بهترین زمان برای تربیت و خودسازی، دوره جوانی است، زیرا صفحه دل جوان با زشتی ها و خصلت های ناپسند شکل نگرفته و چراغ فطرت در دلش خاموش نگشته است. امام علی(علیه السلام) به فرزندش امام حسن(علیه السلام) چنین می فرمایند: «انما قلب الحدث کالارض الخالیه ما القی فیها من شیء قلبه فبادرتک بالادب قبل ان یقسوا قلبک ویشتغل لبک»9 ؛ قلب نوجوان مانند زمین خالی است که هر ذچه در آن بیفشانی آن را می پذیرد، پس پیش از آن که قلبت سخت شود و فکرت به امور دیگر مشغول گردد، به تعلیم و تربیت تو مبادرت کردم و همت خود را بر تربیت تو گذاشتم. عادات ناپسند در دوران جوانی ریشه دار نشده است، از این رو مبارزه با آن سهل و آسان است. جوانان باید از این امتیاز بزرگ به شایستگی استفاده کنند باید جوانان عزیز این هشدار امام علی(علیه السلام) را جدی بگیرند که می فرمایند: «غالب الشهوة قبل قوة ضراوتها فانها ان قویت ملکتک واستفادتک ولم تقدر علی مقاومتها»10 پیش از آن که تمایلات نفسانی به تجری و تندروی عادت کنند با آن ها مقابله کن، زیرا اگر تمایلات در تجاوز و خودسری نیرومند شوند، فرمانروای تو خواهند شد و تو را به هرسو که بخواهند می برند و قدرت مقاومت در برابر آن ها را از دست خواهی داد. مولوی می گوید: زان که خوی بد بگشته ست استوار مور شهوت شد ز عادت هم چو مار مار شهوت را بکش در ابتدا ورنه اینک گشت ما رت اژدها 4- بزرگ منشی: یکی دیگر از وصایای امام علی(علیه السلام) به جوانان، پرورش عزت نفس و بزرگ منشی است، آن جا که می فرمایند: «اکرم نفسک عن کل دنیه و ان ساقتک الی الرغائب فانک لن تعتاض بما تبذل من نفسک عوضا ولاتکن عبد غیرک وقد جعلک الله حرا»11 بزرگوارتر از آن باش که به پستی تن دهی هرچند تو را به مقصود رساند، زیرا نمی توانی در برابر آن چه از آبرو و شخصیت در این راه از دست می دهی بهایی به دست آوری، و بنده دیگری مباش که خداوند تو را آزاد آفریده است. حس عزت طلبی یکی از نیازهای اساسی انسان است که خوش بختانه دست آفرینش بذر آن را در نهاد آدمی افشانده است. بدیهی است که این بذر نیاز به مراقبت و رشد و شکوفایی دارد. عزت نفس موجب بهره وری فرد از نیروی خرد و به کارگیری آن در امور زندگی و منشا تکوین شخصیت در انسان است. بی دلیل نیست که نظام سلطه فرعونی در طول تاریخ برای استثمار دیگران، در گام نخست روح مکرمت انسانی را نشانه گرفته و شخصیت آنان را تحقیر می کند. 5- وجدان اخلاقی: امام علی(علیه السلام) به جوانان توصیه نمودندکه ، میزان قرار دادن وجدان اخلاقی در معاشرت اجتماعی است. آن حضرت خطاب به فرزندش چنین می فرمایند: «یا بنی اجعل نفسک میزانا فیما بینک و بین غیرک»12 پسرم، خود را معیار و مقیاس قضاوت بین خود و دیگران قرار ده. نادیده گرفتن این اصل مهم اخلاقی نتیجه ای جز تیرگی روابط دوستانه نخواهد داشت. 6- تجربه اندوزی: استفاده از تجارب دیگران از جمله مواردی است که در وصایای امام علی(علیه السلام) دیده می شود. آن حضرت می فرمایند: «اعرض علیه اخبار الماضین و ذکره بما اصاب من کان قبلک من الاولین و سر فی دیارهم و آثارهم فانظر فیما فعلوا و عما انتقلوا و این حلوا و نزلوا»13 اخبار گذشتگان را بر قلبت عرضه کن و آن چه را که به پیشینیان رسیده به یاد آر، در دیار و آثار مخروبه آن ها گردش کن و درست بنگر آن ها چه کرده اند. ببین از کجا منتقل شده اند و در کجا فرود آمده اند. 7- رعایت آداب معاشرت و دوستی: شکی نیست که بقا و دوام دوستی منوط به رعایت حدود دوستی و آداب معاشرت است. دوست گرفتن آسان است اما نگه داری آن مشکل تر است. امام علی(علیه السلام) در قسمتی دیگر از نامه مبارک خود به نکات ظریفی که موجب پایداری پیوند دوستی است، اشاره می کند و می فرمایند: ناتوان ترین مردم کسی است که از دوست گرفتن عاجز باشد و ناتوان تر از او فردی است که دوست را از دست بدهد.14 بعضی جوانان از عدم ثبات و ناپایداری روابط دوستانه شکایت می کنند، که دلیل عمده آن رعایت نکردن حدود دوستی و افراط و تفریط در رفاقت است. به طور یقین عمل به دستورات و نصایح سودمند امام علی(علیه السلام) می تواند در حل این مشکل کارساز باشد. پی نوشت ها: 1-نهج البلاغه، خطبه 156. 2- ده گفتار،استاد مطهری ص14. 3- نهج البلاغه، خطبه 16. 4- عنکبوت، آیه 69. 5-نهج البلاغه، نامه31. 6-بحارالانوار (چاپ بیروت) ج68، ص177. 7- نهج البلاغه، خطبه82. 8- غررالحکم و دررالکلم، ج4، ص183. 9- نهج البلاغه، نامه 31. 10-غررالحکم و دررالکلم، همان، ص392. 11-نهج البلاغه، نامه 31. 12-نهج البلاغه، همان. 13- نهج البلاغه، همان. 14-بحارالانوار، ج74، ص278.

ای دل جهان به کام تو شد شد ، نشد نشد دولت اگر غلام تو شد شد ، نشد نشد چون کار روزگار به تقدیر یا قضاست تقدیر بر مرام تو شد شد ، نشد نشد روز ازل چو قسمت هر چیز کرده اند عیشی اگر سهام تو شد شد ، نشد نشد چون باید عاقبت بنهی خانه را به غیر آباده کاخ و بام تو شد شد ، نشد نشد میرزا علی نقی خان حکیم الممالک متخلص به «حکیم»

بوی بهشت می‌وزد از کربلای تو ای کشته‌ای که جان دو عالم فدای تو رفتی به پاس حرمت کعبه به کربلا شد کعبۀ حقیقیِ دل، کربلای تو اجر هزار عمره و حج در طواف توست ای مروه و صفا به فدای صفای تو! تو هرچه داشتی به خدا دادی ای حسین! فردا خداست -جَلّ جَلالُه- جزای تو اندر مِنا ذبیح یکی بود و زنده رفت ای صد ذبیح کشته شده در منای تو! برخیز و باز بر سرِ نی آیه‌ای بخوان ای من فدای آن سرِ از تن جدای تو!

نواهنگ چشمای خیس من 🎤 مرحوم حسن جمالی چشمای خیس من ، گواه این غمه هرچی صدات کنم ، دلم میگه کمه❤️ #نواهنگ #مناجات #من_و_خدا #امام_زمان عج #امام_عصر #جمعه #آوانوا ____ 🔈 @soroodha 🎤 مرجع سرود ها و نواهای دلنشین کانال « آوانوا »

#تُرک های غیور! ببینید خاتمی،جهانگیری، انصاری و باقی #اصلاح‌طلب ها چطور مسخره تون میکنن؟! 🔴 پوزش بابت بازنشر 🔴 پ.ن: حالا بازم اگر خواستید بهشون رأی بدید… #نه_به_دولت_سوم_روحانی #پزشکیان

حکایت ملاقات پدر آیت الله سیستانی با امام زمان ع مانند این زن باشید که در دوران کشف حجاب، هفت سال از خانه بیرون نیامد ما به دیدار شما می آییم ماجرای کامل حکایت را مطالعه کنید.

حکایت فوق العاده تاجر ورشکسته ای که #امام_رضا براش سنگ تمام گذاشت... به بیان #استاد_عالی

پیامبر اکرم صلّی الله علیه و آله فرمودند: أَذَلُّ النّاسِ مَنْ أَهانَ النّاسَ؛ ذلیل ترین مردم کسی است که به مردم اهانت کند. من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 396.

#ارزش_بندگی حضرت على‌(علیه السلام) در وصف کسانی که با تمام وجود بندگى خدا را پذیرفته‌‌اند و خواستِ خدا را بر تمایلات نفسانى خود مقدم می دارند مى‌‌فرمایند: « اِنَّ مِنْ اَحَبِّ عِبادِ اللهِ عَبْدٌ اَعانَهُ اللهُ عَلَى نَفْسِه» محبوب‌‌ترین بندگان خدا در پیشگاه او بنده‌‌اى است که خدا او را در مبارزه با خواسته‌‌هاى نفسانى‌‌اش یارى کند. نهج‌‌البلاغه، خطبه 86.

امید بخش ترین آیه قرآن کدام آیه است؟🤔 آیه 53 سوره زمر: قُلْ يا عِبادِيَ الَّذينَ أَسْرَفُوا عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَميعاً إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحيمُ . گستردگی رحمت خداوند به مقداری است که امير مؤمنان على ع فرمود: در تمام قرآن آيه‏اى وسيعتر از اين آيه نيست(ما فى القرآن آية اوسع من‏ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا ...). دليل آن نيز روشن است زيرا: 1- تعبير به" يا عبادى" (اى بندگان من!) آغازگر لطفى است از ناحيه پروردگار. 2- تعبير به" اسراف" به جاى" ظلم و گناه و جنايت" نيز لطف ديگرى است. 3- تعبير به" عَلى‏ أَنْفُسِهِمْ‏" كه نشان مى‏دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى‏گردد نشانه ديگرى از محبت پروردگار است همانگونه كه يك پدر دلسوز به فرزند خويش مى‏گويد اينهمه بر خود ستم مكن! 4- تعبير به" لا تقنطوا" (مايوس نشويد) با توجه به اينكه" قنوط" در اصل به معنى مايوس شدن از خير است به تنهايى دليل بر اين است كه گنهكاران نبايد از" لطف الهى" نوميد گردند. 5- تعبير" مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ‏" بعد از جمله" لا تقنطوا" تاكيد بيشترى بر اين‏ خير و محبت مى‏باشد. 6- هنگامى كه به جمله" إِنَّ اللَّهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ‏" مى‏رسيم كه با حرف تاكيد آغاز شده و كلمه" الذنوب" (جمع با الف و لام) همه گناهان را بدون استثنا در بر مى‏گيرد سخن اوج مى‏گيرد و درياى رحمت مواج مى ‏شود. 7- هنگامى كه" جميعا" به عنوان تاكيد ديگرى بر آن افزوده مى‏شود اميدوارى به آخرين مرحله مى‏رسد. 8 و 9- توصيف خداوند به" غفور" و" رحيم" كه دو وصف از اوصاف اميد بخش پروردگار است در پايان آيه جايى براى كمترين ياس و نوميدى باقى نمى‏گذارد. به همين دليل آيه فوق گسترده ‏ترين آيات قرآن است كه شمول آن هر گونه گناه را در بر مى‏گيرد، و نيز به همين دليل از اميدبخش‏ترين آيات قرآن مجيد محسوب مى‏شود. 📚تفسير نمونه، ج‏19، ص: 500