💢 بخرید اما نفروشید!
◀️ بخش یکم
حتما در ادبیات و حکمت عامیانه خیلی شنیدید که #خانه یا #زمین رو نباید فروخت. این حکمت عامیانه ریشه در #الگوی_معیشت_اسلام داره. در الگوی معیشت اسلام اونقدر این موضوع مهمه که تو کتابهای فقهی یک بخش جدا به اینکه خریدن خونه یا زمین خوب و مستحبه و فروختن اونها بد و #مکروه اختصاص داده شده [1] و روایتهای زیادی از معصومین در این بخش آورده شده.
شاید براتون سوال باشه که چرا یه همچین چیزی توصیه شده؟ تو بعضی از این روایتها؛ حکمتها و علتهای این توصیه اومده. مثلا امام صادق علیهالسلام به خادمشون توصیه میکنن تا خونه یا #زمین_کشاورزی بخره، تا اگر مشکل ناگهانی، #حادثه و یا مصیبتی رخ داد چیزی داشته باشه که زندگیش رو دوباره سامان بده و روحو روانش رو از فشار و تنگنا خارج کنه. [2] در واقع اینجا علت توصیه به خریدن خونه یا زمین داشتن، یک #پسانداز مطمئن برای روز مباداست.
یا در موقعیت دیگهای فردی به امام صادق علیهالسلام میگه زمینی داره که مشتری دنبالشه و اونو تشویق میکنه تا زمینش رو بفروشه؛ امام هم در پاسخ میفرمان کسی که آب و گل (یعنی خاک) رو بفروشه پول اون #بیهوده خرج خواهد شد. بعد اون فرد میگه که میخواد زمینش رو به قیمت خوبی بفروشه و به جاش زمین وسیعتری رو بخره؛ حضرت هم میفرمان در این صورت اشکالی ندارد. [3]
از پاسخهایی که به این دو سوال داده شد میشه فهمید که اگر #کالای_سرمایهای مثل زمین یا خونه فروخته بشه، پول حاصل از اون به سرعت صرف #هزینههای_روزمره زندگی میشه اما اگر همین پول تبدیل به زمین یا مسکن بشه، یک پسانداز خوب به وجود میاد. حتی در یک روایت دیگه اومده که وقتی پول زیادی مثل پول حاصل از فروش زمین یا خونه دوباره تبدیل به مثل نشه، به سرعت #مصرف میشه و مثل خاکستری بر روی یک کوه بلند در معرض بادهای شدیده و به سرعت پراکنده میشه. [4]
البته میشه از این توصیهها یک قاعدهی کلانتر رو هم برداشت کرد، اینکه «پول حاصل از فروش یک کالای سرمایهای باید مجدد صرف خرید یک کالای سرمایهای دیگه بشه و نباید این پول رو صرف #نیازهای_مصرفی کرد.»
با توجه به این قاعدهی کلیدی، خیلی از اقدامات و توصیههای اقتصادی #جریان_اصلی زیر سوال میره و باید کنار گذاشته بشه. در بخش بعدی این نوشتار به برخی از اونها اشاره خواهیم کرد.
⬅️ ادامه دارد...
⬅️ منابع
[1] استحباب خرید عقار [ملک و خانه و ...] و کراهت فروش عقار.
[2] قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ (علیه السلام) لِمُصَادِفٍ مَوْلَاهُ اتَّخِذْ عُقْدَةً أَوْ ضَيْعَةً فَإِنَّ الرَّجُلَ إِذَا نَزَلَتْ بِهِ النَّازِلَةُ أَوِ الْمُصِيبَةُ فَذَكَرَ أَنَّ وَرَاءَ ظَهْرِهِ مَا يُقِيمُ عِيَالَهُ كَانَ أَسْخَى لِنَفْسِهِ»، كلينى، محمد بن يعقوب بن اسحاق، الكافی، 8جلد، دار الكتب الإسلامية - تهران، چاپ: چهارم، 1407 ق، ج5، ص 92، ح 5.
[3] قلْتُ لِأَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع إِنَّ لِي أَرْضاً تُطْلَبُ مِنِّي وَ يُرَغِّبُونِّي فَقَالَ لِي يَا أَبَا سَيَّارٍ أَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ مَنْ بَاعَ الْمَاءَ وَ الطِّينَ ذَهَبَ مَالُهُ هَبَاءً قُلْتُ جُعِلْتُ فِدَاكَ إِنِّي أَبِيعُ بِالثَّمَنِ الْكَثِيرِ وَ أَشْتَرِي مَا هُوَ أَوْسَعُ رُقْعَةً مِمَّا بِعْتُ قَالَ فَلَا بَأْسَ»، همان، ص ، ح 8.
[4] عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع فِي حَدِيثٍ عن النَّبِيَّ (صلی الله علیه و آله)، نِعْمَ الشَّيْءُ النَّخْلُ مَنْ بَاعَهُ فَإِنَّمَا ثَمَنُهُ بِمَنْزِلَةِ رَمَادٍ عَلَى رَأْسِ شَاهِقٍ فِي يَوْمٍ عَاصِفٍ إِلَّا أَنْ يُخْلِفَ مَكَانَهَا»، شيخ حر عاملى، محمد بن حسن، تفصيل وسائل الشيعة إلى تحصيل مسائل الشريعة، 30جلد، مؤسسة آل البيت عليهم السلام - قم، چاپ: اول، 1409 ق، ج 17، ص 72، ح 22017-9.
#عقل_معاش
#کدآمایی
#اقتصاد
@Arshian_helal313