eitaa logo
🔊🇮🇷بصیرت افزایی 🇮🇷
7.3هزار دنبال‌کننده
9.2هزار عکس
9.6هزار ویدیو
23 فایل
به کانال بصیرت افزایی خوش آمدید.
مشاهده در ایتا
دانلود
📌اگر مملکت دست بنی امیه بیفته چی می شه؟ امام (ع) بعد از با معاویه فرمود: «اگر یار و یاوری می‌یافتم، حکومت را به واگذار نمی‌کردم؛ زیرا بر بنی‌امیه است. شگفت از ملتی که نه دارند و نه هیچ مرتبه‌ای از مراتب را دارند؛ وای بر شما! به خدا سوگند، معاویه به آنچه برای شما در من ضمانت کرده است، نخواهد کرد. من می خواستم برای شما دین حق را برپا دارم، ولی من را یاری نکردید. اگر من امر را به معاویه تسلیم نمایم، پس به خدا قسم هیچ‌گاه شما در دولت ، گشایشی نخواهید یافت. سوگند به خداوند متعال، با بدترین عذاب و آزار به شما بدی خواهند کرد.» 📚قطب راوندی، الخرائج و الجرائح، ج2، ص576. 👇👇 🌻 @ahlebait110 🆔@Basirat_afzaei110
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ...🔸 در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و کردن همان! یک ذره حسن‌ظن، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! این ساعت‌ها خطرناک‌تر است! بمباران شهرها، علامت ضعف آنهاست، چون امت آگاه‌اند نمی‌توانند با صحبت، مردم را تسخیر کنند و لذا چوب می‌زنند! 🆔@Basirat_afzaei110
🔴👈آیت الله حائری شیرازی آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ... در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و کردن همان! یک ذره حسن‌ظن، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! این ساعت‌ها خطرناک‌تر است! بمباران شهرها، علامت ضعف آنهاست، چون امت آگاه‌اند نمی‌توانند با صحبت، مردم را تسخیر کنند و لذا چوب می‌زنند! 🔹️ 🆔@Basirat_afzaei110
«دوقطبی‌سازی» با شعار «وفاق»! 🖊صفدر الهی راد در یک‌سال اخیر، جریان موسوم به با محوریت دولت آقای ، با ایجاد دوگانه‌ای کاذب میان «وفاق ملی» و «دوقطبی‌سازی»، نیروهای انقلابی و جهادگران عرصه تبیین را به انفعال کشانده و با سوءاستفاده از این شعار، اقدامات و اظهارنظرهای نادرستی را به جامعه تحمیل کرده‌اند. متأسفانه برخی دوستان انقلابی نیز از سر حسن نیت، هرگونه منطقی و نقد علمی رفتارها و گفتارهای ناصواب مسئولان را مانع و عامل ایجاد شکاف در جامعه پنداشته‌اند. این در حالی است که نخبگان انقلابی باید میان حفظ وحدت ملی و مطالبه‌گری اصولی، راه میانه‌ای اتخاذ نمایند؛ در غیر این صورت، این انفعالِ نابجا خود به عاملی تخریب‌گر برای ایجاد تبدیل خواهد شد. وحدت ملی از ارکان اساسی هر نظام سیاسی است، اما باید توجه داشت که سکوت و محافظه‌کاری در برابر انحرافات نه‌تنها به انزوای جامعه می‌انجامد، بلکه در بلندمدت، خود به ایجاد شکاف و اختلافی عمیق‌تر دامن خواهد زد. وقتی حقایق در زمان مناسب صورت نگیرد، بخشی از جامعه به‌تدریج از اصول و آرمان‌های خود فاصله می‌گیرد، در حالی که بخش دیگر همچنان بر آنها پای می‌فشارد و این همان دوگانگی ویرانگر است که جبران آن بسیار دشوار خواهد بود. در شرایطی که با مواضع قاطع و دشمن‌ستیزانۀ خود، وحدتی کم‌نظیر را در جامعه ایجاد کرده‌اند، برخی مسئولان دولتی با سخنان نسنجیده و بخشی از مردم را به سمتی دیگر سوق می‌دهند و ناخواسته به تضعیف همبستگی ملی دامن می‌زنند. جریان اصلاحات با ایجاد دوگانۀ «وفاق» و «دوقطبی‌سازی»، از یک سو نیروهای انقلابی را به سکوت و انفعال واداشته و از سوی دیگر با مواضع ساختارشکنانه، خود عامل ایجاد دوقطبی در جامعه شده است. مصاحبه آگاهانه یا ناآگاهانه اخیر آقای با ، نمونه‌ای بارز از این دوقطبی‌سازی و اتحادشکنی‌هاست. در حالی که رهبر معظم انقلاب با مواضع شفاف و اثبات بی‌اعتمادی به آمریکا و نشان دادن پستی این عنصر متوحش و هم‌پیمانان او در جهان اتحاد و همدلی ملی را در جامعه ایجاد کرده‌اند، آقای پزشکیان در این گفت‌وگو به بیان مواضعی متعارض پرداخته‌اند: «ما با با آمریکا مشکلی نداریم»! «رئیس‌جمهور آمریکا می‌تواند منطقه را به برساند»! «شعار "مرگ بر آمریکا" به معنی مرگ بر مسئولان آمریکا نیست»! این در حالی است که حضرت آقا حتی پیش از جنایت‌های اخیر آمریکا، هرگونه مذاکره با این رژیم را خلاف شرافت، عقلانیت و هوشمندی دانسته و خروج آمریکا از منطقه را نیز تنها راه‌حل ایجاد صلح و پایداری در منطقه معرفی کرده‌اند. نتیجه آنکه وحدت ملی زمانی معنادار است که بر پایه اصول و آرمان‌های انقلابی استوار باشد. سکوت در برابر انحراف‌ها و توجیه خطاها به بهانه «وفاق»، نه‌تنها به وحدت واقعی نمی‌انجامد، بلکه جامعه را به پرتگاه دوقطبی‌های ویرانگر نزدیک‌تر می‌کند. ـ 🆔@Basirat_afzaei110 ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌
🔹آیت الله حائری شیرازی🔹 🔸آن روزی که به ما موشک می‌زنند، خطرناک نیست بلکه ...🔸 در جمع ما هستند کسانی که قبل از انقلاب، گرفتار زندان و شکنجه و اینها بودند و این حرف بنده را خوب متوجه می‌شوند. بازجو وقتی شلاق به دست می‌گرفت و می‌زد، موقع حساس و خطرناکی نبود، اما وقتی دستور می‌داد چلو کباب برای آقا بیاورید خطرناک بود! وقتی می‌گفت تلفن در اختیارش بگذارید تا به هرکه می‌خواهد تلفن کند،‌ آنوقت خطرناک بود. وقتی می‌گفت نامه‌ای بنویس به خانواده‌ات، آنوقت خطرناک بود. وقتی نمازخوان‌هایشان را می‌آوردند -اگر نمازخوانی داشتند- که بیاید با این زندانی که نمازخوان هست صحبت کند، خطرناک بود. ساعت خطرناک، آن زمانی بود که این فرد با خودش می‌گفت: «اینها آنطور هم بدذات نیستند که ما فکر می‌کنیم». گفتنِ این حرف همان، و کردن همان! یک ذره حسن‌ظن، انسان را ساقط می‌کرد. افرادی بودند که باآبرو به زندان رفتند، اما بی‌آبرو از زندان بیرون آمدند! اصلاً عوض شدند. مشی‌شان تغییر پیدا کرد، اصلاً آخرش ساواکی شدند. فردی بود،‌ مبارزه کرده بود،‌ زندان افتاد، بعد ساواکی شد؛ چون یک ذره به آنها پیدا کرد؛ یک ذره فکر کرد که در آنها رحم و انسانیتی هست. آن روزی که به این مملکت، می‌زنند، خطرناک نیست. آن روزی که برای می‌آیند باید دست به دعا برداشت و استغاثه کرد و خود را به خدا سپرد! این ساعت‌ها خطرناک‌تر است! بمباران شهرها، علامت ضعف آنهاست، چون امت آگاه‌اند نمی‌توانند با صحبت، مردم را تسخیر کنند و لذا چوب می‌زنند!