#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #عزیز_جان #قسمت_صدوچهلوچهار و رفتم که وسایلم رو بر دارم و برم.همه با تشکر و قدردانی منو تا دم در بدرقه کردن ولی این وسط دکتر از من جدا نمی شد و تا دم ماشین منو بدرقه کرد و دولا و راست شد که انگار من بچه ی اونو به دنیا آورده بودم وقتی رسیدم خونه غروب شده بود و زهرا و نیره ازم یه پذیرایی مفصل کردن و کنار کوکب دراز کشیدم و گفتم اسم پسرتو بزار مرتضی ، اگر دوست دارین؟و خوابم برد یک ساعت بعد با صدای زهرا که منو تکون می داد تا بیدارم کنه از خواب پریدم . پرسیدم چی شده ؟ گفت اومدن دنبالتون،گفتم نه دیگه نمی تونم…نیره فوراً گفت پس من میرم که بگم شما نمی تونین باهاشون بری گفتم نه صبر کن ببین کیه اگر مریض خودم باشه نمیشه نرم باید برم قبلا قول دادم،باز حاضر شدم و رفتم و همون شب هم یک دو قلو به دنیا آوردم که کار خیلی سختی بود و اونم خیلی ترسیدم وقتی بچه ی اول به دنیا اومد دیدم هنوز هست.چون برای اولین بار بود دست و پامو گم کردم ولی خدا رو شکر اونم گرفتم و به خیر و خوشی تموم شد و من نیمه های شب برگشتم خونه،خلاصه این سه تا زائو برای من پر از برکت بود نزدیک ظهر در زدن ملیحه در و باز کرد دو تا ماشین پر از پیشکش و یک پاکت پر از پول سرازیر شد تو خونه …هنوز اونا نرفته بودن که ماشین بعدی و بعدی که یک طرف حیاط پر شده بود از روغن و برنج و گوشت گرفته تا گلدونهای قشنگ و دسته های گل و میوه و شیرینی و پارچه های نفیس خلاصه روز عجیبی بود برای منو بچه هام که دو سال پیش توی خیابون خوابیدیم خیلی با ارزش بود احساس من و اینکه می فهمیدم یک دست نامرئی منو با خودش میبره تماشایی بود.من گفته بودم میتونم و تونستم ولی می دونستم و یقین داشتم که معجزه ای هم در کاره بله این فقط به یک معجزه شبیه بود و بس ، به پول ها و پیشکش ها نگاه می کردم و می فهمیدم اینا از طرف خدا برام فرستاده شده سرمو رو به آسمون کردم و گفتم دستت درد نکنه اوستا کریم.خیلی دلم می خواست اکبر هم بود و اون روز رو می دید.عروسی نیره نزدیک شده بود و قرار بود نیمه ی شعبان که ده روز دیگه بود تو منزل آقا جان برگزار بشه ، نیره با رقیه و بانو خانم و ستاره دختر خانم رفتن خرید عروسی.من نرفتم چون هنوز جهاز حاضر نبود و من فرصت کمی داشتم ، اون روز یکشنبه بود و جمعه قراربود جهاز رو ببریم.در عین حال خیلی بی حوصله بودم ، چون از اکبر خبری نداشتم و هنوز نیومده بود ، دلم برای بچه ام تنگ شده بود و بی طاقت بودم مثل مرغ پرکنده بی هدف راه می رفتم و چشم از در بر نمی داشتم سه ماه بود ازش خبر نداشتم و نمی تونستم جلوی احساسم رو که دل تنگی بود بگیرم بد خلق شده بودم و همش بغض داشتم و دیگه دل شوره هم بهش اضافه شده بود.هر وقت میومدم بشینم سر کار ، یکی میومد دنبالم و تا میرفتم و برمی گشتم و بعدم خسته بودم کارم رو عقب میانداخت ، تا بالاخره زهرا و کوکب هم اومدن به کمکم و جهاز رو حاضر کردیم و همه چیز به موقع حاضر شد و حتی لباس عروس رو هم دوختیم و صبح جمعه یک ماشین باری گرفتیم ، کوکب و نیره رو حبیب برد که آینه قران ببرن . منو ملیحه و زهرا با رضا رفتیم،گفتم بهت خونه ی نیره نبش کوچه ی نور محمدیان بود یک خونه ی دو طبقه و خیلی بزرگ نمی دونی چه احساسی داشتم ، همه ی موهای بدنم بلند شده بود و یه لرز خفیف به تنم افتاده بود روزی که قاسم اونو از من خواستگاری می کرد فکر نمی کردم حتی یک بقچه بتونم برای اون تهیه کنم و چه غمی توی دلم بود و حالا با سر بلندی جهاز اونو آورده بودم.رقیه و بانو خانم ، خانم و دختراش و دخترای بانو خانم همه اومده بودن و چقدر من جلوی اونا سرافراز شدم.وارد خونه که میشدی یک راهرو بود که یک طرفش آشپز خونه ی مدرن و شیکی بود با بهترین وسایلی که تازه اومده بود.من برای اولین بار اجاق به اون خوبی می دیدم و طرف دیگه یک اتاق بزرگ که اونم ناهار خوردی بود با یک میز بزرگ و مجلل و بعد از آشپز خونه یک سالن پذیرایی با فرش و مبل های قشنگ و پنجره ی سراسری رو به حیاط و طرف دیگه اتاق نشیمن با همون پنجره ها ، یک حیاط بزرگ با حوضی استخر مانند …. طبقه ی بالا پنج اتاق با یک حال و یک حموم نمی دونستم نیره و قاسم اون خونه رو می خواستن چیکار ولی آقاجان با اینکه خیلی پیر شده بود فکر آینده رو هم کرده بودمن دیگه نمی تونستم جلوی اشکم رو بگیرم …خلاصه اثاث رو چیدیم و برگشتیم.من حالا منتظر اکبر بودم و چشمم به در بود اون اخلاقش مثل آقاش بود و نبودنش خیلی به چشم میومد دلم می خواست بیاد و ببینه که چقدر اوضاع رو براهه و من براش گرامافون خریدم ویک دفعه به فکرم رسید حالا که می تونم یه ماشین براش بخرم چرا نخرم ؟شاید به هوای ماشین اگر اومد دیگه نره این بود که فردا با رضا و حبیب رفتیم دنبالش و یه شورلت آبی خریدم و گذاشتم دم در خونه..

#سرگذشت #برشی_از_یک_زندگی #عزیز_جان #قسمت_صدوچهلوپنج حالا برای اومدنش بی طاقت تر بودم و چشمم فقط به راه بود اگر سر کار بودم حواسم پرت می شد ، اگر نه همش به در نگاه می کردم و منتظر بودم دلم شور افتاد بود برای دیدن و بغل کردنش پر پر می زدم .یک شب که با همین حال توی حیاط چشم به در بودم و نیره داشت برای ملیحه لباس می دوخت و اونم پیشش نشسته بود… من اومدم تو حیاط و کنار ستون روی پله نشستم و سرمو تکیه دادم به ستون و به در نگاه می کردم احساس می کردم اکبر میاد صدای پاشو می شنیدم چون نمی تونستم چشم از در بر دارم یقین داشتم اون میادتو این حالا بودم که صدای زنگ در به صدا در اومدبا عجله چادرم رو سرم کردم و خودمو رسوندم به در و زیر لب گفتم می دونستم میای فدات بشه مادر ، دلم گواهی می داد ولی با تعجب دکتر ولی زاده رو دیدم که با یه خانم اومده بود گفتم سلام آقای دکتر به این زودی گیر کردی چی شده؟.خانمی که همراهش بود زن جا افتاده ای بود که فورا گفت : میشه مزاحمتون بشیم و یه کم با شما حرف بزنیم ؟گفتم در مورد چی ؟ مریض دارین ؟گفت نه لطفا اگه میشه بیایم تو.گفتم بفرمایید و اونا اومدن تو و من نیره رو صدا کردم و ازش خواستم پذیرایی کنه و یه چایی بزاره خودم رفتم لباس مرتب تری پوشیدم و برگشتم.نیره اونا رو برده بود تو اتاق پذیرایی،خودم زیر دستی بردم و در همین حال فکر می کردم آخه با من چیکار داره اگر یه کاری با من داشته باشه که نتونم، آبروم میره دل ناگرون بودم ودلهره داشتم.زیر دستی ها رو گذاشتم جلوی اونا و گفتم الان چایی حاضر میشه و شیرینی رو گرفتم …… خانمه با شرمندگی گفت : خیلی باید ما رو ببخشید این موقع مزاحم شدیم قرض از مزاحمت این بود که دکتر ….. راستش ما می خواستیم …از …. می دونین راستش نمی دونم از کجا شروع کنم …. گفتم راحت باشین تو رو خدا هر چی شده بگین من دارم نگران میشم ادامه داد ،متاسفانه دکتر پارسال زنشونو از دست داده و دو تا بچه داره گفتم وای چه بدمتاسفم به خدا خیلی سخته اون دوتا بچه بی مادر شدن؟ خدا برای کسی نخواد ببخشید ، آقای دکتر ولی بچه از مادر یتیم میشه نمک به زخم تون نریزم ولی خیلی متاسف شدم و باز برای هم دردی آه بلندی کشیدم و گفتم دنیا همینه خوب بچه ها دخترن یا پسر ؟خانمه گفت هر دو دخترن هشت سال و پنچ سال.. گفتم دختر کوچیک منم نه سالشه اسمش ملیحه اس راستش دختر بهتره واقعا درد سرش کمتره دکتر چرا خانم فوت کردن ؟دکتر گفت والله حصبه گرفته بود ولی خیلی زود روش اثر گذاشت و نتونستیم نجاتش بدیم …گفتم والله شما بدتون نیاد بعضی از این دکترا هیچی نمی فهمن….یه دفعه به خودم اومدم که نرگس میشه این قدر بلبل زبونی نکنی بد شد اومدم درستش کنم …گفتم خدا کنه همه مثل شما خوب و با وجدان باشن. دکتر گفت شما کی شوهرتون فوت کرده ؟یه دفعه موندم چی بگم گفتم برای چی ؟ و صورتم رفت تو هم و به هوای اینکه چیزی بیارم از اتاق اومدم بیرون رفتم تو مطبخ نیره داشت چایی می ریخت …به نیره گفتم نمی دونم اینا برای چی اومدن ؟نیره گفت شما ماشالله عزیز جان اجازه نمی دی حرف نزن بزار ببینیم برای چی اومدن همش صدای شما میادگفتم وا ؟ زیاد حرف زدم ؟ باشه و برگشتم تو اتاق و گفتم الان چایی رو دخترم میاره ببخشید شما برای چی اومده بودین ؟خانمه گفت دکتر اونشب که با هم کار می کردین شیفته ی شما شده من خواهرش هستم پرس و جو کردیم ، شما شوهر ندارین اگر می شد با برادر من ازدواج کنین می تونین خیلی خوب با هم کار کنین و بچه ها رو بزرگ کنین.واقعا مثل خان باجی زدم زیر خنده و با همون حال گفتم کاش شما بیشتر پرس و جو می کردین چون به شما درست همه چیز رو نگفتن من دو تا داماد دارم و یک پسر گردن کلفت.شوهر هم دارم ولی با هم زندگی نمی کنیم چون زن گرفته و باز خندیدم و به دکتر گفتم شما هم میون پیغمبر ها جرجیس رو انتخاب کردین.این همه زن و دختر که آرزو دارن زن دکتر بشن اومدی سراغ من که هزار تا دنباله داره از شما بعید بود آقای دکتر.دکتر گفت خیلی ببخشید به من گفتن شما تنها هستین و گرنه جسارت نمی کردم .گفتم اشکالی نداره خوب پیش میاد حالا من از این به بعد پُز می دم که خواستگاردکترداشتم وبلند خندیدم و اونام خندیدن.دکتر در حالیکه از جاش بلند می شدگفت خیلی شماروتحسین می کنم واقعااونشب منوتحت تاثیرقرار دادین و فکر می کنم شوهر شما خیلی اشتباه کرده.حالاازتوچه پنهون نگاه عاشقانه ای هم به من کردوصورتش قرمز شدودست وپاشو گم کرد من مونده بودم که حالا چیکار کنم!بالاخره خداحافظی کردن وراه افتادن به حیاط که رسیدن دوباره صدای زنگ در اومد.نیره در و باز کرد و صدای فریاد شادی نیره بلند شد و بعدم اکبر وارد حیاط شد. اومد اونم با چه وضعی ریشش در اومده بود و لباسهاش کثیف و سر و صورتش پر از خاک خلاصه آبروی منو جلوی خواستگارم برد..

دهه 60 طالع بینیسی 😁 دهہ شصتےها @dahee60

دهه نودی ها نمیدونن این چیه😃 دهہ شصتےها @dahee60

سلامتی اون بـــاجه تلفنی که تو بــــارون میرفتی زیر سقفش، یه دونه دو زاری مینداختی توش، یه ساعت حرف میزدی… آخرشم پولتو پس میداد!!! دهہ شصتےها @dahee60

اسباب بازی دهہ شصتےها @dahee60

یکی ازسرگرمی های دهه شستیها 👆👆 عاآآآآ کردن توی پنکه😆 دهہ شصتےها @dahee60

#کارتون دهہ شصتےها @dahee60

کاردستیامون دهہ شصتےها @dahee60

اینجوری کمان آرش داشتیم دهہ شصتےها @dahee60

دکتر محمدحسین توکل تک خوان گروه سرود بچه های آباده که سرود «مادر برام قصه بوگو» ایشان مشهور هست. دهہ شصتےها @dahee60