🔏 پایتخت ۶ فقط شورتر بود! 🖋 مهدی مرتضوی 🔹 با پخش سریال پایتخت ۶، موجی از اعتراض مردمی شکل گرفته است. اعتراضاتی که معمولا بخاطر اوج وقاحت دیالوگها و صحنه های زننده این فیلم است. اما به اعتقاد نگارنده سریال پایتخت با سایر سریالها، فیلمها و برنامه های سینما و تلویزیون تفاوت چندانی ندارد. تفاوتشان در این است که پایتخت مقداری تندروی کرده و به قول معروف شورشو درآوردند. وگرنه تفکر اکثر فیلمها و سریالها و حتی برنامه های شاخص تلویزیون همین است. مسیرها یکی هستند، ولی عیب پایتخت این بود که به جای دنده ۳، یکدفعه رفته دنده ۵. برای همین موج اعتراض و به تعبیر نگارنده باعث بیداری مردم شد. اگر بگذریم از صحنه های آخر فیلم که شدیدا افتضاح بود و نقاب سازندگان را برداشت، چند سیاست ضد فرهنگی در برنامه های تلویزیونی حاکم است که در پایتخت به اوجش رسیده: 1. سوء ظن شدید زن به شوهر: قسمتی از داستان سریالها و فیلمهای ایرانی در دو دهه اخیر، بر سر موضوع سوء ظن زنها به شوهرشان است و همیشه خیال می کنند آنها دنبال زنان دیگر هستند. اگر مردی دیر کند، یعنی رفته پیش یکی دیگه. اگر به غریبه زنگ بزنه، یعنی میخواهد با یک زنِ دیگه وعده کنه و... . تقریبا در هر قسمت پایتخت این توهم وجود دارد. اما آیا واقعا چنین بحرانی در خانواده های ایرانی وجود دارد، یا اینکه غرضهایی در کار است؟ 2. تفکر فیمینیستی و زن سالار : خیلی نرم در تمام این فیلمها قهرمان و مغز متفکر داستان یک زن است. اینکه زنان ما فرهیخته و قهرمان باشند خیلی خوبه، اما اینکه فقط زنها بفهمند درست و غلط چیه، اشتباه است. چنین هماهنگی نشان از یک توطئه بلندمدت دارد. طوری در سریالها و فیلمها تفکر فیمینستی و مرد ذلیلی را تبلیغ می کنند که گویا بخشنامه ای برای این دغدغه صادر شده است. کافیست نام برخی سریالهای پربییننده تلویزیون را مرور کنیم: ستایش، کیمیا، نرگس، مدینه و باران. در پایتخت هم مغز کل فامیل «هما» ست. 3. دلربایی و شوخی های زن و مرد نامحرم با یکدیگر. در این فیلمها غیرت داشتن فقط خلاصه می شود در مسائل زناشویی وگرنه غیرت داشتن در بقیه موارد عین بی فرهنگی است. زنها حق دارند با مردان غریبه شوخی کنند اما مردها اگر شوخی کنند یعنی قصد بدی دارند. مثال دیگرش در برنامه های تلویزیونی خندوانه و دورهمی است که یک زن برای چند میلیون مرد طنازی می کند. 4. عجین بودن شادی و نشاط با ترانه های طرب آور و رقص؛ به مرور زمان و به برکت فرهنگسازی برنامه هایی مثل فیتیله، خندوانه و دورهمی این فرهنگ دیگر منکر حساب نمی شود. فیلم «مطرب» که جزء فیلمهای پرطرفدار است، تنها یک دغدغه دارد و آن اینکه به جامعه و مسئولان بگوید خوانندگی و مطربی چیز بدی نیست بلکه یک هنره که باید از آن استقبال کرد و کسانی که قبول ندارند، عیب از خودشونه. پایتخت هم بر همین ریل بود و حتی جلسه یادبود یک مرحوم را با ترانه و رقص برگزار کردند و عجیبتر از همه، حضور روحانی در صدر مجلس ترانه خوانی است. 🔹 اکنون که موج اعتراضات مردمی داغ است، نباید اعتراض را محدود به یک صحنه و دیالوگ کرد؛ بلکه اصل تفکر و رویه باید اصلاح شود. #سریال #پایتخت @KashfolAsrar