دنيا از دست مى دهى زارى كنان تأسّف مخور. 📘#نامه ۲۲

قدرت در عین ساده زیستی #نهج‌البلاغه ▫️فَمَا خُلِقْتُ لِيَشْغَلَنِي أَکْلُ الطَّيِّبَاتِ، کَالْبَهِيمَةِ الْمَرْبُوطَةِ هَمُّهَا عَلَفُهَا، أَوِ الْمُرْسَلَةِ شُغُلُهَا تَقَمُّمُهَا، تَکْتَرِشُ مِنْ أَعْلاَفِهَا، وَ تَلْهُو عَمَّا يُرَادُ بِهَا. 🟤من آفريده نشده‌ام که غذاهاى پاکيزه (و رنگارنگ) مرا به خود مشغول دارد، همچون حيوان پروارى که تمام همّش علف اوست و يا چون حيوان رها شده (در بيابان و مرتع) که کارش جستجو کردن علف و پر کردن شکم از آن است و از سرنوشتى که در انتظار اوست، بى‌خبر است. ✍به راستى گروهى در اين جهان همانند چهارپايانند، جمعى مرفّه و ثروتمند بى خبر و بى درد همچون حيوانات پرواري‌اند که غذاى فراوان در اطراف آنها ريخته شده است و گروهى کم درآمد امّا کاملاً دنياطلب همچون حيواناتى که در چراگاه در جستجوى علف هستند و به يقين هر دو مذمومند، هرچند يکى از ديگرى نکوهيده تر است و عجب اينکه هيچ يک از اين دو گروه حيوانات از سرنوشت خود آگاهى ندارند که فردا يا ذبح مى شوند و از گوشتشان استفاده مى شود يا براى بارکشى از آنها بهره مى گيرند. 📘#نامه ۴۵

#کلام خدا خوبی با بدی یکسان نیست. بدی را با خوبی دفع کن! تا دشمنان پرکینه‌ی تو به دوستان صمیمی تبدیل شوند! ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ #نهج‌البلاغه ▫️احْمِلْ نَفْسَکَ مِنْ أَخِيکَ عِنْدَ صَرْمِهِ عَلَى الصِّلَةِ، وَعِنْدَ صُدُودِهِ عَلَى اللَّطَفِ وَالْمُقَارَبَةِ، وَعِنْدَ جُمُودِهِ عَلَى الْبَذْلِ، وَعِنْدَ تَبَاعُدِهِ عَلَى الدُّنُوِّ، وَعِنْدَ شِدَّتِهِ عَلَى اللِّينِ، وَعِنْدَ جُرْمِهِ عَلَى الْعُذْرِ، حَتَّى کَأَنَّکَ لَهُ عَبْدٌ، وَ کَأَنَّهُ ذُو نِعْمَة عَلَيْکَ 🟠چون برادرت از تو جدا گردد، تو پيوند دوستى را بر قرار كن، اگر روى برگرداند تو مهربانى كن، و چون بخل ورزد تو بخشنده باش، هنگامى كه دورى مى گزيند تو نزديك شو، و چون سخت مى گيرد تو آسان گير، و به هنگام گناهش عذر او بپذير، چنان كه گويا بنده او مى باشى، و او صاحب نعمت تو مى باشد. 📘#نامه ۳۱

#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ يَشْغَلَنَّکَ عَنْهُمْ بَطَرٌ فَإِنَّکَ لاَ تُعْذَرُ بِتَضْيِيعِکَ التَّافِهَ لاِِحْکَامِکَ الْکَثِيرَ الْمُهِمَّ 🟠هرگز غرور و سرمستى زمامدارى، تو را به خود مشغول نسازد (و از رسيدگى به کار آنها باز ندارد) زيرا هرگز به بهانه کارهاى فراوان و مهمى که انجام مى دهى از ترک خدمات کوچک معذور نيستى. 📘#نامه ۵۳

🔹رهبر انقلاب :هیچ‌وقت آرزوی مرگ نکنید... _________________________ #نهج‌البلاغه ▫️وَأَکْثِرْ ذِکْرَ الْمَوْتِ وَمَا بَعْدَ الْمَوْتِ، وَلاَ تَتَمَنَّ الْمَوْتَ إِلاَّ بِشَرْط وَثِيق. 🟤بسيار به ياد مرگ و عالم پس از مرگ باش و هرگز آرزوى مرگ مکن مگر با شرطى مطمئن و استوار (از اعمال خود مطمئن باشى). 📘#نامه ۶۹

#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ تَرُدَّ عَلَى النَّاسِ کُلَّ مَا حَدَّثُوکَ بِهِ، فَکَفَى بِذَلِکَ جَهْلاً. 🟠و (نيز) تمام آنچه را مردم براى تو نقل مى کنند؛ تکذيب مکن، زيرا اين کار براى نادانى تو کفايت مى‌کند. ✍ جمله «لا تَرُدَّ ...» در واقع ناظر به نهى از افراط و تفريط است، از يک سو انسان نبايد آن قدر خوش باور باشد که هرچيزى را که مى‌شنود؛ بپذيرد و همه جا نقل کند و از سوى ديگر نبايد آن قدر ديرباور و داراى سوء ظن باشد که هرچه را مى شنود؛ در آن ترديد کند که اوّلى سبب اشاعه کذب و دومى نشانه جهل است. 📘#نامه ۶۹

سوء استفاده‌نکردن از پست و مقام #نهج البلاغه ▫️وَإِنَّ عَمَلَکَ لَيْسَ لَکَ بِطُعْمَة وَلَکِنَّهُ فِي عُنُقِکَ أَمَانَةٌ، وَأَنْتَ مُسْتَرْعًى لِمَنْ فَوْقَکَ. 🟠فرماندارىِ تو براى تو وسيله آب و نان نيست، بلکه امانتى است در گردنت و تو از سوى مافوق خود تحت مراقبت هستى 📘#نامه ۵

#نهج‌البلاغه ▫️وَتَمَسَّکْ بِحَبْلِ الْقُرْآنِ وَاسْتَنْصِحْهُ، وَأَحِلَّ حَلاَلَهُ، وَحَرِّمْ حَرَامَهُ، وَصَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ 🟠به ريسمان قرآن چنگ زن و از آن اندرز بخواه، حلالش را حلال بشمر و حرامش را حرام و آنچه را از حقايق زندگى پيشينيان در قرآن آمده باور کن. ✍ اوّل اينکه گوش جان به نصايح قرآن بسپارد و اندرزهايش را استخراج کرده به آن عمل نمايد. دوم اينکه حلال و حرامش را به رسميت بشناسد؛ يعنى به آن عمل کند و هرگز از آن منحرف نشود. سوم اينکه آنچه در قرآن درباره اقوام پيشين آمده از عوامل پيروزى و شکست و مجازات هاى الهى نسبت به اقوام سرکش و گنهکار را مورد توجّه قرار دهد و از آنها عبرت بگيرد، زيرا هدف قرآن تاريخ نويسى يا داستان سرايى نبوده، بلکه اين بوده که آينده مسلمانان را در آيينه تاريخ گذشتگان به آنان نشان دهد همان گونه که قرآن مجيد مى فرمايد: «لَقَدْ کانَ في قَصَصِهِمْ عِبْرَةٌ لاُِولِي الاَْلْبابِ ما کانَ حَديثاً يُفْتَرى، به راستى در سرگذشت آنها عبرتى براى صاحبان انديشه بود اينها داستان دروغين نبود». جمله «وَصَدِّقْ بِمَا سَلَفَ مِنَ الْحَقِّ» در واقع اشاره به تصديق عملى است يعنى حقايقى را که از احوال گذشتگان و سرنوشت اقوام پيشين به دست مى‌آيد، مورد توجّه قرار ده و از آن درس بياموز و عمل خود را با آن هماهنگ ساز. 📘#نامه ۶۹

#نهج‌البلاغه ▫️اَحْسِنْ كَما تُحِبُّ اَنْ يُحْسَنَ اِلَيْكَ. 🔹[به ديگران ] نيكى كن، چنان كه دوست مى‌دارى به تو نيكى شود. 📘#نامه ۳۱

#نهج‌البلاغه ▫️وَلاَ تُمَلِّکِ الْمَرْأَةَ مِنْ أَمْرِهَا مَا جَاوَزَ نَفْسَهَا، فَإِنَّ الْمَرْأَةَ رَيْحَانَةٌ، وَلَيْسَتْ بِقَهْرَمَانَة. 🌱كارى كه برتر از توانايى زن است به او وامگذار، كه زن گل بهارى است، نه پهلوانى سخت‌كوش. 📘#نامه ۳۱

ياد روز قيامت ... #نهج‌البلاغه ▫️فَاحْذَرْ يَوْماً يَغْتَبِطُ فِيهِ مَنْ أَحْمَدَ عَاقِبَةَ عَمَلِهِ، وَ يَنْدَمُ مَنْ أَمْکَنَ الشَّيْطَانَ مِنْ قِيَادِهِ فَلَمْ يُجَاذِبْهُ. 🟠 از آن روزى برحذر باش که افرادى که کارهاى پسنديده انجام داده‌اند؛ شادند و کسانى که زمام خويش را به دست شيطان سپردند و آن را باز پس نگرفته‌اند؛ سخت پشيمانند. ✍آرى در آن روز نيکان شاد و مسرورند و در عين حال تأسف مى‌خورند که چرا بيشتر و بهتر عمل نکردند و بَدان به سبب سيئات اعمال و کيفرهايى که با چشم مى‌بينند؛ سخت نادم مى‌شوند. 📘#نامه ۴۸

#نهج‌البلاغه ▫️وَاکْظِمِ الْغَيْظَ، وَتَجَاوَزْ عِنْدَ الْمَقْدَرَةِ، وَاحْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ، وَاصْفَحْ مَعَ الدَّوْلَةِ، تَکُنْ لَکَ الْعَاقِبَةُ. 🟠خشمت را فرو بر و به هنگام قدرت (بر انتقام) گذشت کن و در موقع غضب، بردبارى نما و آن گاه که حکومت در دست توست عفو و مدارا کن تا عاقبت نيک براى تو باشد. ✍ «کظم غيظ» مربوط به آنجاست که خشم وجود انسان را پر کرده گويا مى‌خواهد از درون او خارج شود و او گلوى خود را مى‌فشارد تا خشمش بيرون نريزد. «وَتَجَاوَزْ عِنْدَ الْمَقْدَرَةِ» اشاره به آنجايى است که انسان بر دشمنش پيروز شده و مى‌تواند انتقام بگيرد، امام دستور مى دهد انتقام‌جو مباش. جمله «وَاحْلُمْ عِنْدَ الْغَضَبِ» مربوط به جايى است که عوامل غضب فراهم شده ولى حلم و بردبارى سبب مى‌شود که انسان در مقابل کار خلاف، مرتکب خلافى نشود. جمله «وَاصْفَحْ مَعَ الدَّوْلَةِ» اشاره به کسانى است که به حکومت مى‌رسند و بسيار مى‌شود که در اين هنگام افراد به تسویه حساب‌هاى خود با مخالفان مى‌پردازند، امام عليه السلام مى‌فرمايد: هرگز چنين کارى را نکن. جمله «تَکُنْ لَکَ الْعَاقِبَةُ، عاقبت نيک در انتظار توست» ممکن است به هر چهار جمله قبل برگردد. 📘#نامه ۶۹