💠 ارتباط مخابراتی #بی_سییم در طول جنگ، یکی از راه های ارتباطی در جبهه استفاده از بی سیم بود. خاصیت امواج بی‌سیم، آنست که در فضا منتشر شده و هر دستگاه گیرنده‌ای که بر روی آن فرکانس تنظیم شود، می‌تواند امواج را دریافت نماید. این نقطه ضعفی بود برای ما و از طرفی برای دشمن نیز نقطه ضعف محسوب می‌شد. بنابراین دو طرف قادر بودند بی‌سیم‌های یکدیگر را شنود کنند. هنگام صحبت از طریق بی‌سیم‌، در ارتش عراق هم فارسی زبانانی بودند که مکالمات ما را شنود می‌کردند و در این مأموریت، منافقین هم به آنها کمک می کردند. در جبهه خودی هم عرب زبان هایی بودند که مکالمات دشمن را شنود می کردند. برای رفع این نقیصه اپراتورهای بی سیم بصورت آشکار صحبت نمی‌کردند و پیام خود را با استفاده از "کُد و رمز" ارسال می‌کردند. شیوه کار به این شکل بود که متن نوشته شده پیام را در ابتدا با استفاده از دفترچه رمز مخصوص (که از قبل بین کاربران و بی‌سیم‌چی‌ها توزیع کرده بودند) بصورت کُد و رمز در می‌آوردند. طرف مقابل که دریافت کننده پیام بود، می‌بایست پیام دریافتی را با استفاده از دفترچه رمزی که در اختیار داشت، از حالت رمز در آورده و تبدیل به پیام اصلیِ قابل درک و معنی‌دار نموده و در اختیار فرمانده قرار می‌داد. این دفترچه‌های کُد و رمز دارای طبقه‌بندی محرمانه بود که به هیچ وجه نمی بایست در اختیار دیگران قرار گیرد. راه دیگر امنیت بخشیدن به پیام ها، استفاده از دستگاه‌هایِ کُدِر مخصوص (coder) بود. این کُدِرها، در سیگنال‌های صوتی، قبل از ارسال، تغییراتی به وجود آورده و هنگامی که گیرنده‌های شنود دشمن، روی خط فرکانس بی‌سیم می‌رفتند، نمی‌توانستند از آن بهره برداری کنند، زیرا فقط صدای "نویز" یا "خش خش" از بی سیم شنیده می شد و از طرفی نیز شکستن کُدها برای آنها بسیار دشوار بود. 🆔 @Defa_Moqaddas