وقتایی که ناراحت بودم یا اینکه حوصلم سر میرفت و سرش غر میزدم، میگفت: "جااانِ دلِ هادی...؟ چیه فاطمه...؟❤️" چند هفته بیشتر از شهادتش نگذشته بود، یه شـب که خیلی دلم گرفته بود فقط اشک میریختم و ناله میزدم. دلم داشت میترکید از بغض و دلتنگی، قلم و کاغذ برداشتم و نشستم و شروع کردم به نوشتن.. از دلِ تنگم گفتم❤️‍🩹 جانا زِ فراقِ تو این محنتِ جان تا کِی دل در غمِ عشقِ تو رسوای جهان تا کی از عذابِ نبودنش و عشقم نوشتم براش.. نوشتم "هادی، فقط یه بار، فقط یه بارِ دیگه بگو جااانِ دلِ هادی..."🥺 نامه رو تا زدم و گذاشتم رو میز و خوابیدم. بعدِ شهادتش بهترین خوابی بود که میتونستم ازش ببینم. دیدمش:) با محبت و عشق، درست مثلِ اون وقتا که پیشم بود داشت نگام میکرد.. مـن صدایش زدم و گفت عزيزم جانم؟ با همین یک کلمه قلـبِ مـرا ريخت بهم صداش زدم و بهترین جوابی بود که میشد بشنوم: "جاااانِ دلِ هادی...؟ چیه فاطمه…؟❤️ چرا اینقده بیتابی میکنـی...؟ تو جات پیشِ خودمه، شفاعت شده‌ای..." 🙂🌿 #خاطرات_همسر_شهید_هادی_شجاع ♡••࿐ @BanovaneMontazer 🏠 خانه ی بهشتی بانوان منتظر ࿐