💠زندگی #شهید_جانباز_ایوب_بلندی 💠
#قسمت۴۴
عاشق #طبیعت بود و چون قبل ازدواجمان کوه نورد بود، جاهای بکر و دست نخورده ای را می شناخت.
توی راه #کلیسای_جلفا بودیم.
ایوب تپه ای را نشان کرد و ماشین را از سر بالایی تند آن بالا برد.
بالای تپه پر بود از گل های ریز رنگی.
ایوب گفت: “حالا که اول بهار است، باید اردیبهشت بیایید، بببنید اینجا چه بهشتی می شود.”
در ماشین را باز کردیم که عکس بگیریم.
باد پیچید توی ماشین به زور پیاده شدیم و ژست گرفتیم.
ایوب دوربین را بین سنگ ها جا داد و دوید بینمان.
بالای تپه جان می داد برای چای دارچینی و سیب زمینی زغالی که ایوب استاد درست کردنشان بود.
ولی کم مانده بود باد ماشین را بلند کند. رفتیم سمت کلیسای جلفا
هرچه به مرز نزدیک تر می شدیم، تعداد سرباز های بالای برجک ها و کنار سیم خاردارها بیشتر می شد.
ایوب از توی آیینه بچه ها را نگاه کرد، کنار هم
روی صندلی عقب خوابشان برده بود.
گفت: “شهلا فکرش را بکن یک روز محمد حسین و محمد حسن هم #سرباز می شوند، میایند همچین جایی. بعد من و تو باید مدام به آن ها سر بزنیم و برایشان وسایل بیاوریم.
بچه ها را توی لباس خاکی تصور کردم. حواسم نبود چند لحظه است که ایوب ساکت شده، نگاهش کردم. اشک از گوشه ی چشمانش چکید پایین نگاهم کرد:
“نه شهلا…می دانم تمام این زحمت ها گردن خودت است…من آن وقت دیگر نیستم.”
آن روزها حال و روز خوشی نداشتیم.
خانم برادر ایوب تازه فوت کرده بود و محسن،
خواهر زاده ام، داشت با سرطان دست و پنجه نرم می کرد. فقط پنج سالش بود، ایوب طاقت زجر کشیدنش را نداشت. بعد از نماز هایش از خدا می خواست هر چه درد و رنج محسن است به او بدهد.
تنها آمدم تهران تا کنار خواهرم باشم.
چند وقت بعد محسن از دنیا رفت. ایوب گفت:
“من هم تا چهل روز بیشتر پیش شما نیستم”
بعد از فوت محسن، ایوب برای روزنامه مقاله انتقادی نوشت، درباره کمبود امکانات دارویی و پزشکی اسمش را گذاشته بود:
“آقای وزیر…..محسن مرد….”
مقاله اش با کلی سانسور در روزنامه چاپ شد. ایوب عصبانی شد.
گفت دیگر برای این روزنامه مقاله نمی نویسد.
از تبریز تلفن کرد:
“شهلا…حالم خیلی بد است، تب شدید دارم.”
هول کردم: “دکتر رفتی؟”
_ آره، می گوید توی خونم عفونت است. می دانی درد پایم برای چی بود؟
گیج شدم، ارتباط تب و عفونت و درد پا را نمی فهمیدم.
_ آن ترکش کوچکی که از پایم رد شده بود، آلوده بوده، حالا جایش یک تومور توی پایم درست شده.
گفت می خواهد همانجا به دکتر اجازه دهد تا غده را دربیاورد.
گفتم: “توی تبریز نه، بیا تهران.”
با ناله گفت: “پدرم را درآورده، دیگر…طاقت… ندارم.”
التماسش کردم: “همه برای دوا و دکتر می آیند تهران، آن وقت تو از تهران رفتی جای دیگر؟ تو را به خدا بیا تهران.”
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی #شهید_جانباز_ایوب_بلندی 💠
#قسمت۴۵
درگیر مراسم محسن بودم و نمی توانستم بروم تبریز
التماس هم فایده نداشت، رفت اتاق عمل
بین عمل مسئول بیهوشی سهل انگاری کرد و به عصب پایش چند ساعت خون نرسید.
تومور را خارج کردند، ولی عصب پایش مرد.
بعد از آن ایوب دیگر با عصا راه می رفت.
پایی که حس نداشت چند باری باعث شد سکندری بخورد و زمین بیفتد.
شنیده بودم وقتی عصب حسی عضوی از بین می رود، احساس آدم مثل خواب رفتگی است.
آن عضو گز گز می کند. سنگینی می کند و آدم احساس سوزش می کند.
اعصاب ضعیف ایوب این یکی را نمی توانست تحمل کند.
نیمه های شب بود، با صدای ایوب چشم باز کردم. بالای سرم ایستاده بود.
پرسید: “تبر را کجا گذاشته ای؟”
از جایم پریدم: “تبر را میخواهی چه کار؟”?
انگشتش را گذاشت روی بینی و آرام گفت:
“هیسسسس…کاری ندارم….می خواهم پایم را قطع کنم. درد می کند، می سوزد. هم تو راحت می شوی هم من. این پا دیگر پا بشو نیست.”
حالش خوب نبود، نباید عصبانیش می کردم. یادم آمد تبر در صندوق عقب ماشین است.
+ راست می گویی، ولی امشب دیر وقت است، فردا صبح زود می برمت دکتر، برایت قطع کند.
سرش را تکان داد و از اتاق رفت بیرون، چند دقیقه بعد برگشت.
پایش را گذاشت لبه میز تحریر
چاقوی آشپزخانه را بالا برد و کوبید روی پایش
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی #شهید_جانباز_ایوب_بلندی 💠
#قسمت۴۶
از صدای جیغم محمد حسین و هدی از خواب پریدند.
با هر ضربه ی ایوب تکه های پوست و قطره های خون به اطراف می پاشید.
اگر محمد حسین به خودش نیامده بود و مثل من و هدی از دیدن این صحنه کپ کرده بود، ایوب خودش پایش را قطع می کرد.
محمد پتو را انداخت روی پای ایوب، چاقو را از دستش کشید. ایوب را بغل کرد و رساندش بیمارستان
سحر شده بود که برگشتند. سر تا پای محمد حسین خونی بود.
ایوب را روی تخت خواباند، هنوز گیج بود. گاهی صورتش از درد توی هم می رفت و دستش را نزدیک پایش می برد.
پایی که حالا غیر از بخیه های عمل و جراحی، پر از بخیه های ریز و درشتی بود که جای ضربات چاقو بود. من دلش را نداشتم، ولی دکتر سفارش کرده بود که به پایش روغن بمالیم.
هدی می نشست جلوی پای ایوب، دستش را روغنی می کرد و روی پای او می کشید.
دلم ریش می شد وقتی می دیدم، برآمدگی های زخم و بخیه از زیر دست های ظریف و کوچک هدی رد می شود و او چقدر با محبت این کار را انجام می دهد.
زهرا آمده بود خانه ما، ایوب برایش حرف می زد. از راحت شدن محسن می گفت، از جنس دردهای محسن که خودش یک عمر بود تحملشان می کرد. از مرگ که دیر یا زود سراغ همه مان می آید.
توی اتاق بودم که صدای خنده ی ایوب بلند شد و بعد بوی اسفند، ایوب وسط حرف هایش مزه پرانی کرده بود و زده بود زیر خنده
زهرا چند بار به در چوبی زد و اسفند را دور سر ایوب چرخاند: “بیا ببین شهلا، بالاخره بعد از کلی وقت خنده ی داداش ایوب را دیدیم. هزاااار ماشاالله، چقدر هم قشنگ میخنده.
چند وقتی می شد که ایوب درست و حسابی نخندیده بود.
درد های عجیب و غریبی که تحمل می کرد، آن قدر به او فشار آورده بود که شده بود عین استخوانی که رویش پوست کشیده اند.
مشکلات تازه هم که پیش می آمد می شد قوز بالای قوز
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی نامه #شهید_جانباز_ایوب_بلندی
#قسمت۴۷
جای تزریق داروی چرک خشک کن خیلی وقت بود که چرک کرده بود و دردناک شده بود.
دکتر تا به پوستش تیغ کشید، چرک پاشید بیرون چند بار ظرف و ملحفه ی زیر ایوب را عوض کردند ولی چرک بند نیامد.
دکتر گفت نمی توانم بخیه بزنم، هنوز چرک دارد.
با زخم باز برگشتیم خانه.
صبح به صبح که چرکش را خالی می کردم،
می دیدم ایوب از درد سرخ می شود و به خوردش می پیچد.
حالا وقتی حمله عصبی سراغش می آمد
تمام فکر و ذکرش آرام کردن درد هایش بود.
می دانستم دیر یا زود ایوب کار دست خودش می دهد.
آن روز دیدم نیم ساعت است که صدایم نمی زند.
هول برم داشت.
ایوب کسی بود که “شهلا،شهلا” از زبانش نمی افتاد. صدایش کردم….
ایوب……..؟
جواب نشنیدم.
کنار دیوار بی حال نشسته بود. خون تازه تا روی فرش آمده بود.
نوک چاقو را فرو کرده بود توی پوست سینه اش و فشار می داد.
فورا آقای نصیری همسایه پایینیمان را صدا کردم. بچه ها دویدند توی پذیرایی و خیره شدند به ایوب
می دانستم زورم نمی رسد چاقو را بگیرم.
می ترسیدم چاقو را آن قدر فرو کند تا به قلبش برسد.
چانه ام لرزید.
ایوب جان……چاقو….را ….بده…به …من…آخر چرا …..این کار را….می کنی؟
آقای نصیری رسید بالا، مچ ایوب را گرفت و فشار داد.
ایوب داد زد: “ولم کن….بذار این ترکش لعنتی را دربیاورم….تو را….به خدا شهلا…..”
بغضم ترکید.
“بگذار برویم دکتر”
آقای نصیری دست ایوب را از سینه اش دور کرد. ایوب بیشتر تقلا کرد.
“دارم میسوزم، به خدا خودم می توانم، می توانم درش بیاورم. شهلا….خسته ا کرده، تو را خسته کرده.”
بچه ها کنار من ایستاده بودند و مثل من اشک می ریختند. چاقو از دست ایوب افتاد. تنش می لرزید و قطره های اشک از گوشه چشمش می چکید.
قرص را توی دهانش گذاشتم. لباس خونیش را عوض کردم. زخمش را پانسمان کردم و او را سر جایش خواباندم.
به هوش آمد و زخم تازه اش را دید. پرسید این دیگر چیست؟
اشکم را پاک کردم و چیزی نگفتم.
یادش نمی آمد و اگر برایش تعریف می کردم خیلی از من و بچه ها خجالت می کشید.
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی نامه #شهید_جانباز_ایوب_بلندی
#قسمت۴۸
صبح هدی با صدای بلند خداحافظی کرد.
ایوب با چشم هدی را دنبال کرد تا وقتی در را به هم زد و رفت مدرسه
گفت: “شهلا، هیچ دقت کرده ای که هدی خیلی بزرگ شده؟”
هدی تازه اول راهنمایی بود خنده م گرفت.
آره خیلی بزرگ شده، دیگه باید براش جهیزیه درست کنم.”
خیلی جدی نگاهم کرد.
_ “جهیزیه؟ اصلا، آن قدر از این کاسه و بشقابی که به اسم جهاز به دختر می دهند بدم میاید. به دختر باید فقط کلید خانه داد که اگر روزی روزگاری مشکلی پیدا کرد، سرپناه داشته باشد.”
+ اووووه، حالا کو تا شوهر کردن هدی؟ چقدر هم جدی گرفتی!”
دستش را گذاشت زیر سرش و خیره شد به سقف
_ “اگر یک روز پسر خوب ببینم، خودم برای هدی خواستگاریش می کنم”
صورتش را نیشگون گرفتم
+ “خاک بر سرم، یک وقت این کار را نکنی. آن وقت می گویند دخترمان کور و کچل بوده”
خنده اش گرفت?
“خب می آیند می بینند. می بینند دخترمان نه کور است و نه کچل. خیییلی هم خانم است”
می دانستم ایوب کاری را که میگوید “میکنم”، انجام می دهد.
برای همین دلم شور افتاد نکند خودش روزی پا پیش بگذارد.
عصر دوباره تعادلش را از دست داد.
اصرار داشت از خانه بیرون برود، التماسش کردم فایده ای نداشت.
محمد حسین را فرستادم ماشینش را دستکاری کند که راه نیفتد.
درد همه ی هوش و حواسش را گرفته بود.
اگر از خانه بیرون می رفت حتی راه برگشت را هم گم می کرد.
دیده بودم که گاهی توی کوچه چند دقیقه می نشیند و به این فکر می کند که اصلا کجا می خواهد برود. از فکر این که بیرون از خانه بلایی سرش بیاید تنم لرزید.
تلفن را برداشتم.
با شنیدن صدای ماموران آن طرف، بغضم ترکید.
صدایم را می شناختند.
منی که به سماجت برای درمان ایوب معروف بودم، حالا به التماس افتاده بودم:
“آقا تو را به خدا…تو را به جان عزیزتان آمبولانس بفرستید، ایوب حال خوبی ندارد، از دستم میرود آ…..می خواهد از خانه بیرون برود”
– چند دقیقه نگهش دارید،الان می آییم.
چند دقیقه کجا، غروب کجا……
از صدای بی حوصله آن طرف گوشی باید می فهمیدم دیگر از من و ایوب خسته شده اند و سرکارمان گذاشته اند.
ایوب مانده بود خانه ولی حالش تغییر نکرده بود.
دوباره راه افتاد سمت در
_ “من دارم میروم تبریز، کاری نداری؟”
از جایم پریدم
+ “تبریز چرا؟”
_ میخواهم پایم را بدهم به همان دکتری که خرابش کرده بگویم خودش قطعش کند و خلاص….
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی نامه #شهید_جانباز_ایوب_بلندی
#قسمت۴۹
“خب صبر کن فردا صبح بلیت هواپیما می گیرم.”
برایت پایش را توی کفشش کرد
_ “محمد حسین را هم می برم.”
+ “او را برای چی؟ از درس و مشقش می افتد.”
محمد حسین آماده شده بود. به من گفت:
“مامان زیاد اصرار نکن، می رویم یک دوری می زنیم و برمی گردیم.”
ایوب عصایش را برداشت.
_ “می خواهم کمکم باشد. محمد حسین را فردا صبح با هواپیما می فرستم.”
گفتم:” پس لا اقل صبر کن برایتان میوه بدهم ببرید.”
رفتم توی آشپزخانه
+ “ایوب حالا که می روید کی برمی گردید؟”
جلوی در ایستاد و گفت:
_”محمد حسین را که فردا برایت می فرستم، خودم…..”
کمی مکث کرد
_”فکر کنم این بار خیلی طول بکشد تا برگردم….”
تا برگشتم توی اتاق صدای ماشین آمد که از پیچ کوچه گذشت.
ساعت نزدیک پنج صبح بود. جانمازم را رو به قبله پهن بود. با صدای تلفن سرم را از روی مهر برداشتم. سجاده ام مثل صورتم از اشک خیس بود.
گوشی را برداشتم.
محمد حسین بلند گفت: “الو…….مامان”
+ تویی محمد؟ کجایید شماها؟”
محمد حسین نفس نفس می زد.
– “مامان ….مامان….ما….تصادف کردیم……یعنی ماشین چپ کرده”
تکیه دادم به دیوار
+ “تصادف؟ کجا؟ الان حالتان خوب است؟”
– من خوبم ….بابا هم خوب است….فقط از گوشش خون می آید.
پاهایم سست شد.
نشستم روی زمین.
-الو……مامان….من چی کارکنم؟
آب دهانم را قورت دادم تا صدایم بغض آلود نباشد.
+ “خیلی خب محمد جان، نترس بگو الان کجا هستید؟ تا من خودم را به شما برسانم.”
– توی جاده زنجان هستیم، دارم با موبایل یک بنده خدا زنگ می زنم. به اورژانس هم تلفن کرده ام، حالا می رسد، فعلا خداحافظ….
تلفنمان یک طرفه شده بود. چادرم را جمع کردم و نشستم توی پله ها و گوش تیز کردم تا بفهمم کی از خانه ی آقای نصیری سر و صدا بیرون می آید. یاد خواب مامان افتادم،
یک ماه قبل بود، اذان صبح را می گفتند که مامان تلفن زد: “حال ایوب خوب است؟”
صدایش می لرزید و تند تند نفس می کشید. گفتم: “گوش شیطان کر، تا حالا که خوب بوده چطور؟”
– هیچی شهلا خواب دیده ام.
+ خیر است ان شاءالله
– دیدم سه دفعه توی آسمان ندا می دهند:
“جانباز ایوب بلندی شهید شد
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی #شهید_جانباز_ایوب_بلندی 💠
#قسمت۵۰
صدای خانم نصیری را شنیدم، بیدار شده بودند. اشکم را پاک کردم و در زدم.
آن قدر به این طرف و آن طرف تلفن کردم تا مکان تصادف و مکان نزدیک ان را پیدا کردم.
هدی را فرستادم مدرسه
زنگ زدم داداش رضا و خواهر هایم بیایند.
محمد حسن و هدی را سپردم به رضا
می دانستم هدی داییش را خیلی دوست دارد و کنار او آرام تر است. سوار ماشین آقای نصیری شدم.
زهرا و شوهر خواهرم آقا نعمت هم سوار شدند. عقب نشسته بودم.
صدای پچ پچ آرام آقا نعمت و آقای نصیری با هم را می شنیدم و صدای زنگ موبایل هایی که خبرها را رد و بدل می کرد.
ساعت ماشین ده صبح را نشان می داد.
سرم را تکیه دادم به شیشه و خیره شدم به بیابان های اطراف جاده.
کم کم سر وصدای ماشین خوابید. محسن را دیدم که وسط بیابان افسار اسبی را گرفته بود و به دنبال خودش می کشید. روی اسب ایوب نشسته بود. قیافه اش درست عین وقت هایی بود که بعد از موج گرفتگی حالش جا می آمد، مظلوم و خسته.
+ ایوب چرا نشسته ای روی اسب و این بچه پیاده است؟ بلند شو….
محسن انگشتش را گذاشت روی بینی کوچکش، هیس کشداری گفت:
“هیچی نگو خاله، عمو ایوب تازه از راه رسیده، خیلی هم خسته است.
صدای ایوب پیچید توی سرم:
“محسن می رود و من تا چهلمش بیشتر دوام نمی آورم.
شانه هایم لرزید.
زهرا دستم را گرفت. “چی شده شهلا؟”
بیرون وسط بیابان دیگر کسی نبود.
صدای آقا نعمت را می شنیدم که حالم را می پرسید. زهرا را می دیدم که شانه هایم را می مالید.
خودم را می دیدم که نفسم بند آمده و چانه ام می لرزد.
هر طرف ماشین را نگاه می کردم چشم های خسته ی ایوب را می دیدم.
حس می کردم بیرون از ماشینم و فرسنگ ها از همه دورم.
تک و تنها و بی کس
با چشم های خسته ای که نگاهم می کند.
قطره های آب را روی صورتم حس کردم.
زهرا با بغض گفت: “شهلا خوبی؟ تو را به خدا آرام باش”
اشکم که ریخت صدای ناله ام بلند شد.
“ایوب رفت…من می دانم….ایوب تمام شد…”
برگه آمبولانس توی پاسگاه بود.
دیدمش
رویش نوشته بود:
“اعلام مرگ، ساعت ده، احیا جواب نداد”
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگینامه #شهید_جانباز_ایوب_بلندی💠
#قسمت۵۱
توی بیمارستان دکتر که صورت رنگ پریده ام را دید، اجازه نداد حرف بزنم، با دست اشاره کرد به نیمکت بنشینم.
– “آرام باشید خانم…حال ایشان…..”
چادرم را توی مشتم فشردم و هق هق کردم.
+”به من دروغ نگو، هجده سال است دارم می بینم هر روز ایوب آب می شود. هر روز درد می کشد. می بینم که هر روز می میرد و زنده می شود. می دانم که ایوب رفته است…..”
گردنم را کج کردم و آرام پرسیدم:
“رفته؟”
دکتر سرش را پایین انداخت و سرد خانه را نشان داد.
توی بغل زهرا وا رفتم.
چقدر راحت پرسیدم: “ایوب رفته؟”
امکان نداشت ایوب برای عملیاتی به جبهه نرود و من پشت سرش نماز حاجت نخوانم. سر سجادت زار نزنم که برگردد.
از فکر زندگی بدون ایوب مو به تنم سیخ می شد. ایوب چه فکری درباره من می کرد؟
فکر می کرد از آهنم؟ فکر می کرد اگر آب شدنش را تحمل کنم نبودنش هم برایم ساده است؟
چی فکر می کرد که آن روز وسط شوخی هایمان درباره مرگ گفت: “حواست باشد بلند بلند گریه نکنی، سر وصدا راه نیاندازی، یک وقت وسط گریه و زاری هایت حجابت کنار نرود، #حجاب هدی، حجاب خواهر هایم، کسی صدای آن ها را نشنود. مواظب باش به اندازه مراسم بگیرید، به اندازه گریه کنید.”
زهرا آخرین قطره های آب قند را هم داد بخورم.
صدای داد و بیداد محمد حسین را می شنیدم.
با لباس خاکی و شلوار پاره و خونی جلوی پرستارها ایستاده بود.
خواستم بلند شوم، زهرا دستم را گرفت و کمک کرد. محمد حسین آمد جلو…
صورت خیس من و زهرا را که دید،
اخم کرد.
“مامان….بابا کجاست؟”
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
💠زندگی #شهید_جانباز_ایوب_بلندی 💠
#قسمت۵۲
زهرا دستش را روی دهان گذاشت تا صدای هق هقش بلند نشود.
محمد حسین داد کشید: “می گویم بابا ایوب کجاست؟”
رو کرد به پرستار ها …آقا نعمت دست محمد را گرفت و کشیدش عقب، محمد برگشت سمت نعمت آقا: “بابا ایوب رفت؟ آره؟”
رگ گردنش بیرون زده بود.
با عصبانیت به پرستارها گفت: “کی بود پشت تلفن گفت حالش خوب است؟ من از پاسگاه زنگ زدم، کی گفت توی ای سی یو است؟ بابا ایوب من مرده…شما گفتید خوب است؟ چرا دروغ گفتید؟”
دست آقا نعمت را کنار زد و دوید بیرون
سرم گیج رفت، نشستم روی صندلی
آقا نعمت دنبال محمد حسین دوید. وسط خیابان محمد حسین را گفت توی بغلش
محمد خشمش، را جمع کرد توی مشت هایش و به سینه ی آقا نعمت زد.
آقا نعمت تکان نخورد: “بزن محمد جان….من را بزن….داد بکش….گریه کن محمد….”
محمد داد می کشید و آقا نعمت را می زد.
مردم ایستاده بودند و نگاه می کردند. محمد نشست روی زمین و زبان گرفت.
“شماها که نمی دانید…نمی دانید بابا ایوبم چطوری رفت. وقتی می لرزید شماها که نبودید. همه جا تاریک و سرد بود، همه وسایل ماشین را دورش جمع کردم و آتش زدم تا گرم شود، سرش را گرفتم توی بغلم…..”
بغضش ترکید و با صدای بلند گریه کرد:
“سر بابام توی بغلم بود که مرد……. با..با…..ایوبم….توی بغل….من مرد…..”
💖 کانال توسل به شهدا 💖
/eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
✳️ رمان های زیر در کانال توسل به شهدا بارگذاری شده است
👇👇👇👇👇👇👇
۱_📚 #دختر_شینا
۲_📚#حسین_پسر_غلامحسین (داستان زندگی شهید والامقام حسین یوسف الهی)
۳_📚 #تنها_میان_داعش
۴_📚 #چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن.
۵_ 📚 #ماجرای_حقیقی_معجزه_دعای_شهدا_
📚 ۶_ #رمان_واقعی_نسل_سوخته
۷_📚 #بدون_تو_هرگز
۸_ 📚#داستان_واقعی_شهید_امین_کریمی
۹_📚#عارفانه #شهید_احمد_علی_نیری
۱۰_📚 #قصه_دلبری #رمان_شهید_محمد_خانی
۱۱_📚#دمشق_شهرعشق
۱۲_📚#شهید_جانباز_ایوب_بلندی
۱۳_📚 #سلام_بر_یحیی
۱۴_📚 #قلبم_برای_تو
۱۵_📚 #قصه_ننه_علی
۱۶_📚 #عاشقانه_دو_مدافع
۱۷-📚 #درحوالی_عطریاس
۱۸-📚 #لیلا
۱۹-📚#مدافع_عشــــق
۲۰_📚#پروانه_ای_دردام_عنکبوت
۲۱_📚 #ماه_آفتاب_سوخته
۲۲_📚 #خاک_های_نرم_کوشک
۲۳_📚 #زندگینامه_شیطان
۲۴_📚#لقمه_حلال
۲۵_📚#شاهزاده_ای_در_خدمت
۲۶_📚#مجید_بربری
۲۷_📚#دلاور_نوده
۲۸_📚#یوزارسیف
۲۹_📚#شھـید_محسن_حاجی_حسنی
✅ برای خواندن داستان روی #هشتک بزنید
💖 کانال توسل به شهدا 💖
https://eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
🆔@Canal_tavasol_be_shohada
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
✳️ رمان های زیر در کانال توسل به شهدا بارگذاری شده است
👇👇👇👇👇👇👇
۱_📚 #دختر_شینا
۲_📚#حسین_پسر_غلامحسین (داستان زندگی شهید والامقام حسین یوسف الهی)
۳_📚 #تنها_میان_داعش
۴_📚 #چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن.
۵_ 📚 #ماجرای_حقیقی_معجزه_دعای_شهدا_
📚 ۶_ #رمان_واقعی_نسل_سوخته
۷_📚 #بدون_تو_هرگز
۸_ 📚#داستان_واقعی_شهید_امین_کریمی
۹_📚#عارفانه #شهید_احمد_علی_نیری
۱۰_📚 #قصه_دلبری #رمان_شهید_محمد_خانی
۱۱_📚#دمشق_شهرعشق
۱۲_📚#شهید_جانباز_ایوب_بلندی
۱۳_📚 #سلام_بر_یحیی
۱۴_📚 #قلبم_برای_تو
۱۵_📚 #قصه_ننه_علی
۱۶_📚 #عاشقانه_دو_مدافع
۱۷-📚 #درحوالی_عطریاس
۱۸-📚 #لیلا
۱۹-📚#مدافع_عشــــق
۲۰_📚#پروانه_ای_دردام_عنکبوت
۲۱_📚 #ماه_آفتاب_سوخته
۲۲_📚 #خاک_های_نرم_کوشک
۲۳_📚 #زندگینامه_شیطان
۲۴_📚#لقمه_حلال
۲۵_📚#شاهزاده_ای_در_خدمت
۲۶_📚#مجید_بربری
۲۷_📚#دلاور_نوده
۲۸_📚#یوزارسیف
۲۹_📚#شھـید_محسن_حاجی_حسنی
۳۰_📚#یک_فنجان_چای_با_خدا
✅ برای خواندن داستان روی #هشتک بزنید
💖 کانال توسل به شهدا 💖
https://eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
🆔@Canal_tavasol_be_shohada
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»
✳️ رمان های زیر در کانال توسل به شهدا بارگذاری شده است
👇👇👇👇👇👇👇
۱_📚 #دختر_شینا
۲_📚#حسین_پسر_غلامحسین (داستان زندگی شهید والامقام حسین یوسف الهی)
۳_📚 #تنها_میان_داعش
۴_📚 #چند_دقیقه_دلت_را_آرام_کن.
۵_ 📚 #ماجرای_حقیقی_معجزه_دعای_شهدا_
📚 ۶_ #رمان_واقعی_نسل_سوخته
۷_📚 #بدون_تو_هرگز
۸_ 📚#داستان_واقعی_شهید_امین_کریمی
۹_📚#عارفانه #شهید_احمد_علی_نیری
۱۰_📚 #قصه_دلبری #رمان_شهید_محمد_خانی
۱۱_📚#دمشق_شهرعشق
۱۲_📚#شهید_جانباز_ایوب_بلندی
۱۳_📚 #سلام_بر_یحیی
۱۴_📚 #قلبم_برای_تو
۱۵_📚 #قصه_ننه_علی
۱۶_📚 #عاشقانه_دو_مدافع
۱۷-📚 #درحوالی_عطریاس
۱۸-📚 #لیلا
۱۹-📚#مدافع_عشــــق
۲۰_📚#پروانه_ای_دردام_عنکبوت
۲۱_📚 #ماه_آفتاب_سوخته
۲۲_📚 #خاک_های_نرم_کوشک
۲۳_📚 #زندگینامه_شیطان
۲۴_📚#لقمه_حلال
۲۵_📚#شاهزاده_ای_در_خدمت
۲۶_📚#مجید_بربری
۲۷_📚#دلاور_نوده
۲۸_📚#یوزارسیف
۲۹_📚#شھـید_محسن_حاجی_حسنی
درحال بارگذاری....
✅ برای خواندن داستان روی #هشتک بزنید
💖 کانال توسل به شهدا 💖
https://eitaa.com/joinchat/3605659854C4f0b892d04
╰━━🌷🕊🌼🕊🌷━━╯
🆔@Canal_tavasol_be_shohada
#ڪانال_ما_را_بہ_اشتراڪ_بگذارید
«#اَلَّلهُمعجِّللِوَلیِڪَالفرَج»