✨بسم الله الرحمن الرحیم ✨ 📚#رمان #نسل_سوخته🔥 #قسمت_هشتاد_و_هفتم: بچه های شناسایی بهترین سفر عمرم تمام شده بود. موقع برگشت، چند ساعتی توی دوکوهه توقف کردیم، آقا مهدی هم رفت، هم اطلاعات اون منطقه رو بده و هم از دوستانش و مهمان نوازی اون شب شون تشکرکنه، سنگ تمام گذاشته بودن ولی سنگ تمام واقعی جای دیگه بود ... دلم گرفته بود و همین طوری برای خودم راه می رفتم و بین ساختمان ها می چرخیدم که سر و کله آقا مهدی پیدا شد ، بعد از ماجرای اون دشت خیلی ازش خجالت می کشیدم ، با خنده و لنگ زنان اومد طرفم ... - می دونستم اینجا می تونم پیدات کنم ... ـ یه صدام می کردید خودم رو می رسوندم، گوش هام خیلی تیزه ... ـ توی اون دشت که چند بار صدات کردم تا فهمیدی... همچین غرق شده بودی که غریق نجات هم دنبالت می اومد غرق می شد ... ـ شرمنده ... بیشتر از قبل، شرمنده و خجالت زده شده بودم ... ـ شرمنده نباش ، پیاده نشده بودی محال بود شهدا رو ببینم توی اون گرگ و میش نماز می خوندیم و حرکت می کردیم چشمم دنبال تو می گشت که بهشون افتاد ... و سرش رو انداخت پایین به زحمت بغضش رو کنترل می کرد با همون حالت خندید و زد روی شونه ام ... ـ بچه های شناسایی و اطلاعات عملیات باید دهن شون قرص باشه، زیر شکنجه سرشونم که بره دهن شون باز نمیشه، حالا که زدی به خط و رفتی شناسایی باید راز دار خوبی هم باشی و الا تلفات شناسایی رفتن جنابعالی میشه سر بریده من توسط والدین گرامی ... خنده ام گرفت، راه افتادیم سمت ماشین ... ـ راستی داشت یادم می رفت از چه کسی یاد گرفتی از روی آسمون جهت قبله و طلوع رو پیدا کنی؟ نگاهش کردم نمی تونستم بگم واقعا اون شب چه خبر بود، فقط لبخند زدم ... ـ بلد نیستم فقط یه حس بود، یه حس که قبله از اون طرفه ... #ادامه_دارد....