🌙🌙🌙🌙🌙🌙🌙 سحری می‌چسبه چون یه زن پخته سفره را انداخته حتی تلویزیون هم رو شبکه‌ای که دعای سحر می‌خونه تنظیم کرده، بعدش صدامون می‌زنه و ما هم مثل خانِ خانان اولش هنگ می‌کنیم وقتی تو خواب می‌شنویم که «پاشو سحره!» و اگه خدا نخواد به دادمون برسه اون لحظه، تو خواب می‌گیم «به سحر بگو بعدا خودم بهش می‌زنگم!!» ولی خدا رحم می‌کنه و فقط غر و لند می‌کنیم که باشه، فهمیدم، حالا پامی‌شم بعدش هم پامی‌شیم و با دست و روی نَشُسته بر سر سفره نزول اجلال فرموده و با همان چشمانی که نیمه خمار نگهش می‌داریم تا خدایی نکرده خواب از چشمانمان نپرد، خورشت را روی برنج می‌ریزیم و قاشق را دو برابر حجم مصوبش پر کرده و دهان را باز کرده و چنان می‌فرستیم تهِ حلق و معده‌مان که انگار قرار است فردا کوه جابه‌جا کنیم قاشق اول قاشق دوم قاشق ... تا این‌که بشقاب دوم را می‌خواهد زحمتش را بکشد و پر کند، مظفرانه صدا کلفت کرده و می‌فرماییم: فقط ته دیگ! ته دیگ را گذاشته و روی آن آب خورشت ریخته و اندکی هم بلندش می‌کند تا زیرش هم آب خورشت فرا بگیرد تا خدایی نکرده آقای خانه ته دیگ خشک از حلقوم پایین نکنند و خاطرشان مکدر نگردد... بعدش هم دو سه تا لیوان آب و عرق خاکشیر و تخم شربتی و بیدمشک را علی برکت الله و ... الیه‌المصیر ! جسارتا ببخشید پایان‌بخش برنامه هم تکیه بر بالشت و همان‌جا لم دادن و با باد‌گلویی از تهِ اعماق، اعلام رضایت و خرسندی خود را از سفره و سفره دار اعلام می‌نماییم! بله باید هم سحری خوشمزه باشد به این ترتیب، خیلی هم باید خوشمزه باشد... اما لااقل تشکری تقدیری دستت درد نکندی خدا از خانمی کمت نکندی تو بهترین هستی ای قربان دستانت برومی چیزی والا پیش خدا که گم نمی‌شود، بلکه #زن خوشحال شود و دلش خوش بشود که مردش، آقای بالا سرش بیشتر از خمیازه و بادگلو و سفره جمع نکردن، محبت و توجه هم بلد است، انسانیت حالیش هست، دوستش دارد... #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه https://eitaa.com/Bayynat

بسم الله و اما جشنواره فیلم فجر تصور کنید سالها زحمت بکشی و یه قرون دو زار بذاری رو هم تا اینکه بتونی چهار تا آجر رو هم بذاری و یه خونه بسازی. یه خونه در ابعاد بزرگ و امروزی و جذاب با کلی امکانات و وسایل. حتی تو یخچالش هم بخ اندازه یه سوپر مارکت کوچیک، خوراکی و چیزای رنگاوارنگ و خوشمزه باشه. بعد خدایی نکرده یهو بزنه و خودت مریض بشی. یا نه؟ بزنه و خودت دل و دماغ نداشته باشی. یا مثلا بذاری و یه مدت بری سفر. یا چه میدونم! یا مثلا خودت بری مسافرت. یا بسپاری دست در و همسایه و خودت بری بیابون و این ور اون ور. خلاصه خودت ازش استفاده نکنی. حالا یا بچه های نااهل و رفیق بازت، با در و داف و زیدشون بیان اونجا و بشه مکان! یا کلیدش بدی دست در و همسایه و همسایه ها هم دلشون نسوزه و بشه کاروانسرا! آخرش به اسم تو تموم میشه. میگن خونه آقا یا خانم فلانی شده مکان! شده کاروانسرا! معلوم نیست خونه فلانی کی میاد کی میره و اصلا خدا میدونه چیکار میکنن و کیا میرن و کیا میان؟ دقت کن! همه میگن خونه فلانی هستا. خونه شما هست و همه چی به اسم خودت تموم میشه. با اینکه حتی روحت هم از چیزی خبر نداره و اصلا خبر نداری چه خبره؟ حالا الان شده جشنواره فیلم فجر! جشنواره زدیم به اسم انقلاب و دهه فجر و پیروزی انقلاب و تشکیل نظام مقدس جمهوری اسلامی و کلیدش دادیم دست چند تا بچه شیطون خودمون و کلید زاپاسش هم دادیم دست در و همسایه و خودمون رفتیم دَدَ. گذاشتیم رفتیم و خبری هم ازمون نیست و توقع داریم وقتی دو سه تا بلیط رانتی گیرمون میاد، بریم دو سه تا فیلم جذاب ببینیم و بازیگرانش هم مثل بچه آدم تیپ زده باشن و کارگردان و تهیه کننده هاش هم همه بچه مسلمونا باشن و تهش فیلم در تراز انقلاب و ایران 1400 دربیارن! زهی خیال باطل. این خبرا نیست. ساختیم و راه انداختیم و ول کردیم رفتیم و به خاطر همین شده بساط اینکه فلان خانم بشینه بگه همه حلال زده هستند حتی حروم زاده ها! چون عشق بینشون بوده!! و یا اون یکی خانم بیاد بگه چرا نمیشه یه زن هم زمان معشوق دو سه نفر بشه؟! یا اون کارگردان بیاد بگه سلیقه من همینه و اگه خواستین سخت بگیرین، از سال دیگه جشنواره را تحریم میکنم! بله. بایدم اینطوری بشه. همه ول کردن رفتن و از دور نشستن و فقط قضاوت میکنند. نه خبر خاصی از رویش ها هست. چون خیلی ها بچه هاشون را از ورود به هنر و سینما منع کردند. و نه خبری از پیش کسوت ها هست. چون یا دلخورن و از این و اون دلخورن. یا درگیر سیاسی کاری شدن و معلوم نیست کجان و دارن چیکار میکنن؟ آقا ، برادر ، حاج خانم ، خواهر! تا جایی که من خبر دارم، فقط 144 تا آموزشگاه و کارگاه بازیگری و فیلنامه نویسی و کارگردانی توسط پیش کسوت های غیر انقلابی که اصلا دغدغه مذهب و انقلاب ندارند، فقط در تهران وجود داره که سالانه دختر و پسر مستعد تربیت میکنند و مطابق فکر و اندیشه خودشون به جامعه هنری و سینمایی این مملکت تزریق میکنند. حالا ما داریم چیکار میکنیم؟ چند تا کلاس و موسسه و آموزشگاه و کارگاه راه انداختیم و تربیت کردیم؟ از امروز 355 روز دیگه تا چشنواره فیلم 1401 فرصت داریم. امسال حلال زادگی و غیرت و ناموس و این چیزا را زدند. شک نکنید برای سال آینده دست روی سه چهار تا واژه مهم تر دیگه میرسه و من و شما هم کمافی السابق باید اعلام نگرانی و انزجار کنیم و درخواست برخورد انقلابی داشته باشیم! خسته نباشیم! همین؟ از حالا باید در پایگاه های بسیج و ادارات و نهادها و حتی هیئات مذهبی شروع به تربیت هنرمند و بازیگر و موسیقی‌دان و کارگردان و تهیه کننده کنیم تا شاید انشاءالله تا ده سال دیگه، بتونیم یه حرکت هایی در جشنواره 1410 بزنیم و ده سال دیگه نشینیم دوباره غصه بخوریم و لعن و نفرین این و اون کنیم. هستند بچه هایی که استعداد زیادی برای بازیگری و یا نویسندگی و یا کارگردانی و یا حتی نوازندگی دارند. مگه همه باید آخوند و پاسدار و مداح بشن؟ اگه سالی دو تا فیلم خوب بسازن و چهل پنجاه میلیون نفر بازدید بخوره، اثر فرهنگی کمتری داره؟ نمیشه بچه های من و شما استثنائا دکتر و مهندس و آخوند و پاسدار و مداح نشن؟ میگن لقمه اش مشکل داشته که بچه هاش موزیسین و کارگردان و بازیگر شدند؟ این چه حرفیه آخه؟ ول کردیم و رفتیم دنبال چیزای دیگه اما نگرانیم که چرا سلبریتی هامون دارن میشه الگو و اسوه و چرا نسل های بعد دارن عاشق اونا میشن؟ خب طبیعیه. ما هم باید سلبریتی تربیت کنیم. این مطلب باید به یک مطالبه عمومی تبدیل بشه و برای سال 1410 حداقل 100 نفر دختر و پسر سلبریتی شاخ و در تراز جهانی تربیت کنیم تا دیگه نگران جشنواره فیلم فجر و دهه فجر و حتی نگران انقلاب اسلامی و اینستاگرام و ... نباشیم. #حدادپور_جهرمی #دلنوشته_های_یک_طلبه https://eitaa.com/Bayynat