یه بزرگواری پرسید چرا خدا باید گریه کردنِ ما رو دوست داشته باشه :)؟

بذارید دوتا مثال براتون بزنم ..

‌ تصور کنید یک نوزادی رو که تنها خواستش از زندگی اینه که الان مادرش بیاد و به آغوش بگیرتش. چه کار میکنه؟ الکی هم که شده خودس رو میزنه به گریه، بعد چی میشه؟ مادر میاد و کلی قربون صدقه‌اش میره و کلی فداش میشه و انقدر بغلش میکنه تا آروم شه و دیگه چیزی نخواد :)

‌ شما تصور کنید عاشق و معشوقی که جونشون برای هم میره رو. حالا این معشوق به هر دلیل از غم و غصه فراوون گریه میکنه .. عاشق قلبش آب نمیشه، بغض نمیکنه :)؟ عاشق به هر دری میزنه که یه جوری حالِ معشوق رو خوب کنه و راضیش کنه دیگه :))

‌ حالا ما چرا اشک نمیریزیم عاشق بیاد بغلمون کنه :))؟

‌ خدا اصلا دلش نمیاااد اشکِ بنده‌ش رو ببینه، بابا دلش نمیاد اصلا، میگه گریه نکن جونِ من :))) ارحمُ الراحمین میدونی یعنی چی؟ یعنی فقط دنبال اینه یه لحظه دلت بگیره بگه بیا بغلِ من، بیا بغلِ من انقدر غصه نخور عزیزِ مننن :))

دیگه نمیدونم اینو چجوری باید بهت بفهمونم ..

بهش فکر کن شبت بخیر ✋🏼

- #روزی_دست_خداست ؛ پول که می‌دونید مهم نیست؟ روزی، با پول فرق می‌کنہ .. کجا داری دنبالش می‌گردی :)؟

این قسمتِ زندگی پس از زندگیو نباید از دست بدید!

واقعا آدم میمونه چی بگه. بعضیا خودشون اصرار دارن که احمق باشن.

آخه چرا چیزی که ندیدی و نفهمیدی رو منکِر میشی؟ این یک قاعده خیلی ساده و منطقیه. ممکنه شما خیلی چیزا رو درک نکرده باشی و تجربه نکرده باشی، آیا این دلیلی میشه بر اینکه اون وجود نداره؟