فاجعه در آلمان و سکوت ما #کلیپ_را_ببینید ساعت ۶ صبح چهارشنبه ۳ مرداد ۱۴۰۳ و دقیقا در روزهای پایان دولت سیزدهم و شروع به کار دولت چهاردهم در ایران، دولت آلمان با گسیل گروه‌های پر تعداد از پلیس ۵۴ مسجد #شیعیان در آلمان را به‌طور وحشیانه‌ای مورد هتک، تخلیه اموال قرار داد و پس از بستن این مساجد فعالان مرتبط را دستگیر کرد. در حالی که این فاجعه بزرگ به‌صورت مستقیم از برخی شبکه های آلمان پخش شد و بازتاب های بین‌المللی مهمی داشت متاسفانه در ایران با واکنش ضعیف دیپلماتیک و رسانه‌ای مواجه شد. واقعا جا دارد صداوسیما و رسانه‌های انقلابی و حوزه‌های علمیه و ... به‌طور ویژه‌ای این فاجعه را که گویا به‌دلیل تصورات و آدرس غلط نسبت به ایران شکل گرفته بپردازند. البته گویا چند روز پیش با سوء استفاده از شرایط داخلی ایران، پلیس آلمان، حجت الاسلام نیک‌نژاد، امام و مدیر مرکز اسلامی برلین و همسرش مورد ضرب و شتم برای اعتراف اجباری قرار داده بود که چون بی نتیجه بود ایشان را اخراج کرد و واکنش ضعیفی از ایران مخابره شد ... #حمله_همه_جانبه_به_تشیع #انتشار_حداکثری

🟤گونه‌شناسی مردم کوفه در زمان امام حسن(ع) و تطبیق آنها بر جامعه ما مردم کوفه عبارت بودند از: #امویان: که به‌عنوان ستون پنجم و نفوذی دستگاه معاویه در کوفه عمل می‌کردند و از سران اینها می‌توان عمربن‌سعد و عَمروبن‌حُریث را نام برد. #خوارج: کسانی که فقط به درگیری با سپاه شام می‌اندیشیدند؛ البته نه از نگاه و رویکرد امام حسن(ع)؛ بلکه براساس مبانی خود در تکفیر اهل شام. اینها خود را از امام حسن(ع) هم اتقلابی‌تر می‌دانستند و شمربن‌ذی‌الجوشن و شَبَث‌بن‌رِبعی از سران این گروه بودند. اینها برای حضرت هزینه درست می‌کردند و شاید بتوان گفت که نقش این گروه در تحمیل صلح بر امام حسن(ع) زیاد بود. عجب اینکه آنها در ادامه کار به‌سمت معاویه چرخیدند! #شکاک‌ها: کسانی که فریب خوارج را خورده بودند؛ اما هنوز در سلک آنها درنیامده بودند. اگرچه که مخالفتی از اینها سرنمی‌زد، اما قابل اعتماد نیز نبودند. #الحمراء: که حدود بیست‌هزار جنگجوی تازه‌مسلمان و غیرعرب بودند و به‌دلیل ناآشنایی با معارف حقیقی اسلام، به‌راحتی در اختیار مجموعه‌ها و افراد قرار می‌گرفتند. مثلا در ماجرای مربوط به امام حسن(ع) و قضیه عاشورا به‌نفع امویان حرکت کردند. #شیعیان: مردمانی بابصیرت که پابه‌رکاب حضرت، آماده جنگ و مبارزه بودند. حال نوبت آن است که از تاریخ درس بگیریم: اگر معاویه را نماد «دشمن خارجی» بگیریم، شاید بتوان راهبردها و راهکارهای او را بر حرکات دشمنان مختلف نظام اسلامی تطبیق کرد. برخی را از عاقبت تقابل با خود می‌ترساند و برخی دیگر را با تطمیع و تهدید از میدان به‌در می‌کند. نیروهای داخل جامعه هم شامل همان تقسیم‌بندی بالا هستند: «نفوذی‌ها» که دل در گرو دشمن دارند و پازل دشمن در داخل کشور را تکمیل می‌کنند. خوارج که همان انقلابی‌نماها هستند و با اعمال غلط خود هزینه‌سازی برای انقلاب می‌کنند. شکاک‌ها که در فضای اجتماعیِ غبارآلود و کم‌کاری نیروهای انقلاب، ممکن است تحت‌تأثیر حرکات انقلابی‌نماها یا نفوذی‌ها قرار بگیرند. الحمراء را شاید بتوان بر افرادی تطبیق کرد که هم شور و هیجان و قدرت‌عمل دارند و هم فهمشان از مبانی انقلاب و اسلام، به‌اندازه کافی نیست و به همین دلیل باید به آنان آگاهی و بصیرت لازم را داد؛ وگرنه خدای‌ناکرده ممکن است فریب بخورند. و نهایتا انقلابیون مؤمن، که به آرمان انقلاب وفادارند و با فهم درست از تحولات داخلی و بین‌المللی، همواره پای کار انقلاب مانده و با همه سختی‌ها و مشقت‌ها، کار انقلاب را پیش برده‌اند. تاریخ نیز چیزی جز برآیند این نیروها بر هم نیست. پس هرگاه مؤمنان انقلابی که متناظر بر شیعیان مخلص دوران امام مجتبی(ع) هستند، به وظایف خود عمل کنند و با شکست توطئه نفوذی‌های دشمن و انقلابی‌نماها، سایر طیف‌های جامعه را هدایت درست کنند، قاعدتا می‌توان آینده جامعه را آینده‌ای مطلوب و تضمین‌شده دانست؛ آنچنان‌که در دوران انقلاب اسلامی، این اتفاق رخ داده است.