#شباهت_امام_علی_ع_با_امام_حسین_ع
✅در میان ائمه اطهار(علیهم السلام) بین امام علی(علیه السلام) و امام حسین(علیه السلام) اشتراکات و شباهت هایی زیادی وجود دارد که در روایات، به برخی از آنان اشاره شده است.
1⃣لقب هر دو امام «ثارُالله» است!
در فرازی از زیارت عاشورا می خوانیم :
📋《السَّلاَمُ عَلَیكَ یَا ثَارَ اللهِ وَ ابْنَ ثَارِهِ》
♦️سلام بر تو ای خون خدا و پسر خون خدا!(۱)
2⃣هر دو امام هنگام شهادت، دعای قربانی را برای خود قرائت نمودند!
در مورد امام علی(ع) نقل شده است که؛
وقتی ابن ملجم ملعون در حین نماز، در مسجد کوفه به امام علی(ه) حمله کرد و در پی آن شمشیر او فرق مبارک آن حضرت(ع) را شکافت و محاسن شریفش، به خون فرق مبارکش خضاب شد، در این هنگام صدای مولا(ع) بلند شد و فرمود :
📋《بِسمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ عَلی مِلَّةِ رَسُولِ الله(ص)! فُزتُ وَ رَبَّ الکَعبَةِ!》
♦️به نام خدا و به یاری خدا و بر دین رسول خدا(ص) شهید شدم!
قسم به پروردگار کعبه، رستگار شدم.(۲)
در روز عاشورا نیز امام حسین(ع) در لحظات شهادت خود دعاى قربانى را خواندند و فرمودند :
📋《بِسْمِ اللهِ وَ بِاللهِ وَ عَلى مِلِّةِ رَسُولِ اللهِ(ص)》
♦️به نام خدا و به یارى خدا و بر دین رسول خدا(ص)!
سپس دست مبارک را از خون محاسنش پر کرد و آن را به سر و صورت کشیدند و فرمودند :
📋《هکَذا وَاللهِ أَکُونُ حَتّى أَلْقَى جَدّی رَسُولَ اللَّهِ وَ أَنَا مَخْضُوبٌ بِدَمی، وَ أَقُولُ :
یا رَسُولَ اللَّهِ قَتَلَنی فُلانٌ وَ فُلانٌ!》
♦️آرى! به خدا سوگند! مىخواهم با همین چهره ی خونین به دیدار جدّم رسول خدا(ص) بروم و بگویم :
اى رسول خدا(ص) فلانی و فلانی مرا شهید کردند!(۳)
3⃣رخدادهای دنیوی بعد از شهادت هر دو امام(علیهما السلام) :
وقتی حضرت علی(ع) از دنیا رفت، در عالم هستی به خاطر این مصیبت، اتفاقاتی رخ داد که نشانگر عظمت این مصیبت بوده است.
و همین اتفاقات، در مصیبت شهادت امام حسین(ع) نیز، به وقوع پیوست.
🔹بارش باران خون :
ابن عباس می گوید :
📋《لَقَدْ قُتِلَ أَمِيرُ الْمُؤْمِنِينَ(ع) عَلَى الْأَرْضِ بِالْكُوفَةِ فَأَمْطَرَتِ السَّمَاءُ ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ دَماً》
♦️وقتی امیرالمومنین(ع) در زمین کوفه کشته شد، از آسمان سه روز خون می بارید.(۴)
و در شهادت امام حسین(ع) آمده است که؛
📋《مُطِرْنَا ثَلَاثَةَ أَيَّامٍ دَماً عَبِيطاً》
♦️در روز عاشورا تا سه روز از آسمان خون تازه باریده می شد.(۵)
🔹جاری شدن خون از زیر سنگهای بیت المقدس :
هنگام شهادت امام علی(ع) روایت شده است که؛
📋《[لَمَّا] قُتِلَ عَلِیُّ(ع) مَا رُفِعَ حَصَاةٌ مِن بَیْتِ الْمَقْدِسِ إِلَّا کَانَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِیطٌ》
♦️هنگامی که امام علی(ع) شهید شد، در بیت المقدّس سنگی برداشته نشد، مگر اینکه زیر آن خون تازه ای جاری بود.(۶)
در هنگام شهادت امام حسین(ع) نیز این چنین وارد شده است که؛
📋《لَمَّا قُتِلَ الْحُسَيْنُ بْنُ عَلِيٍّ(ع) لَمْ يَبْقَ بِبَيْتِ الْمَقْدِسِ حَصَاةٌ إِلَّا وُجِدَ تَحْتَهَا دَمٌ عَبِيطٌ》
♦️هنگامى كه حسين بن على(ع) شهيد شد در بيت المقدّس ريگى باقى نماند مگر زير آن خون تازه بود.(۷)
🔹گریستن آسمان و زمین :
بعد از شهادت امام علی(ع) نقل شده است که؛
📋《إِنَّ السَّمَاءَ وَ الْأَرْضَ لَيَبْكِيَانِ عَلَيْكَ يَا عَلِيُّ(ع) إِذَا قُتِلْتَ أَرْبَعِينَ سَنَةً》
♦️یا علی(ع)! وقتی تو کشته می شوی، آسمان و زمین برای تو چهل سال می گریند.(۸)
و روایتی درباره شهادت امام حسین(ع) از امام صادق(ع) نقل شده است که ایشان فرمود :
📋《لَمَّا مَضَى بَكَتْ عَلَيْهِ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَ الْأَرَضُونَ السَّبْعُ》
♦️هنگام حسین(ع) شهید شد، آسمان و زمین هفتگانه بر حسين بن على(ع) گریستند.(۹)
4⃣هر دو امام، هم مقتولند و هم مسموم!
امام حسن مجتبی(ع) می فرماید :
📋《مَا مِنَّا إِلَّا مَقْتُولٌ أَوْ مَسْمُومٌ》
♦️هیچ یک از ما اهل بیت(ع) نیست، مگر اینکه کشته شود یا مسموم شود.(۱۰)
در بین ائمه اطهار(ع) فقط امام علی(ع) و امام حسین(ع) هستند که هم مقتول هستند و هم مسموم!
امام علی(ع) با شمشیر مسموم!
و امام حسین(ع) با تیر سه شعبه مسموم!
در مورد شهادت امام علی(ع) نقل شده است که؛
ابن ملجم، در روزهای باقی مانده از عمر حضرت(ع)، شمشیرش را اصلاح می کرد و آن را صیقل می داد و عیوبش را برطرف می ساخت.
روزی آن را نزد قطام برد و او آن شمشیر را گرفت و گفت :
📋《إِنِّي أُرِيدُ أَنْ أُعْمِلَ فِيهِ سَمَّاً!
فَإِذَا كَانَ مَسْمُومَاً فَإِنْ لَمْ تَعْمَلِ الضَّرْبَةُ عَمِلَ السَّمُ》
♦️می خواهم این شمشیر را با سمّی خالص مسموم سازم!
پس اگر ضربه شمشیر، در حق علی(ع) اثر نکرد، لااقل این سمّ، اثر خود را بگذارد.(۱۱)
@AsnadolMasaeb
ادامه مطالب :👇
در مورد نحوه شهادت امام حسین(ع) نقل شده است که، در روز عاشورا؛
📋《فَأَتَاهُ سَهْمٌ مَسْمُومٌ لَهُ ثَلَاثُ شُعَبٍ فَوَقَعَ عَلَى قَلْبِهِ》
♦️حرمله بن کاهل، تیرى سه شاخه و زهرآلودی را به قلب امام حسین(ع) نشانه رفت و آن تیر بر قلب مقدس امام(ع) نشست.(۱۲)
🏴اما یک وجه افتراقی هم در زندگی این دو امام مشاهد می شود و آن این است که؛
در روز عاشورا، پس از آنکه همه یاران و فرزندان امام حسین(ع) به شهادت رسیدند، در شرایطی که امام(ع) به تنهایی مشغول نبرد بود و تیرها و نیزه‌ها از هر سو بدن مبارک ایشان را آماج خود قرار داده بود، حضرت(ع) آخرین رمق های خود را برای ادامه مبارزه و جهاد بکار برد که ناگهان نگاهش به لشکر انبوهی افتاد که به فرماندهی شمر لعین بین امام(ع) و خیمه‌های آن حضرت(ع) فاصله انداخته و قصد حمله به خیمه‌های امام(ع) را دارند.
امام(ع) با دیدن این صحنه به آنها فرمود :
📋《وَيْلَكُمْ يا شِيعَةَ آلِ اَبى سُفْيانَ!
اِنْ لَمْ يَكُنْ لَكُمْ دِيْنٌ وَكُنْتُمْ لاتَخافُونَ الْمَعادَ، فَكُونُوا اَحْراراً فِى دُنْياكُمْ!》
♦️ای پیروان آل سفیان!
اگر دین ندارید و از روز قیامت نمی ترسید، پس لااقل در زندگی خود آزاده باشید!
شمر گفت : حسین! چه می گویی؟!!
امام(ع) فرمود :
📋《إِنِّی أَقُولُ أُقَاتِلُکُمْ وَ تُقَاتِلُونَنِی وَ النِّسَاءُ لَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ فَامْنَعُوا عُتَاتَکُمْ وَ جُهَّالَکُمْ وَ طُغَاتَکُمْ مِنَ التَّعَرُّضِ لِحَرَمِی مَا دُمْتُ حَیّاً》
♦️من با شما می جنگم و شما با من نبرد می کنید، این زنان گناهی ندارند؛ پس تا من زنده هستم از تعرض یاغیانتان به خانواده من جلوگیری نمایید و به خیمه‌ها حمله نکنید.
شمر ملعون گفت : آری! حق با توست!
پس دشمن ابتدا امام حسین(ع) را شهید کرد، سپس به سمت غارت خیمه ها یورش برد.(۱۳)
و امام حسین(ع) تحمل دیدن این صحنه را نداشت، که در قید حیات باشد و به اهل بیتش یورش برده شود.
اما در مظلومیت امام علی(ع) همین بس که در مقابل چشمانش در حالی که دستان مبارکش را بسته بودند، به حریمش یورش بردند و همسرش را در مقابل دیدگانش، مورد صدمه قرار دادند.
در حالات یورش منافقین و اهل سقیفه آمده است که وقتی اصحاب سقیفه و مهاجمین، به خانه وحی یورش بردند و در پی آن، نسبت به حضرت فاطمه(س)، جسارت و اهانت ها کردند و وجود مبارک ایشان را با لطمات و صدمات وارده، مجروح ساختند، در این هنگام؛ عمر از ابوبکر، نیروی کمکی خواست.
مهاجمین هجوم دسته جمعی خود را به خانه حضرت فاطمه(س) دستور کار خود قرار دادند و همگی وارد خانه شدند.
📋《فَضَبَطُوهُ وَ أَلْقَوْا فِي عُنُقِهِ حَبْلًا أَسْوَدَ》
♦️سرانجام، آنان امام علی(ع) را دستگیر کردند و ریسمانی سیاه بر گردن حضرت(ع) انداختند.
در این هنگام، زهرای مرضیه(س) که به خاطر لطمات و صدمات وارده، توسط عمر بر زمین افتاده بود، كمی به هوش آمد و به زحمت بلند شد و ريسمان بر گردن قرآن ناطق ديد و به سويش شتافت، و به دامان علي(ع) را چنگ زد و مانع بردنش شد.
📋《وَ حَالَتْ فَاطِمَةُ(س) بَيْنَ زَوْجِهَا وَ بَيْنَهُمْ عِنْدَ بَابِ الْبَيْتِ》
♦️کنار درب خانه، حضرت فاطمه زهرا(س) میان علی(ع) و آنان حائل شد و مانع از بردن امام(ع) به مسجد شد و در این لحظه فرمود :
📋《وَ اللّهِ لا أَدَعُكُمْ تُجُرُّونَ إِبْنَ عَمّي ظُلْماً》
♦️به خدا سوگند!
نمي گذارم پسر عموي مرا ظالمانه به سوی مسجد بكشانيد.
در این لحظه؛ عمر به قنفذ امر کرد :
📋《اضْرِبْهَا! فَضَرَبَهَا قُنْفُذٌ الْمَلْعُونُ بِالسَّوْطِ》
♦️او را بزن! قنفذ ملعون نیز با تازیانه زد تا اینکه فاطمه(س) دستش از دامان علی(ع) کوتاه شد و رها کرد و بر زمین افتاد.
📋《ثُمَّ انْطَلَقُوا بِعَلِيٍّ(ع) مُلَبَّباً بِحَبْلٍ》
♦️سپس مهاجمین، امام علی(ع) را در حالی که طناب پیچ شده بود، به سمت مسجد بردند.(۱۴)
📚منابع :
۱)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۱۷۶
۲)بحارالانوار مجلسی، ج۴۲، ص۲۸۱
۳)مقتل الحسین(ع) خوارزمی، ج۲، ص۳۹
۴)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۵)بحارالانوار مجلسی، ج۴۵، ص۲۰۴
۶)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۷)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۷۷
۸)مناقب ابن شهر آشوب، ج۲، ص۳۴۶
۹)کامل الزیارات ابن قولویه قمی، ص۸۰
۱۰)بحارالانوار مجلسی، ج۲۷، ص۲۱۷
۱۱)بحارالانوار مجلسی، ج۲۷، ص۲۷۴
۱۲)اللهوف سید بن طاووس، ص۱۲۰
۱۳)کشف الغمه اربلی، ج۲، ص۵۰
۱۴)الاحتجاج طبرسی، ج۱، ص۸۳
@AsnadolMasaeb