بُرَیر بن خُضَیر هَمْدانی مِشْرَقی  (شهادت سال ۶۱ هجری)، از شهیدان واقعه کربلا و قاری سرشناس کوفه بود که در مسجد کوفه به تدریس قرآن اشتغال داشت. وی از شیعیان و ارادتمندان خاص اهل بیت پیامبر(ص) بود. مجادلۀ او قبل از جنگ، با عمر سعد، ابوحرب، یزید بن معقل و کوفیان، نشان از شجاعت او در کلام و در دفاع از خاندان پیامبر(ص) دارد. بریر وقتی خبر حرکت امام حسین(ع) از مدینه به مکه آگاه شد، از کوفه به سوی مکّه حرکت کرد تا این که سرانجام موفق شد در مکه به جمع اصحاب و یاران امام(ع) بپیوندد و ایشان را از مکه تا کربلا همراهی نماید. چون امام حسین(ع) مجبور شد در کربلا فرود آید، بریر گفت:‌ای پسر رسول خدا، خداوند بر ما منّت نهاده است که بتوانیم پیش روی تو جنگ کنیم و کشته شویم و چه سعادتی است که جدّ تو در قیامت شفیع ما خواهد بود. «أَنَا بُرَیرٌ وَ أَبِی خُضَیرٌ لَا خَیرَ فِی مَنْ لَیسَ فِیهِ خَیر»؛ در زیارت‌نامه‌ی امام حسین(ع) در نیمه شعبان، این‌گونه از بریر تجلیل شده است: «السَّلَامُ عَلَی بُرَیرِ بْنِ خُضَیر»؛ سلام بر بریر بن خضیر سید ابن طاووس، رضی الدین علی، الاقبال بالاعمال الحسنة، ج 2، ص 713، تهران، دار الکتب الإسلامیة، چاپ دوم، 1409ق #جان_فدا #شهید_کربلا #بصیرٺ_روز👇😎 https://eitaa.com/joinchat/3602710534C5476e04ca0