عید عارفان : عيد عارفان حادثه اي دروني، انفسي و در جهان جان است نه واقعه ايي بيروني، آفاقي و جهان جسم، لذا «دو عيد» عارف عبارتند از:       الف. رهايي از زندان طبيعت و تن و خروج و عبور از «بيرون» به درون «يا ايها الذين آمنوا عليكم انفسكم»(1) و از خوديت، انانيت و نفسانيت به در آمدن و «او» را در «خود فطري» جستجو كردن بلكه «شهود» نمودن است. «واعلموا ان الله يحول بين المرء و قلبه»(2).  ما در پياله عكس رخ يار ديده ايم اي بي خبر زلذت شرب مدام ما       (ديوان حافظ شيرازي)        پس:  باده از ما مست شد نه ما از او قالب از ما هست شد ند ما از او       (مثنوي معنوي، دفتر اول، بيت 1815)       ب. رسيدن به مقام وصال و آهنگ ديدار دلبر و دلدار را ساز كردن يا بامداد لقاء رب و صبح وصال دوست همانا عيد عارفان است چه اين كه به «مرگ اختياري» مي رسد و حجاب من و ما و خاك و خود را خرق مي نمايد و به مشاهده خدا با چشم سر و ديده دل مي پردازد و اين تماشاگه راز شدن به منزلت ديدار دوست رسيدن عيد عارفان است كه «عارفان هر دمي دو عيد كنند» عيد قفل زندان طبيعت و ناسوت شكستن و به ديدار جمال جميل حق واصل شدن است و «هر دم» حكايتي از «ابن الوقت» بلكه «ابوالوقت» بودن سالكان و عارفان است كه «وقت» همان رهايي از «زمان» و «زمين» و در پرتو لمعات حضرت حق سبحانه و بارقه هاي محبوب به سر بردن و طي مقامات و منازل سلوك تا شهود است و هر دم از نقش روي دوست و خال لب او گل چيدن است كه حافظ شيرازي چه نيكو سروده اند:    هر دم از روي تو نقشي زندم راه خيال با كه گويم كه در اين پرده چه ها مي بينم   كس نديده است زمشك ختن و نافه چين آنچه من هر سحر از باد صبا مي بينم       (ديوان حافظ)       پس هر لحظه از نو متولد شدن، استكمال نهادي و جوهري به حركت جوهري اشتدادي و بلكه حركت حبي به سوي محبوب و معشوق داشتن است به عبارت ديگر اگر مردم عوام در سال «دو عيد» متداول و معروف «قربان و فطر» دارند كه در رتبه خويش عيد شريعت و ديانت است و ممدوح ومعارف و آموزه هاي خاص به خود را دارد عارفان كه در مرتبه بينش و گرايش بالاتر و والاترند و مقامات معنوي و فتوحات غيبي را در اثر سير و سلوك تجربه مي نمايند هر دم و لحظه ايي «عيد قربان» و «عيد فطر» دارند چه اين كه خود را قرباني مي كنند و از «تعلق» و «تعين» مي گذرند و اهل ايثار و نثار هستند و هماره در جهاد اوسط (جهاد فضائل اخلاقي با رذائل اخلاقي) و جهاد اكبر (جهاد عقل و عشق) به سر مي برند و «عيد فطر» را عود به فطرت الهي و ملكوت خويشتن و قرب به خود علوي و رحماني مي دانند و نسيم ذكر دوست و لطافت و طراوت لقاء رب را در سپيده دمان درون و فطرت آسماني و توحيدي خويش با تمام وجود حس و تجربه مي نمايند تا «روز هجران و شب فرقت يار » را به آخر رسانند و در شبستان شهود و بزم وصال قرار گيرند . #عید_عارفان @sserfan