📍خانمی از اهل محله مرحوم آیة الله حاج آقا رحیم ارباب,روزی به محضر ایشان آمد وگفت: دیشب در مجلس روضه ای آقایی می گفت: . 📍اگر شوهر,نماز نخواند همسرش باید از او فاصله بگیرد و اطاعت او را نکند اگر تشنه بود #آب به او ندهد؛ اگر چنین کند گناه کرده در حدّی که همه پیامبران را کشته باشد! شوهر من, #نمازش را مرتّب نمی خواند وظیفه شرعی من چيست؟ . 📍آیة الله ارباب چند بار فرمودند: عجب! خیلی عجیب است! من نمی دانم آن #آقا این سخن را بر اساس چه مأخذ شرعی بیان کرده است? . 📍البته شخص #مسلمان موظف است تکالیف شرعیه واجب خود را حتماً انجام بدهد، ولی سخن آن آقا به نظر می رسد غیر مقبول است. ان شاء الله شوهر شما نمازش را می خواند. . 📍زن گفت: حضرت آقا! او #نمازش را نمی خواند! فرمودند: ان شاء الله می خواند! 📍زن پرسيد: پس امر به معروف در کجاست؟ و من در اين باره چه تکلیفی دارم؟ حضرت آقا فرمودند: یکی دو بار که #شوهر سر حال است با زبان خوش به ایشان بگویید: من شما را دوست می دارم و اگر #نمازتان را مرتب بخوانید خیلی بیشتر دوستتان دارم. همین و بس! . 📍زن نفس راحتی کشید و گفت: خدا عمرتان بدهد! نزدیک بود با سخنان آن #آقا شیرازه زندگی ما گسسته شود. . 📌منبع: سیره فرزانگان, عبدالحسن بزرگمهر نیا, نشر سامان دانش, به نقل از: گردش ایام_ خاطرات مرحوم دکتر خلیل رفاهی