#کلام_ناب
💠شیعه زیارت
ناحـیه‌ی مقدّسه
را شعار خود ساخته
● قضیه‌ی کربلا به عنوان یک مصیبت بزرگ و عاشورا به عنوان روز حزن و غم برای همه‌ی اولیاء الهی بویژه ائمه‌ی اطهار(ع) مطرح بوده و هست.
● شیعه نمی‌تواند با تفسیرهای روشنفکرمآبانه و یا عرفان نمایانه دست از دستورالعمل در مورد عزاداری و نوحه‌گری بردارد و به جمع اهل وجد و نشاط، #رقص_و_موسیقی بپیوندد.
● شیعه زیارت ناحیه‌ی مقدّسه را شعار خود ساخته «وَ ابتَغوا اِلَیهِ الوَسِیلَه» را با اشک و آه در نظر گرفته، با شمشیر مجلس عزا و #فریاد_یا_حسین(ع)، به جنگ مخالفین اسلام و ستمگران می‌رود.
● بعضی از نویسندگان اخیر نوشته‌اند که: گریه و #عزاداری و سینه‌زنی و نوحه‌خوانی کار مردمی است که در عالم کَثرات گرفتارند و از نفس، برون نیامده‌اند!
● سؤال اینست:
ائمه‌ی معصومین(ع)، بزرگان دین، علماء عاملین که در مصیبت امام حسین(ع) گریان و #محزون بوده، آیا در عالم کثرات گرفتار و از نفس برون نیامده بودند؟
● اگر راستی عزاداری و نوحه‌خوانی بر امام حسین(ع) کار خفتگان و #غافلان است، پس گریه‌ی ائمه‌ی معصومین(ع) بر آن حضرت را چگونه باید تفسیر نمود؟!
● عمل فاطمیات، که در این مصیبت عظمی گریان و نالان بودند، #گریبان_چاک، لطمه بر صورت می‌زدند را چگونه باید شرح داد؟
● آیا پیروان راستین ائمه(ع) غافل از مراتب و درجات شهیدان کربلا بوده‌اند و به امام حسین(ع) معرفت نداشته، از #بی‌خبری به گریه و ناله بر امام حسین(ع) می‌پرداخته‌اند؟
● آیا عبارت زیارت ناحیه‌ی مقدّسه:
«فَلَأنذُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَ لَأبکِیَنَّ...»
گویای غم و غصّه و تأسف بر #مصائب امام حسین(ع) نمی‌باشد و یا امام زمان(عج) به مراتب و درجات امام حسین(ع) عالم نبوده‌اند؟
● آیا سیره‌ی اهل‌البیت(ع) را در امر عزاداری امام حسین(ع) نادیده گرفتن و عزاداران را غافل و بی‌خبر خواندن، خود را #عارف پنداشتن و #عرفان را به بند انحصار کشاندن، مطلوب خدای عارفان است!؟
● ریشه‌ی این مطلب، یعنی سرور در روز عاشورا، به استعمار بنی‌امیه و بنی‌عباس برمی‌گردد و #بلندگوهای_سقیفه با همکاری مدعیان عرفان و سکینه، در طول تاریخ جهت بی‌صدا نمودن فریاد عاشورا و بی‌رنگ نمودن بُعد مبارزاتی کربلا به تبلیغ این روش پرداخته‌اند.
📝برگرفته از مقدمه کتاب: نوای بلبل به ماتم گل «آیت الله سید محمود بحرالعلوم میردامادی دام‌ظله»
{ @AyatollahBahrololom }
🚩 شیــــعه زیـــــــــارت
نــاحـیه‌ی مقـــــدّسه
را شعار خود ساخته
● قضیه‌ی کربلا به عنوان یک مصیبت بزرگ و عاشورا به عنوان روز حزن و غم برای همه‌ی اولیاء الهی بویژه ائمه‌ی اطهار(ع) مطرح بوده و هست.
● شیعه نمی‌تواند با تفسیرهای روشنفکرمآبانه و یا عرفان نمایانه دست از دستورالعمل در مورد عزاداری و نوحه‌گری بردارد و به جمع اهل وجد و نشاط، #رقص_و_موسیقی بپیوندد.
● شیعه زیارت ناحیه‌ی مقدّسه را شعار خود ساخته «وَ ابتَغوا اِلَیهِ الوَسِیلَه» را با اشک و آه در نظر گرفته، با شمشیر مجلس عزا و #فریاد_یا_حسین(ع)، به جنگ مخالفین اسلام و ستمگران می‌رود.
● بعضی از نویسندگان اخیر نوشته‌اند که: گریه و #عزاداری و سینه‌زنی و نوحه‌خوانی کار مردمی است که در عالم کَثرات گرفتارند و از نفس، برون نیامده‌اند!
● سؤال اینست:
ائمه‌ی معصومین(ع)، بزرگان دین، علماء عاملین که در مصیبت امام حسین(ع) گریان و #محزون بوده، آیا در عالم کثرات گرفتار و از نفس برون نیامده بودند؟
● اگر راستی عزاداری و نوحه‌خوانی بر امام حسین(ع) کار خفتگان و #غافلان است، پس گریه‌ی ائمه‌ی معصومین(ع) بر آن حضرت را چگونه باید تفسیر نمود؟!
● عمل فاطمیات، که در این مصیبت عظمی گریان و نالان بودند، #گریبان_چاک، لطمه بر صورت می‌زدند را چگونه باید شرح داد؟
● آیا پیروان راستین ائمه(ع) غافل از مراتب و درجات شهیدان کربلا بوده‌اند و به امام حسین(ع) معرفت نداشته، از #بی‌خبری به گریه و ناله بر امام حسین(ع) می‌پرداخته‌اند؟
● آیا عبارت زیارت ناحیه‌ی مقدّسه:
«فَلَأنذُبَنَّکَ صَباحاً وَ مَساءً وَ لَأبکِیَنَّ...»
گویای غم و غصّه و تأسف بر #مصائب امام حسین(ع) نمی‌باشد و یا امام زمان(عج) به مراتب و درجات امام حسین(ع) عالم نبوده‌اند؟
● آیا سیره‌ی اهل‌البیت(ع) را در امر عزاداری امام حسین(ع) نادیده گرفتن و عزاداران را غافل و بی‌خبر خواندن، خود را #عارف پنداشتن و #عرفان را به بند انحصار کشاندن، مطلوب خدای عارفان است!؟
● ریشه‌ی این مطلب، یعنی سرور در روز عاشورا، به استعمار بنی‌امیه و بنی‌عباس برمی‌گردد و #بلندگوهای_سقیفه با همکاری مدعیان عرفان و سکینه، در طول تاریخ جهت بی‌صدا نمودن فریاد عاشورا و بی‌رنگ نمودن بُعد مبارزاتی کربلا به تبلیغ این روش پرداخته‌اند.
📝 برگرفته از مقدمه کتاب: نوای بلبل به ماتم گل «آیت الله سید محمود بحرالعلوم میردامادی دام‌ظله»
{ @AyatollahBahrololom }