《 ماجرای خیانت عظیم ترکیه را کامل مطالعه بفرمائید 》 سیاست آبی ترکیه برای سوریه و عراق دولت ترکیه به محض پیوستن به ائتلافی که هدفش سرنگونی نظام بشار اسد رئیس‌جمهور سوریه بود، تلاش کرد تا آب را به خط مقدم فشار خود بر دمشق بیاورد و کاهش تدریجی مقدار ورودی آب به رودخانه‌های دجله و فرات را از ماه‌های اول بحران سوریه آغاز کرد آنکارا با به بازی درآوردن کارت کردی خود به‌دنبال توجیه سیاست آبی در قبال دمشق و بغداد است. ترکیه می‌خواهد با ابزار آب بر دو دولت برای فشار بر مناطق کردنشین مشترک در نوار مرزی این کشور ازجمله منطقه الجزیره فشار بیاورد و به اصطلاح «دولت خودمختار» تشکیل دهد تا زمینه‌های توجیهات بعدی برای اقدام آبی علیه دو همسایه جنوبی فراهم شود. داده های علمی آمارهای منتشرشده به‌وسیله «فائو» (سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد) نشان می‌دهد سوریه یکی از پنج کشور عربی است که وابستگی زیادی به منابع آبی خارج از مرزهایش دارد. دولت ترکیه با علم به این موضوع از چند دهه گذشته سیاست محدودیت‌های آبی را که مبتنی بر کاهش ورودی آب جاری از رودخانه‌های فرات و دجله به سوریه و عراق است را در پیش گرفته و باعث شده بخش قابل توجهی از مناطق حاصلخیز دو کشور از چرخه سرمایه‌گذاری کشاورزی خارج شوند. این موضوع خسارت قابل توجه به پروژه‌های تأمین آب شرب، مصارف آبیاری محصولات کشاورزی یا تولید برق به وجود آورده است. پژوهش‌های تخصصی نشان می‌دهد میزان آب‌های خارجی تجدیدپذیر که از رودخانه‌ها و سفره‌های آب زیرزمینی با منشأ خارجی به منطقه عربی سرریز می‌شود، سالانه به ۱۲۹ میلیارد مترمکعب می‌رسد، درحالی‌که این میزان از رودخانه‌ها و سفره‌های زیرزمینی داخلی حدود ۹۱ میلیارد مترمکعب است. طبق گزارش اقتصادی عربی برای سال ۲۰۲۱، چالش‌های فزاینده‌ای که برخی از کشورهای عربی با توجه به حقآبه‌های خود در زمینه آب رودخانه‌های مشترک با کشورهای همسایه، به‌ویژه رودخانه‌های نیل، دجله و فرات دارند، یکی از پنج چالش اصلی تشدید بحران آبی در کشورهای عربی است و اطلاعات رسمی به‌وضوح کاهش سطح زیرکشت و آبخیزداری را در سوریه تأیید می‌کند. آمار منتشر شده به‌وسیله سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد نشان می‌دهد سوریه حدود ۷۲.۴ درصد از منابع آبی خود را از خارج از مرزهایش تأمین می‌کند، این در حالی است که آمار مذکور برای عراق حدود ۶۰.۸ درصد است. البته در ادامه این آمار مصر، موریتانی و سودان قرار دارند که نیازشان به تأمین منابع آبی از خارح به ترتیب ۹۸.۳، ۹۶.۵ و ۹۶.۱ درصد است. 🧐اصل مشکل به کاهش میزان آب ورودی به رودخانه‌های فرات و دجله در تابستان به سطحی مربوط است که به میزان قابل توجهی نمی‌تواند حداقل نیاز دو کشور را تأمین کند. با وجود انکار دائمی دولت آنکارا، کاهش سطح آب در این دو رودخانه شاهد ملموسی بود که نمی‌توان نادیده گرفت. در نشست اخیر مقام‌های سوری و عراقی که در بغداد برای هماهنگی و یکسان‌سازی مواضع در زمینه اقدامات تکراری ترکیه در هر سال برگزار شد، تلاش شد کانالی برای گفت‌وگو با آنکارا برای بررسی پرونده باز شود. البته در فوریه گذشته صحبت از تلاش برای برگزاری نشست سه‌جانبه در بغداد مطرح شده بود. 🧐واقعیت پشت پرده 🧐موضوع صرفاً کاهش سهم آب طرف سوریه و عراق نیست، بلکه ترکیه اجازه عبور پساب‌های صنعتی و شیمیایی و گل‌ولای را به دو کشور همسایه می‌دهد. به‌عنوان نمونه، رود الجلاب ترکیه پس از قرار گرفتن در معرض خشکسالی، به مصب زباله‌های آلوده کشاورزی و صنعتی تبدیل شد که به‌نوبه خود به آب رودخانه‌هایی راه پیدا می‌کند که به سمت سرزمین‌های سوریه و عراق می‌روند. 🤔دو نکته تاریخی 1️⃣ در سال ۱۹۹۶ دولت ترکیه حتی اجازه داد تا آب را آلوده کنند و پساب‌های کارخانجات و فاضلاب شهری وارد خاک سوریه شود و سپس تهدیدات را به سطح نظامی رساند. در آن زمان آنکارا ارتش خود را در مرز با سوریه اعزام و دمشق را به بهانه حمایت دمشق از حزب کارگران کردستان (پ. ک.ک) به حمله نظامی تهدید کرد. وضعیت حزب عدالت و توسعه که سیاست توسعه‌طلبانه‌ای اتخاذ می‌کند و معتقدیم می‌تواند برای امنیت و ثبات منطقه خطرناک باشد، این‌گونه است. 2️⃣ تلاشی که برای لغو قراردادهای قبلی با توجه به تحولات ناشی از پدیده تغییر اقلیمی به‌ویژه با توجه به محدودیت منابع آبی در کشورهای منطقه و ورود بیشتر آن‌ها به گروه کشورهای آسیب‌دیده از تنش شدید آبی وجود دارد در کنار حفظ منابع آبی به آنکارا این امکان را می‌دهد تا با بهره‌گیری از نیازهای سایر کشورها، نقش منطقه‌ای بزرگ‌تری را در آینده برای خود در نظر بگیرد. این موضوع یاد آور پروژه و طرح بزرگی است که در دهه ۹۰ و اوایل قرن جاری گسترش یافت که منطبق بر انتقال آب از ترکیه به رژیم صهیونیستی است. #آینده #آب #سوریه #عراق #ترکیه #اسرائیل_غاصب 26 خرداد 1401 #خانم_خراسانی #aware_s