‍ #تمنای_وجودم #قسمت_شصتوسوم به طرف دوستاشون حرکت کردیم .که البته متوجه شدم دوستهای مشترک امیر هم هستن.نیما ما رو به هم معرفی کرد .راحیل و بهمن که با هم نامزد بودن, شایان و علی که از همون برخورد اول فهمیدم جز خندوندن بقیه کار دیگه ای نداره . راحیل خیلی خونگرم بود .از همون برخورد اول ارتباط صمیمی بین من و شیوا و اون بر قرار شد .ما خانومها جلوتر حرکت میکردیم و آقایون پشت سر ما .اما نیما و بهمن بیشتر وقتها نامزد بازیشون گل میکرد و میومدن کنار خانومهاشون قدم میزدن و معلوم نیست در گوششون چی میگفتن که اونها غش میرفتن از خنده . البته همین موضوع باعث شده بود ،امیر و شایان و علی اونها رو زن ذلیل خطاب کنن . بخاطر کفشهام مجبور بودم آهسته و با ملاحظه راه برم برای همین بعضی وقتها که اونها سرشون به نامزداشون گرم بود من عقب میموندم . امیر و بقیه هم به من میرسیدن اما با این حال فاصله رو رعایت میکردن .بیشتر هم مشغول صحبت و شوخی با خودشون بودن .این وسط من احساس میکردم اضافی ام . شیوا ، خدا بگم چکارت کنه .تو که میخواستی هی با نامزدت لاس بزنی من رو چرا با خودت آوردی ...ای کاش باهاشون نمی امدم .... به تله کابین رسیدیم و قرار شد همین چند ایستگاه رو که امدیم و با تله کابین برگردیم .چون خدا رو شکر همه گرسنه شون شده بود . راحیل و بهمن و شایان با یه تله که به اندازه سه نفر جا داشت اول سوار شدن .من و شیوا و نیما به همراه امیر و علی هم سوار یه تله شدیم . من کنار شیوا که تقریبا تو بغل نیما بود نشستم و امیر و علی هم رو بروی ما نشستن .تله کابین که حرکت کرد مسخره بازیهای علی هم شروع شد .همش مثل این دخترها جیغ میکشد و با ادای دخترونه ر و به امیر میگفت:وای امیر خان من میترسم تو رو خدا بغلم کن . امیر هم دستهاش رو باز میکرد و میگفت:جیگرت و ،بیا بپر بغل عمو بی حیا بودن دیگه ....نیما و شیوا که از خنده اشکشون در اومده بود .اما من دلیلی نمیدیدم که به این مسخره بازیهاشون بخندم .اه اه اه ... بنابرین با موبایلم ور میرفتم و الکی پیام میدادم ...حالا چی و به کی ...الله و علم .بعضی وقتها هم که واقعا سخت بود جلوی خنده ام رو بگیرم .بنابر این سعی میکردم فقط یه لبخند کوچولو بزنم اما انقدر سرم رو پایین نگاه میداشتم که انگار در حال نشستن ,رکوع رفتم . موقع پیاده شدن بعد از شیوا خواستم پیاده بشم که بخاطر کف تله کابین که خیس بود پام سر خورد اما سریع و به موقع دستم رو به دیواره تله گرفتم و خودم رو کنترل کردم . راحیل نزدیکم اومد و کمک کرد که از تله بیام پایین .شیوا هم که خدا بده برکت اصلا حواسش به من نبود . ساعت نزدیک دو و نیم بود و هیچ کس دیگه نا نداشت تا به پایین بریم و غذا بخوریم ،بنابراین با توافق همه به یکی از کافه تریای بزرگ اونجا رفتیم . سر یه میز طویل نشستیم .من سمت راحیل و بهمن که آخر میز بود بود نشستم . شیوا ی ندید بدید ,کنار نیما و روبروی مانشست .علی هم کنار نیما و امیر هم سر میز و سمت اونها نشستن . من که حسابی یخ کرده بودم .خدا رو شکر هوای سالن متبوع و گرم بود .مخصوصا با سوپی که همه خوردیم ،گرم گرم شدم . علی هم که مشغول مزه پروندن و شیطنت بود .تا اون موقع با من شوخی نکرده بود که اون هم زیاد طول نکشید . داشتم با راحیل حرف میزدم ،دقیقا یادم نیست راجع به چی بود که خندیدم .علی هم همون موقع گفت:مثل اینکه بالاخره یخ شما هم آب شد . دیدم نگاهش با منه گفتم :با من بودید ؟ دستش رو مثل این بچه مدرسه ای ها بالابرد و گفت:خانوم اجازه ،بله . همه زدن زیر خنده من هم از طرز حرف زدنش خندم گرفت .حالا ول کن نبود که, هی مزه میریخت .اما خدایی خیلی کارا ش بامزه بود . بعد از غذا نیما گفت:بچه ها با قیلون چطورید؟ همه موافقت کردن .راحیل پرسید :مستانه تو چه طعمی میخوای ؟ -چی رو ؟ شیوا گفت:قیلون دیگه ؟ با حالت تعجب پرسیدم :قیلون؟! علی:حتما ایشون فکر کردن درباره طعم کیک ازشون پرسیدی ؟ همه خندیدن .شونه هم رو بالا انداختم و گفتم:آخه من نمیدونستم . شیوا: حالا چه طعمی ؟ - تاحالا نکشیدم . -خوب این دفه رو امتحان کن . -نه .برای خودتون بگیرید من نمیکشم . شیوا :از اولش هم میدونستم . ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتوچهارم همون موقع راحیل و بهمن هم از پله های کافه تریا که اون رو از سطح زمین متمایز کرده بود ، بیرون اومدن و به تقلید از شیوا گلوله برفی درست کردن . سرم رو بالا گرفتم و به پنجره همونجایی که ما نسشته بودیم نگاه کردم .از اونجا کاملا میتونستم امیر و شایان و علی رو ببینم که باهم حرف میزدن و میخندیدن . من هم اگه جایی تو بودم میخندیدم و حال میکردم ... با برخورد گلوله برفی که به پام خورد ،فحشم رو که میخواستم به امیر بدم یادم رفت ...فکر کنم این یکی تکراری نبود اما این شیوا ی ورپریده تمرکزم رو بهم زد . یادم باشه برم تو اینترنت یه چند تا فحش جدید سرچ (search ) کنم.... یکی درست کردم .چشمم خورد به همون دختره که حالا با دوستهاش پشت سر نیما بیرون اومده بود .چند تا از اون برفهای که حالا یخ زده بود و سفت شده بود رو قاطی گلوله برفی کردم وصورتش رو نشونه گرفتم و با شدت پرت کردم .خورد به هدف . دیگه تو نشونه گیری استاد بودم.این هنر رو مدیون هستی بودم که وقتی دعوامون میشد بهم متکا پرت میکردیم ... طفلک دکورش ریخت به هم .من هم به روی خودم نیاوردم .یکی دیگه درست کردم و این دفعه به طرف نیما پرت کردم .دیدم دوستهاش و خودش مثل ببر زخمی نگاهم میکنن اینه که فیلم بازی کردم و با یه حالت متاسف گفتم :وای شرمنده من میخواستم به ایشون بزنم . و با دست نیما رو نشون دادم . اونها هم که فکر کردن من عذاب وجدان گرفتم ،به تکون دادن سر کفایت کردن و رفتن . اما نیما هم نامردی نکرد و به کمک شیوا رفت . گلوله برفی بود که به طرفم پرت میشد .نا کسا مهلت نمیدادن از خودم دفاع کنم . من هم دیدم چیزی نمونده که آدم برفی بشم ،فرار و بر قرار ترجیح دادم و به طرف دیگه دویدم .البته دویدن که چه عرض کنم .از بس که برف بود هی بوگسباد میکردم نیما هم هی داد میزد :اگه راست میگی وایسا و مبارزه کن .... اما من که همچنان گلوله های برف به پشتم میخورد بر نگشتم و به سمت مخالش همچنان میرفتم . وقتی مطمئن شدم دیگه از گلوله برفی خبری نیست .وایسادم .یه کم که نفسم سر جاش اومد برگشتم .دیدم نیما داره بر میگرده پیش بقیه .از فرصت استفاده کردم و یه گلوله برفی بزرگ درست کردم و آروم رفتم پشت سرش .یک دفه یقه کاپشنش رو کشیدم و گلوله برفی رو انداختم تو یقه اش .از خوشحالی که پیروز شدم دستام رو زدم بهم و گفتم :بفرمایید این هم سهم شما بیچاره دادش رفت هوا . اما همین که برگشت نفسم بند اومد .اون نیما نبود .فقط کاپشنش مثل نیما بود .با دستپاچگی گفتم:ببخشید من شما رو اشتباه گرفتم . پسره یه لبخند زد و گفت:عیب نداره ...حالا چرا اینقدر هول شدی؟ -شرمنده ،آخه من فکر کردم شما یکی از دوستام هستید . با پرو یی گفت:خب ،با هم دوست میشیم .اونوقت من هم میشم یکی از اون دوستهات . حالتم عوض شد .اخمهام رو کردم تو هم و از بغلش رد شدم .اما یه دفه بند پالتوم که باز شده بود رو کشید و گفت:حالا کجا ؟چقدر هم ناز داری ملوسک خانوم . به طرفش برگشتم و گفتم چکار میکنی ؟ و بند پالتوم رو با شدت از دستش کشیدم بیرون . گفت:مثل اینکه یه چیزی هم بدهکار شدیم . -من که معذرت خواهی کردم -همین ! -پس باید چکار میکردم -مشگلی پیش اومده به طرف صدا برگشتم .فقط همین رو کم داشتم .این دیگه از کجا پیداش شد ؟ امیر با ابروهای در هم کنارم ایستاد و منتظر جوابم شد . از نگاه عصبانیش داشتم سنکوپ میکردم . پسره جواب داد :نه آقا مشکلی پیش نیومده .خانوادگیه ,لطفا مزاحم نشید. امیر با همون حالت به طرفش نگاه کرد .با صدایی که انگار از ته چاه در میاد گفتم : فقط یه سو تفاهم بود ،همین ... ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتوپنجم بعد بطرف پسر نگاه کردم و گفتم :باز هم ازتون معذرت میخوام اینقدر که پرو بود حد نداشت .دستش رو به طرفم دراز کرد و گفت:عیب نداره عزیزم ،بریم ...آقا بفرما .ممنون از حمایتتون . امیر محکم زد زیر دستش و گفت:دستت رو بنداز عوضی . بعد هم یه دفه یقه اش رو چسبید .من که داشتم از ترس غش میکردم .هردوشون با هم گلاویز شده بودن و داد و بیداد میکردن . صدای فریاد شیوا رو شنیدم .بطرف صدا برگشتم .دیدم نیما و بهمن همراه شایان و علی به سمت ما میدوند . من هم بدو بدو به طرف شیوا و راحیل رفتم .یه چند باری هم نزدیک بود بد جور زمین بخورم .شیوا دستم و گرفت وگفت:حالت خوبه ؟ راحیل گفت:رنگش خیلی بد جور پریده ؟ روی برفها نشستم .شیوا زیر بازوم رو گرفت و گفت:بریم داخل کافه تریا برات آب قند بگیرم . گفتم:حالم خوبه ولی تمام وجودم میلرزید . -آره، از رنگ و روت معلومه چقدر راست میگی . راحیل هم اون یکی بازوم رو گرفت و کمک کرد تا از پله ها بالا برم. هنوز سر و صدا زیاد بود .پشت سرم رو نگاه کردم .چند نفری جمع شده بودن وجلوی دید رو گرفته بودن . وقتی آب قند رو خوردم کمی حالم جا اومد.شیوا پرسید :جریان چی بود ؟ همه اتفاقات رو تعریف کردم .راحیل سرش رو تکون داد و گفت:تو هم از شانست گیر چه آدمی افتادی! گفتم:از همه بدتر که با هم دست به یقه شدن . رو به شیوا گفتم :نمیدونم از کجا سر و کله پسر خالت پیدا شد . شیوا گفت:من دیدم امیر یه دفه مثل برق از اینجا پرید بیرون و به طرف شما اومد ...نگو از پنجره شما رو دیده بوده . دوباره هر سه به بیرون نگاه کردیم .خدا رو شکر قضیه فیصله پیدا کرده بود .چون همه پراکنده شده بودن .از اون پسره خر هم ،خبری نبود .امیر هم مدا م دست تو موهاش میکشد و معلوم بود بقیه اون رو به آرامش دعوت میکنن. راحیل گفت:من برم بهشون بگم ما اینجاییم . چند لحظه بعد همه داخل شدن .جرات نداشتم به امیر نگاه کنم .حتی از بقیه هم خجالت میکشیدم .همه به سمت میز ما اومدن و همونجا وایسادن . فقط امیر چند میز اونطرف تر کنار پنجره نشست . علی برای اینکه جو عوض بشه گفت: بابا،یه آب قند هم به این امیر بدید پس نیوفته . همه خندیدن ،جز من و امیر . زیر چشمی حواسم بهش بود .یه سیگار روشن کرد ویه پوک محکم بهش زد.سرم رو پایین انداختم و گفتم :ببخشید ،من با عث شدم ،امروز خراب بشه . نیما گفت:نه اتفاقا ،به نظر من که یه خاطره شد بچه خر میکرد ... شیوا : راست میگه ،یه خاطره به یاد موندنی شد از توچال علی: البته اگه ما یه کم دیر تر رسیده بودیم یه خاطره میشد از بادمجون چینی شیوا :بادمجون ؟! -آره دیگه ،اگه ما سر نرسیده بودیم ،بادمجون بود که تو صورت امیر و اون پسره کاشته میشد . همه زدن زیر خنده اه ه ه ه ...این هم وقت آورده واسه شوخی امیر خیلی جدی گفت:میشه بس کنی علی علی خودش رو مثل بچه ها جمع کرد و گفت:مامان من از این عمو بد اخلاقه میترسم . بعد هم گفت:من میرم بیرون تا کتک نخوردم شایان و بهمن هم خنده کنان با هاش بیرون رفتن . راحیل گفت: حالت بهتر شد -آره شیوا : بریم مستانه ؟ بلند شدم و گفتم:بریم نیما رو به امیر گفت:بریم امیر -شما برید من خودم رو به شما میرسونم نیما دست شیوا رو گرفت و با شیوا بیرون رفتن .راحیل هم راه افتاد اما همین که دید من تکون نمیخورم گفت: چی شد؟ ادامه دارد.... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتوششم آهسته گفتم :من الان میام ،میخوام از ایشون معذرت خواهی کنم -معذرت خواهی برای چی ؟مطمئن باش از دست تو ناراحت نیست . -میدونم ،اما بلاخره بخاطر هیچی در گیر شد -هر جور ملیته.ما دم در منتظریم . بعد هم به طرف در رفت .وقتی راحیل بیرون رفت به خودم جرات دادم و به طرف امیر نگاه کردم .سیگارش تو دستش بود و از پنجره به بیرون نگاه میکرد .هنوز هم قیافه اش گرفته بود.یه لحظه پشیمون شدم پیشش برم . به خودم جرات دادم و چند قدم برداشتم و جلوی میزش قرار گرفتم .متوجه من شد و نگاهش رو از بیرون گرفت و به من نگاه کرد .انقدر اخمهاش تو هم بود که یادم رفت چی میخواستم بگم .مخصوصا که همونطور خیره شده بود به من . نگاهم رو پایین انداختم و گفتم :به خاطر این اتفاق متاسفم هیچی نگفت .دوباره سرم رو بالاکردم .همونطور نگاهم میکرد .کم مونده بود گریه ام بگیره .نگاهش مثل این بود که به یه مجرم نگاه میکنه .با صدایی که سعی میکردم نلرزه ادامه دادم :مقصر من نبودم ...یعنی بودم اما فقط یه اشتباه بود ،همین .من فکر کردم اون آقا نیما س. نمدونم چرا داشتم برای اون توجیه میکردم ...! پوکی به سیگارش زد .برای لحظه ای دود سیگار رو تو دهنش نگه داشت. دیدم اصلا خیال نداره حرف بزنه برای ختم حرفهام گفتم:به هر صورت ...من معذرت میخوام که با عث شدم شما درگیر بشید . و دوباره نگاهش کردم . چشمهاش رو کمی تنگ کرد و دود سیگارش رو داد بیرون و گفت:بیرون منتظرتون هستن . و دوباره از پنجره به بیرون نگاه کرد . همین ....!!!! ناخودآگاه اخمهام رفت تو هم ... مستانه میگم خری میگی نه این آدمه...ببین چطور سنگ رو یخت کرد ...مگه تو به این پسر شجاع گفته بودی،ادای سوپر من رو در بیاره و مثل گوجه سبز اونجا سبز بشه که حالا اینطوری برات قیافه گرفته ...نکنه فکر میکردی الان بهت میگه ،خواهش میکنم ،این چیزها ممکنه برای همه پیش بیاد .اصلا خودتون رو ناراحت نکنید ....وای مستانه با این حرفی که الان زد یعنی ،تو اصلا برام مهم نیستی .اصلا من بخاطر این موضوع اینجا نشستم ,فقط خواستم یه سیگار بکشم ..همین . وقتی از سر میز بلند شد تازه متوجه شدم که هنوز همونجا ایستاده ام .از کنارم که رد شد گفت:تا فردا میخواین همینطور وایستید و به روبرو خیره بشید. دستم رو از حرص مشت کردم و بهم فشردم . ای لعنت به تو مستانه ،لعنت . وقتی از در خارج شد ،بغض من هم شکست .برای اولین بار خرد شدنم رو دیدم .اون هم جلوی کی یه کوه غرور .به همین سادگی شکستم . دستم رو جلوی دهنم گذاشتم و به دستشویی رفتم .هر چه قدرمیخواستم اشک نریزم ،نمیشد .دونه دونه و پشت سر هم پایین میومدن ....... مستانه باید به خودت مسلط باشی ...برای چی گریه میکنی؟ واقعا که ...آخه گریه نداره که ......آفرین یه نفس بلند بکش ....بعد اون اشکت رو پاک کن و برو بیرون ...۳،۲،۱... همین که نفس عمیق کشیدم ،از بوی گند توالت نزدیک بود به اغما برم .همین هم با عث شد گریه ام بند بیاد .قبل از این که کار به تنفس مصنوعی بکشه ،اشکهام رو پاک کردم و زدم بیرون . وقتی رفتم بیرون سرم رو تا حد امکان پایین گرفتم .خوشبختانه امیر و شایان به همراه علی جلو تر داشتن میرفتن .این چهار نفرم که سرشون به عشق خودشون گرم بود .اینکه کسی متوجه نشود من گریه کردم . اون سه تا هم وقتی متوجه ما شدن قدمهاشون رو کند کردن تا ما بهشون برسیم .دوباره علی با حرفهاش و کارش همه رو به خنده انداخت .تنها کسی که نمیخندید من بودم . چقدر احمق بودم من که فکر میکردم امیر به خاطر اون موضوع ناراحته ...تو رو خدا نگاهش کن .اصلا انگار نه انگار ... ادامه دارد. @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

روزم بــه نـام تــ❤️ـــو مـــادر: 🌷السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ 🍃السَّلامُ عَلَيْكِ يَا بِنْتَ نَبِيِّ اللَّهِ 🌷السَّلامُ عَلَيْكِ يَا زَوْجَةَ وَلِيِّ اللَّهِ 🌷السَّلامُ عَلَيْكِ يَا أُمَّ الْحَسَنِ وَ الْحُسَيْنِ سَيِّدَيْ شَبَابِ أَهْلِ الْجَنَّةِ 🍃السَّلامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الرَّضِيَّةُ الْمَرْضِيَّةُ السَّلامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْفَاضِلَةُ الزَّكِيَّة 🌷ُالسَّلامُ عَلَيْكِ أَيَّتُهَا الْحَوْرَاءُ الْإِنْسِيَّةُ 🍃السَّلامُ عَلَيْكِ يَا فَاطِمَةُ بِنْتَ رَسُولِ اللَّه 💠تا ابد اين نکته را انشا کنيد پاي اين طومار را امضا کنيد🌼 💠هر کجا مانديد در کل امور رو به سوي حضرت زهرا کنيد🌼 ❣ #روزتون_پربرکت❣ 🔘فروارد این پیام صدقه جاریه است🔘 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662

راز شمـ🎂ـع چیه؟؟؟ تا حالادقت کردید که توی مراسم عرفانی و روحانی و جاهای مقدس چرا شمع روشن میکنند؟ تا حالا به این فکر کردید که چرا روی کیک تولد شمع میذارن،و لحظه فوت کردن شمع میگن آرزو کن؟ راز شمع چیه؟ عالم خلقت اگه تجزیه بشه به چهار عنصر می رسیم:آب...آتش...باد...خاک...ودر دل این چهار عنصر شعور الهی وجود داره... اگه موقع دعا کردن جایی باشیم که این چهار عنصر وجود داشته باشن استجابت دعا به شدت اتفاق میفته... شمعی که میسوزه این چهار عنصر رو با هم داره: موم شمع:خاک شعله شمع:آتش دود شعله:باد موم ذوب شده:آب وقتی موقع دعا کردن به شمع در حال سوختن نگاه میکنی به شعور الهی متصل تر میشی... ودعا به راحتی به عالم بالا میره و به استجابت میرسه اگه با قوانین خیر هماهنگ باشه... راز شمع اینه.... برای همین در محراب ها و مکان های مقدس برای دعا کردن شمع روشن میکنن و روی کیک تولد شمع میذارن و لحظه ی فوت کردنش میگن آرزو کن...!!! ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ 🌹بـا فروارد کردن داســــتانهای کــانــال از ما #حمایت کنـیـد😘🙏 #کانال_داستان 👇🌷 http://eitaa.com/joinchat/3453091851Cb049da4662 ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتوهفتم یه بیست دقیقه ای بود که راه افتاده بودیم و تقریبا چیزی به پایین نمونده بود .راحیل و بهمن دست تو دست هم از همه جلوتر میرفتن .من و شیوا و نیما هم از همه عقبتر بودیم .اون سه کله پوک هم جلوی ما راه میرفتن .یه لحظه شیوا توقف کرد که بند پوتینهاش رو ببنده ،نیما هم وایساد .خواستم وایسم اما فکر کردم شاید اینها دوست ندارن من هی مثل کنه بهشون بچسبم ،ناسلامتی روز اول نامزد شدنشون بود .اینه که به راهم ادامه دادم . اون سه تا هم برگشتن ببینن چی شده ،که با اشاره نیما حرکت کردن .من بدون اینکه به هیچکدومشون نگاه کنم به راهم ادامه دادم .اما همون موقع اون سه تا هم راه افتادن . از شانس من امیر کنار من قدم برمیداشت .اما سعی کردم اصلا بهش فکر نکنم تا بیشتر از این اعصابم خرد نشه .به اندازه کافی قاطی بودم . هوا هم که رو به غرو ب بود بیشتر سرد شده بود.تازه یادم افتاد چقدر سردم شده .حالا مگه میرسیدیم ...دستم شده بود یه تیکه یخ ای خدا چی میشد من الان یه دستکش پشمی گرم با خودم داشتم ...یا الان توی خونمون کنار شومینه نشسته بودم و یه چایی داغ داغ میخوردم . از تصور همچین چیزی یه آه کشیدم که با عث شد نگاه امیر به سمتم کشیده بشه .من هم دیدم خیلی ضایع آه کشیدم ،اینه که دستم رو جلوی دهنم بردم هی ،ها کردم مستانه بخدا تو باید بری خودت رو به یه دکتر نشون بدی ،آخه چرا بلند تصور کردی که این برگرده نگاهت کنه ..... دیدم نه همینطور کلید کرده رو ما و ول کن نیست.دستم رو پایین انداختم و با یه حالت نگاهش کردم که یعنی ،شناسنامه بدم خدمتتون . به جای این که از رو بره لبخندش پررنگتر شد . بچه پرو ...شیطونه میگه بزنم اونجایی که کار سازه ، عقده این چند وقت رو در بیارم ها خدا شکر شایان صداش کردو به سمت اون برگشت وگرنه فکر کنم تا موقعی که اون پایین برسیم رو صورت ما قفل کرده بود . ای خدا یه کاری کن این پاش لیز بخوره و همچین محکم بخوره زمین من دلم خنک شه ... هنوز وقت نکرده بودم که بخاطر این دعام ،صلوات نذر کنم که پام لیز خورد و لنگ و پاچه ام رفت هوا . یه جیغ بنفش کشیدم و ناخودآگاه دستم کاپشن امیر رو چنگ زد .اون هم که اصلا حواسش نبود ومشغول صحبت بود ،همراه من خورد زمین . یه لحظه فقط هاج و واج به هم نگاه کردیم . شیوا با دیدن این صحنه خودش رو به من رسوند و گفت: ای وای ....چی شد یه دفه؟ مثل این گیجها فقط نگاهش کردم . -با توام ... با صدای خنده علی و شایان به طرفشون نگاه کردم .دوباره شیوا به حالت نگران پرسید :مستانه جایت درد میکنه ...تو چی امیر ؟ سرم رو به حالت نه بالا بردم . شیوا : خب پس چرا نشستید ،پاشید دیگه ؟ امیر با شیطنتی که تو صداش بود گفت: من میخوام بلند شم ،اما نمیشه . شیوا پرسید :واسه چی نمیشه ؟ متوجه شدم امیر اشاره ای به من کرد .شیوا زد زیر خنده و گفت:بابا ولش کن بنده خدا رو . و به دستم اشاره کرد . به دستم نگاه کردم دیدم محکم مچ دستش رو گرفتم . زود دستم رو کشیدم و گفتم :ببخشید حواسم نبود . امیر لبخند زد و زود بلند شد .من هم با پام یکی زدم به شیوا که خنده اش رو جمع کنه . با کمک شیوا بلند شدم و تا خود اون پایین ولش نکردم ..... وقتی به خونه برگشتم هوا دیگه تاریک شده بود .حالا ساعت هنوز شش هم نشده بودا،اما این مادر من مثل همیشه غر زد که چرا دیر برگشتم و تلفنم رو جواب ندادم واز همین گیر دادنها . شب با این که خیلی خسته بودم اما باز بیخوابی اومده بود سراغم .دوباره ماجرا های امروز تو ذهنم تداعی میشد.یه لحظه لبخند میزدم ،یه لحظه اخم میکردم . هیچ وقت یاد ندارم توی عمرم به اندازه این چند وقت سوتی داده باشم .اون هم در برابر امیر ....راستی چرا امیر ؟! یه نفس بلند کشیدم .نفسم میلرزید ....دوباره قلبم در میزد . چند بار زمزمه کردم امیر ...امیر ... چقدر این اسم قشنگ بود .دوباره چهره اش اومد جلو چشمم .چقدر این اسم برازنده اش بود .. ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتونهم نه ،اما الان از امیر میپرسم تا لحظه ای که شیوا برگرده ،به مامان زنگ زدم و خبر رو دادم .این هم اخلاق خوب ما خانوم هاس که یه لحظه هم نمیتونیم حرف تو دلمون نگه داریم . قرار شد بعد از تعطیلی شرکت با مامانم بریم برای خرید پارچه . شیوا در اتاق رو بست و گفت:امیر گفت خودت باید بری ازش بپرسی نه این که من رو بفرستی ... بلند شدم و روسریم رو درست کردم .این قلب عاشق ما هم که برای خودش بندری میزد .به طرف در رفتم .شیوا دستش رو مشت کرد و جلوی دهنش گرفت و گفت:وا ...چه عجب تو ایندفه به این پسر خاله ما بد و بیراه نگفتی . بی توجه به حرفش در زدم و وارد شدم . امیر پشت میزش نشسته بود .به محض این که من وارد شدم از جاش بلند شد و سلام کرد . از اول هم میدونستم عاشق چه آدم محترم و نمونه ای شدم ...خدا حفظت کنه مرد ....بنشین عزیزم ،خجالتم نده اما همین که فهمیدم برای دادن نقشه ای از سر جاش بلند شده ،حسابی خیط شدم من نمیدونم عاشق چیه این آدم شدم ... امیر نقشه رو به طرفم گرفت و گفت:خانوم صداقت ،این نقشه احتیاج به بررسی داره ،من خیلی سرم شلوغه زحمتش با شما . بدون اینکه نگاهش کنم .نقشه رو ازش گرفتم و سریع زدم بیرون .یعنی اگه یه دقیقه دیگه اونجا میموندم غش میکردم شیوا یه نگاه به من کرد و گفت:بخاطر این که دیروز انداختیش زمین دعوات کرد ...آخه رنگت خیلی پریده توجهی نکردم و به اتاقم رفتم .فکر کنم یه علامت سوال از اون گنده هاش بالای سرش روشن شد . اونقدر کار نقشه زیاد بود که وقت نکردم برم نهار .این شیوا هم که میخواست با این نامزد درپیتش بره که من ترجیح دادم به کارم ادامه بدم . کارم ساعت چهار تموم شد .رفتم پیش شیوا دیدم اون هم همش حواسش به s m s دادن به این نامزدشه. دلم لک زده بود امیر رو ببینم از صبح ندیده بودمش .دیدم که اونجا الاف نشستم واسه همین تصمیم گرفتم برم از امیر اجازه بگیرم برم خونه بلکه به کار و زندگیم برسم . سعی کردم ایندفه مسلط باشم .یه نفس بلند کشیدم و در زدم .وقتی گفت ،بفرمایید همه شجاعتم رو از دست دادم .اما دیگه باید میرفتم .در رو باز کردم .نگاه از نقشه جلوش گرفت و به سمت من برگشت . یه دفه دلم هری ریخت پایین .وقتی دید من همونجور دارم نگاهش میکنم اومد نزدیکتر .باز هوا کم آوردم .وقتی که مستقیم تو چشم هام نگاه میکرد .همه چیز یادم میرفت .نگاهم رو معطوف وسایل توی اتاقش کردم و گفتم:ببخشید ....میشه ..من امروز ...زودتر برم. یه نگاه بهش انداختم .چشمهاش رو ریز کرده بود و نگاهم میکرد .حتما داشت میگفت ،این چرا برای این یه جمله اینقدر تته پته کرد . نگاهم رو به زیر انداختم ،اینطوری فکر میکردم اعتماد به نفس بیشتری دارم . امیر : مشکلی پیش اومده ؟ اره ،یه مشکل که فقط خودت میتونی حلش کنی نگاهم رو فقط تا یقه اش بالا بردم و گفتم :نه و نگاهم رو همونجا ثابت نگه داشتم نگاه به یقه اش کرد .فهمیدم خیلی تابلو نگاه کردم .دوباره نگاهم رو به پایین انداختم . بعد از چند ثانیه گفت: مشکلی نیست ،میتونید برید حتی تشکر هم نکردم .دوباره مثل صبح پریدم بیرون . شیوا :دنبالت کرده بود ؟! به اتاقم رفتم و کیفم رو برداشتم .اومدم بیرون گفتم : من دارم میرم کاری نداری - مثل این که تو هم بله .حالا کجا به سلامتی ؟ میخوام برم امروز با مامان پارچه بخرم -باشه .میگم حالا یه مدل ندی که اینقدر افتض باشه آدم روش نشه نگات کنه دستم رو به عنوان خداحافظی تکون دادم و گفتم .نگران نباش ،خدا حافظ ادامه دارد.... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

.#تمناي_وجودم #قسمت‌_هفتادم انقدر از این مغازه به اون مغازه رفتیم که کلافه شده بودم .بلاخره به یه پارچه مرغوب خریدم که مشکی برق بود . سرراه پارچه رو به خیاط سر کوچمون بردم اما از شانسم دستش درد میکرد و پارچه رو قبول نکرد .مادرم که هی مدام غر میزد که چرا اول ازش سوال نکردیم بعد در به در خوچه و خیابون دنبال پارچه بریم . داشتم به غرغرهای مامانم گوش میدادم که شیوا زنگ زد .حوصله این یکی رو نداشتم .اما یادم افتاد میتونم به شیوا بگم با هم بریم پیش اون خیاطی که سراغ داره .دکمه رو زدم و با چرب زبونی گفتم :سلام عزیزم خوبی -سلام ...چی خوش اخلاق شدی ؟ -و مگه من بد اخلاق بودم -کم نه .به قول امیر هر وقت آدم تو رو میبینه اخمهات تو همه . دلم گرفت ....راست میگفت بچه ام ،من همیشه اخمو بودم -الو مستانه قطع شد نه ...خب چکار داری زنگ زدی -هیچی مخواستم ببینم پارچه خریدی . -اره مبارکت باشه .انشاالله بریم یه روا باهم پارچه عروسیت رو بخریم قند تو دلم آب شد ..یعنی میشد من عروس امیر بشم ....وای چه بی حیا شدم من . مستانه خوبی یا بیدار ؟ -حواسم نبود -ای دختر پرو .نکنه دلت ضعف رفت وقتی گفتم عروسیت ،هان . -ساکت باش مگه همه مثل تو هولن .راستی شیوا من هم میخوام پارچه ام رو بدم همون خیاط تو بدوزه . -باشه فردا که پارچه خریدم میام با هم بریم پیش خاله مریم -عالیه .پس تا فردا خداحافظ ***************** فردا هر چی کار عقب مونده بود سر من بدبخت ریخته بود .این شیوا هم اگه سر کار نمی امد سنگینتر بود .چند دقیق به تعطیلی شرکت شیوا و نیما با هم وارد شدن اینها هم به درد کار کردن نمیخورن . از خستگی روی صندلی ولو شدم . شیوا :قیافه اش رو . -روت برم .هر چی کار بود ریختی سر من . -و هر چی کار نیما بود ریخته سر من . با دیدن امیر جون گرفتم و تو دلم یه قربون صدقه اش رفتم . نیما خندید و گفت:انشالله عروسیت جبران میکنم امیر خان دستش رو بالا برد و گفت:انشالله خنده ام گرفت اما لبم رو گاز گرفتم تا نخندم . شیوا رو به من گفت:پاشو تنبل خانوم ،خاله مریم منتظره امیر : جایی قراره با مامان برین ؟ اگه الان عاشقش نبودم میگفتم ،مگه تو فضولی ! اما نگفتم فقط گفتم ،با اجازه آقامون بله . شیوا :اره قراره خیاطه خاله , لباس من و مستانه رو بدوزه -پس همون گفتم برای چی شیوا و نیما یادی از ما کردن نگو گفتن امیر که میره خونه خب مار رو هم ببره شیوا : وظیفته بعد هم یه نیشگون از بازوی امیر گرفت و گفت :وای چقدر گوشتت سفته امیر :گوشت چیه اینها همه عضله اس -حالا هر چی ،بیچاره زنت نمیتونه یه نیشگون بگیره امیر لبخند زد .من هم که مثل این ندید بدید ها آب دهنم راه افتاده بود ...وای خیلی دیگه بی حیا شدم ... یه نیشگون یواشکی از خودم گرفتم که فکر کنم جاش سیاه شد ...تا من باشم به چشم برداری ببینمش .... ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمنای_وجودم #قسمت_شصتوهشتم قد بلند و هیکلی ورزیده .نه از این بادکنکیها ، نه ،هیکلش درست بود .عضله ها ش رو فرم بودن .چشم و ابروش مثل خودم سیاه بود .با موهای مشکی که هر وقت روی پیشونیش میریخت جذاب تر ش میکرد .صورتش همیشه اصلاح شده بود ،سه تیغه سه تیغ .بعضی وقتهام ته ریش میذاشت.اون هم خیلی بهش میومد .نوع تپش منحصر به فرد بود .نه زیاد مردونه بود نه مثل این بچه قرطی ها بود .بوی ادکلن تلخش هم که نگو ،آدم رو مست میکرد . خودمونیم ها این شیوا هم عجب پسر خاله جیگری داره .خیلی جذاب و دوستاشتنیه ..ناخوادگاه آدم عاشقش میشه -عاشق ! -آره ،عاشق ....فکر میکنم مهندس امیر رادمنش یه جورایی قلب من رو تسخیر کرده -فکر میکنم یا مطمئنم. -مطمئنم که اون مرد جذاب مغرور اخمو رو دوست دارم .دیگه نمیتونم به خودم دروغ بگم ....دوستش دارم ....خیلی دوستش دارم . قلبم مثل یه گنجشک میزد .در رو باز کردم .همزمان با ورودم شیوا هم از اتاق نیما امد بیرون .خیلی سر حال به نظر میومد .سلام کردم و گفتم:چه خبر عروس خانوم -سلام .خبر دارم توپ توپ .سه هفته دیگه قرار عقد کنیم . -وای شیوا راست میگی یه بله کش دار گفت -خانوم این بله رو باید سه هفته دیگه بگی نه حالا -خب دارم تمرین میکنم دیگه روی صندلی نشستم و گفتم :حالا قراره جشن بگیرید یا فقط بری محضر . یه اخم کرد -خوب فهمیدم جشن میگیرید خندید . -وای شیوا باورم نمیشه -بهتره باورت بشه و به فکر لباس برای خودت باشی .در ضمن ممکنه جشنمون رو خونه یکی از دوستهای بابام بگیریم آخه ممکنه مجلس سوا باشه .طبقه بالای ما جا به اندازه کافی نداره . -یعنی زن و مرد قاطی نیست ؟! -فکر میکردم خوشحال بشی -خوشحال که شدم .اما موندم تو چطور قبول کردی -آخه نیما گفت ،بعضی از فامیلشون اینطوری راحت ترن .من هم قبول کردم .اما در عوض عروسی قاطیه . -چه بهتر .حالا باید به فکر یه لباس باشم ... -میخوای حاضری بخری -نه حاضری که فکر نمیکنم .آخه بیشترشون یا آستین ندارن یا پشت . -خب دیگه چه کاریه یه گونی بپوش -اصلا تو چکار داری .ببینم تو خودت چی میخوای بپوشی -خاله مریمم یه خیاط عالی سراغ داره ،میخوام بدم اون برام بدوزه .فردا هم با خواهر نیما میخوایم بریم پارچه بخریم .میخوای تو هم بیای -من که نمیتونم ،باید جور تو رو بکشم -وای مستانه جان جبران میکنم -اون که حتما باید بکنی ،اما به نظرت تا سه هفته دیگه لباست آماده میشه -آره،باهاش حرف زدم گفت آماده میکنه .میخوای تو هم پارچه بخر بده اون بدوزه -حالا ببینم چی میشه خبرت میکنم -فقط زودتر تصمیم بگیر .ممکنه اگه دیر بگی قبول نکنه بعد چند تا پرونده از روی میزش برداشت و گفت :من برم اینها رو بدم امیر زود میام . -تو میدونی من امروز باید چکار کنم . ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمناي_وجودم #قسمت_هفتادودوم صدام مثل این شده بود که خروسک گرفتم -نه ممنون میرم نیما گفت: ما برای این امدیم که شما رو برسونیم دیدم با اون کار خرابی که کردم ،ادای دختر های خجالتی و با ملاحظه رو در بیارم خیلی بیریخته ،اینکه قبول کردم و سوار شدم . شیوا که هنوز نیشش تا بنا گوشش باز بود .سرم رو بهش نزدیک کردم و گفتم :دیوونه ،وقتی داشتی با من حرف میزدی رو پخش بود . -آره...اما نگران نباش چون می شناختمت قسمت آخرش رو سانسور کردم ،یعنی از رو پخش در آوردم -باز هم خوب شد عقلت رسید . صاف نشستم .چشمم افتاد به چشمهای خوشگل امیر که تو آینه قاب گرفته شده بود .همونجوری محو چشمهاش شده بودم که تو آینه نگاه کرد .انتظار نداشت ببینه دارم نگاهش میکنم .یه ابروش بالا رفت .من هم اخم کردم و روم رو برگردوندم . شیوا گفت : امیر قرارمون که یادت نرفته . هیچی نگفت . شیوا : امیر با توام . -با اون فحشی که نزدیک بود بخوردم ،شام هم میخوای شیوا خندید و گفت : تقصیر خودته ... -به هر صورت شام منتفی شد -ا ا ا ..امیر ،خیلی جر زنی . شونه اش رو انداخت بالا . شیوا هم با حرص به صندلیش تکیه داد .کنجکاو شدم و آهسته از شیوا پرسیدم -جریان چیه ؟ -همش تقصیر توئه،اگه یه کوچولو جلوی زبونت رو میگرفتی الان یه شام افتاده بودیم - چی؟! -وقتی امیر بوق زد که سوار شی ،گفتم خودت رو خسته نکن مستانه نگاه نمیکنه ببینه کی داره بوق میزنه ..امیر هم گفت سر شام شرط میبندم که با سومین بوق برگرده... -غلط کرده که سر این شرط بسته . -نه مثل اینکه خودتی .کم کم داشتم شک میکردم که چرا به امیر گیر نمیدی . -شیوا مسخره بازی رو بذارکنار .من نمیدونم این چرا اینقدر رو اعصاب من بالانس میزنه . -مگه چی گفته .خب راست میگه هر کسی باشه با دومین بوق برمیگرده ،اما امیر که خبر نداشت تو خواهر روحانی هستی -بی خود کارش رو ماست مالی نکن .این حرفش معنی دیگه داشته . -خانوم دیکشنری میشه شما حرفش رو معنی کنی . -شیوا ببین من کی حال این عمو جغد شاخدار رو بگیرم . دستش رو تکون داد و گفت: برو بابا تو هم . وقتی از ماشین پیاده شدم تمام عقده ام رو سر بستن در ماشین خالی کردم . *********** روزی که برای پروو (porov )لباسم رفتم نزدیک بود از تعجب شاخ که هیچی دم هم در بیارم .لباسی که من سفارش داده بودم زمین تا کهکشان فرق داشت!!! بالا تنه که کلا بدون سر شانه و آستین بود .قد دامن هم که دیگه واویلا ...یعنی کاملا مثل لنگی بود که دورت پیچیده باشی گفتم : نرگس خانوم این اون لباسی که من میخواستم نیست . همینطوری که لباس رو روی تنم اندازه میگرفت گفت: همینه .من صفحه جورنال رو کنار اندازه هات نوشتم . -این نیست .من اصلا نمیخواستم بدون آستین باشه .قدش هم که خیلی خیلی کوتاهه . با یه حالت عصبی ژورنال رو آورد و تند تند ورق زد :ایناهاش .شما همین رو گفتید دیگه ؟ به مدل نگاه کردم .شیوا هم که سرش رو مثل بز آورده بود جلو و داشت نگاه میکرد گفت:نرگس خانوم مستانه این لباس رو سفارش داد .یعنی صفحه ۲۴۵ ،اما شما صفحه ۲۴۶ رو براش دوختید . ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌

#تمناي_وجودم #قسمت_هفتادویکم وای که این خیاطیه دیگه کلافه ام کرده بود .هرچی میگفتم من نمیخوام قد لباسم کوتاه باشه فقط یه کم بالای زانو باشه حرف حالش نمیشد .مغز خر خورده بود انگار . هی میگفت:قشنگی این لباس به کوتاهیشه -میدونم نرگس خانوم .اما من اینطوری میپسندم .یقه اش هم باز نباشه با تعجب نگاهم کرد و گفت :این رو که دیگه من نمتونم کاری کنم ...اصلا قشنگی مدل لباس که تو ژورنال میپسندی به اینه که عین مدل ژورنال باشه وگرنه خب از کار در نمیاد . -آخه این خیلی بازه -خب مدلشه !میتونی یه کت روش بدوزی .هرچند قشنگی لباس رو میگیره ای خدا خودت ببین یه روز نمیخوام فحش بدم .مگه این ملت میزارن ...آخه مگه کت یقه رو میپوشونه ،این دیگه چه خیاطیه !!! کلافه دستم رو بالای سینه ام گذاشتم و گفتم : اندازه اش فقط تا همینجا باشه ....لطفا . با یه قیافه مسخره اندازه اش رو گرفت و یادداشت کرد . بعد هم نوبت شیوا شد .اما مثل اینکه فقط با ایده های من مشکل داشت،چون هر چی میگفت بدون چون و چرا قبول میکرد ....عجوزه. قرار شد برای دوهفته دیگه برای پرو(porov ) لباس بریم .هر چند که قوپی میومد من کارم درسته ! خانوم رادمنش در رو پشت سرش بست و گفت:اصلا نگران لباسهاتون نباشید.من هر وقت سفارشی میدم اصلا پرو نمیکنم .همیشه هم عالی میشه . شیوا گفت: خدا کنه . با هم تا دم در خونه خانوم رادمنش پیاده رفتیم .همون موقع امیر و نیما رو دیدیم که سوار ماشین میشدن .شیوا مثل این اردکها دوید طرفشون شیوا : کجا ؟ نیما : حوصله مون سر رفته بود داشتیم میرفتیم خیابون گردی . شیوا دست به کمر نگاهش کرد .بیچار نیما پنچر شد .فکر کنم به این واقعیت رسید که هنوز وقت زن گرفتنش نبوده . خانوم رادمنش تعارف کرد بریم داخل .اما تشکر کردم و از همه خداحافظی کردم . مرده شورت روببرن یه تعارف خشک و خالی هم نکرد .مستانه ریدی با این عاشق شدنت . همینطور کنار خیابون راه میرفتم و غر میزدم که یه ماشین از پشت سرم تک بوق زد .اعصاب که نداشتم این هم هی با اون بوقش میرفت رو اعصاب من .بدون اینکه به عقب برگردم با دست اشاره کردم که رد شه ،این همه جا ! اما ول کن نبود .فهمیدم از این مزاحم ها س .تاریک بود ،از ترس نزدیک بود سکته بزنم .رفتم کنار پیاده رو بلکه رضایت بده بره .اما بی خیال نمیشد .همینطور سرعتش رو با قدمها م یکی کرده بود .دیگه به تمام معناداشتم به چیز خوردن می ا فتادم چرا این موقع ،تنها راه افتادم تو خیابون .تا خیابون اصلی هم هنوز مونده بود .داشتم آماده میشدم دو ماراتون رو تبدیل به دو سرعت کنم که موبایلم زنگ خورد . سریع در کیفم رو باز کردم و گوشی رو برداشتم .شیوا بود -الو شیوا .یه مزاحم افتاده دنبالم ول کن نیست . -راست میگی ...خب باش برو -میزنم تو سرتا ....شیوا میتونی بیایی دنبالم من هم الان بر میگردم میام اونجا . -من دیگه اونجا نیستم .با امیر و نیما رفتم -ای خدا بگم چکارتون کنه .به اون شوهر و پسر خاله قیصرت ،بگو خیلی خوش غیرتن . دیدم داره مثل خلها میخنده ...یه فحش از اونهای که تا اونجا ی آدم میسوزه بهش دادم و قطع کردم . گره روسریم و سفت کردم .دیدم به خیابون اصلی نزدیک شدم اینکه یه فحش آبدار آماده کردم و برگشتم تا به این مزاحم سیریش بدم . -ای اون خواهر و مادرت رو .... ای وای این که امیره ،اون هم نیما و شیوا ی دیوونه است که میخنده . خراب کردم .سریع گفتم :اون خواهر و مادرتون رو سلام برسونید شیوا و نیما که جنازه شده بودن از خنده ،اما امیر با یه اخم کوچلو نگاهم میکرد با شرمندگی سرم رو انداختم پایین .شیوا که پنجره ماشین رو پایین داده بود خنده اش رو کنترل کرد و گفت :مستانه خیلی باحالی آره ،میدونم همین باحال بودنم واسه این که دهنم چفت و بست نداره . اشاره کرد و گفت: بیا بالا قیصر گفت ، می رسونیمت وای نکنه رو پخش گذاشته بوده اونها هم فحشم رو شنیده باشن . ‌ادامه دارد... @Dastanvpand •••✾~🍃🌸🍃~✾••• ‌‌‌‌‌‌