روضه‌ی تنها ماندن ِ تنها امام ِ کربلا، بیشتر از تشنگی‌اش جگر آدمی را می‌سوزاند ..

ما تشنه‌ی عشقیم و شنیدیم ‌که ‌گفتند؛ رفع ِ‌عطش ِ‌عشق، فقط‌ نامِ‌ حسین‌ است :`)

وعده‌ی دیدارِ ما، بارِ دگر، کِی؟ کجا؟ اشک امانم نداد؛ خوب نگاهت کنم .!

گذرم تا به در ِ خانه‌ات افتاد حسین . .

خانه آباد شدم، خانه‌ات آباد حسین .!

-

- من نوشتم دلتنگم، تو نوشتی ما بیشتر :)

اون لحظه‌ای که تو روضه می‌خوای همراه جمعیت، امام حسین رو صدا بزنی و یهو یاد لحظات سیاه و چرکی میفتی که سرگرم از گناه بودی و از امام حسین خجالت می‌کشی و صدای یاحسینت توی گلوت می‌شکنه! واللّه که امام حسین خجالت‌زده‌هایی که خودشون رو بین جمعیت روضه قایم می‌کن، پناه می‌ده .

- یه کاری کن برای ِ این دل ِ آشوب ِ من :)