شعله حسد در اواخر تابستان و در شب دوازدهم ماه رجب سال ۲۱۸ (ه- ق) مأمون خلیفه عباسی از دنیا رفت و در ناحیه طرسوس. [۱] به خاک سپرده شد. برادرش معتصم زمام خلافت را عهده دار گشت. معتصم که از هر راه ممکن جهت تثبیت پایه‌های زمامداری خویش تلاش می‌کرد، برای جلوگیری از خطرهای احتمالی از ناحیه امام جواد علیه السلام و اینکه تحت مراقبت شخصی قرار گیرند، ایشان را از مدینه به بغداد آورد. هنوز از اقامت امام علیه السلام در بغداد مدت زیادی نگذشته بود که به اشاره معتصم خلیفه عباسی به وسیله زهر آن حضرت به شهادت رسیدند. این حادثه، به دنبال ماجرایی پیش آمد که داستانش چنین است. زرقان دوست صمیمی ابن ابی دُآد [۲] بود می‌گوید: روزی ابن ابی دُآد از نزد معتصم بازگشت در حالی که سخت غمگین بود. علت اندوه را جویا شدم. پاسخ داد: ---------- [۱]: طرسوس از نواحی مرزی میان سرزمین اسلام و کشور روم بود. [۲]: از قضات مامون.- امروز آرزو کردم که کاش بیست سال پیش از این مرده بودم. گفتم: - چرا؟ جواب داد: - به خاطر واقعه ای که از ابوجعفر، امام جواد علیه السلام، در حضور معتصم علیه من رخ داد. - مگر چه پیش آمد؟ - دزدی را نزد مجلس خلیفه آوردند دزد به سرقت خود اعتراف کرد و از خلیفه خواست با اجرای حد او را پاک سازد. خلیفه فقها را گرد آورد و ابوجعفر امام جواد علیه السلام را نیز حاضر کرد، از ما پرسید دست دزد از کجا باید قطع شود؟ من گفتم: از مچ دست. گفت: به چه دلیل؟ گفتم: دست از انگشتان است تا مچ، زیرا که خداوند در آیه (تیمم) فرموده است: (فامسحوا بوجوهکم و ایدیکم) [۱] منظور از این آیه، انگشتان تا مچ دست است. عده ای از فقها نیز با من موافق شدند و گفتند دست دزد باید از مچ قطع گردد، ولی عده ای دیگر گفتند دست دزد را از آرنج باید قطع کرد، چون خداوند در آیه وضو می‌فرماید: (و ایدکم الی الرافق) یعنی (دست‌های خویش را تا آرنج‌ها بشویید! ) و این آیه دلالت دارد بر اینکه حد دست آرنج است. سپس معتصم رو به ابوجعفر امام جواد علیه السلام کرد و پرسید: در این مسأله چه نظر دارید؟ ایشان اظهار نمود: حاضران در این باره سخن گفتند، مرا معاف بدار! معتصم بار دیگر سخنش را تکرار کرد و او عذر خواست. در آخر، معتصم گفت تو را به خداوند سوگند! آنچه را در این باره می‌دانی بگو. امام جواد علیه السلام گفت: حال که مرا قسم دادی، نظرم را می‌گویم. اینها به خطا رفتند زیرا فقط انگشتان دزد باید قطع شد، و کف دست بماند. معتصم پرسید: دلیل این فتوا چیست؟ گفت: رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم فرمود است سجده با هفت عضو بدن تحقق می‌یابد، صورت (پیشانی)، دو کف دست، دو سر زانو، دو پا (دو انگشت بزرگ پا. ) بنابراین، اگر دست دزد از مچ یا از آرنج قطع شود، دیگر دستی برای او نمی ماند تا هنگام سجده آن را بر زمین گذارد. و نیز خدای متعال فرموده است: (و ان المساجد لله فلا تدعوا مع الله احدا) (سجده گاهها از آن خداست. پس هیچ کس را... ) منظور از سجده گاهها اعضای هفتگانه است که سجده بر آنها انجام می‌گیرد، و آنچه برای خداست قطع نمی شود. معتصم از این بیان خوشش آمد و دستور داد فقط انگشتان دزد را قطع کردند.. ابن ابی دُآد می‌گفت: در این هنگام، حالتی بر من رخ داد که گویی قیامت بر پا شده است و آرزو کردم که کاش مرده بودم و چنین روزی را نمی دیدم. پس از سه روز نزد معتصم رفته به او گفتم: توصیه خیرخواهانه خلیفه بر من واجب است، من اکنون سخنی به او می‌گویم که می‌دانم به واسطه ی آن وارد آتش می‌شوم. معتصم گفت: کدام سخن؟ گفتم: خلیفه در مجلس خویش، فقها و علما را برای حکمی از احکام دین جمع می‌کند و از آنان در شرایطی که رؤسای لشگری و کشوری حضور دارند و تمام گفتگوها را می‌شنوند، حکم مسأله ای را می‌پرسند و آنان جواب می‌دهند، ولی نظر فقها را نمی پذیرند و تنها سخن ---------- [۱]: پس از آن (خاک) بر صورت‌ها و دست‌های خود مسح کنید. مائده/۶. 👇👇👇

مردی را قبول می‌کنند که نیمی از مسلمانان به امامت و پیشوایی وی اعتقاد دارند و ادعا می‌کنند که او سزاوار خلافت است، این کار برای خلیفه پسندیده نیست! در این هنگام سیمای خلیفه دگرگون شد و تکانی خورد وگفت: خداوند تو را پاداش دهد که مرا توصیه خوبی کردی. سپس روز چهارم به یکی از دبیران (کتّاب) دستور داد ابوجعفر، (امام جواد علیه السلام)، را به خانه اش دعوت کند. او نیز چنین کرد، ولی امام نپذیرفت و عذر خواست. اما وی در دعوت خویش اصرار ورزید و گفت: واجب است به خانه‌ام بیایی تا من از مقدم شما تبرک جویم. زیرا چند تن از وزرای خلیفه به دیدار شما مایل است. ناچار! دعوت وی را پذیرفت و به خانه اش رفت، اما آنان در غذای وی زهر ریخته بودند. به محض اینکه از غذا میل نمود، احساس کرد آغشته به زهر است، از این رو تصمیم گرفت حرکت کند. میزبان از ایشان خواست بماند ولی حضرت در پاسخ عرض کرد: اگر در خانه تو نباشم برای تو بهتر است! امام جواد علیه السلام، برای مدتی سخت ناراحت بود تا آنکه زهر در اعضای بدنش اثر کرد و چشم از جهان فروبست. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج۵۰، ص۵ •✾📚 @Dastan 📚✾•

مأمون و شکار ماهی! روزی مأمون که به قصد شکار از قصر خود بیرون آمده بود، در گذرگاه به عده ای از کودکان که امام جواد علیه السلام هم در میان آنان بود، برخورد نمود. کودکان همگی گریختند، جز آن حضرت! مأمون گفت:اورا پیش من بیاورید! آن گاه از او پرسید: - چرا با کودکان دیگر نگریختی؟ حضرت جواب داد: - من گناهی نکرده بودم که بگریزم و مسیر هم آن قدر تنگ نبود که کنار بروم تا راه تو باز شود. از هر کجا که می‌خواستی می‌توانستی بروی. مأمون پرسید: - تو کیستی؟ آن بزرگوار پاسخ داد: - من محمد بن علی بن موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالبم! مأمون پرسید: - از نظر علمی چه سطحی؟ امام علیه السلام جواب داد: - از من درباره ی اخبار آسمان‌ها را بپرس!مأمون از او جدا شد و به راه خود ادامه داد، باز سفیدی بر روی دستش بود می‌خواست با آن شکار کند. مأمون باز را رها کرد و باز پرواز کرد، به طوری که مدتی از دیده‌ها ناپدید شد و پس از زمانی، در حالی که ماهی ای را زنده صید کرده بود، بازگشت. مأمون ماهی را به آشپزخانه فرستاد. سپس به اطرافیانش گفت: - مرگ آن کودک، امروز - به دست من - فرا رسیده است! آن گاه فرزند امام جواد علیه السلام را که در بین تعدادی از کودکان بود احضار کرد. از او پرسید: - تو از اخبار آسمان و زمین چه می‌دانی؟ امام جواد علیه السلام پاسخ داد: - من از پدرم و پدرانم از پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم و ایشان از جبرئیل و جبرئیل از پروردگار جهانیان شنیدم که فرمود: میان آسمان و زمین دریایی است مواج و متلاطم که در آن ماهیانی است که شکم هاشان سبز و پشت هاشان نقطه‌های سیاه دارد، پادشاهان آنها را با بازهای سفیدشان شکار می‌کنند تا دانشمندان را با آنها بیازمایند! مأمون با شنیدن این پاسخ گفت: - تو و پدرانت و جدت و پروردگارت همه راست گفتید! (۷۸) •✾📚 @Dastan 📚✾•

معماهای فقهی! یک سال، هارون الرشید به زیارت کعبه رفته بود. هنگام طواف، دستور دادند مردم خارج شوند، تا خلیفه بتواند به تنهایی طواف کند. چون هارون قصد طواف نمود، عربی از راه رسید و با وی به طواف پرداخت. (این عمل بر خلیفه جاه طلب گران آمد و با خشم اشاره کرد که مرد عرب را دورکنند. ) مأمورین به مرد عرب گفتند: - لحظه ای صبر کن تا خلیفه از طواف کردن فراغت یابد! عرب گفت: - مگر نمی دانید خداوند در این محل مقدس همه را برابر دانسته و در قرآن مجید فرموده است: سَواءً الْعاکِفُ فیهِ وَ الْباد (۶۹) چون هارون این سخن را از عرب شنید، به محافظ خود دستور داد که کاری به او نداشته باشد و او را به حال خویش بگذارد. آن گاه خود به طرف حجرالاسود رفت تا مطابق معمول به آن را استلام کند. ولی عرب آنجا هم پیش دستی نموده، قبل از وی، حجرالاسود را استلام کرد! سپس هارون به مقام ابراهیم آمد که در آنجا نماز بخواند، باز هم عرب قبل از هارون به آنجا رسید و مشغول نماز شد. همین که هارون از نماز فارغ شد، دستور داد آن مرد را پیش او حاضر نمایند. وقتی وی این دستور را شنید گفت: - من کاری با خلیفه ندارم، اگر خلیفه با من کاری دارد، خودش بیاید پیش من! هارون ناگزیر آمد مقابل مرد عرب و سلام کرد، عرب هم جواب سلامش را داد. پرسید: - اجازه می‌دهی در اینجا بنشینم. عرب گفت: - اینجا ملک من نیست، اینجا خانه خدا است، ما همه در اینجا یکسانیم. اگر می‌خواهی بنشین. (هارون از طرز سخن گفتن عرب ناراحت شد) به عرب گفت: - می‌خواهم مسأله ای دینی از تو بپرسم، اگر درست جواب ندادی، تو را اذیت خواهم کرد. - سؤال تو برای یاد گرفتن است یا می‌خواهی مرا اذیت کنی؟ - البته منظور، یاد گرفتن است. - بسیار خوب! ولی باید برخیزی و مانند شاگردی که می‌خواهد چیزی از استاد سوال کند، مقابل من بنشینی! هارون برخاست، و در مقابل وی روی زمین نشست: هارون پرسید: - بگو بدانم، خداوند چه چیزی را بر تو واجب کرده است؟ - از کدام امر واجب سؤال می‌کنی؟ از یک واجب یا پنج واجب یا هفده واجب یا سی و چهار یا نود و چهار و یا صد و پنجاه و سه بر هفده عدد و از دوازده یکی و از چهل یکی و از دویست پنج عدد و از تمام عمر یکی و یکی به یکی؟! هارون گفت: - من از یک واجب از تو سؤال کردم، تو برایم عدد شماری کردی! عرب گفت: - اگر دین در دنیا بر پایه ی عدد و حساب استوار نبود، خداوند در روز قیامت برای مردم حساب باز نمی کرد. سپس این آیه را خواند: ( (وَ إِنْ کانَ مِثْقالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنا بِها وَ کَفی بِنا حاسِبینَ) ) [۱] در این هنگام، عرب خلیفه را به نام صدا کرد. هارون سخت خشمگین شد، طوری که برافروخته گردید، (زیرا به نظر خلیفه تمامی افراد به او باید امیر المؤمنین می‌گفتند) در حالی که آثار خشم و غضب در چهره اش آشکار بود گفت: - آنچه را که گفتی توضیح بده! اگر توضیح دادی آزاد هستی و گرنه، دستور می‌دهم بین صفا و مروه گردنت را بزنند! ---------- [۱]: اگر به مقدار سنگینی یک دانه خردل (کارنیک و بدی باشد) آن را حاضر می‌کنم و کافی است که ما حساب کننده هستم (سوره ی انبیاء ایه ی ۴۷) نگهبان از خلیفه تقاضا کرد که او را به خاطر خدا و آن مکان مقدس نکشد! مرد عرب از گفتار نگهبان خنده اش گرفت! هارون پرسید: - چرا خندیدی؟ - از شما دو نفر خنده‌ام گرفت، زیرا نمی دانم کدام یک از شما نادان ترید؛ کسی که تقاضای بخشش کسی را می‌کند که اجلش رسیده، یا کسی که عجله برای کشتن می‌نماید نسبت به شخصی که اجلش نرسیده؟! هارون گفت: - بالاخره آنچه را که گفتی توضیح بده! عرب اظهار داشت: - اینکه از من پرسیدی: آنچه خداوند بر من واجب نمود چیست؟ جوابش این است که خداوند خیلی چیزها را به انسان واجب نموده است. اینکه پرسیدم: آیا از یک چیز واجب سؤال می‌کنی؟ مقصودم دین اسلام است (که قبل از هر چیزی پیروی از آن بر بندگان خدا واجب است. )منظورم از پنج، نمازهای پنجگانه، از هفده چیز، هفده رکعت نماز شبانه روزی و از سی و چهار چیز، سجده‌های نمازها و نود و چهار هم تکبیرات نمازهایی است که در شبانه روز می‌خوانیم و از صد و پنجاه و سه، در هفده عدد، تسبیح نماز است. اما آنکه گفتم از دوازده عدد یکی، منظورم ماه رمضان است که از دوازده ماه، یک ماه واجب است. و آنچه گفتم از چهل یکی، هر کس چهل دینار طلا داشته باشد یک دینار واجب است زکات بدهد و گفتم از دویست، پنج، هر کس دویست درهم نقره داشته باشد، پنج درهم باید زکات بدهد. 👇👇👇

اینکه پرسیدم: آیا از واجب در تمام عمر می‌پرسی؟ مقصودم زیارت خانه خداست که در تمام عمر یک بار بر مسلمانان با استطاعت واجب است و اینکه گفتم یکی به یکی، هر کس به ناحق کسی را بکشد باید کشته شود، خداوند می‌فرماید (النَّفْسَ بِالنَّفْس). چون سخن عرب به پایان رسید، هارون از تفسیر و بیان این مسائل و زیبای سخن عرب بسیار خوشحال گشت و مرد عرب در نظرش بزرگ آمد و غضب ت بدیل به مهربانی شد و یک کیسه طلا به عرب داد. آن گاه، عرب به هارون گفت: - تو چیزهایی از من پرسیدی و من هم جواب دادم. اکنون من نیز از تو سؤال می‌کنم و تو باید جواب بدهی! اگر جواب دادی، این کیسه طلا مال خودت و می‌توانی آن را در این مکان مقدس صدقه دهی، اگر نتوانستی باید یک کیسه ی دیگر نیز به آن اضافه کنی تا بین فقرای قبیله ی خود تقسیم کنم. هارون ناچار قبول کرد. عرب پرسید: مردی صبح نگاه به زنی کرد که بر او حرام بود، ولی چون ظهر شد، حلال گشت، باز موقع عصر زن بر او حرام گردید. وقت مغرب حلال شد و نیز شب که فرا رسید مجددأ حرام گشت و بامداد فردا حلال شد و نیز در وقت ظهر بر وی حرام گردید و چون عصر شد، حلال گشت و در موقع مغرب حرام و شامگاه باز حلال گردید. اکنون این مسائل را چگونه باید حل کرد؟ اگر میدانی حل کن! هارون گفت: - ای عرب! مرا به دریایی انداختی؛ تقاضا می‌کنم خودت پاسخ بدهی. عرب گفت: - عجب خلیفه ای هستی! شایسته نیست از حل مسایل فرو بمانی و ادعای خلافت بر مسلمین را هم داشته باشی. هارون گفت: - علم، مقام تو را بالا برده است، خودت بیان بفرما! - زنی که صبح نگاه کردن آن مرد به او حرام بود، کنیز زر خرید دیگری بوده است، ولی موقع ظهر آن را از صاحبش خرید و بر وی حلال گشت. چون عصر شد، کنیز را آزاد کرد و بر وی حرام گردید و در مغرب او را تزویج نمود و به او حلال شد و شب او را طلاق داد، و لذا بر وی حرام گردید و بامداد فردا رجوع نمود بر وی حلال شد و هنگام ظهر ظهار کرد و به او حرام گشت و در عصرکفاره ی ظهار را داد و به او حلال شد و در مغرب زن مرتد شد و در حل کن! هارون گفت: - ای عرب! مرا به دریایی انداختی؛ تقاضا می‌کنم خودت پاسخ بدهی. عرب گفت: - عجب خلیفه ای هستی! شایسته نیست از حل مسایل فرو بمانی و ادعای خلافت بر مسلمین را هم داشته باشی. هارون گفت: - علم، مقام تو را بالا برده است، خودت بیان بفرما! - زنی که صبح نگاه کردن آن مرد به او حرام بود، کنیز زر خرید دیگری بوده است، ولی موقع ظهر آن را از صاحبش خرید و بر وی حلال گشت. چون عصر شد، کنیز را آزاد کرد و بر وی حرام گردید و در مغرب او را تزویج نمود و به او حلال شد و شب او را طلاق داد، و لذا بر وی حرام گردید و بامداد فردا رجوع نمود بر وی حلال شد و هنگام ظهر ظهار کرد و به او حرام گشت و در عصرکفاره ی ظهار را داد و به او حلال شد و در مغرب زن مرتد شد و در حل کن! 👇👇👇

حل کن! هارون گفت: - ای عرب! مرا به دریایی انداختی؛ تقاضا می‌کنم خودت پاسخ بدهی. عرب گفت: - عجب خلیفه ای هستی! شایسته نیست از حل مسایل فرو بمانی و ادعای خلافت بر مسلمین را هم داشته باشی. هارون گفت: - علم، مقام تو را بالا برده است، خودت بیان بفرما! - زنی که صبح نگاه کردن آن مرد به او حرام بود، کنیز زر خرید دیگری بوده است، ولی موقع ظهر آن را از صاحبش خرید و بر وی حلال گشت. چون عصر شد، کنیز را آزاد کرد و بر وی حرام گردید و در مغرب او را تزویج نمود و به او حلال شد و شب او را طلاق داد، و لذا بر وی حرام گردید و بامداد فردا رجوع نمود بر وی حلال شد و هنگام ظهر ظهار کرد و به او حرام گشت و در عصرکفاره ی ظهار را داد و به او حلال شد و در مغرب زن مرتد شد و در نتیجه حرام گشت، ولی در موقع شب توبه کرد و به شوهرش حلال شد. هارون تعجب کرد. دستور داد ده هزار درهم به او بدهند. عرب اظهار بی نیازی کرد. هارون گفت: - می‌خواهی مقرری برایت تعیین نمایم تا مادام العمر راحت بشوی؟ - آن کس که روزی تو را می‌دهد ما را فراموش نمی کند. هارون گفت: - اگر قرض داری، بگو اداکنم. - خداوند خودش قرض‌ها را ادا می‌کند. هارون پرسید: - نامت چیست؟ -موسی ابن جعفر (علیه السلام)! چون هارون اولین زیارتش بود و حضرت هم تغییر لباس داده بود - تا مردم او را نشناسند - آن بزرگوار را نشناخته بود. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۱۱، ص ۲۷۴ •✾📚 @Dastan 📚✾•

ملاقات با امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف علامه مجلسی (ره) از قول پدرش نقل می‌کند که می‌گفت: در زمان ما شخص صالح و مؤمنی به نام امیر اسحق استر آبادی (ره) بود که چهل بار پیاده به مکه رفته بود، و بین مردم مشهور شده بود که او طی الارض دارد - یعنی چندین فرسخ را در یک لحظه طی می‌کرده - در یکی از سال‌ها او به اصفهان آمد. من باخبر شدم و به دیدارش رفتم. پس از احوالپرسی از وی پرسیدم: - آیا شما طی الارض دارید؟ در بین ما چنین شهرت یافته است؟ در جواب گفت: در یکی از سالها با کاروان حج به زیارت خانه خدا می‌رفتم به محلی رسیدیم، که آنجا با مکه هفت یا نه منزل (بیش از پنجاه فرسخ) راه بود. من به علتی از کاروان عقب مانده و کم کم به طور کلی از آن جدا شدم. و جاده اصلی را گم کرده حیران و سرگردان بودم. تشنگی چنان بر من غالب شد که از زندگی مأیوس گشتم. چند بار فریاد زدم: - یا اباصالح! یا اباصالح! (امام زمان)! ما را به جاده هدایت فرما!ناگاه شبحی از دور دیدم و به فکر فرو رفتم! پس از مدت کوتاهی آن شبح در کنارم حاضر شد. دیدم جوانی گندم گون و زیبا است که لباس تمیزی به تن کرده و سیمای بزرگان را دارد. بر شتری سوار بود و ظرف آبی همراه خود داشت. به او سلام کردم، جواب سلام مرا داد و پرسید: - تشنه هستی؟ - آری! ظرف آب را به من داد و از آن آب نوشیدم. سپس گفت: - می‌خواهی به کاروان برسی؟ مرا بر پشت سر خود سوار شتر کرد و به جانب مکه حرکت کردیم. عادت من این بود که هر روز دعای حرز یمانی را می‌خواندم. مشغول خواندن آن دعا شدم. در بعضی از جمله‌ها آن شخص ایراد می‌گرفت و می‌گفت: چنین بخوان! چیزی نگذشت که از من پرسید: - اینجا را می‌شناسی؟نگاه کردم، دیدم در مکه هستم. امر کردند: - پیاده شو! وقتی پیاده شدم، او بازگشت و از نظرم ناپدید شد. در این وقت فهمیدم که او حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه شریف) بوده است. از فراق او و از اینکه او را نشناختم متأسف شدم. بعد از گذشت هفت روز، کاروان ما به مکه رسید. افراد کاروان، چون از زنده ماندن من مأیوس شده بودند، یکباره مرا در مکه دیدند و از این رو، بین مردم مشهور شدم که من (طی الارض) دارم. علامه مجلسی (ره) در پایان اظهار می‌کند که پدرم گفت: دعای حرز یمانی را نزد وی خواندم و آن را تصحیح کردم، شکر خدا که او به من اجازه نقل و تصحیح آن را داد. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج۵۲، ص۱۷۵ •✾📚 @Dastan 📚✾•

✨﷽✨ 📌اهمیت کنترل فکر و خیال 🔰آیت الله جاودان از استادان اخلاق شهر تهران در جلسه این هفته درس اخلاق خود با توصیه به اینکه فکر و خیال خود را از گناه کنترل کنید، گفت: علاوه بر اعمال و رفتار باید خیال را هم کنترل کرد و همانطور که مواظب چشم و گوش خود هستید که گناه نکنید، باید مواظب خیال خود هم باشید که یک موقع یک خیال کوچک باعث می‌شود ده سال چوب بخورید و عقب بیفتید. 🔰وی افزود: انسان باید از همه چیزش مواظبت کند. اگر هم اتفاقی پیشامدی پیش آمد به خدا پناه ببرید و همیشه در همه حال بگویید خدایا به تو پناه میرم. بگویید خدایا از هر فکر و خیالی، از هر وسوسه شیطانی و هر گناه و خطری به تو پناه می‌برم. 🔰این استاد اخلاق به گناه صغیره‌ای که تبدیل به کبیره می‌شود، اشاره و بیان کرد: از گناهان کبیره‌ای که بخشیده نمی‌شود این است که انسان گناه صغیره‌ای که قابل بخشش است را کوچک بشمارد که باعث می‌شود این صغیره تبدیل به کبیره‌ای می‌شود که قابل بخشش هم نخواهد بود. 🔰وی ادامه داد: در این بزم خداوند انسان‌های دل شکسته را می‌خرد و می‌بخشد، باید انسان خود را کوچک بشمارد و گناهان خود را هم بزرگ بدانید که اگر به چنین مرحله‌ای رسیدید، خیلی قیمتی است. 🔰وی خطاب به جوانان گفت: تا جوان هستید همت کنید که گناهان کبیره را ترک کنید، دروغ گفتن و غیبت کردن از گناهان کبیره است که باید آن را ترک کرد. •✾📚 @Dastan 📚✾•

✨آنگاه که دوست داری کسی همواره به یادت باشد,به یاد من باش که همواره به یاد تو هستم. ✨سوره بقره /152 🔹مرد جواني مسيحي كه مربي شنا و دارنده چندين مدال المپيك بود ، به خدا اعتقادي نداشت. او چيزهايي را كه درباره خدا و مذهب مي شنيد مسخره ميكرد. شبي مرد جوان به استخر سرپوشيده آموزشگاهش رفت. چراغ خاموش بود ولي ماه روشن بود و همين براي شنا كافي بود. مرد جوان به بالاترين نقطه تخته شنا رفت و دستانش را باز كرد تا درون استخر شيرجه برود. ناگهان، سايه بدنش را همچون صليبي روي ديوار مشاهده كرد. احساس عجيبي تمام وجودش را فرا گرفت. از پله ها پايين آمد و به سمت كليد برق رفت و چراغ را روشن كرد.آب استخر براي تعمير خالي شده بود! پی نوشت: خدایا کمکم کن تا درهایی که به سویم میگشایی ندانسته نبندم و درهایی که به رویم میبندی به اصرار نگشایم. . . وقتی تنهایی بدون که خدا همه رو بیرون کرده تا خودت باشی و خودش! •✾📚 @Dastan 📚✾•

✨﷽✨ 📖 آیاتی از کلام الله مجید ✍توصیه های بسیار بسیار مهم خداوند به فرزندان آدم - بعد از فرود حضرت آدم از بهشت :فرمود : از بهشت فرود آیید ، که بعضی از شما دشمن بعضی دیگرید ؛ و برای شما در زمین ، تا هنگامی معین قرارگاه و برخورداریست. فرمود : در آن زندگی می کنید و در آن می میرید و از آن بر انگیخته خواهید شد . ای فرزندان آدم : در حقیقت ، ما برای شما لباسی فرو فرستادیم که عورتهای شما را می پوشاند و برای شما زینتی است ؛ ولی بهترین جامه پرهیزکاری (از گناه) است این از نشانه های خداست باشد که متذکر شوند . ای فرزندان آدم : زنهار تا شیطان شما را به فتنه نیندازد ؛ چنانکه پدر و مادر شما را از بهشت بیرون راند ؛ و لباسشان را از تن ایشان درآورد ؛ تا عورتهایشان را بر آنان نمایان کند. در حقیقت او و قبیله اش ، شما را از آنجا که آنها را نمی بینید ، می بینند. ما شیطان را دوستان کسانی قرار داده ایم که ایمان نمی آورند . ای فرزندان آدم : جامه خود را در هر مسجدی(نمازی) بر گیرید و بخورید و بیاشامید ولی زیاده روی نکنید که او اسرافکاران را دوست نمی دارد . ای فرزندان آدم : چون پیامبرانی از خودتان برای شما بیایند و آیات مرا بر شما بخوانند ؛ پس هر کس به پرهیزگاری و صلاح گراید - نه بیمی بر آنان خواهد بود - و نه اندوهگین میشوند . 📖قرآن کریم-سوره اعراف •✾📚 @Dastan 📚✾•

رَبَّنَا ظَلَمْنَا أَنْفُسَنَا وَإِنْ لَمْ تَغْفِرْ لَنَا وَتَرْحَمْنَا لَنَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ خدایا! ما به خودمان بد کردیم اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی، حتماً سرمایۀ عمرمان را می‌بازیم. 📚سوره اعراف ۲۳ •✾📚 @Dastan 📚✾•

تولد امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف حضرت حجة بن الحسن امام عصر (عجل الله تعالی فرجه شریف) در پانزدهم شعبان سال دویست و پنجاه و پنج هجری در شهر سامرا چشم به جهان گشود. حکیمه دختر امام محمد تقی (علیه السلام) نقل می‌کند که امام حسن عسگری (علیه السلام) مرا خواست و فرمود: - عمه! امشب نیمه شعبان است، نزد ما افطار کن! خداوند در این شب فرخنده حجت خود را به زودی آشکار خواهد کرد. عرض کردم: - مادر نوزاد کیست؟ فرمود: - نرجس. گفتم: - فدایت شوم! من که اثری از حاملگی در این بانوی گرامی نمی بینم! فرمود: - مصلحت این است. همان طور که گفتم خواهد شد. وارد خانه شدم. سلام کردم و نشستم. نرجس خاتون آمد، کفش‌ها را از پایم در آورد و گفت: - بانوی من! شب بخیر! گفتم: - بانوی من و خاندان ما تویی! گفت: - نه! من کجا و این مقام بزرگ؟ گفتم: - دخترم! امشب خداوند فرزندی به تو عنایت می‌فرماید که سرور دنیا و آخرت خواهد بود. تا این سخن را از من شنید در کمال حُجب و حیا نشست. من نماز شام را خواندم و افطار کردم و خوابیدم. نصف شب بیدار شدم و نماز شب را خواندم، دیدم نرجس خوابیده و از وضع حمل در او اثری نیست، پس از تعقیب نماز به خواب رفتم. مدتی نگذشت که با اضطراب بیدار شدم، دیدم نرجس هم بیدار است و نمازش را می‌خواند، ولی هیچ گونه آثار وضع حمل در او دیده نمی شود، از وعده امام کمی شک به دلم راه یافت. در این هنگام، امام حسن عسگری (علیه السلام) از محل خود با صدای بلند مرا صدا زد و فرمود: (لا تعجلی یا عمه فان الامر قد قرب) (عمه! عجله نکن که وقت ولادت نزدیک است. ) پس از شنیدن صدای امام (علیه السلام) مشغول خواندن سوره الم سجده و یس شدم. ناگاه! نرجس با اضطراب از خواب بیدار شد و برخاست، من به او نزدیک شدم و نام خدا را بر زبان جاری کردم، پرسیدم آیا در خود چیزی احساس می‌کنی؟ گفت: 👇👇👇

- بلی عمه! گفتم: - نگران نباش و قدرت قلب داشته باش، این همان مژده ای است که به تو دادم. سپس من و نرجس را چند لحظه خواب گرفت. بیدار شدم، ناگاه! مشاهده کردم که آن نور دیده متولد شده و با اعضای هفتگانه روی زمین در حال سجده است. او را در آغوش گرفتم، دیدم از آلایش ولادت پاک و پاکیزه است. در این هنگام، امام حسن عسگری (علیه السلام) مرا صدا زد: عمه! پسرم را نزد من بیاور! من آن مولود را به نزد وی بردم. امام (علیه السلام) او را به سینه چسبانید و زبان خود را به دهان وی گذاشت و دست بر چشم و گوش او کشید و فرمود: - (تکلم یا بُنی) فرزندم با من حرف بزن. آن نوزاد پاک گفت:- اشهد ان لا اله الا الله وحده لا شریک له و اشهد ان محمد رسول الله. سپس صلواتی به امیر المؤمنین (علیه السلام) و سایر ائمه تا پدرش امام حسن عسگری (علیه السلام) فرستاد، سپس ساکت شد. امام (علیه السلام) فرمود: - عمه! او را نزد مادرش ببر تا به او نیز سلام کند و باز نزد من بیاور! او را پیش مادرش بردم. سلام کرد و مادرش جواب سلامش را داد! بار دیگر او را نزد پدرش برگردانیدم. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج۵۱، ص۲ •✾📚 @Dastan 📚✾•

فیلسوف و ناسازه‌های قرآنی! زمانی اسحاق کندی - از دانشمندان صاحب نام عراق بود - تصمیم گرفت پیرامون به ظاهر ناسازه‌ها و ضد و نقیض‌های موجود در آیات قرآنی کتابی بنویسد! برای نگارش چنین کتابی در خانه نشست و مشغول نوشتن گردید. روزی یکی از شاگردان وی محضر امام عسگری (علیه السلام) رسید و جریان را اطلاع داد. حضرت به او فرمود: - آیا بین شما مرد هوشمند و رشیدی نیست که استادتان را از نوشتن کتابی که درباره قرآن شروع کرده بازدارد و پشیمان سازد؟ عرض کرد: - ما همگی از شاگردان او هستیم. چگونه ممکن است او را از عقیده اش منصرف کنیم؟ امام فرمود: - آیا حاضری آنچه را که به تو می‌آموزم در محضر استادت انجام دهی؟ عرض کرد: - بلی! فرمود:- پیش او برو! با وی با لطف و گرمی رفتار کن، طوری که نسبت به یکدیگر انس یابید. در کارهایی که می‌خواهد انجام دهد یاریش نما! هنگامی که کاملا انس گرفتی، بگو برای من سؤالی پیش آمده، اجازه می‌خواهم بگویم و از شما توقع این اجازه هست. سپس بگو: اگر خالق این قرآن نزد شما بیاید و این مسأله را مطرح کند که ممکن است منظور وی از گفتار خود غیر از آن معانی ای باشد که شما معنی می‌کنید، چه؟ او در جواب می‌گوید: این احتمال ممکن است. زیرا که استادت به خوبی می‌فهمد چه میگویی. وقتی که با سخن تو مجاب شد، به او بگو شما از کجا مقصود قرآن را درک نموده اید؟ شاید مقصود، آن مطالبی نباشد که شما گمان برده اید! | آن مرد نزد فیلسوف کندی رفت و طبق دستور امام، پس از مأنوس شدن با فیلسوف، مطلب را با وی در میان گذاشت. کلام وی چنان مؤثر افتاد که به او گفت: - سخنت را دوباره بگو! مرد دوباره گفت. فیلسوف پس از کمی تأمل اظهار داشت:به اینکه گفتی، به اعتبار لغت، احتمال دارد و از لحاظ دقت نظر نیز پسندیده می‌باشد. (به روایتی دیگر) فیلسوف به او گفت: - تو را سوگند می‌دهم که بگویی این مطلب را از کجا گرفته ای؟ مرد ابتدا آن را به خود نسبت میدهد و بعد با اصرار فیلسوف حقیقت را می‌گوید و اظهار می‌دارد: - امام حسن عسگری یادم داد. فیلسوف گفت: . حالا حقیقت را گفتی، زیرا که چنین مطلبی خارج نمی شود مگر از این خانه، سپس دستور می‌دهد همه ی آنچه را که نوشته بود بسوزانند! [۱] ---------- [۱]: بحار، ج۵۰، ص۳۱۱ •✾📚 @Dastan 📚✾•

تپه توبره ها! متوکل عباسی می‌کوشید با اتکأ بر نیروی نظامی خویش مخالفانش را بترساند. به همین جهت، یک بار لشگر خود - که به نود هزار تن می‌رسید دستور داد که توبره اسب خویشش را از خاک سرخ پر کنند و در صحرای وسیعی، آنها را روی هم بریزند. سربازان به فرمان متوکل عمل کردند و از خاک‌های ریخته شده، کوه بزرگ به وجود آمد. متوکل بر بالای تپه رفت و امام هادی علیه السلام را به نزد خود فراخواند و گفت: (شما را خواستم تا لشگر مرا تماشا کنی! به علاوه، او دستور داده بود همه، لباس‌های جنگ (به نام تجفاف) بپوشند و سلاح برگیرند و با بهترین آرایش و کاملترین سپاه آماده شوند. غرض این بود که انقلابیون را تهدید کنند و در این میان بیشتر از امام هادی علیه السلام نگرانی وجود داشت که مبادا به پیروانش فرمان نهضت علیه متوکل را بدهد! حضرت هادی علیه السلام به متوکل فرمود: - آیا می‌خواهی من هم سپاه خود را به تو نشان دهم؟ متوکل پاسخ داد: - آری! امام دعایی کرد! ناگهان میان زمین و آسمان از مشرق تا مغرب از فرشتگان مسلح پر شد. خلیفه از مشاهده ی این منظره غش کرد! [۱] ---------- [۱]: بحار، ج۵ ص۱۵۴-۱۵۵ •✾📚 @Dastan 📚✾•

ابوراجح حلی و امام زمان عجل الله تعالی فرجه شریف ابوراجح از شیعیان مخلص شهر حله [۱]، سرپرست یکی از حمام‌های عمومی آن شهر بود، بدین جهت، بسیاری از مردم او را می‌شناختند. در آن زمان، فرماندار حله شخصی ناصبی به نام مرجان صغیر بود. به او گزارش دادند که ابوراجح حمامی از بعضی اصحاب منافق رسول خدا (صلی الله علیه و آله) بدگویی می‌کند. فرماندار دستور داد او را آوردند. آن قدر به صورت وی مشت و لگد زدند که دندانهایش کنده! همچنین زبانش را بیرون آوردند و با جوالدوز سوراخ کردند و بینی اش را نیز بریدند و او را با وضع بسیار دلخراشی به عده ای از اوباش سپردند. آنها ریسمان بر گردن او کرده و در کوچه و خیابان‌های شهر حله می‌گرداندند! به قدری از بدنش خون رفت و به او صدمه وارد شد که دیگر نمی توانست حرکت کند کسی شک نداشت که او می‌میرد. ---------- [۱]: یکی از شهرهای عراق که در نزدیک نجف اشرف واقع است.فرماندار تصمیم گرفت او را بکشد، ولی جمعی از حاضران گفتند: - او پیرمرد فرتوتی است و به اندازه ی کافی مجازات شده و خواه ناخواه به زودی می‌میرد، شما از کشتن او صرف نظر کنید! به خاطر اصرار زیاد مردم، فرماندار او را آزاد کرد. اما فردای همان روز، مردم با کمال تعجب دیدند که او مشغول نماز است و از هر لحاظ سالم است و دندانهایش در جای خود قرار گرفته، و زخمهای بدنش خوب شده و هیچ گونه اثری از آن همه زخم نیست! حیران شدند و با تعجب از او پرسیدند: - چطور شد که این گونه نجات یافتی و گویی اصلا تو را کتک نزدند؟! ابوراجح گفت: - من وقتی که در بستر مرگ افتادم، حتی با زبان نتوانستم دعا و تقاضای کمک از مولایم حضرت ولی عصر (عج) نمایم؛ لذا در قلبم متوسل به آن حضرت شدم و از آن حضرت درخواست عنایت وقتی که شب کاملا تاریک شد، ناگاه! خانه‌ام نورانی گشت! در همان لحظه، چشمم به جمال مولایم امام زمان (عج) افتاد، او جلو آمد و دست شریفش را بر صورتم کشید و فرمود: - برخیز و برای تأمین معاش خانواده ات بیرون برو! خداوند تو را شفا داد! اکنون می‌بینید که سلامتی کامل خود را باز یافته ام. خبر سلامتی و تغییر عجیب وضع و حال او - ز پیرمردی ضعیف به فردی سالم و قوی - همه جا پیچید و همگان فهمیدند. فرماندار حله به مأمورینش دستور داد ابوراجح را نزد وی حاضر کنند. ناگاه! فرماندار مشاهده نمود، قیافه ی ابوراجح عوض شده و کوچکترین اثری از آنهمه زخمها در صورت و بدنش دیده نمی شود! ابوراجح دیروز با ابوراجح امروز قابل مقایسه نبود! رعب و وحشتی تکان دهنده بر قلب فرماندار افتاد، او آن چنان تحت تأثیر قرار گرفت که از آن پس، رفتارش با مردم حله (که اکثر شیعه بودند) عوض شد. او قبل از این جریان، وقتی که در حله به جایگاه معروف به «مقام امام (عج) » می‌آمد، به طور مسخره آمیزی پشت به قبله مینشست تا به آن مکان شریف توهین کرده باشد؛ ولی بعد از این جریان، به آن مکان مقدس می‌آمد و با دو زانوی ادب، در آنجا رو به قبله می‌نشست و به مردم حله احترام می‌گذاشت. لغزش‌های ایشان را نادیده میگرفت و به نیکوکاران نیکی می‌کرد. در عین حال، عمرش چندان به درازا نپایید. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۵۲، ص ۷۰ •✾📚 @Dastan 📚✾•

سازمان شرطه الخمیس! شرطة الخمیس» افرادی بودند که با علی (علیه السلام) شرط و پیوند ناگسستنی برقرار نمودند و با نظامی خاصی تا سر حد شهادت در آمادگی کامل برای دفاع از حریم مقدس علی (علیه السلام) به سر می‌بردند، و از این جهت آنان را «شرطة الخمیس» می‌گفتند که به پنج گروه تقسیم شده بودند: گروه پیشرو، گروه مراقب از قلب لشکر، گروه مراقب طرف راست لشگر، گروه مراقب طرف چپ لشکر، گروه ذخیره. این سازمان، قبل از خلافت علی (علیه السلام) تحت نظر آن حضرت پی ریزی شد و اعضای مرکزی آن افرادی مانند سلمان، ابوذر، مقداد، عمار و جابر بن عبدالله انصاری و... بودند و در زمان خلافت علی (علیه السلام) به پنج، شش هزار نفر رسیدند. و اما اصبع بن نباته که از پارسان وارسته بود، سابقه ی بسیار نیکی در اسلام داشت و در عصر خلافت علی (علیه السلام) ایام کهولت را میگذراند و از افراد متنفذ و سرشناس سازمان شرطة الخمیس به شمار می‌آمد. از او پرسیدند: «چرا شما را شرطة الخمیس میگویند؟ » در پاسخ گفت:. ما در حضور امیر مؤمنان علی (علیه السلام) متعهد شدیم تا خود را در راه او فدا کنیم و آن حضرت فتح و پیروزی را برای ما ضمانت کرد. ابوالجارود می‌گوید: از اصبغ پرسیدم: مقام حضرت علی (علیه السلام) در نزد شما چگونه است؟ پاسخ داد: - نمی دانم منظورت چیست! ولی همین قدر بدان که شمشیرهای ما همواره همراه ما است، هر کس را علی (علیه السلام) اشاره کند که سزایش مرگ است، امر ایشان را اطاعت می‌کنیم. حضرت به ما فرمود: من به شما (در مقابل جانبازی شما) طلا و نقره را شرط نمی کنم، بلکه شرط و عهد شما تنها کشته شدن در راه حق است! در میان بنی اسرائیل، افرادی این گونه به عهد و پیمان خود وفا کردند، و خداوند نیز مقام پیامبری قوم یا قریه ی خودشان را به ایشان داد. و شما در این مقام و منزلت هستید، جز اینکه پیامبر نمی باشید. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۴۲، ص ۱۵۲ •✾📚 @Dastan 📚✾•

چهار نفرینی که مستجاب شد! مردی که دو پا و دو دست او قطع شده بود و هر دو چشمش نیز کور بود، فریاد می‌زد: - خدایا مرا از آتش نجات بده! شخصی به او گفت: - از برای تو مجازاتی باقی نمانده، باز می‌گویی خدا تو را از آتش نجات بدهد؟ گفت: - من در کربلا بودم، وقتی که امام حسین (علیه السلام) کشته شد، شلوار و بند شلوار گرانقیمتی در تن آن حضرت دیدم. با توجه به اینکه همه ی لباسهایش را غارت کرده بودند، فقط همین شلوار مانده بود. دنیا پرستی مرا بر آن داشت تا آن بند قیمتی شلوار در آورم. به طرف پیکر حسین (علیه السلام) نزدیک شدم، همین که خواستم آن بند را بیرون بکشم، دیدم آن حضرت دست راستش را بلند کردو روی آن بند نهاد! نتوانستم دستش را کنار بزنم، به این خاطر، دستش را قطع کردم! همین که خواستم آن بند را بیرون آورم، دیدم آن حضرت دست چپش را بلند کرد و روی آن بند نهاد! هر چه کردم نتوانستم دستش را از روی بند بردارم، لذا دست چپش را نیز بریدم! باز تصمیم گرفتم آن بند را بیرون آورم، صدای ترس آور زلزله ای را شنیدم! ترسیدم و کنار رفتم و شب در همان جا کنار بدن‌های پاره پاره ی شهدا خوابیدم. ناگاه! در عالم خواب، دیدم که گویا محمد (صلی الله علیه و آله) همراه علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) امام (علیه السلام) را بوسید و سپس فرمود: - پسرم تو را کشتند، خدا کسانی را که با تو چنین کردند بکشد!؟ شنیدم امام حسین (علیه السلام) در پاسخ فرمود: - شمر مراکشت و این شخص که در اینجا خوابیده، دستهایم را قطع کرد. فاطمه (سلام الله علیها) به من روی کرد و گفت: به خداوند دستها و پاهایت را قطع و چشم هایت را کور نماید و تو را داخل آتش نماید؟ از خواب بیدار شدم. دریافتم که کور شده‌ام و دستها و پاهایم قطع شده. سه دعای فاطمه (سلام الله علیها) به استجابت رسیده و هنوز چهارمی آن - یعنی ورود در آتش - باقی مانده، این است که می‌گویم: . خدایا! مرا از آتش نجات بده! [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۴۵، ص ۳۱۱ •✾📚 @Dastan 📚✾•

وداع با حکومت هنگامی که معاویه پسر یزید، از خلافت کناره گیری کرد، بر منبر رفته و این چنین سخنرانی نمود: - من علاقه ندارم بر شما ریاست کنم و مطمئن هم نیستم. زیراکه میبینم شما علاقه ای به خلافت من ندارید. ولی شما گرفتار حکمرانی خاندان ما شده اید و ما نیز گرفتار شما مردمیم! جدم معاویه برای به دست آوردن خلافت با علی بن ابی طالب (علیه السلام) که به خاطر سابقه و مقامش به خلافت شایسته بود!! - جنگید و میدانید که مرتکب چه اعمال زشتی شد و شما هم میدانید چه کردید و عاقبت نیز گرفتار نتیجه ی عمل خود شده و به گور رفت، بعد از معاویه، پدرم یزید عهده دار خلافت شد و خوب بود که ایشان چنین کاری را نمی کرد، چون شایستگی خلافت را نداشت. وی کاری که نمی بایست بکند، انجام داد و فکر میکرد که کار خوبی را انجام می‌دهد و بالاخره طولی نکشید که از بین رفت و آتش فساد او خاموش شد. و اینک رفتار زشتش غم مرگ او را از یادمان برده است. آن گاه گفت: . اکنون من نفر سوم این خانواده هستم، افراد بی علاقه به خلافت من، بیشتر از افرادی است که به خلافت من علاقه مند هستند. من هرگز بار گناه شما را به دوش نمیکشم! بیایید خلافت را از من بگیرید و به هر کس که مایلید بسپارید؟ مروان بلند شد و گفت: - شما به روش عمر رفتار کن! پاسخ داد: - به خدا سوگند! اگر خلافت گنجینه ای بود، ما سهم خود را برداشتیم، اگر هم گرفتاری بود، برای نسل ابوسفیان، همین اندازه بس است، و از منبر پایین آمد. مادرش به او گفت: - ای کاش چون لکه ی..... می‌شدی! در جواب مادر گفت:- من نیز همین آرزو را داشتم تا دیگر نمی فهمیدم خداوند آتشی دارد که هر معصیت کار و هرکسی را که حق دیگری را بگیرد، با آن عذاب می‌کند. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۴۶، ص ۱۱۸ •✾📚 @Dastan 📚✾•

سخنرانی عبدالملک مروان در مکه! عبدالملک مروان، خلیفه ی اموی در مکه سخنرانی می‌کرد. همین که سخنانش به پند و موعظه رسید، مردی از میان جمعیت برخاست و گفت: - بس است، بس است! شما امر می‌کنید ولی خود عمل نمی کنید و نهی می‌کنید، اما از کارهای زشت نمی پرهیزید، پند می‌دهید ولی پند نمی گیرید. آیا ما از کردار شما پیروی کنیم، یا مطیع گفتار شما باشیم؟! اگر بگویید پیرو روش ما باشید، چگونه می‌توان از ستمگران پیروی کرد یا به چه دلیل ما از گناهکارانی اطاعت کنیم که اموال خدا را ثروت خود می‌دانند و بندگان او را بنده ی خویش حساب میکنند؟ و اگر بگویید از دستورات ما اطاعت نمایید و نصیحت ما را بپذیرید، آیا ممکن است آن کس که خود را پند نمی دهد، دیگری را نصیحت کند؟ مگر اطاعت از کسی که عادل نیست جایز است؟ اگر بگویید، علم را در هر کجا یافتید بگیرید و نصیحت را از هر که باشد بپذیرید، شاید در میان ما کسانی باشند که بهتر از شما سخن بگویند و زیباتر حرف بزنند؟ از خلافت دست بردارید و نظام قفل و بند را کنار گذارید تا آنان که در شهرها در به در گردیده و در بیابان‌ها آواره شده اند پیش بیایند و این خلافت را به طور شایسته اداره کنند. به خدا سوگند! ما هرگز از شما پیروی نکرده ایم و شما را مسلط بر مال و جان و دین خود نساخته ایم تا مانند ستمگران با ما رفتار کنید. ما به وضع زمان خود آگاهیم و منتظر پایان مدت حکومت شما، و تمام شدن همه ی رنجها و محنتهای خود هستیم. هر کدام از شما که بر سریر حکومت تکیه زند مدت معینی دارد و به زودی پرونده ای که همه ی کردار و اعمال کوچک و بزرگ در آن نوشته شده می‌خواند و آن وقت خواهد فهمید که ستمگران چه ظلم‌هایی روا داشته اند! در این هنگام، یکی از مأموران مسلح خلیفه، پیش آمده و او را گرفت، دیگر از سرنوشت او خبری نشد! [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۴۶، ص ۳۳۶ •✾📚 @Dastan 📚✾•

اجرای جنایت حمید بن قحطبه! عبیدالله بزاز نیشابوری می‌گوید: من با حمید بن قحطبه ی طوسی معامله داشتم. روزی برای دیدار او بار سفر بستم. وقتی به آنجا رسیدم، از آمدن من با خبر شد! هنوز لباس سفر بر تن داشتم که مرا احضار کرد. این قضیه در ماه رمضان، وقت نماز ظهر اتفاق افتاد. به نزد او رفتم. وی را در اتاقی دیدم که آب از وسط آن می‌گذشت! سلام کردم. حمید تشت و آفتابه ای آورد و دست هایش را شست. مرا نیز توصیه به شستن دست‌ها نمود. سپس سفرهی غذا را پهن کردند. من فراموش کرده بودم که اکنون ماه رمضان است و من روزه هستم! اما پس از چندی یادم آمد و بلافاصله دست از غذاکشیدم. حمید از من پرسید: - چه شد؟ چرا غذا نمی خوری؟ پاسخ دادم: - ماه رمضان است. من نه بیمارم و نه عذر دیگری دارم تا روزه ام را افطار کنم، اما شما چرا روزه نیستید؟! امیر گفت: من علت خاصی برای خوردن روزه‌ام ندارم و از سلامت نیز برخوردارم. سپس چشمانش پر از اشک شد و گریست! پس از آنکه از خوردن فراغت یافت از او پرسیدم: - علت گریستن شما چیست؟ جواب داد: - هارون الرشید هنگامی که در طوس بود، در یکی از شب‌ها مرا خواست. چون به محضر او رفتم، دیدم رو به روی وی شمعی در حال سوختن است و شمشیری آخته نیز دیده میشود و خدمتکار او هم ایستاده بود. هنگامی که در برابر وی قرار گرفتم، سرش را پایین انداخت و دستور داد به خانه‌ام برگردم. از رسیدنم به منزل چندانی نگذشته بود که مأمور هارون آمد و گفت: خلیفه با تو کار دارد. گفتم: انالله! می‌ترسم هارون قصد کشتن مرا داشته باشد. اما چون در برابر وی حاضر شدم، از من پرسید: - از امیرالمؤمنین چگونه اطاعت می‌کنی؟ گفتم: - با جان و مال و خانواده و فرزندم. هارون تبسمی کرد و دستور داد برگردم. چون به خانه‌ام رسیدم باز فرستادهی هارون آمد و گفت: - امیر با تو کار دارد. من در پیشگاه هارون حاضر شدم و او در همان حالت گذشته اش نشسته بود. از من پرسید: - ازامیرالمؤمنین چگونه اطاعت می‌کنی؟ گفتم: - با جان و مال و خانواده و فرزند و دین. هارون خندید و سپس به من گفت: - این شمشیر را بگیر و آنچه این غلام به تو دستور می‌دهد، به جای آر! خادم شمشیر را گرفت و به من داد و مرا به حیاطی که در آن قفل بود آورد. در را گشود، ناگهان! در وسط حیاط با چاهی رو به رو شدیم و سه اتاق نیز دیدیم که در همه ی آنها قفل بود. خادم در یکی از اتاق‌ها را باز کرد. در آن اتاق بیست تن پیر و جوان را که همگی به زنجیر بسته شده و موها و گیسوانشان روی شانه هایشان ریخته بود، دیدم. به من گفت: - امیرالمؤمنین تو را به کشتن همه ی اینها فرمان داده است. آنان همه علوی و از نسل علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) بودند. خادم یکی یکی آنان را می‌آورد و من هم گردن ایشان را با شمشیر می‌زدم، تا آنکه آخرینشان را نیز گردن زدم! سپس خادم جنازهها و سرهای کشتگان را در آن چاه انداخت. آنگاه، خادم در اتاق دیگری را گشود. در آن اتاق هم بیست نفر علوی از نسل علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) به زنجیر بسته شده بودند. خادم گفت: - امیرالمؤمنین فرموده است که اینان را بکشی! بعد یکی یکی آنان را پیش من می‌آورد و من گردن میزدم و او هم سرها و جنازه‌های آنان را به چاه می‌ریخت تا آنکه همه را کشتم. سپس در اتاق سوم را گشود و در آن هم بیست تن از فرزندان علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) با گیسوان و موهای فرو ریخته به زنجیر کشیده شده بودند. خادم گفت: ۔ امیر المؤمنین فرموده است که اینان را نیز بکشی. باز به شیوه ی قبل همه را کشتیم تا این که از آنان تنها پیر مردی باقی مانده بود. آن پیر به من گفت: - نفرین بر تو ای بدبخت! روز قیامت هنگامی که تو را نزد جد ما رسول الله (صلی الله علیه و آله) بیاورند تو چه عذری خواهی داشت که شصت تن از فرزندان آن حضرت را که زاده علی (علیه السلام) و فاطمه (سلام الله علیها) بودند، به قتل رساندی؟ در این هنگام دست‌ها و شانه هایم به لرزه افتاد. خادم نگاهی غضبناک به من کرد و مرا اجازه ی ترک وظیفه نداد! لذا آن پیر را نیز کشتم و خادم جسد او را به چاه افکندم! اکنون با این وصف، روزه و نماز من چه سودی برایم خواهد داشت، حال آنکه در آتش، جاودان خواهم ماند! [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۲۸، ص۱۷۷- ۱۷۶ •✾📚 @Dastan 📚✾•

چوب خلال و یک سال معطلی! احمد پسر حواری می‌گوید: - آرزو داشتم سلیمان دارانی، یکی از عرفا را در خواب ببینم. پس از یک سال، او را در خواب دیدم. به او گفتم: - استاد! خداوند با تو چه کرد؟ گفت:- از جایی می‌آمدم، قدری هیزم در آنجا دیدم، چوبی به اندازه چوب خلال از آن‌ها برداشتم، نمی دانم خلال کردم یا نه! اکنون یک سال است که برای حساب همان چوب معطل هستم. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۷، ص ۱۶۱ •✾📚 @Dastan 📚✾•

✍ امام علی(ع): گنج هاى روزى در وسعت اخلاق نهفته است... هر كس بد اخلاق باشد، روزى اش تنگ مى شود.. آدم بد اخلاق بسيار خطا میكند و زندگى اش تلخ میشود.. 📚غررالحكم،ح ۸۰۲۳ و۱۶۰۴ •✾📚 @Dastan 📚✾•

ازدواج سلیمان با بلقیس در دوران فرمانروایی حضرت سلیمان در شام، بلقیس ملکه ی سبا در یمن حکومت می‌کرد. هیأتی از جانب سلیمان به یمن رفتند و عظمت و توان قدرت سپاه سلیمان را به ملکه ی سبا گزارش دادند. ملکه ی سبا با فراست دریافت که ناچار باید تسلیم فرمان سلیمان که فرمان حق و توحید است گردد و برای حفظ لشگر و سلامتی خود، هیچ راهی جز پیوستن به امت سلیمان ندارد. بدین جهت، با گروهی از بزرگان و اشراف قوم خود به سوی شام حرکت کردند تا از نزدیک تحقیق بیشتری را انجام دهند. وقتی که سلیمان از آمدن بلقیس و همراهان به طرف شام اطلاع یافت، به حاضران فرمود: کدام یک از شما توانایی دارد، پیش از آنکه آنان به اینجا بیایند، تخت ملکه ی سبا را برای من بیاورد. عفریتی از جن (یکی از گردنکشان جنیان) گفت: - من آن را نزد تو می‌آورم، پیش از آنکه از مجلس برخیزی سلیمان گفت: - من می‌خواهم کار از این زودتر انجام گیرد. آصف بن برخیا گفت: . من آن تخت را قبل از آن که چشم بر هم زنی، نزد تو خواهم آورد. لحظه ای نگذشت که سلیمان تخت بلقیس را در کنار خود دید و بی درنگ به ستایش و شکر خدا پرداخت. سپس سلیمان دستور داد تا تخت را جا به جا نموده، اندکی تغییر دهند و هنگامی که بلقیس وارد شد از او بپرسند، آیا این تخت او است یا نه؟ ببینید چه جواب می‌دهد. طولی نکشید بلقیس و همراهانش به حضور سلیمان رسیدند. شخصی به تخت او اشاره کرد و به بلقیس گفت: - آیا تخت تو این گونه است؟بلقیس باکمال زیرکی در جواب گفت: - گویا خود آن تخت است. بلقیس متوجه شد که تخت خود اوست و از طریق غیرعادی جلوتر از او به آنجا آورده شده، لذا تسلیم حق شد و آیین حضرت سلیمان را پذیرفت. او قبلا نیز نشانه‌هایی از حقانیت نبوت سلیمان را دریافته بود. به هر حال، به آیین سلیمان پیوست و به نقل مشهور با سلیمان ازدواج کرد و هر دو در ارشاد مردم به سوی یکتا پرستی کوشیدند . [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۱۴، ص ۱۱۱ •✾📚 @Dastan 📚✾•

کرمی درون بینی قاضی! در بین بنی اسرائیل قاضی ای بود که میان مردم عادلانه قضاوت می‌کرد. وقتی که در بستر مرگ افتاد، به همسرش گفت: - هنگامی که مُردم، مرا غسل بده و کفن کن و چهره‌ام را بپوشان و مرا بر روی تخت (تابوت) بگذار، که به خواست خدا، چیز بد و ناگوار نخواهی دید. وقتی که مُرد، همسرش طبق وصیت او رفتار کرد. پس از چند دقیقه که روپوش را از روی صورتش کنار زد، ناگهان! کرمی را دید که بینی او را قطعه قطعه می‌کند. از این منظره وحشت زده شد! روپوش را به صورتش افکند، و مردم آمدند و جنازه او را بردند و دفن کردند. همان شب در عالم خواب، شوهرش را دید. شوهرش به او گفت: - آیا از دیدن کرم وحشت کردی؟ زن گفت: - آری!قاضی گفت: - سوگند به خدا! آن منظره وحشتناک به خاطر جانب داری من در قضاوت راجع به برادرت بود! روزی برادرت با کسی نزاع داشت و نزد من آمد. وقتی برای قضاوت نزد من نشستند، من پیش خود گفتم: خدایا حق را با برادر زنم قرار بده! وقتی که به نزاع آنان رسیدگی نمودم، اتفاقا حق با برادر تو بود، و من خوشحال شدم. آنچه از کرم دیدی، مکافات اندیشه من بود که چرا مایل بودم حق با برادر زنم باشد و بی طرفی راحتی در خواهش قلبی‌ام به خاطر هوای نفس - حفظ نکردم. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۱۴، ص ۴۸۹ •✾📚 @Dastan 📚✾•

نفرین مادر! امام محمد باقر (علیه السلام) نقل می‌فرماید: در میان بنی اسرائیل، عابدی به نام جریح بود. او همواره در صومعه ای به عبادت می‌پرداخت. روزی مادرش نزد وی آمد و او را صدا زد، او چون مشغول عبادت بود به مادرش پاسخ نداد، مادر به خانه اش بازگشت. بار دیگر پس از ساعتی به صومعه آمد و جریح را صدا زد، باز جریح به مادر اعتنا نکرد. برای بار سوم باز مادر آمد و او را صدا زد و جوابی نشنید. از این رفتار فرزند دل مادر شکست و او را نفرین کرد. فردای همان روز، زن فاحشه ای که حامله بود نزد او آمد و همان جا درد زایمانش گرفت و بچه ای را به دنیا آورده و نزد جریح گذاشت و ادعا کرد که آن بچه فرزند نامشروع این عابد است. این موضوع شایع شد و سر زبان‌ها افتاد. مردم به یکدیگر می‌گفتند: کسی که مردم را از زنا نهی می‌کرد و سرزنش می‌نمود، اکنون خودش زنا کرده است. ماجرا به گوش شاه وقت رسید که عابد زنا کرده است. شاه فرمان اعدام عابد را صادر کرد. در آن هنگام که مردم برای اعدام عابد جمع شده بودند، مادرش آمد و وقتی او را آن گونه رسوا دید، از شدت ناراحتی به صورت خود زد و گریه کرد. جریح به مادر رو کرد و گفت: - مادرم ساکت باش! نفرین تو مرا به اینجا کشانده است، و گرنه من بی گناه هستم. وقتی که مردم این سخن را از جریح شنیدند به عابد گفتند: - ما از تو نمی پذیریم، مگر اینکه ثابت کنی این نسبتی که به تو می‌دهند دروغ است. عابد (که در این هنگام مادرش دیگر از او نارضایتی نداشت) گفت: - طفلی را که به من نسبت می‌دهند، پیش من بیاورید! طفل را آوردند و او با زبان واضح گفت: - پدرم فلان چوپان است. به این ترتیب، پس از رضایت مادر، خداوند آبروی از دست رفته عابد را بازگردانید، و تهمت‌هایی که مردم به جریح می‌زدند برطرف شد. پس از آن، جریح سوگند یاد کرد که هیچ گاه مادر را از خود ناراضی نکند و همواره در خدمت او باشد. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۱۴، ص ۲۸۷ •✾📚 @Dastan 📚✾•

ایراد بنی اسرائیلی! از امام رضا (علیه السلام) نقل است: مردی از بنی اسرائیل، یکی از بستگان خود را کشت و جسد او را بر سر راه مردی از بهترین بازماندگان یعقوب (سباط بنی اسرائیل) گذاشت. سپس به خونخواهی او بر آمد. حضرت موسی (علیه السلام) دستور دادند، گاوی بیاورند تا کشف حقیقت کنند. ایشان توضیح خواستند. حضرت فرمود: . اگر هر نوع گاوی می‌آوردند در اطاعت ایشان کافی بود، ولی چون توضیح خواستند و سخت گرفتند، خداوند هم بر ایشان سخت گرفت. لذا دستور این است: آن گاو نه پیر و از کار افتاده باشد و نه بکر و جوان، بلکه میان این دو! باز پرسیدند: - چه رنگی باشد؟ حضرت موسی فرمود: - زرد رنگ، طوری که بیننده را خوش آید. گفتند: - ای موسی! مشخصات گاو هنوز مبهم است واضح تر بفرما! موسی گفت: - گاوی که به شخم زدن آرام و نرم نشده و برای زراعت، آبکشی نکرده باشد، بدون عیب بوده و غیر از رنگ اصلی اش رنگ دیگری در آن نباشد. بالاخره مشخصات با مشخصات گاوی انطباق یافت که نزد جوانی از بنی اسرائیل بود. وقتی که برای خرید پیش او رفتند، گفت: - نمی فروشم، مگر اینکه پوست گاوم را پر از طلا نمایید! گفتار جوان را به حضرت اطلاع دادند، فرمود: - چاره ای نیست باید بخرید! آنان نیز به همان قیمت خریدند و آن را کشتند. دم گاو [۱] را بر مرد مقتول زدند و او زنده شد، گفت: - یا نبی الله! پسر عمویم مرا کشته است، نه آن کسی که ادعا می‌کنند. - این گونه راز قتل بر همه آشکار شد. یکی از پیروان و اصحاب موسی گفت: - یا نبی الله! این گاو قصه ی شیرینی دارد. حضرت فرمود: ---------- [۱]: در بعضی مدارک زبان گاو آمده است - آن قصه چیست؟ مرد گفت: - جوان صاحب این گاو، نسبت به پدر و مادر خویش خیلی مهربان بود. روزی او جنسی خرید. برای گرفتن پول، پیش پدر آمد، او را در خواب یافت. چون نخواست پدر را از خواب شیرین بیدار کند، از معامله صرف نظر کرد، هنگامی که پدر بیدار شد، جریان را به او عرض کرد. پدر گفت: - کار نیکویی کردی، به خاطر آن، این گاو را به تو بخشیدم. حضرت موسی علیه السلام گفت: - ببینید! این فواید نیکی به پدر و مادر است. [۱] ---------- [۱]: بحار، ج ۱۲، ص ۲۶۲ •✾📚 @Dastan 📚✾•

✨﷽✨ #ارزش_خدمت_به_امام_زمان(عج) ✍محبان مهدی (عج) :خدمت به امام زمان علیه السّلام، آن هم در حدّ توان، و سعی و جدّیت در این راه، #تکلیف و #وظیفه مؤمن است. ملائکه و انبیاء خدمت به آن حضرت را افتخار خود می دانند و پیامبر عظیم الشأن و بزرگی هم چون حضرت خضر علی نبیّنا و آله و علیه السّلام در خدمت ایشان می باشد. 💫قال الصادق علیه السّلام: وَ لَو اَدرَکتُهُ لَخَدَمتُهُ ایّامَ حَیوتی.(1) امام صادق علیه السّلام می فرمایند: اگر او را درک می کردم[و به او می رسیدم] تمام ایّام زندگی خود، به او خدمت می کردم. 🌻خدمت به مؤمن از مستحبّات اکید اسلامی و دارای ثواب عظیم است و از صفات ممتاز و برجسته مؤمنان حقیقی و بزرگان دین می باشد و مؤمن راستین را می توان از شدّت اهتمام او در خدمت به مخلوق خداوند متعال شناخت، پس خدمت به آن حضرت که صاحب عصر و رئیس و مولای مؤمنان می باشد، برترین عبادت ها و طاعت ها است. 📌خدمت به حضرت حجّة علیه السّلام از راه خدمت به دوستان، پیروان و شیعیان او به دست می آید؛ به عنوان مثال: رفع حوائج و دفع مشکلات و حلّ و فصل امور آن ها در حقیقت خدمت به آن حضرت است. هم چنین برپایی محافل و مجالس ذکر، تألیف یا نشر کتب مربوط به آن حضرت، بنای حوزه های علمیه و …، اگر قصد خدمت به آن حضرت باشد، خدمت به آن بزرگوار به حساب می آید. مصادیق خدمت به امام علیه السّلام بسیارند که باید با قصد و نیّت خدمت به آن حضرت انجام گیرند. 📚1- بحارالانوار ج51 ص148 باب6 ح22 •✾📚 @Dastan 📚✾•