🔹 تأملی در مناظره «مردم ایران و محور مقاومت» از دیشب که توفیق دیدن مناظره دکتر رنجبر و دکتر بخارایی را پیدا کردم با خود کلنجار می رفتم که بنویسم یا نه! از کدام بعد مناظره بنویسم؟ از تعریف و تمجیدهای محتوایی اش یا واکنش های فوق العاده دکتر رنجبر که مناظره را بیش از آنکه مثل همه مناظره ها به بگم بگم جناحی و... سوق بده به سمت عقلانیت و گفتگوی علمی و اندیشه ای سوق داد. اما میخواهم از دو نگاهی صحبت کنم که سالهاست در این کشور مهم دنیا چالش هایی باهم دارند، بله دو نگاهی که بخوبی در این مناظره هم میشد دید؛ ۱- #نگاه_می_توانیم ۲- #نگاه_نمی_توانیم. نگاه اول با فهم متفاوت از ظرفیتها و نقش ژئوپلیتیکی ایران از عمق وجود باور دارد که نقش ایران در بین الملل می تواند رهبری دنیا باشد و برای رسیدن به این مهم هم باید ملت و امت در داخل و منطقه همراه باشد. اما نگاه دوم در کمال تعجبم با عمق وجود بر نمی توانیم اعتقاد دارد و با اینکه آن امکانات و ظرفیتها و جایگاه ویژه را می داند و می پذیرد، ولی فهمی که از نظم کنون جهانی دارد اجازه نمی دهد که باور کند که ایران و ایرانی میتواند. البته تقصیر هم ندارند علتش ذوب در علوم فلسفی و اجتماعی غربی است که سلطه آنها در منطقه ما را برایشان باورمند می کند. ولی اقدام بسیار مثبت این مناظره این است که باید این سنخ از گفتگو ها و دیالوگ ها بین این دو نگاه شکل بگیرد و آنقدر در فضای علمی و عقلانی متکثر شود که همه مسائل ریز و درشت آنها حل شود، چرا که نگاه ما می توانیم، پشتوانه عملی و عقلی و منطقی بسیار قدرتمندی دارد. خلاصه از استاد عزیزم بسیار تشکر میکنم که این قدم مهم و فتح باب مهم را انجام دادند، اقدامی که اهمیت و ضروریتش بسیار بیش از پیش جلوه گر میکند و می تواند مصداق بارز جهاد تبیین حضرت آقا باشد. امیدواریم در آینده ازین نوع گفتگو ها بیشتر ببینیم. 🖊 محمد امامی