💔 🌸 امیرالمؤمنین علی (ع)، روزى گذرش از #کربلا افتاد و فرمود: ‌ ♥️ اينجا قربانگاه عاشقان و #مشهد شهيدان است شهـيدانى كه نه شهداى گذشته و نه شـهداى آينـده به پاى آنها نمى رسـند. ♥️ قـالَ أميرُالمُؤمِنينَ عَلِىٌّ عليه السلام: ‌ 🌸 هـذا ... مَصارِعُ عُشّـاقٍ شُـهَداءِ لايَسْبِقُهُمْ مَنْ كانَ قَبْلَهُمْ وَ لايَلْحَقُهُمْ مَنْ كانَ بَعْدَهُمْ. ♥️ ‌ 📗تهذيب، ج۶، ص۷۳ ‌🔸🔹🍃🌸🍃🔹🔸 @Rahee_saadat

أَمیرِی #حُسَیْنٌ وَ نِعْمَ الاَْمیرُ💚 تو راه #حرم دستم رو بگیر😔✋ #اربعین #کربلا #پای_پیاده #التماس_دعـا 🙏 @Rahee_saadat

ذکر #یا_رقیه_خاتون س فراموش نشود 🙏🏴 🖤گر دخـترکی پیـش پـدر ناز کند 🖤گره کرب و بلای همه را باز کند 🤍گاه گاهی من هوایی میشوم 🤍غرق نور و کبریایی میشوم 🤍با خودم آهسته میگویم زیر لب 🤍یا رقیه کربلایی میشوم … ؟ 🤍ذکر لب هر اهل دلی نام رقیه است 🤍سر مستی ما از قبل جام رقیه است 🤍میلی به پریدن سوی فردوس ندارد 🤍تا لانه مرغ دل ما بام رقیه است... #شب_سوم_محرم #السلام_علیک_یا_رقیه_بنت_الحسین ع -------------------------------------------------------- #یا_رقیه س #رقیه #رقیه_خاتون س #گر_دخترکی_پیش_پدر_ناز_کند_گره_کربلای_همه_را_باز_کند #محرم #کربلا #امام_حسین_ع @Rahee_saadat

ذکــــــــــر #یا_ثارالله ع فراموش نشود 🙏 🖤بهـار گل به جراحـات پیکـرت پیداست 🖤چقـدر زخـم بر اندام بی‌سـرت پیداست 🖤به مـادر تـو «زیـارت قبـول» باید گفت 🖤که جای بوسۀ گرمش به حنجرت پیداست 🖤تو راست قـامت تاریخـی و خمیده قدت 🖤خمیـدگیـت ز داغ بــرادرت پیــداست 🖤اگر چـه گم شده‌ای در هجوم کثرت زخم 🖤بـه پاره‌هـای جگر داغ اکبرت پیـداست 🖤مگـر کـه فاطمـه الان کنــار مقتل بود 🖤که روی سینه، گلِ ‌اشک مادرت پیداست؟ 🖤مگـر نشـان سنان‌هـا به پیکرت کم بود 🖤که جای سیلی بر روی دخترت پیداست؟ 🖤تبسمـی کـه زدی بر فراز نی می‌گفت 🖤که در نگاه تو لبخند اصغرت پیداست 🖤هنـوز می‌بـری از زخـم کشتگانت دل 🖤هنـوز خنـدۀ گل‌های پرپرت پیداست 🖤به خواهر از گلـوی پاره‌پاره حرف بزن 🖤کـه روح در نفس روح‌پرورت پیداست 🖤شـرار نالـۀ «میثم» ز آتش دل توست 🖤همیشه در نگهش زخم پیکرت پیداست ✍️ شاعر: حاج #غلامرضا_سازگار -------------------------------------------------------- #روز_عاشورا #عاشورا #امام_حسین ع #امام_حسین_ع #روضه #صابرخراسانی #کربلا #سیدالشهدا ع @Rahee_saadat

✨﷽✨ 🏴ای نفْس عباس، می‌خواهم بعد از حسین زنده نمانی! ✍ تجلی‌دادن #ایثار، این عاطفه‌ی انسانی‌ و اسلامی، یکی از وظایف حادثه‌ی #کربلا بوده است و گویی این نقش به‌عهده‌ی #ابوالفضل_العباس گذاشته شده بود. ابوالفضل بعد از آنکه چهارهزار مأمور شریعه‌ی فرات را کنار زده است، وارد آن شده و اسب را داخل آب برده است به‌طوری که آب به زیر شکم اسب رسیده‌ و ابوالفضل می‌تواند بدون اینکه پیاده شود، مشکش را پر از آب بکند. همین‌که مشک را پر از آب کرد، با دستش مقداری آب برداشت و آورد جلوی‌ دهانش که بنوشد، دیگران از دور ناظر بودند، آن‌ها همین‌قدر گفته‌اند: ما دیدیم که ننوشید و آب را ریخت. ابتدا کسی نفهمید که چرا چنین کاری کرد. تاریخ می‌گوید: فذکر عطش الحسین... یادش افتاد که‌ برادرش تشنه است، گفت شایسته نیست حسین در خیمه تشنه باشد و من آب‌ بنوشم. حالا تاریخ از کجا می‌گوید؟ از اشعار ابوالفضل، چون وقتی که‌ بیرون آمد، شروع کرد به رجز خواندن، از رجزش فهمیدند که چرا ابوالفضل‌ تشنه آب نخورد، رجزش این بود، خودش با خودش حرف می‌زند، خودش را مخاطب قرار داده می‌گوید: ای‌ نفْس عباس! می‌خواهم بعد از حسین زنده نمانی، تو می‌خواهی آب بخوری و زنده بمانی؟ عباس! حسین در خیمه‌اش تشنه است و تو می‌خواهی آب گوارا بنوشی؟ به خدا قسم، رسم نوکری و آقایی، رسم برادری، رسم #امام داشتن، رسم #وفاداری چنین نیست. 👤 شهید مطهری 📚 حماسه حسینی | ج۱ ص ۳۹۱ @Rahee_saadat