✅#ترجمه_صفحه_397_قرآن_کریم
7 - و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته کردند، قطعا گناهانشان را از آنها میزداییم و بهتر از آنچه میکردند پاداششان میدهیم
8 - و به انسان سفارش کردیم که به پدر و مادر خود نیکی کند و اگر آنها کوشیدند تا تو چیزی را شریک من کنی که بدان علم نداری، از ایشان اطاعت مکن بازگشت شما به سوی من است و شما را به کارهایی که میکردید آگاه میکنم
9 - و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته کردند، البتّه آنان را در گروه شایستگان در میآوریم
10 - و از مردم کسانی هستند که میگویند: به خدا ایمان آوردهایم، و چون در راه خدا اذیت شوند، آزار مردم را مانند عذاب خدا قرار میدهند، و اگر از جانب پروردگار تو یاری رسد حتما خواهند گفت: ما با شما بودیم مگر خدا به آنچه در دلهای جهانیان است داناتر نیست!
11 - البتّه خدا کسانی را که ایمان آوردهاند میشناسد و منافقان را نیز نیک میشناسد
12 - و کسانی که کافر شدند، به کسانی که ایمان آوردهاند گفتند: طریقت ما را پیروی کنید و باید گناهانتان را گردن بگیریم! ولی آنها چیزی از گناهانشان را به گردن نخواهند گرفت قطعا آنها دروغگویانند
13 - و بیتردید بارهای گناه خودشان و بارهای دیگران را اضافه بر بار خود بر دوش میکشند، و مسلما روز قیامت از آنچه افترا میبستند بازخواست خواهند شد
14 - و به راستی نوح را به سوی قومش فرستادیم پس در میان آنها هزار سال جز پنجاه سال بماند، امّا سر انجام طوفان آنها را در گرفت در حالی که ستمکار بودند و ما هم بحاملین: ولی ایشان به گردن گیرنده نیستند خطایا جمع خطیئة: گناهان لیحملنّ: البته حتما به گردن میگیرند اثقال جمع ثقل: بارها لیسئلنّ (سأل): البته حتما بازخواست میشوند، البته حتما از آنها پرسیده میشود عمّا- عن، ما: در باره آنچه، از آنچه کانوا یفترون (فری): دروغ میبستند ارسلنا: فرستادیم لبث فیهم الف سنة: ماند در میان آنها هزار سال الّا خمسین عاما: مگر پنجاه سال اخذهم: گرفت ایشان را.