زمانی دیگه برای موندن آدمها نجنگیدم که فهمیدم خدا داره از دستم نجاتشون میده. که فهمیدم لیاقتشون یه خانواده و عشق و رفاقت آروم و عادیه. نه من. نه منِ غیرعادی و دیوانه.
فرایندی به اسم انتظار..
شیرینی رو به تلخ هیجان آور این روزها.
آمیخته به صبر و شور
نتیجه ای شاد
و پشت پرده ی یک هنر فروریخته از یک سایه، روح و شاید گفت یک هیچ!
- قلبم، روحم ،جسمم از نبودنش تیکه تیکه شده 🖤
...
همه ی ما یه "ضمیر متصل اش" داریم که
بیچارمون کرده.
مثلا همین من، توی روز اَلَست اون رو نشونم دادن که خر شدم.. وگرنه این دنیا، اومدن نداشت.
- حیفما یه ادمایی که قلبمون بازی گرفتن ک بخوان کوچیکمون کنن،غرورمون خورد کنن
...
یه سری لکهها پاک نمیشن، حتی با سرکه و الکل و آبلیمو.
چه بخواد پارچه باشه، چه بخواد دل و قلب ادمیزاد.
ولی شما غصه نخور، کوچیکا که خداشون بزرگه، کوچیک شده ها خداشون بزرگتر.
دایورت کن به خودش، حل میشه.
